3,756 matches
-
privirile în brațe. Ia privește ce nucă frumoasă capeți azi, are patru camere, poți dormi în cea de la drum. Oamenii întregi (la cap, la trup, la o adică) își mai caută sau nu jumătățile? De ce în fiecare dimineață îmi uit tîmplele în palmele tale? Te urăsc, așa, de probă, din toata inima, pînă la fără un sfert. Ce vrei să faci cu toate cuvintele care mi se cuveneau? Iar n-ai timp să te joci cu mine! S-a dus la
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6962_a_8287]
-
în întreaga-ți viață»?/ am întrebat într-o zi necunoscuții din azilul peripatetic. - Frumusețea! - mi-a răspuns Trecătorul - Înțelepciunea! - mi-a răspuns Nesăbuitul - Ura! - mi-a răspuns Prietenul - Lacrima! - răspunsumi- a Dușmanul - Ziua de mine! - mi-am răspuns răstignit pe tîmpla Cuvîntului” (ornic de iluzii într-un azil peripatetic). E vorba aici de abstracțiuni care capătă un caracter de concretețe sensibilă, ca și de o asemenea concretețe ce se raționalizează: „aud, ca pe o moarte, respirația umbrei (...) aud, ca pe o
Lirică meditativă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/3924_a_5249]
-
auzit/ cum șerpește au sunat clopotele/ pentru cei aidoma mie/ la marginea universului rămași ănghetati/ an tristețe și bâlci" (Casă). Prin exaltare, se ajunge la o virtuozitate a expresiei uratului: "cârja de pește e falsă,/ ruginit, cercul rostogolit/ ămi strânge tâmplele că un cor de bocitoare? (Elegie balcanică). Că și: "Din când an când un foșnet abia auzit,/ - că pleoapele mortului/ sub mâna ta mai uscată/ decât aerul pe rue Saint-Nicolas/ la orele 10 și mereu dimineață" (Ruletă). Sau: " Și, mai
Solitudinea Marianei Marin by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17481_a_18806]
-
mărturisire: ea confirmă cu eclatanță că de numele Priboi se leagă momente misterioase din istoria țării. Dar nu e vorba de politica externă a României, cum se sugerează, ci de pașnica, democratica politică a bulanului și a pistolului pus la tâmplă. Revelațiile privind participarea lui Priboi la reprimarea revoltei din noiembrie 1987 de la Brașov arată cu limpezime ce înțelege S.R.I.-ul prin "siguranță națională": exact ceea ce înțelesese și Ceaușescu. Numai într-un regim de perfectă continuitate represivă, precum P.C.R. - P.S.D., e
Infernul ca parc de distracții by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14562_a_15887]
-
să te îngrozească, și cum la crearea lor contribuie maeștri ai efectelor, este cu neputință ca, văzând ce se întâmplă unuia și altuia, vesel și destins cu o clipă mai înainte, un fior de gheață să nu-ți cutreiere torsul, tâmplele să nu-ți zvâcnească. Iar dacă mai ești și sensibil, sentimente de culpabilitate, de angoasă, depresie să nu te prindă între pietrele lor de moară. Ideea este, firește, că fiecare își alege emisiunea care îi place. Lui Stalin îi plăceau
Aveți ceva împotrivă? by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/8903_a_10228]
-
și pentru partenerii din NATO". Riscul unei privatizări în perioadă de criză: lipsa partenerilor cu alonjă În opinia economistului Dăianu, "în general, într-o perioadă de criză, o privatizare se face deseori cu spatele la zid, nu că cineva îți pune la tâmplă un pistol, ci circumstanțele sunt extrem de vitrege. Într-o perioadă de criză, poți printr-o asemenea operațiune să ai lozul câștigător, însă pot să fie și ponoase, întrucât timpul foarte comprimat poate să nu aducă la masa negocierilor cu statul
Daniel Dăianu: Privatizările se fac deseori cu spatele la zid by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/51153_a_52478]
-
illo tempore de inspirație suprarealistă (Departe de orașul coclit), dar și scenariul unei morți întrevăzute metamorfotic: "Veni apoi un fulger din senin/și mă cinsti cu gheara lui divină,/de stăpân,/până ajunse valul de pământ/la fruntea și la tâmpla mea,/la sân.// Mă-nlocui cu ierburi și cu flori,/cu umbra păsărilor călătoare/migrând în zările confuze/sub zodiile aspre,//cu stema-n destrămare.". Cartea este spovedania și mâhnirea unei vieți (O mie de cutii poștale) a triadei Ion
Noile aventuri ale văduvei trandafirii by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/8124_a_9449]
-
serilor de vară/ cu bătaia inimii deznodând/ izvoarele reci de odinioară." }esută în aripi: "Tapiserie de fluturi cu zborul greoi/ poate un adaos, poate o lipsă/ o priveam cu ochi umezi și miopi/ peste iarba fierbinte și verde aprinsă/ Cu tâmplele arse de aripi/ o tânără fată alergând/ ca o femeie peste clape de pian/ aplecată, visând și cântând/ Nu vreau un fluture într-un ac/ nu vreau o frunză într-o carte/ și alte povești sunt la fel/ îmi șoptea
Poemul Și scrisoarea by Cristina-Monica Moldoveanu () [Corola-journal/Journalistic/7922_a_9247]
-
scrisul, zicea el răscolindu-mă cu țepușa lui înroșită în flăcări, te-ntoarce din drum, îți îneacă viața-n oglindă și tu crezi că asta e totul. tu crezi că femeia din vis e chiar femeia care-ți suspină la tîmplă, cu ochii umbriți, cu surîsul pe buze, cu pîntecul umed. prinde-o în brațe atuncea, desfă-i, cu gesturi parșive, lănțișorul de-argint de la gît, muș-că-i, cu dinții tăi lați ca vîslele pescarilor din jurilovca, sfîrcurile vîrtoase și calde, paște
Realul ca imaginar by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15586_a_16911]
-
buzele mustesc, precum iarba zdrobită în potcoave de cal, cînd se desfac din crispare ca un arc străveziu sub cupolă. dinții îți scapără pe molatica piele creolă, privirea cade gălbuie, prelinsă din ochiul oval, se răsfrîng raze scurte și învăluie tîmpla ta de cristal, iar sub hainele groase întrevăd - ca prin sticla brumată - pata aceea suavă, maronie, mongolă. presimt în tine o rasă bătrînă, îi spun, ai țîșnit din strînsoare, ai fugit din agartha. o, dar asta a fost mult mai
Realul ca imaginar by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15586_a_16911]
-
puștii, mai goală ca oricând. Cine trântește ușa? Vor striga în cor, tu nu poți, categoric nu poți abyssobrotula galatheae Cuvânt trecut cu tăcerea, rădăcină, crește-n burtă, se stinge în ochi, se așează încet în jurul gâtului, tace, bate-n tâmple, dezvelit, filament al silabelor. Se hrănește cu îndoieli, până ce ai scris, urmă proaspătă de otravă și fum, mișcă-te, ești acum, ai fost descris și nu mai ai nimic carapus bermudensis Tata și mama cu săbii de foc ne poartă
Poeme by Dana Ranga () [Corola-journal/Journalistic/4656_a_5981]
-
contabil, împreună cu un avocat care cunoaște limbajul semnelor. -Unde sunt milioanele pe care mi le-ai furat? Îl întreabă mafiotul, cu ajutorul avocatului care traducea. -Nu știu, spune contabilul. Iar avocatul traduce semnele lui. Mafiotul scoate pistolul și îl lipește de tâmpla contabilului. -Mai întreabă-l o dată, zice el. Speriat, contabilul îi face semne avocatului: -Banii sunt îngropați în grădina din spatele casei vărului meu din Queens. -Zice că nu ai curaj să apeși pe trăgaci, traduce avocatul.
Bancul Zilei: Un șef al Mafiei află că este furat de contabil by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/63795_a_65120]
-
fără drum./ Pretutindeni aripa răscrucilor/ rupe negurile, sperie stolurile/ nicăieri foc. Nimeni în noaptea./ Cerne șoapte și scrum/ paradisul pierdut./ N-am știut, n-am știut/ să-mi alung gîndul, / soarta să-mi ascult. Albelor mîini/ să-mi fi dăruit tîmplele/ albelor mîini./ Lîngă trofeele veștede/ ale singurătății/ sînt azi biruitorul întunecat,/ întunecat" (Victorie). Dezvoltînd figurația izolării, poetul ajunge la o identificare cu postura hamletiană: ,Eu, prințul din Elseneur, al negurilor sfîșiate/ de negrul turn cu ace sparte,/ cu orele una
"Postmodernistul" Ion Vinea by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11405_a_12730]
-
aud. Deci... Deci? Deci? Îmi dau lacrimile în timp ce îmi zic: mă, familistul ăsta de Doroftei le-a făcut-o, fi-r-ar mama lor a drr..., scuzaț, de americani, că la meciuri îmi mai pierd și eu cumpătul. Emoța crește, îmi zvâcnesc tâmplele în timp ce mă uit la inconștientul de Dorin care, cu un calm distrugător, spune că el și-a făcut datoria, adică s-a bătut pentru țara lui, România și familie... Auzi-l Lumea stă să dea în apoplexie și el... Adevărul
Promisiunea lui Doroftei by Telefil () [Corola-journal/Journalistic/13806_a_15131]
-
un știutor, cel care se teme de această alunecare în păcatul neamului generic. De aici angoasa, de aici disperarea și o anume beție de cuvinte, încercînd să învăluie în coconi de argumente absurdul unui gest final și definitiv: "dela o tâmplă la alta, sângele sinuciderii mele virtuale se scurge negru, vitriolant și tăcut, ca și cum m'am sinucis realmente, gloanțele traversează zi și noapte creerul meu, smulgând terminațiunile nervului optic, acustic, tactil, aceste limite, și răspândind în tot craniul un miros de
Minuni by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7143_a_8468]
-
le studia cu ajutorul unui monoclu atașat cu un șnur subțire de butoniera de la reverul stâng al redingotei. În ciuda acestor maniere mai puțin obișnuite, domnul din tren semăna izbitor cu el însuși. Era aproape la fel pieptănat, cu părul lipit la tâmple și peste cap, în schimb purta o mustăcioară subțire, îngrijit tăiată și avea de partea lui avantajul de a fi mai tânăr cu cel puțin 10-15 ani. " (pag. 94) Dacă, pe acest justițiar distins, Otto Flamm l-a mai văzut
Farmecul discret al filologiei by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7218_a_8543]
-
tine, vapor-fantomă, / Prin mijlocirea sfîrșitului în nepotolita dimineață. / Pentru a reîncepe o altă viață / Înaintea mirtului mă plec. Sunt malul născut din Fenix, / Ce invadează lumina și umple / Flăcări și săgeți de cunoaștere fericită, / De vrajă ca ultimă ispită. / Și tîmplele cară cuvintele / Într-o bătaie de aripi. / Vezi, în cer cîntă din podoabe ireale? / Figurile cu stări de portocale" (Împrejurul a toate e o urzeală...). Graiul își pierde impuritatea în suflul mistic, luminozitatea emană de-a dreptul din piept, chiar
Un avatar romantic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7125_a_8450]
-
și-a rîs, la fugă / Luînd-o pe sub streașini și pe ziduri. / O zdreanță, iar, fragilul echilibru. // Crotale, spornic, zarzării prin seară / țineau morțiș, sub geam, să-mi dea semn primii, / Părere? Faptă? Ce bufon să-ți lege, / Solemn, cununi la tîmple, franjuri zilei" ("Complotul iederii m-a smuls din mine"). Și ce-ar mai rămîne din stratul primordial al ființei, din îndepărtatele obîrșii colective? Un protocol tradițional, semn de subtilitate țărănească, unind respectul cu dignitatea: Surprins și rănit / de acest Ťîn
Poezia lui Aurel Rău by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6948_a_8273]
-
reamintește pe Ion Pillat ("În marile-i spații de tăcere, trenînd, / Cînd brațele s-au atins și se tem să rămînă, ca între fulgere, / Își strecoară de sus niște plopi respirația grea / Și se disting două clare bătăi ca de tîmple sau aripi, / Singure în golul imens la hotarele toamnei" - Firavele fete), ajungem la jocurile de rimă ori la vagi caligrame. Astfel Aurel Rău își exhibă în răstimpuri meșteșugul în sine cu o ingenuă superbie ca încă o performanță pe care
Poezia lui Aurel Rău by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6948_a_8273]
-
faptului că poseda (sau i s-a pus în mână în clipa sinuciderii) o armă similară celei cu care fusese ucis plutonierul. O sinucidere cu totul și cu totul atipică, de altfel: cu arma perpendiculară pe frunte, și nu la tâmplă sau în gură, așa cum, o știm din film, procedează orice sinucigaș! Prin acest nou caz, prestigiul poliției e departe de a fi crescut. Oricâte mitraliere va agita pe la intersecții, oricâte dovezi de forță va etala în emisiuni ticluite la televiziuni
Împușcături în cutia Pandorei by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16291_a_17616]
-
lovit de o piatră. Germanul s-a dezechilibrat și a căzut, lovindu-se cu partea dreaptă a capului de altă piatră. Patru minute mai târziu, când echipajul de salvare a sosit la fața locului, Schumacher era conștient. El era confuz, tâmpla dreaptă îi sângera și mai avea o rană ce se întindea până în spatele capului. Fostul campion și-a pierdut cunoștința în elicopterul care l-a transportat la spital.
Ipoteză șocantă: Ce a provocat accidentul lui Schumacher by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/74527_a_75852]
-
a doua jumătate a secolului. între ele, Cerul stelit și Meditația unui îmbătrînit poet sunt mici capodopere: "Va veni ziua în care să va stinge focul vinelor mele, în sînul meu va lăcui iarna, fulgii cii albi îmi vor împresura tîmplele și negurile vor întuneca ochiul meu. în mormintele cele așezate zac prietenii; numai eu am rămas, ca un singuratic spic pe carile săcerătoriul au uitat a-l tăie! Un nou neam au răsărit, cu nouă dorințe și idei nouă; poate
Gheorghe Asachi și cerul italic by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/8989_a_10314]
-
superlativ adresate creației proprii. Pentru omologarea unui atare statut genialoid e nevoie de premisa unei diferențieri copleșitoare, a unei originalități absolute. Drept care autorul cultivă un laitmotiv al originalității d-sale grațios-obsedante, în numeroase variațiuni pe aceeași temă: "îmi bat în tîmple să mă recunoașteți mereu un cui de sînge lung foarte lung/ și-n cuiul de sînge lung foarte lung mai bat un cui de piatră lung foarte lung și el/ și-n cuiul de piatră lung foarte foarte lung mai
Un nou avatar al avangardei by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9029_a_10354]
-
făcute de maladia Parkinson, de care suferea de câțiva ani, devin mult mai vizibile. În iunie 1999, în timpul unei călătorii în țara natală, Polonia, este obligat să anuleze o slujbă, după ce cade din nou în baie și se lovește la tâmpla dreaptă, necesitând trei puncte de sutură. La începutul anilor 2000, medicamentele care îi sunt administrate pentru a combate efectele maladiei au din ce în ce mai puțin efect, fiecare priză nepermițându-i să fie în formă mai mult de două ore. În mai multe
Agenda2005-15-05-supliment special () [Corola-journal/Journalistic/283593_a_284922]
-
Mai degrabă te lasă gânditor, în ordine lirică, relația cvasi-asianică, profundă, cu plopul din dreptul geamului locuinței: copacul, botezat Gică, îi confirmă anumite versuri, în funcție de intensitatea foșnetului ramurilor sau de șansa ca o pasăre să poposească pe crengi, îi sprijină tâmpla obosită și ar vrea să-l vindece de impulsul mizantropist. Nichita Danilov recurge la teoriile lui Gustave Le Bon, conform cărora fascinația se exercită prin contagiune și doar vag prin mecanismele raționamentului, pentru a explica prezența unui nume pe buzele
Între legendă și tratament critic by Gabriel Coșoveanu () [Corola-journal/Journalistic/2425_a_3750]