2,893 matches
-
cu ea fiindcă am coborât cu Finn pe scara principală. Acesta pare complet rupt de necazurile lui de adineauri, ceea ce s-ar părea că se datorează prestației lui ca organizator al jocului. Se aleg portarii și se amenajează porți din prosoape și haine. Nu-mi dau seama cât este scorul, dar, la urma urmei, nici nu mă interesează. Mă simt straniu de liniștită, în ciuda iadului din jurul meu. Jake mi-a răspuns la mesaj, iar eu am făcut pace cu lumea! Este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Plajele din Anglia nu prea sunt acoperite cu nisip. Mi-aș fi dat seama, dacă mi-aș fi pus puțin mintea la contribuție. Până la urmă găsim o zonă acoperită cu o iarbă scurtă și puțin țepoasă, dar potrivită pentru întins prosoapele. Jake deschide coșul cu mâncare. Sunt leșinată de foame, așa că, fără prea multă jenă, încep să înfulec lipie cu humus, brânză, măsline și sos de roșii uscate. Zece minute mai târziu, îmi revin din inconștiență și îl văd pe Jake
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
spune Jake și mă sărută pe gât. Data viitoare te las pe tine deasupra. Și apoi o să mă plâng cât de greu e să stau pe spate și să aștept să-mi vină totul de-a gata. Mă întind pe prosop, ca să nu mai fiu tentată să mănânc, și închid ochii. Soarele îmi bate în pleoape, inundându-mi-le cu aur roșiatic. — Tare aș vrea să merg să înot, zic eu, dar sunt prea plină. Nu-i nimic, mă asigură Jake
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mă așteaptă la țărm. De ce oare clipele astea nu durează o veșnicie? Trebuie să mă chiorăsc tot drumul înapoi, ca să fiu sigură că mă îndrept spre Jake. Chiar și așa, cu tot efortul, fac câteva greșeli înainte să ajung la prosopul meu. — Am crezut c-o să te așezi lângă tipul ăla de colo, râde Jake, arătându-mi un bărbat corpolent, cu o burtă atât de mare, că pare sprijinită pe genunchi. Sunt cam mioapă, mărturisesc eu. Odată eram în vacanță în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
se întâmplă... te superi dacă mă întorc la lectură? Nu prea mă crede, dar își dă seama că nu mai scoate nimic de la mine. Mă întorc la cartea mea, evitând intenționat să mă uit la Jake, care se șterge cu prosopul. Pentru câteva minute bune, stă în picioare în fața mea, așteptând să îl privesc, să-mi schimb părerea, dar eu nu mă sinchisesc, așa că, în cele din urmă, se duce să se întindă pe prosopul lui. Am sentimentul că acum el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
la Jake, care se șterge cu prosopul. Pentru câteva minute bune, stă în picioare în fața mea, așteptând să îl privesc, să-mi schimb părerea, dar eu nu mă sinchisesc, așa că, în cele din urmă, se duce să se întindă pe prosopul lui. Am sentimentul că acum el e cel care ar vrea să mă atingă sau să se alinte, dar eu nici nu mă gândesc. Sunt supărată, aproape furioasă. Întâmplarea asta îmi amintește de toate momentele cu Patrick, când nu eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pricepută ca o profesionistă, dar știi cum e cu puicuțele tinere de azi. Oricum, după aia mi l-a scos, l-a luat cu ea la baie și am auzit-o trăgând apa. S-a întors la mine cu un prosop fierbinte, m-a șters, a spus că-i părea rău și că era mai bine să plece acasă. Eu i-am spus, cum vrei. Pentru că începusem deja să-mi dau seama că era ceva în neregulă cu gagica. Era perversă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
stil. — Oh, înțeleg, zise Dave. Se lăsă tăcere. Soția lui oftă. Henry o bătea pe braț. Aveți copaci? spuse Dave. Îmi place să mă cațăr în copaci. În clipa aceea, Jamie intră în casă. — Hei, mami, am nevoie de un prosop ... Se întrerupse, holbându-se la cimpanzeu. — Bună, zise Dave. Jamie clipi, dar își reveni repede. — Hei, marfă! spuse el. Eu sunt Jamie. — Numele meu e Dave. Aveți copaci în care să mă cațăr? — Sigur! Unul mare! Vino! Jamie porni spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
apropia seara. Trecuseră pe lângă Maryville și se îndreptau spre St.Louis. Traficul se aglomerase. — Am ajuns? întrebă Gerard. Stan oftă. — Las-o baltă, zise el. Avea să fie o călătorie lungă. Capitolul 67 Lynn stătea pe marginea căzii și folosea prosopul încet, ca să îi curețe tăietura din spatele urechii. — Spune-mi ce s-a întâmplat, Dave, zise Lynn. Își dădea seama că tăietura era adâncă, dar el nu se plângea. — Au venit după noi, mamă! zise Jamie agitat, mișcându-și brațele. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
în capătul îndepărtat al parcării. — Ce facem? zise ea. Îi urmărim pe drum? Nu cred. Dacă o facem, or să ne vadă. Mai bine parchează. Deschise portiera. — Vrei să lași pușca aia aici? — Nu, zise ea. Deschise portbagajul, găsi un prosop, înfășură arma în el și spuse: Sunt gata. — OK, zise Henry. Să mergem. — La naiba, spuse Vasco, apăsând pe frână. O luase pe acest drum ca să parcheze în spatele centrului chirurgical. Planul era ca dr. Manuel Cajal să iasă din centru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Intrând în grădină, Alex trecu mai întâi pe lângă zona piscinei. Era cea mai liniștită piscină pe care o văzuse vreodată. Nimeni nu stropea, nimeni nu făcea zgomot. Oamenii stăteau întinși la soare, ca niște cadavre. Exista un dulap plin cu prosoape și halate. Alex luă un halat și și-l puse pe umeri, acoperind arma înfășurată în prosop. — De unde știi chestiile astea? întrebă Henry, privind-o. Era nervos. Pentru că mergea cu Alex, care avea o armă, și el știa că avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
o văzuse vreodată. Nimeni nu stropea, nimeni nu făcea zgomot. Oamenii stăteau întinși la soare, ca niște cadavre. Exista un dulap plin cu prosoape și halate. Alex luă un halat și și-l puse pe umeri, acoperind arma înfășurată în prosop. — De unde știi chestiile astea? întrebă Henry, privind-o. Era nervos. Pentru că mergea cu Alex, care avea o armă, și el știa că avea intenția să o folosească. Nu știa dacă bărbosul era înarmat, dar era foarte probabil. — De la facultatea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
spuse pasărea, cu o voce identică cu a lui Jamie. — Jamie! Alex începu să strige în grădină. — Jamie! Jamie! Și auzi, din depărtare: — Mamă? Dave o luă la fugă, înainte. Henry se uită la Alex, care stătea perfect nemișcată. Lăsă prosopul și halatul să cadă la pământ și își încărcă cu calm arma. Trase în spate și în față bara de armare, scoțând un clic-clac metalic. Apoi se întoarse spre Henry. — Să mergem. Era foarte calmă. Își ținea arma sprijinită pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
tu aici! Maestrul se ridică ușor de pe canapeaua din piele bej-portocalie-galbenă, se duce întâi la baie, își scoate hainele de pe el și face un duș, se spală îndelung, cu atenție, totdeauna a avut grijă de el, caută cu privirile un prosop, pe cuier sunt trei, unul galben, altul alb și celălalt colorat exotic, flori mari, multe culori, amestecuri. Alege pe cel colorat și se șterge repede. Iese gol din baie, trece spre dormitor, Tina e tot în pat, o mie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mai mult moartă decât vie. Ce cauți pe acoperiș ? o întrebă el. Un adăpost, răspunse vrăbiuța. Dar gerul se înrăutăți și mai mult și vrăbiuța căzu în zăpadă. Băiatul o privi și se gândi puțin. Merse în casă, luă un prosop și puse vrăbiuța în el. Se duse la gura sobei și așeză vrăbiuța cu atenție ia căldură. Peste un timp ea ridică încet capul și dădu să zboare. Dar nu putu. Căzu la pământ, încă nu își revenise. Copilul o
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
În care ni se iau farfuriile cu felul principal, iar Jack se mulțumește să dea din cap. Toaleta femeilor e mai degrabă palat decât budă: oglinzi cu rame aurite, scaune de pluș și o femeie În uniformă, care Îți Întinde prosopul. O clipă mă rușinez un pic la gândul de a o suna pe Lissy În fața ei, dar probabil că a văzut deja tot ce se poate vedea la viața ei, nu ? — Bună, zic, În momentul În care răspunde Lissy. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
spun! Mulțumesc pentru Încredere și chiar m-ai convins că ții la mine, nu știu pentru cât timp... Există un timp pentru toate! Nu uita: ești stăpân, faci ce dorești, poți folosi orice, mobilă, tv, linie audio, bibliotecă, bucătărie, haine, prosoape, lenjerie, cămară, frigider, poți schimba Încuietoarea dar să-mi dai și mie o cheie, telefon, mă rog, orice. Trecuseră două săptămâni de vis, Rică trăia În confort, era iubit și răsfățat, profesoara Îl lăuda și Îi certifica luarea examenului final
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
cu cine Împărți bucuria și tihna unei asemenea sărbători; Îți era totuna dacă mâncai sau dormeai, dacă citeai sau priveai În gol. Îți amintești de copilărie, când mama ta frământa În Joia Mare aluatul de cozonaci și-l acoperea cu prosoape groase. așteptând să se reverse din lighenașul de aluminiu. Puteai trăi și fără să ciocnești ouă roșii ți-ai spus. Treizeci aprilie Am visat două ozeneuri deasupra orașului, și, din ele curgea un lichid gri care părea a fi petrol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
greu și, năucit de loviturile primite, a mai avut puterea să găsească cartea cu Psalmi și caietele În care Își scria istoriile. Le -a pus Într-o sacoșă de plastic, În care a Îndesat două cămăși, un sacou și un prosop. Si-a lipit urechea de pieptul nemernicului, Încercând să audă bătăile inimii .. Nu era mort, slavă Domnului! Respira, și asta l-a umplut de bucurie pe Antoniu. Nu vroia să-și Încarce conștiința cu nici o moarte, nici măcar cu a unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Jones a slăbit patru kilograme și jumătate. Încă mai e mult de făcut, dar Geraldine a avut dreptate, Jemima a reușit în sfârșit să slăbească. Jemima stă acolo ceva vreme, după care întinde mâna și prinde mânerul pe care stau prosoapele. Se lasă pe el și privește apoi acul cântarului. Cu cât apasă mai mult, cu atât dispar mai multe kilograme. Aș vrea eu, își zice. O să reușesc. Când se bagă în cadă, aude voci jos și-și dă seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
bine. Capitolul optsprezece Aud o scurtă bătaie în ușa de la baie, pe care n-o percep pentru câteva clipe, cum sunt cufundată sub apă. ― Jemima? Mă ridic cu o tresărire și mă uit ca o nebună prin încăpere după un prosop, după care-mi amintesc că totuși am încuiat ușa. ― Da? ― Am vrut doar să văd dacă e totul bine. Ai nevoie de ceva? ― Nu, sunt bine. Mulțumesc, oricum. ― A, bine. Mă duc să mă apuc să pregătesc cina. ― Brad? ― Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ieftin când îi dau raportul referitor la progrese. ― Bine. Ne vedem curând. Ies din baie înfășurată într-un halat de baie alb și pufos pe care Brad, grijuliu cum e, mi l-a agățat pe spatele ușii; am un alt prosop alb și pufos imens înfășurat peste părul umed. Îmi scotocesc în geantă și scot de acolo o mică broșură cu instrucțiuni de la AT&T. Citesc instrucțiunile, după care mă așez pe pat și ridic receptorul. 1 800 225 5288. ― Bună ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Înainte să apuc să-i răspund, își înclină capul și-mi dă un sărut. Partidele scurte, mă gândesc eu după zece minute, pot fi la fel de excitante ca și cele lungi, savuroase, languroase. ― Mmm, spune Brad, care mă înfășoară într-un prosop. Poate c-ar trebui să renunțăm la seara asta și să ne petrecem seara în pat. ― Nu te-ai săturat? Omul ăsta chiar nu se poate opri? ― De tine nu mă satur niciodată, spune el, uitându-se adânc în ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
e Lauren. E noua mea prietenă, cea pe care am întâlnit-o la Broadway Deli, cea cu care am ieșit azi-noapte. ― Am uitat complet că ai ieșit cu ea azi noapte. Și unde-ați fost? Brad își șterge părul cu prosopul în timp ce vorbește. ― Am fost la restaurantul acela nou de pe Main Street. Ben se oprește din șters părul pentru o secundă și începe din nou, dar mai încet, mai gânditor. ― Care restaurant? întreabă el, și vocea îi pare ușor încordată. ― The
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mai gânditor. ― Care restaurant? întreabă el, și vocea îi pare ușor încordată. ― The Pepper, îi spun eu. A fost fantastic. ― A, spune Brad, pe un ton precipitat. ― Ai fost acolo? întreb eu. ― Asta e o întrebare-capcană? întreabă Brad, punându-și prosopul jos. Poate că sunt eu nebună, dar aș putea jura că a pălit, pe sub bronzul lui de aur. ― Ce naiba vrei să spui? întreb eu, încercând să-mi dau seama dacă a pălit cu adevărat, și dacă da, de ce. ― Știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]