3,603 matches
-
prea constrictive. Sufletul plutește între ipocrizie și violență. Apar și modificări de ordin fiziologic și psihosexual: la fete menstrele, iar la băieți erecția. Pubertatea este o „criză psihobiologică” de evoluție, marcând o schimbare în plus a persoanei atât pe plan somatic, cât și pe plan psihic. Din acest motiv, ea nu trebuie considerată o manifestare psihopatologică, ci o „criză de dezvoltare”. Datoria însă marilor „furtuni” psihofiziologice pe care le declanșează, ea este susceptibilă de a duce la tulburări ale stării de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
pot duce la rândul lor la situații neplăcute, de felul celor de mai jos: hipertrofia Eului, cu manifestări de tipul paranoiei; izolarea până la închiderea în sine de tip autist; surmenajul intelectual, care duce la oboseală și inadaptibilitate; apariția unor suferințe somatice de tipul tuberculozei pulmonare, amigdalitei, apendicitei, nefritei, bolilor cardiace, scoliozei vertebrale, miopiei, bolilor neurologice diferite (coree Sydenham, ticuri, palpitații) etc.; efectuarea obligatorie a unor activități neconforme cu interesele și aptitudinile elevilor. Pentru o bună adaptare școlară, se impun următoarele reguli
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
unul dintre criteriile de psihoigienă care se impune încă din momentul proiectării unui viitor cuplu familial este dat de aprecierea sau evaluarea stării de sănătate mintală a viitorilor parteneri. Avizul medico-psihologic prenupțial implică mai multe aspecte, după cum urmează: controlul medical somatic, în vederea depistării unor eventuale boli cronice sau infirmități la parteneri; controlul medico-psihiatric, privind starea de sănătate mintală; controlul psihologic al partenerilor, punându-se accentul pe trăsăturile de personalitate, caracter, temperament, gusturi, interese etc.; o investigație a antecedentelor personale și heredofamiliale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
materială, introducerea unor persoane străine în grupul familial, diferențele etno-culturale etc.; cauze psihologice: stările de tensiune în relațiile dintre soți, conflictele, lipsa de afecțiune, legăturile extraconjugale, actele de violență, diferențele temperamental-caracteriale între soți, tulburările psihice etc.; cauze datorate unor boli somatice sau psihice, unele cu risc de transmitere genetică, alcoolism, toxicomanii, perversiuni sexuale, sifilis, TBC, sinucideri, acte antisociale etc.; alte cauze: decesul unuia dintre membrii familiei, cazurile de doliu prelungit patologic, decesul unui copil, conflictele legate de copiii adoptați, conflictele între
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
ale stării de sănătate mintală; familii cu potențial psihopatologic, dar fără bolnavi psihic în componența grupului, caracterizate prin existența unor stări de tensiune și conflicte, prin prezența perturbantă a unor persoane străine de grup, conflicte între generații, existența unor boli somatice grave cu evoluție cronică, prezența unor persoane handicapate fizic sau intelectual, prin decesul unor membri de familie etc.; familii cu bolnavi psihic compensați, în care cel puțin unul din membrii familiei prezintă tulburări psihice, dar a cărui prezență nu modifică
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
cuplului. Nevroza conjugală are multiple forme de manifestare la membrii grupului familial. În sensul acesta se descriu următoarea gamă de tulburări: tulburări psihologice: dificultăți de comunicare, instabilitate emoțională cu iritabilitate și explozii de mânie, insomnii, depresivitate, fenomene isterice, anxietate; tulburări somatice și psihosomatice: boală ulceroasă, hipertensiune arterială, distonii neurovegetative, afecțiuni ginecologice și de dinamică sexuală, anorexie sau bulimie. tulburări de comportament social: separare sau despărțirea partenerilor, abandonul familial, relații extraconjugale, conduite de refugiu sau izolare (alcoolism, toxicomanii etc.). Atitudinea față de nevrozele
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sau să-și schimbe tipul de activitate profesională în care activa, pentru care se formase și pe care era obișnuit să o desfășoare. Cauzele care determină aceste „întreruperi” sunt fie de ordin socio-politic sau economic, fie de ordin personal (boli somatice sau psihice invalidante, schimbări de domiciliu, migrații etc.). Dincolo însă de aceste aspecte, care vizează schimbarea sau întreruperea activității profesionale cu caracter accidental și de cele mai multe ori împotriva voinței individului, există și „retragerea din profesiune” prin pensionarea legală la limita
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
origine, stări conflictuale, episoade confuzionale sau stuporoase, crize pitiatice, idei delirante de persecuție sau cu temă mistică, izolare cu negativism verbal și refuzul activității, refuz alimentar, halucinații, idei sau tentative de suicid, conduite paradoxale și reacții de inadaptare; b) tulburările somatice și psihosomatice, datorate pe de o parte traumatismului psihic de izolare și claustrare, iar pe de altă parte, mizeriei, subalimentației, schimbărilor de climă etc. și manifestate prin: grețuri, cenestopatii, anorexie sau bulimie, tulburări endocrine sau sexuale, distrofii, TBC, tulburări digestive
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sau funcțional a organismului, a corpului sau a psihicului, pe când devianța presupune o tulburare de funcționalitate a relațiilor sociale. Devianța este o diminuare a competenței sociale, a capacității de adaptare socială a individului, pe când anormalitatea este o diminuare a capacităților somatice și psihice ale individului, ambele judecate astfel de opinia societății (E. Sagarin). Factorul de referință în aceste situații este reprezentat de sistemul de valori socio-culturale și morale ale modelului social căruia îi aparține individul. Un alt aspect al vieții sociale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
jucat este igiena mintală. Să căutăm prin urmare să definim conceptele fundamentale la care facem referință. Boala psihică, la fel ca devianța și sociopatia, se definește în raport cu starea de normalitate. Boala psihică este anormalitatea clinică produsă fie de o tulburare somatică (leziuni organice cerebrale), fie de o tulburare psihică primară, de natură endogenă, sau de un conflict exogen. Devianța este anormalitatea comportamentului produsă prin devieri sau abateri de la normele de conduită socială impuse de modelul socio-cultural și moral, având ca urmare
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
au fost elaborate mai multe teorii. C. Lombroso pune problema raportului dintre criminalitate și degenerescență, considerând criminalul o formă specială de degenerare patologică de natură psihiatrică, încarnând tipul denumit de el „matoid”. Degeneratul este un individ marcat de numeroase stigmate somatice și psihice, fiind într-o anumită privință o personalitate de un tip predestinat în mod fatal pentru crimă. Aceste idei își au originea în teoria despre degenerescența psihică a lui A. Morel și V. Magnan. G. Tarde, Lacassagne și Sengès
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
la baza lor aceleași mecanisme, atât în ceea ce privește organizarea lor, cât și dinamica individuală sau psihosocială. În cazul conduitelor deviante de refugiu, distingem mai multe forme de manifestare: mitomania, fuga și vagabondajul, alcoolismul și toxicomania, refugiul în boală sau simularea bolilor somatice, psihice sau psihosomatice, spiritul de aventură. Le vom analiza pe rând. Mitomania este tendința constituțională permanentă a unor persoane de a prezenta în mod alterat adevărul, creând fabule imaginare (fabulație) sau de a simula stări anormale somatice ori psihice (simularea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sau simularea bolilor somatice, psihice sau psihosomatice, spiritul de aventură. Le vom analiza pe rând. Mitomania este tendința constituțională permanentă a unor persoane de a prezenta în mod alterat adevărul, creând fabule imaginare (fabulație) sau de a simula stări anormale somatice ori psihice (simularea bolilor) (E. Dupré). În sensul acesta, E. Dupré descrie mai multe tipuri de mitomanie: mitomania vanitoasă, avându-l ca model pe Tartarin din Tarascon; mitomania malignă, cu caracter de intrigă și acuzații imaginare îndreptate împotriva altora (denunțul
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
de refugiu simbolică în întâlnirea cu toxicul, care oferă perspectiva unui univers imaginar și colorat ce înlocuiește o lume considerată ostilă. Simularea este conduita de refugiu constând în necesitatea de a adopta, în funcție de împrejurări, anumite tablouri clinice din sfera patologiei somatice, psihosomatice sau a psihiatriei, în scopul de a se pune la adăpost, de a se autoapăra sau de a obține anumite avantaje. Pot fi simulate bolile somatice sau sechelele acestora (patomimie), așa cum pot fi simulate și bolile psihice (amnezia, isteria
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
în necesitatea de a adopta, în funcție de împrejurări, anumite tablouri clinice din sfera patologiei somatice, psihosomatice sau a psihiatriei, în scopul de a se pune la adăpost, de a se autoapăra sau de a obține anumite avantaje. Pot fi simulate bolile somatice sau sechelele acestora (patomimie), așa cum pot fi simulate și bolile psihice (amnezia, isteria, epilepsia, confuzia mentală). Mecanismele care stau la baza simulării bolilor sunt următoarele: simularea mentală adevărată și totală; simularea prin exagerare sau suprasimularea; perseverarea. Un rol important în
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
comunităților umane. Efectele lor, de un mare polimorfism socio-psihiatric, afectează starea de sănătate mintală colectivă, realizând grupajul de tulburări de tipul PTDS (post-traumatic stress disorder) - „tulburările de stres post-traumatic”. Din punct de vedere clinico-psihiatric, simptomele stresului post-traumatic constau din: - tulburări somatice diferite; - stări depresive; - stări de anxietate; - tulburări de conștiință (stupoare, confuzie etc.); - agitație psihomotorie. Majoritatea specialiștilor recunosc caracterul reactiv al acestor manifestări anormale (J.I. Escobar, B.A. van der Kolk). J.R.T. Davidson și colaboratorii care au analizat dinamica PTDS, descriu
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
psihice Durata de acțiune a stresului 3. Faza postcritică 3. Absența unui suport Suport emoțional inadecvat Lipsa asistenței de specialitate Intervenție de specialitate inadecvată 3. Psihoigiena grupelor populaționale persecutate și a persoanelor refugiate Majoritatea autorilor au descris diferite tulburări psihice, somatice și psihosomatice la această categorie de populație. A. Kardiner vorbește despre „nevroze traumatice” și despre „sindromul traumatic patologic” ca despre o tulburare a sinelui în relațiile cu lumea, caracterizată prin următoarele aspecte: instabilitate, tulburări de somn, coșmaruri, reacții de tip
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
spirit. Biosul reprezintă o acțiune complexă de îngrijire a omului ce are în vedere valoarea acestuia ca „ființă” și ca „viață”. Acest tip de îngrijire este aplicat pe tot parcursul vieții individului, dar în mod diferențiat, în raport cu necesitățile și potențialul somatic și psihic ale fiecărei vârste sau etape de viață. Rolul acestei îngrijiri revine medicinei. Îngrijirea medicală se desfășoară diferențiat, în două direcții precise: medicina preventivă și medicina curativă. Medicina preventivă sau profilaxia are ca obiectiv starea de sănătate a omului
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
precise: medicina preventivă și medicina curativă. Medicina preventivă sau profilaxia are ca obiectiv starea de sănătate a omului și se aplică pe tot parcursul vieții acestuia, începând din momentul nașterii. Profilaxia urmărește prevenirea bolilor, păstrarea și dezvoltarea stării de sănătate somatică și psihică a persoanei umane. Medicina curativă sau terapeutica are ca obiectiv starea de boală a omului, atât cea somatică, cât și cea psihică, și, la fel ca profilaxia, acționează, în mod diferențiat, specific, pe tot parcursul vieții acestuia, din
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
aplică pe tot parcursul vieții acestuia, începând din momentul nașterii. Profilaxia urmărește prevenirea bolilor, păstrarea și dezvoltarea stării de sănătate somatică și psihică a persoanei umane. Medicina curativă sau terapeutica are ca obiectiv starea de boală a omului, atât cea somatică, cât și cea psihică, și, la fel ca profilaxia, acționează, în mod diferențiat, specific, pe tot parcursul vieții acestuia, din momentul nașterii. Măsurile terapeutice vizează suprimarea cauzelor îmbolnăvirii, anularea acțiunii factorilor nocivi, morbigenetici, și restabilirea stării de echilibru fiziologic și
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
a comunităților sociale de indivizi. Ea reprezintă unul din domeniile specializate ale igienei generale, devenite astăzi, prin importanța sa, un domeniu de sine stătător: medicina preventivă. Obiectivele profilaxiei vizează atât individul, cât și grupul de indivizi, din punct de vedere somatic și psihic. Ca acțiune, ea își fixează pe de o parte atenția asupra individului/maselor și asupra vieții acestora, iar pe de altă parte, își orientează demersul în direcția acțiunii de prevenire a îmbolnăvirilor. Să analizăm aceste aspecte (vezi schema
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
afecta starea de sănătate individuală sau de grup, ducând la apariția bolilor. În sensul acesta se au în vedere mai multe obiective, după cum urmează: a) combaterea acțiunii factorilor morbigentici (factorii nocivi sau factorii psihotraumatizanți), care pot afecta starea de sănătate somatică sau psihică a individului sau a grupelor umane; b) cultivarea factorilor sanogenetici de protecție a stării de sănătate fizică sau psihică; c) educarea populației în domeniul medico-sanitar prin însușirea unor cunoștințe fundamentale de igienă generală și comunitară, de evitare a
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sensul acesta, trebuie eliminați factorii anxiogeni și tranchilizat bolnavul prin următoarele mijloace: încrederea în medic; inspirarea curajului; oferirea speranței; spulberarea îndoielilor; confirmarea optimismului prin rezultatele terapeutice pozitive; susținerea emoțional-afectivă. Se poate desprinde concluzia că orice boală, indiferent de natura sa (somatică, psihică sau psihosomatică), este însoțită de o anumită stare de spirit a bolnavului, care se concretizează în „psihologia bolnavului”. Din punct de vedere medical și psihoigienic, suntem obligați să ținem seama de aceste aspecte, întrucât de „moralul bolnavului”, de starea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
traumatisme cerebrale - ASC - tulburări cerebrale involutive (senile) - epilepsie - malformațiile cerebrale - obnubilarea conștiinței - dezintegrarea personalității și demențele - ciclotimia - schizofrenia 3. Geneza, evoluția și consecințele bolilor psihice Bolile psihice cunosc o etiologie complexă, mult mai bogată și diferită în raport cu cea a bolilor somatice. În general, se consideră că bolile psihice pot fi: ereditare, cu un factor de transmitere familial; dobândite - legate de modul de viață al individului; corporale sau etiologice (traumatice, toxice, infecțioase etc.). Date suplimentare privitoare la geneza bolilor psihice pot fi
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
situație unică în medicină, similară poate numai cu „imaginea socială” a bolilor venerice (sifilisul, blenoragia), a SIDA sau a altor afecțiuni „jenante” (parazitozele, TBC-ul etc.). În orice caz, faptul de a fi fost internat sau operat pentru o boală somatică nu influențează practic cu nimic biografia individului. Se consideră un accident ca oricare altul; societatea îl compătimește pe bolnav și-l ocrotește. Din nefericire, însă, boala psihică este infamantă. Modificând personalitatea, alienând individul de lume, ea va face ca societatea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]