3,080 matches
-
și rîde. Ai vorbit? întreabă Ana complice. Sigur! confirmă el. Tataaa... se alintă fetița în telefon. Mai vreau o păpușă!... Mihai promite c-o să-i spună Moșului. Apoi închide și se preocupă de finalul scenariului. Telefonul dat acasă l-a răscolit. Simte din nou un gust amar. Înțelege că-i un om slab, tot ce face el e mediocru. O vorbă bună a Anei îl îmblînzește mereu, deși păstrează tot mai des și pe perioade mai lungi amintirea ei culcată pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
are un tren peste cîteva ore, altul la noapte, altele mîine... Femeia tace și-și tamponează nasul cu dosul pumnului. Apoi, mîna ei stîngă desface o clipă haina de blană și o strînge mai bine la piept. Mihai simte că, răscolit de prezența ei, ar putea întinde mîinile, s-o apropie. Deja, fără voia sa, brațele i s-au ridicat puțin. Dar și le oprește înainte de-a se întinde. Apoi, face un gest evaziv, transformat brusc într-o cădere a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
traversează secția de legătorie, plină la refuz cu viitoarele cărți de telefoane ale orașului, Mihai înțelege că precizarea prietenului său l-a făcut să se simtă fericit, dar și nefericit totodată. Merge abătut, cu privirea în jos, ca un om răscolit de durere. Pe culoarul dinspre linotipuri, îl oprește un tînăr în salopetă, care întinde mîna spre el: Vă salut, dom' Vlădeanu! Eu am cules cartea... Atunci, Marcele, imediat ce apare, o cinstim! strînge Mihai mîna tipografului. Știți, saltă muncitorul din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și deschide. Bună seara! salută fata cu glasul scăzut, dar calm. Poartă o scurtă din blană de iepure argintiu cu păr lung, o căciuliță fistiche, lucrată din aceeași blană, și o eșarfă galbenă la gît. E frumoasă, atrăgătoare. Ochelarii însă răscolesc în Mihai amintirea fetei în costum din catifea roșie, îmbătată deja, strigînd cuvinte triviale tinerilor așezați în jurul mesei de la braseria din hol. De fapt, e una și aceeași. A trecut o oră de frămîntări și tot nu-și amintește numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pînă la lăsarea întunericului. N-ar vrea s-o știe pe Doris înnoptînd prea mult la volan. Dar nici nu se simte în stare s-o rețină. Situația lui Dinu și vestea că Teona a știut de fetiță i-au răscolit sufletul, iar acum și-l simte tot mai tulbure cu fiecare clipă care trece. Îl încearcă uneori părerea de rău că n-a lăsat-o pe Doris la prînz să doarmă iar el să scrie; niciodată poate că nu va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
un suflet bogat în speranțe... Și eu am stat de multe ori singur; părinții mei erau luați tot timpul de-un căpcăun atotputernic pămîntul -, de pe care trebuiau să scoată roade atît cît scria în registrele altor căpcăuni atrocitatea unui timp răscolit de orgoliul dominării prin forță brută... Nu te deranja, te rog! Iau un taxi și ajung la timp să prind trenul. Deci nu rămîi... Nu! Blestemată să fie Teona!! țipă Doris și se aruncă pe canapea, îndesîndu-și obrazul în cuvertură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se pare cel mai lung și mai chinuitor din lume. Ar vrea să strige: "Doris, de ce-ai făcut asta?!", dar se teme că nu va avea atîta putere încît să dărîme clădirea peste el și ea, vocea lui să răscolească marea, ale cărei valuri să vină și să-i măture, trăgîndu-i în adîncuri. Și cu toată furia născută în el la gîndul că Doris o fi făcut un gest necugetat și violent față de Teona, deși își dorește nespus ca pămîntul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
caractere în cari domnesc pasiuni demonice niște forme ce ne întrupează închipuirea unor naturi ordinare, ci din contra chiar în caractere ce ne contrariază el trebuie să graveze trăsuri mari și puternice, din cari să strălucească o natură turbure și răscolită de pasiuni, însă întotdeuna o natură mare în dispozițiunea ei primitivă. Și din fața sclavilor de galere trebuie să ni vorbească o fizionomie încă umană, din cari să simțim luptele lor, durerile lor și loviturile aspre ale sorții, o fizionomie care
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
doua ușcheală - făcută și mai bine. O cameră de zi curată, o baie imaculată, dormitorul etalînd sertare goale. O cutie de sardele În frigider. Coșul de gunoi din bucătărie curat lacrimă și căptușit cu o pungă de hîrtie proaspătă. Jack răscoli tot apartamentul: living, dormitor, baie, bucătărie. Rafturi răsturnate, covoare trase, toaleta demolată. Îl opri o străfulgerare: tomberoanele de gunoi, pline, aliniate de ambele părți ale străzii... Acolo sau nimic. Se gîndi că trecuseră o oră și douăzeci de minute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
fiecare, apoi te duci În Long Beach și pui stăpînire pe casa de pe Linden, numărul 8819. Este un punct de distribuție al lui Fleur-de-Lis și sînt sigur că Patchett a făcut curățenie, dar du-te oricum. Dacă găsești locul virgin, răscolește-l și lasă ușa deschisă. Fisk Înghiți În sec. — Domnule, am Înțeles eu bine? Să-l răscolesc? Și să nu pun data arestării la suspecți? Da, răscolește-l ca la percheziție. Și ia-le ălora declarațiile. Și nu-mi pune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
un punct de distribuție al lui Fleur-de-Lis și sînt sigur că Patchett a făcut curățenie, dar du-te oricum. Dacă găsești locul virgin, răscolește-l și lasă ușa deschisă. Fisk Înghiți În sec. — Domnule, am Înțeles eu bine? Să-l răscolesc? Și să nu pun data arestării la suspecți? Da, răscolește-l ca la percheziție. Și ia-le ălora declarațiile. Și nu-mi pune la Îndoială ordinele! Fisk spuse: — Ăă... am Înțeles, domnule. Ed Închise ușa și Îl sună pe Kleckner
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
că Patchett a făcut curățenie, dar du-te oricum. Dacă găsești locul virgin, răscolește-l și lasă ușa deschisă. Fisk Înghiți În sec. — Domnule, am Înțeles eu bine? Să-l răscolesc? Și să nu pun data arestării la suspecți? Da, răscolește-l ca la percheziție. Și ia-le ălora declarațiile. Și nu-mi pune la Îndoială ordinele! Fisk spuse: — Ăă... am Înțeles, domnule. Ed Închise ușa și Îl sună pe Kleckner. — Don, trimite-i aici pe doctorul Lux și pe domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cartea am suferit, prostește și bărbătește, alături de Cioran. Nu avea cum să nu fie victimă și, până la urmă, eroul tragic al întregii povești. Pentru el nu exista un "încotro" către care să depășească situația. Între bărbatul de 70 de ani, răscolit dintr-o dată de o patimă de care nu se credea capabil, și femeia de 35 de ani, îndrăgostită de aforismele sale, frumoasă, snoabă și știind exact când anume relația lor trebuie mutată din spațiul "rătăcirii erotice" în cel al "prietenei
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
plecase cu Santiago... Parcă ieri Îi promisese lui Julius să pînă numele lui unuia din copii și acum, văzîndu-l, dăduse fuga să-i scrie cîteva rînduri lui Julius... ZÎmbi cînd ajunse În mijlocul prietenilor de la bar, era mai bine să nu răscolească amintirile, Juan Lucas o ajută: o primi cuprinzînd-o ușor pe după gît, În timp ce vorbea și atrăgînd-o spre el cu duioșie, În timp ce povestea mai departe ceva, cu Însuflețire, fericit. Susan simți greutatea frîului călduț În jurul gîtului, reacționă cu un gest identic cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
avea și el aproape treisprezece ani, intra În ciclul al doilea, n-o să mai poarte pantaloni scurți, s-a făcut măricel. Se apropiau de aeroport și Carlos vorbea necontenit cu gîndul să nu-i lase timp lui Julius să-și răscolească amintirile, era vesel Carlos, te-ai distrat destul la Chosica, acum aveau să mai treacă vreo două luni și pe urmă la școală, așa e viața, toți copiii cresc, toți se Întorc... Toți se Întorc acolo unde s-au născut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
timbre care-i rămîneau de lipit În seara aceea. Îl Întrerupse fata care cînta din ce În ce mai tare. Puse timbrul deoparte, ce-o mai fi și asta?, Îl Îmbia să se așeze cîtva timp, să se lase În voia gîndurilor fără a răscoli amintirile, da, da, o fată care cîntă și un băiețel care vine... Uite-l că vine. Îi auzea cum urcă Încet și, pentru prima dată de ani de zile, se bucura că nu are timbre păstrate pentru seara aceea. O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
s-a întâmplat. S-a întors să treacă prin zona de recepție către birou și, stând pe canapea era ultima persoană din lume pe care se aștepta să o vadă. Oliver. S-a izbit de un perete invizibil. Șocul o răscolea pe dinăuntru și urechile îi țiuiau în surzenie. Îl văzuse ultima dată de Revelion - și acum era 13 iulie. Tot timpul petrecut separți se condensase într-o secundă. —Hei, iubita! Ridicase privirea către ea, foarte confortabil, foarte calm. Ea începu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de aici, bandă de idioți! În genunchi! În genunchi În fața Înălțimii Sale Eu Însumi!“. CÎt o binecuvîntez pe mama că a aruncat toate scrisorile pe care i le-am trimis tatei! O Înțelepciune de femeie sfîntă! Nu-i place să răscolească trecutul. Îi dau dreptate. Are optzeci de ani. N-am de gînd s-o necăjesc cu fleacurile astea. Înțeleg să-i fi cerut socoteală unui Heidegger octogenar asupra trecutului său nazist, dar mamei! Pentru că mi-a aruncat scrisorile! Parcă Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
faptul că marile idei politice, splendide flori trufașe și devoratoare se cer stropite cu un sânge ca al lor fierbinte și pur, e cuprins de o tristețe sumbră, așa că le cere să plece și să nu-l mai tulbure : De ce răscoliți cenușa inimii mele ?... Părăsiți-mă... (I, p. 43-44). Tace ca lovit, privindu-l intens pe Quintus când acesta scrie pe tăblițele destinate regelui că-l așteaptă cu drag (II, p. 55). În momentul execuției, se uită cu nespusă duioșie la
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Ai tăi, regino! — Ei bine, dați-vă toți la o parte, fac ce vreau! Să nu încercați să mă împiedicați! Ferdâșcenko, ațâță focul! — Nastasia Filippovna, nu mă ascultă mâinile! îi răspunse stupefiat Ferdâșcenko. — E-eh! strigă Nastasia Filippovna, înșfăcă vătraiul, răscoli două bucăți de lemn care ardeau mocnit și, de îndată ce răbufniră flăcările, aruncă pachetul în ele. Se auziră țipete; mulți chiar își făcură cruce. A înnebunit, e nebună! se auzea din toate părțile. — Oare n-ar... trebui s-o legăm? îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Nichita Danilov, iar eu, fără a folosi nici o figură de stil, ca și el, cred că Alexandru Gh. Tăcu - tatăl poate fi socotit incitatorul la nesupunere și revoluție, omul care, alături de alți curajoși din marile centre populate ale țării, a răscolit protestul din inimile multor români, dându-le scânteia care le era necesară. La 9 octombrie 1989, Într-o Românie Încremenita de spaimă, o mână de oameni, printre ei și Alexandru Tăcu, Isi asumau responsabilitatea unui popor Întreg, pentru ei și
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Nichita Danilov, ,,Mălin-Tacu, vestitorul revoluției” nu sunt deloc o figură de stil, ci un adevăr care se Împletește și face casă bună cu faptul că Alexandru Gh. Tăcu poate fi socotit incitatorul la revoluție, omul care, alături de alți curajoși, a răscolit jarul din inimile multor români. Era seară, la oră târzie, cănd socoteam că miliția și procuratura s-au liniștit pe la casele lor, si ascultăm Europa Liberă. Am Înmărmurit. Ni s-a făcut corpul piele de găină și-am analizat cu
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
pus-o în mână. N au vrut ca jurnalul secret al tatălui său să cadă în mâinile lui Cornelius. Și pe bună dreptate. Nici nu-i este fiu. L-au ales pe el. Asta înseamnă că e însemnat de soartă. Răscolește un pic im pacientat printre bijuterii și alte documente de familie. Unde sunt? Cu ele poate oricând să-i forțeze mâna lui Augustus. Scotocește mai adânc. Începe să zvârle nervos afară tot ce întâlnește în cale. Tot ele îl vor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
în când, chiar dacă toți aveau grijă să nu-i invite niciodată împreună. Se întâlneau mai mult sau mai puțin din întâmplare pe stradă, în forum, la ceremonii. Se salutau și treceau mai depar te. Ceea ce citea în ochii ei îl răscolea. E sigur că nu era doar fructul imaginației lui. Acum însă... Fără să-și dea seama, zâmbește înduioșat către Agrippina. Se îngrijește cu tandrețe de nepoata ei, fetița Vipsaniei, deși are și ea o liotă de plozi. Dar amândouă sunt
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
țăranii, îl taie fir cu fir, îl fac snopi și-l păstreză cu grijă pentru hrana vitelor. Trecem prin localitatea Peoria. În curtea unui garaj, stive mari de cauciucuri, încă bune, își așteaptă clienții la prețuri ce desfid orice concurență. Răscolesc și cumpăr două bucăți, cu care am ajuns până în țară. Trecem apoi prin mica și cocheta localitate Mahomet fără să pot afla dacă în localitate sunt urmași ai profetului. La ora 17 sunt în centrul universitar Urbana, oraș cu 14
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]