3,994 matches
-
iarăși în simțiri. Acum îmi doresc să le fi urmat sfatul și să-mi fi scos uniforma. — Ai venit îmbrăcat în uniformă! strigă Lanark îngrozit. — Da, cu tot cu centură, cizme, bransardă, nasturi de aramă și tot restul. Aveam și pistolul în toc. — Dar de ce? — Intenționam să-l predau comandantului de aici: știi, un gest simbolic. Pistolul mi-a săpat o gaură cît el de mare în șoldul drept și bănuiesc că din cauza asta o să mor. Aș fi putut supraviețui în uniformă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ușurință. Se fixă pe ultima dintre femei și fața acesteia deveni fața lui June Haig. își imagina cum o întîlnește în peisajul pustiu și accidentat prin care gonea autobuzul. Era îmbrăcată în șort și bluză albă, dar cu pantofi cu toc în loc de bocanci, iar el o viola îndelung, cu gesturi complicate, cu torturi și umilințe mentale și fizice. Pentru a-și reține gîndurile să nu atingă climaxul masturbării, își muta brusc gîndurile și rămînea mut de uimire că mintea putea săvîrși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
trecută, spuse Molly. Cel puțin asta a fost intenția, dar mama dorea să mă uit la televizor și ne-am certat. S-a încheiat în momentul în care am fost dată afară în noaptea re-e-e-e-ce și ne-e-e-e-a-a-a-graă. Chicoti. Eu! Pe tocuri. — Părinții nu-ți dau voie să ai o viață a ta, zise o voce cu răutate. Alte voci îl încurajară. — Tata nu mă lasă... — Maică-mea tot zice... — Anul trecut, taică-meu... Se gîndi să participe și el la conversație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
la fotografia de nuntă de pe polița șemineului. Taică-său îtimid, mulțumit, prostuț și tinerel) stătea la braț cu o femeie suplă care rîdea, îmbrăcată într-una din rochiile acelea de mireasă lungi pînă la genunchi, la modă în anii ‘20. Tocurile o făceau să pară mai înaltă decît el. Thaw nu vedea nici o legătură între vînzătoarea veselă, plină de viață, cîntec și sexualitate îndrăzneață și femeia sfrijită și severă pe care și-o amintea. Cum de una se transformase în cealaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și țărănești, cu zmee atârnate de firele de telegraf și cu guguștiuci cântând în frunzișul duzilor, am dat colțuri, am citit tăblițe cu numele străzilor: Bujoreni, Zorilor, Sadova, Maior Anastasie Petru, Perișani... Am privit hipnotizat dărăpănături invadate de buruieni, cu tocurile ușilor și ferestrelor scoase și cu un copil jegos târând după el o bandă de alamă decupată, bâiguind ceva în încăperile zugrăvite albastru. Am oprit femei bătrâne, în papuci, și le-am întrebat de strada Silistra. "A, Silistra... cred că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
amintise că-l lăsase pe Mircișor pentru prima dată singur în casă, înainta tot mai repede între liniile ce se uneau în zare. Maria începu să fugă, îngrozită că nu va mai scăpa niciodată din fabulosul cavou, își rupse un toc și alergă mai departe șchiopătând, până când corpul ei mai degrabă decât ea însăși percepu o imperceptibilă schimbare. Aerul devenea tot mai roșiatic, dar atât de-ncet, încît părea că la fiecare metru de galerie străbătută o singură moleculă vira în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lăsînd-o să se așeze iar pe cornul lunii și să se ridice, trasă de fire nevăzute, ca să dispară dincolo de bolta înstelată. Packardul le duse acasă atât de amețite, încît abia dacă-și luară rămas-bun de la cântăreață, chicotind și bîțîindu-se pe tocurile cu care nu erau obișnuite. Urcară scara împleticindu-se și se culcară-mbrăcate, cu mărgelele de doi bani de la gâturi încurcîndu-se unele cu altele, așa încît a doua zi în zori Maria avu nițel de lucru să se desprindă de sora
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Rosetti, care trona, pe jilțul său de bronz, în mijlocul părcușorului cu arbori desfrunziți și ninși. Doar cadrul ușii de la intrarea de serviciu rămăsese-n picioare, în spatele lui, grămada de moloz era mai înaltă de un stat de om. Iar între tocurile de lemn, așezat pe prag, cu capul gol și cărunt în palme, în costumul lui țărănesc și cu bocancii din primul război în picioare, stătea Tătica. Badislav Dumitru, poreclit Babuc, care credea că-și pierduse două fete-ntr-o singură
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
șase dimineața. Stătea deja de vreo două ore când l-am găsit noi, cu capu-n palme și cu coșul de papură lângă el. Multe i-am iertat io pentru ziua aia." Fetele au alergat țipând spre el, țopăind pe tocurile înalte care le îndoiau gleznele. Tătica, ridicîndu-și ochii înroșiți de plâns, nu le-a recunoscut. Vasilica și Marioara lui, codane sfioase în fote și ii cusute cu arnici de mâna lor, după ce tot cu mâna lor țeseau pânza la război
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
unei copii, era plin de pete și zgî-rieturi, vizibile pretutindeni, la proiecție, ca niște lungi picături și șuvoaie de ploaie. Singura prezență vie, carnală, colorată ca o floare, era Maria, care, în fustița ei de vară și cu pantofii cu toc, țopăia repede spre cinematograf, scoțîndu-și delicat ca o mâță gleznele ușoare din zăpadă. Înhăinurați, cu capetele înfundate-ntre umeri de frig, trecătorii păreau atât de cufundați în necazurile lor, încît nu-și permiteau să irosească o privire pentru domnișoara rujată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lui Monsieur Monsu. Din pungă, deasupra colțișorilor hârtiei cafenii, ieșeau tije ciudate, ca niște șuruburi foarte lungi, pe elicea cărora lunecau fluturași de metal, apoi margini fine de eprubetă, dispozitive nichelate ca niște clești sofisticați... Negresa traversă repede, țocănind pe tocurile pantofilor ei de piele de hatterie, peste care se revărsa laba lată, vânătă, a piciorului. "Acum putem merge, avem tot ce ne trebuie. Da' bles-tematu-ăla de vânzător m-a luat la-ntrebări, așa că l-am pus să-și sune patronu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
brune ca de țigăncușă. Niciodată nu privea pe cineva drept în ochi, iar când apărea sora se transforma brusc în cea mai cuminte fetiță: de oriunde-ar fi fost, când se-auzeau pașii atât de ușor de recunoscut după țocăitul tocurilor înalte, ea se repezea la masă, se-așeza și începea să se joace cu păpușa, în liniște, cu picioarele lipite, cu coatele pe lângă corp, încît căpăta mereu laude. Sora-i zicea numai "îngeraș", dar eu îmi dădusem seama de la-nceput
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Nici atunci nu m-am gândit să le pârăsc pe fetițe la sora care ne-ngrijea, atât de uluitoare mi se părea purtarea lor. Amândouă aveau părul zbîrht ca niște furii și-și petreceau ziua bătând ore-n șir cu tocul papucilor în zidul care ne despărțea de camera vecină, trăgând de panglica lată de pânză tare, ieșită dintr-o fantă din perete, cu care se ridicau și se lăsau în jos jaluzelele la ferestre și mai ales jucîndu-se cu niște
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care nimeni nu-l mai percepea, ar fi-ncetat deodată, adevărata tăcere ar fi șiroit sânge din timpanele tuturor. Așa că, atunci când arhontele păși cu pași rari către muchia de brici a discului, putură percepe țocănitul delicat, ca de tușeu chopinian, al tocurilor lui pe dulcea suprafață. Preotul tuturor religiilor se opri chiar pe marginea nimicului, cu fața spre scurgerea purpurie. Ridică mâinile. Mânecile largi ale odăjdiilor îi făcură cute groase pe umeri, dezvelindu-i brațele neașteptat de subțiri. În acea clipă coloana
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Ningea peste ei și ei își zâmbeau, păreau bucuroși că sânt împreună, aproape că-ți părea rău că mai fusese și fotograful pe-acolo. Mircișor pe atunci nici nu era pe lume. La ieșire stătea Porumbel, proptit cu spinarea în tocul ușii și trăgând din țigară. Chiar și după ce se-nsurase și-l dăduseră afară, venea tot timpul pe la școală, îl vedeai prin colțuri cu alți golani ca el. Era ras în cap și arăta groaznic, tuturor le era frică de el
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bastonașele, se enerva și plângea la fiecare pagină. Îi ieșeau strâmbe, uita să le facă vreo buclă, nu ținea seama de înclinarea liniilor din caiet. Îi fusese îngrozitor de greu să învețe să facă literele. Apăsa pe pagină cât putea, penița tocului se crăcăna și caligrafia ieșea aiurea. Îi plăcea însă mult mirosul și chiar gustul tocului, care avea capătul zbârcit de zeci de mușcături. Cerneala însă avea un miros oribil, dacă nu era "Pelican", cea mai bună, ce se vindea în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vreo buclă, nu ținea seama de înclinarea liniilor din caiet. Îi fusese îngrozitor de greu să învețe să facă literele. Apăsa pe pagină cât putea, penița tocului se crăcăna și caligrafia ieșea aiurea. Îi plăcea însă mult mirosul și chiar gustul tocului, care avea capătul zbârcit de zeci de mușcături. Cerneala însă avea un miros oribil, dacă nu era "Pelican", cea mai bună, ce se vindea în cutii de carton în care era o elegantă sticlă plată. Când îi deșurubai prima dată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fi băut-o: pe gingii, pe dinți, pe buze, pe limbă numai albastru! Pe eticheta cernelii "Pelican" era scris un cuvânt care-i plăcea atât de mult lui Mircea, că-l repeta mereu: "ultramarin". Fusese foarte greu cât scrisese cu tocul. De citit citea de la cinci ani, dar cu scrisul mergea șontîc-șontîc: "Fir-ar a naibii de școală", se enerva el, "nu mă mai duc la școală niciodată!" Arunca de multe ori tocul pe caiet, făcând pete de cerneală, dar ce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mereu: "ultramarin". Fusese foarte greu cât scrisese cu tocul. De citit citea de la cinci ani, dar cu scrisul mergea șontîc-șontîc: "Fir-ar a naibii de școală", se enerva el, "nu mă mai duc la școală niciodată!" Arunca de multe ori tocul pe caiet, făcând pete de cerneală, dar ce folos, că mama-i rupea atunci foaia și-l punea să scrie din nou. Și tovarășa nu-l iubea, nu-l încuraja, îl ținea numai în "văzuturi". Și tatăl lui își bătea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
prinți călare", să alerge-n cerc la " Printre munți și printre văi" și să deseneze pe asfalt sau pe poarta morii prințese colorate, cu coronițe și rochii ca niște clopote, de sub care ieșeau vârfurile ascuțite ale pantofilor. Când le făceau tocuri, le desenau atât de caraghios, încît părea că bietele prințese merg doar pe tocuri, cu tălpile-n aer, ca pe catalige. Băieții se mai uitau cui îi dădeau țâțele sau ce fund are Silvia, ce bulane are Iolanda... De Mona
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
deseneze pe asfalt sau pe poarta morii prințese colorate, cu coronițe și rochii ca niște clopote, de sub care ieșeau vârfurile ascuțite ale pantofilor. Când le făceau tocuri, le desenau atât de caraghios, încît părea că bietele prințese merg doar pe tocuri, cu tălpile-n aer, ca pe catalige. Băieții se mai uitau cui îi dădeau țâțele sau ce fund are Silvia, ce bulane are Iolanda... De Mona, sora lui Simfonia, le era frică la toți ca de dracu. Ploaia aurie stătuse
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aruncate în tomberoane. Îndreptîndu-se spre Circul de Stat cu Emilia de braț (Dumnezeule, până și el trăgea cu ochiul din când în când la perechea de sâni pistruiați din taiorul de culoarea florii de tei al femeii lui, care, pe tocuri de paisprezece centimetri și cu poșetă "de crocodil" asortată la pantofi, își purta mândră părul ca flacăra Prin seara de sfârșit de iunie), locotenentul de securitate Stănilă Ion nu bănuia cât de mult avea să aibă de-a face, la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
decât realitatea din jur, desprinsă de ea ca o figură dintr-un basorelief. Hotărât, era aleasă pentru o altfel de moarte. Către care se-ndrepta acum Coca, cu cârlionții desfăcuți liber pe umeri, căci de mult renunțase la faimoasa beretă. Tocurile îi țocăneau pe dalele de ciment. Dădu colțul pe lângă magazinul de obiecte erotice, luminat puternic toată noaptea, dar acum întunecat și jegos ca o criptă, ca un osuar. Păpușa gonflabilă își arăta acum mușamaua ordinară, iar falusurile de plastic își
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ar fi dorit să sublinieze diferența de înălțime dintre ei, se băgă chiar sub nasul călugărului și privi în sus. ― Spune-mi ce i-ai scris Abatelui! plesni ca un bici vocea guvernatorului. ― Eu nu i-am... Crey pocni cu tocul cizmei sale înflorate de podeaua de oțel. ― N-ai pic de rușine, popo! Toată viața mea am crezut că voi, călugării, în general oamenii religioși, aveți un simt moral aparte, că nu mințiți. ― Nu și călugării augustinieni. Noi credem că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
numai eu nu aveam săniuță pentru locuri așa de bune de săniuș, pe a mea o lăsasem la Huși la casa bunicilor. Într-o sâmbătă seara, pe la ora patru, după ce ies de la școală arunc peste gard la noi în ogradă "tocul" cu cărți și apuc drumul spre Huși, 5-6 kilometri la dus, tot pe atâta la întors, iarna înserarea vine repede și când am ajuns la casa bunicilor, lângă biserica Sf. Dumitru, tot târgul dormea; la bunici, întuneric; îmi era foame
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]