3,534 matches
-
noi ceva plăcut. S-a deprins cu mâncăruri românești pe care le savurează. Îi place orezul cu lapte și pilaful. Are și dreptate: mama sa îi dă orez fiert în apă, peste care toarnă lapte rece. Atunci Carolică se enervează, scuipă și strigă: no, no, - Sandra. Vrea ce-i dă Sandra. Pe stradă e și familia Schmidt, de origine germană. Fata lor, Virginia, bună colegă și prietenă cu Sanda, care a început s-o rupă binișor englezește. Se joacă împreună ceasuri
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
când viermii cădeau de pe el, Îi aduna și-i punea la loc pe corp, pentru ca și ei, făpturi ale domnului, să-și aibă festinul lor?” „Stâlpnicul respectiv era sfântul Simeon”, zise Belbo, „iar după părerea mea stătea pe stâlp ca să scuipe În capul celor care treceau pe dedesubt”. „Urăsc spiritul iluminismului mistic”, zise Diotallevi. „În orice caz, Macarie, sau Simeon, era un schimnic plin de viermi, așa cum spun eu, dar nu sunt o autoritate În materie, pentru că nu mă ocup de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dorește să mărturisească”. „Un proces inchizitorial normal. S-au mai văzut și altele la fel”, observă Belbo. „Și totuși, comportamentul acuzaților e bizar. Capetele de acuzare sunt, că În timpul riturilor de inițiere cavalerii Îl renegau de trei ori pe Hristos, scuipau pe crucifix, erau dezbrăcați și sărutați in posteriori parte spine dorsi, adică pe șezut, pe ombilic și apoi pe gură, in humanae dignitatis opprobrium, În fine, se dedau la Împreunări reciproce, unul cu altul, spune textul. Orgie. Apoi le era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
În fața acestor denunțuri? Geoffroy de Charney, cel care mai apoi va muri pe rug Împreună cu Molay, zice că da, i s-a Întâmplat, l-a renegat pe Hristos, dar din gură, nu din inimă, și nu-și amintește dacă a scuipat pe crucifix, pentru că În seara aceea se făcea totul În grabă. Cât despre sărutatul pe șezut, și asta i s-a Întâmplat, și l-a auzit pe maestrul d’Auvergne zicând că, În fond, era mai bine să te unești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
da, dar era aproape un joc, nimeni nu-l lua În serios, alții o făceau, eu nu, și asta din educație. Jacques de Molay, marele maestru, nefiind el ultimul din grup, spune că atunci când i-au dat crucifixul să-l scuipe, el s-a prefăcut doar și a scuipat jos. Admite că ceremoniile de inițiere erau de genul acela, dar - ca să vezi - n-ar putea spune cu exactitate de ce el, În timpul carierei lui, inițiase foarte puțini frați. Un altul zice că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
-l lua În serios, alții o făceau, eu nu, și asta din educație. Jacques de Molay, marele maestru, nefiind el ultimul din grup, spune că atunci când i-au dat crucifixul să-l scuipe, el s-a prefăcut doar și a scuipat jos. Admite că ceremoniile de inițiere erau de genul acela, dar - ca să vezi - n-ar putea spune cu exactitate de ce el, În timpul carierei lui, inițiase foarte puțini frați. Un altul zice că și-a sărutat maestrul, dar nu În fund
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Lucrul cel mai amuzant este că discipolii lor, vreau să zic neotemplierii din diferite timpuri, zic că da. Justificările sunt multe. Prima teză, era vorba de niște rituri goliardice: vrei să devii templier, arată că ai niște boașe pe cinste, scuipă pe crucifix și să vedem dacă Dumnezeu te trăsnește, dacă intri În oastea asta trebuie să te dai cu trup și suflet fraților, lasă-i să te pupe-n fund. A doua teză, li se cerea să-l renege pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
al dumitale cu o robă roșie cu crucea pusă răsturnat și madame Olcott, ghicitoarea sa personală, peuchère, ca să nu-i zic altfel, care-i apare tridentul pe frunte, și potirele goale care se umplu singure cu sânge, și abatele care scuipa În gura credincioșilor... E adevărat sau nu?” „Dragul meu”, râdea Bramanti, „dumneata l-ai citit prea mult pe Huysmans, zău așa! A fost un fapt cultural, o reevocare istorică, așa cum sunt serbările din școala asociației Wicca și de la colegiile druidice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o casă modernă, o fereastră glazurată de baie era luminată și arăta foarte limpede silueta unui bărbat În maiou: omul bău dintr-un pahar, Își dădu capul pe spate și Își clăti gura și gîtul, apoi se repezi Înainte și scuipă gargara. Duncan surprinse inelul lăsat de pahar În momentul În care fu pus pe chiuvetă, iar cînd bărbatul dădu drumul la robinet, auzi apa izbucnind prin conductă, Împroșcînd În clipa În care izbi țeava de scurgere de desubt. Lumea Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În flăcări. Își desfăcu mîinile și alergă din calea lui, Împiedicîndu-se oripilată, scăpînd batista și Începînd să se sufoce. Se Împletici și, brusc, se trezi undeva În spațiu, Înconjurată de căldură și haos. Își puse mîinile În șold, tuși și scuipă. Apoi se uită În sus. Se apropiase foarte mult de inima incendiului, dar nu recunoștea nimic. Clădirile din jurul ei, pe care ar fi trebuit să le cunoască, pompierii care alergau, băltoacele de apă, furtunele care se furișau pe pămînt - totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pus toate lucrurile de preț în niște cufere mari să le trimită înainte cu unul dintre servitori. În stradă, îi așteptau cotigile să-i ducă la gară; urma un drum de trei zile. Vânzătorii așezați pe marginea șanțului lângă cântare scuipau betel, arătând cu degetul la bogățiile pe care le adunase cămătarul Kashmiri, cel care fusese ucis: covoare lui, balanțele lui... Boii dădeau alene din coadă, cărăușii se scărpinau în cap a mirare, totul era pregătit de plecare, însă fata nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
bărbatul blond din fotografie. Și cu toate acestea, ar fi putut să-și țină gura, dacă băiatul n-ar fi devenit un monstru. Pentru ea, acest fapt fusese evident încă din copilăria băiatului. Temperamentul lui necontrolat le dădea de furcă: scuipa, lovea cu piciorul și avea accese de furie când îndrăznea careva să-l pedepsească. I se dăruiseră haine scumpe, pe care însă le rupsese imediat, distrusese cu sălbăticie o cameră plină de jucării. Darurile țineau locul atenției și dragostei tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
iar Pran se trezește înghețat și dezorientat. Deasupra lui zărește niște contururi întunecate, neregulate, care se materializează într-un spate pricăjit. Lângă capul lui, un șir de purtători de ricșă și proprietari de tarabe se așază pe vine deasupra rigolei, scuipă, bârfesc, își curăță măselele și-și golesc intestinele. Întoarce capul, amintindu-și cu oroare unde se află. Cerșetorul mai doarme încă; o muscă i se plimbă liniștită pe una din pleoape. Pran se îndreaptă spre el, strângându-și brațele în jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
un om bogat care savurează un platou de mâncăruri gustoase. Pran țipă și strigă după ajutor, dar Balraj îl ignoră, lovindu-l cu putere, ritmic, până când respirația sa greoaie se transformă într-un geamăt continuu, înfundat, după care se oprește, scuipă pe podea și pleacă. Apar alții, mai mult sau mai puțin reali. Cerșetorul începe să râdă. Pandit Razdan îl vizitează ca să scuture nemulțumit din cap și să-l admonesteze pentru purtarea josnică și oamenii de proastă reputație pe care îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
opri aici, murmură Pran răgușit. Vreau să plec. Am fost adus aici împotriva voinței mele. Vorbele lui au fost o mare greșeală. Foșnind din mătăsurile cu care era îmbrăcat, Khwaja-sara se ridică brusc în picioare, rotind amenințător cuțitul. — Voință, spui? scuipă el vorbele, împrăștiind betelul pe fața lui Pran. Voință? Voința ta n-are nici o importanță. — Vă rog... — Nu ai nici măcar dreptul să mă implori! Ești un nimic, mă înțelegi? Nimic! Hijra face câteva mișcări cu acel cuțit la nivelul taliei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
taliei. Pentru o făptură atât de consumată, este uimitor de abil. Pran simte că leșină. — Acum, sâsâie Khaja-sara amenințător, te întreb din nou: cine ești? — Sunt Pran Nath, începe Pran, dar este oprit cu o palmă răsunătoare peste față. — Nu! scuipă Khwaja-sara. Încearcă din nou. Cine ești? — Eu... încă o palmă. Nu! Din nou! Această serie de întrebări și lovituri continuă până când Pran (care a mai încercat și „vă rog, nu mă mai loviți“ și chiar „Rukhsana“) murmură speriat: — Nimic, sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cred că vă așteptați de la mine să fac așa ceva. Cuvintele îi sunt adresate diwan-ului, care ridică indiferent din umeri. Tânărul curtean râde. — Vă cer iertare cu umilință, domnule Flowers, spune el, dar s-ar putea. — Ești un porc, domnule fotograf, scuipă englezul. Ar trebui să... Ce-ar trebui? întreabă curteanul cu politețe. Englezul geme și lasă capul pe masă. — Clic, clic, zice fotograful chicotind. — Du-te dracului! îi răspunde Flowes, cu capul culcat pe brațe și vocea înnăbușită. Khwaja-sara se întoarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
făcut rost de băiat. Te va aștepta în camera chinezească. Fii atent, să spui exact ce te-am învățat. Vei fi ascultat. Flowers se ridică de la masă. Fotograful îl urmează. — Te însoțesc, domnule Flowers. Trebuie să-mi aduc echipamentul. Diwan-ul scuipă autoritar pe podea. Pagină separată Pran nu se așteaptă la nimic bun, după discuția din sala cu oglinzi. Acești oameni nu par să-i vrea prea tare binele. Poate l-au luat drept altul. Poate ar fi mai bine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
urască pe nemți din toate puterile. O vreme, au devenit subiectul unic al predicilor sale de la colț de stradă. Oamenii se adunau să-l vadă cum își manifestă furia față de răul făcut de neamț, holbându-se la acest vârtej de scuipat și pumni încleștați, lovind o dugheană de ceai din piață. Era pregătit chiar să treacă cu vederea activitățile oculte ale soției sale, mai ales că, după doi ani, îngenuncheaseră împreună să se roage. Cu toată nerăbdarea sa de a începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
fata de la hotel) câțiva dintre ei îi apar în cale, oprindu-l. Frate, unde pleci? De ce nu vrei, camarade, să rămâi și să lucrezi în folosul țării? Scutură din cap, făcându-și loc printre ei. Când trece de ei, aceștia scuipă pe jos și îl insultă. Corcitură, lacheul englezilor. Când va veni ziua, strigă unul după el, tu și cei ca tine veți fi alungați de aici. Sunt îngrijorată din cauza ta, Chandra, îi spune Elspeth într-o dimineață când el coboară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
are o cârpă înfășurată în jurul capului și un drug de fier în mână. Duhnește a sânge, de parcă s-ar fi bătut deja în seara asta. Când ajunge la lumină, Bobby observă că are ochii înjectați de bhang. — Al dracului străin! scuipă el. Bobby știe mai bine ca oricine că este în primejdie și că trebuie să-și păzească pielea. Decizia de a-l abandona pe Bridgeman, semiconștient, este deja luată, îi trebuie doar timpul ca mesajul sinoptic relevant să ajungă de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
aceste zile au apus de mult. Chopham Hall se află undeva pe la mijloc în ierarhia școlilor englezești, sub Harrows, Eaton și Winchester, deși este încă destul de sus pe scara socială pentru ca sătenii să-și ridice șapca în fața tinerilor studenți, chiar dacă scuipă după ce aceștia au trecut. Lui Jonathan, Norfolk i se pare foarte departe de Londra. Străbătând peisajul de provincie, își amintește de Punjab și aceste amintiri îl fac să nu se mai simtă bine. Când îl vede pe Briggs, portarul școlii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
voce tare, destul de des în privința morții lui Dumnezeu și a spectrului care bântuie Europa. Rezultatul este ura lui Fender Greene și (cu aprobarea tacită a lui Hoggart) este persecutat de restul școlii. I se toarnă cerneală pe cărți, i se scuipă în farfuria cu mâncare înainte de a-i fi servită în sala de mese. Este prins pe picior greșit pe coridor, iar Fender Greene găsește mereu motive ca să-l bată cu biciul, pentru ca mai apoi să se înfurie peste măsură când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pun din nou pe picioare. Când închid ochii, văd acea terasă minunată pe promenada stâncoasă și pe mine în fața ei, ținând un mic heruvim în brațe. Nu am bani. Domnul Spavin îi administrează până împlinesc douăzeci și unu de ani. Mătușa Berthilda scuipă pe alee. — Samuel Spavin. Întotdeauna o să-mi stea în gât acel Samuel Spavin. Omul ăsta nu mă vede cu ochi buni, Jonathan. Este un tip foarte crud. Așadar, el păstrează banii tăi, nu? Dar ce-ar fi să ai o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
prinde din urmă și-l trântește la pământ. Proastă idee! Atât de neinspirată! Waller este un protejat special al lui Fender Greene, iar Gentler îl bumbăcește bine, pierzându-și controlul. Căzut la pământ, Waller se zvârcolește în stratul de frunze, scuipă, scăpând printre dinți un „pun eu mâna pe tine“, în timp ce Gertler îi așază un genunchi în piept, lovindu-l în față. Jonathan aleargă spre ei și-l trage la o parte pe Gertler. Îl urmăresc amândoi pe Waller, care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]