3,724 matches
-
curg. Nisipu'n mână, totuși, te uită cum rămâne: colina-și înstelează luceferii'n amurg, anticipând, regală, aurorele de mâne. San Francesco nel Deserto Din cerul apei moarte cresc seara chiparoși. Mai văd pe sub amurguri, încununați cu laur, rugându-se, umilă, o ceată de leproși - și-o'ntreagă seară curge în rănile de aur. Lui Ion Pillat îi va fi făcut plăcere acest ,dialog" peste depărtări și generații, de vreme ce ,seria nouă" de 27 de poeme într-un vers, scrise la Balcic
Jocuri poetice by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/11366_a_12691]
-
departe, poate aș fi ajuns în țară... Dar nu-mi pare rău. Mulțămită mie, două sărmane ființe omenești, în vălmășagul aprins al marelui război, aruncate acum laolaltă sub același acoperiș, izbuteau să fure vieții, pe apucate, partea lor de fericire umilă". Pirin-Planina a fost neîntârziat recenzată în Bulgaria, de către dr. I. S. Penakoff, în ziarul de limbă franceză La parole bulgare din 4 mai 1936. Autorul aprecia tocmai ideea de omenie și de prietenie a cărții, lipsa ei de orice sentimente
G. Topîrceanu, memorialist by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/8790_a_10115]
-
și închipuie că au în mâini destinul țării. Parcurgeți puțin biografia lui Iliescu, să zicem anii cincizeci și șaizeci, și veți fi uluiți în ce situații jenante s-a complăcut individul. Răsfoiți ziarele din anii nouăzeci și veți vedea ce umil, ce „disciplinat”, ce respectuos cu ierarhiile, ce aulic era insul care astăzi a ridicat limbajul de mahala în scaunul prim-ministerial. „Îmbățoșarea” acestor produse bolnave ale unei societăți bolnave trebuie să conțină un mesaj anume, dar, sincer, nu-l pot
Triumful resentimentului by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13376_a_14701]
-
acesta, abia mișcîndu-se în acel mic spațiu săpat în malul de pămînt, a început să caute-n stînga și-n dreapta bieți riși. Cînd i-a găsit, a căpătat de nicăieri o voce blîndă, mieroasă, invitînd pe oricine întîlnea în „umila lui casă” spre a-i oferi „hrană sfințită pentru duhurile strămoșilor”. Și cînd, în fine, un asemenea înțelept al vechilor timpuri indiene, un asemenea riș imaginar a acceptat invitația, Ilvala, după ce s-a îndreptat înspre „umila casă” cu pași minusculi
Matei Brunul by Lucian Dan Teodorovici () [Corola-journal/Journalistic/5257_a_6582]
-
pe oricine întîlnea în „umila lui casă” spre a-i oferi „hrană sfințită pentru duhurile strămoșilor”. Și cînd, în fine, un asemenea înțelept al vechilor timpuri indiene, un asemenea riș imaginar a acceptat invitația, Ilvala, după ce s-a îndreptat înspre „umila casă” cu pași minusculi, abia mișcați prin noroiul în care i se cufundau picioarele, i-a oferit o mîncare extrem de gustoasă, gătită însă din bucățile blestematului de Vatapi. Care, odată ajuns în burta nefericitului, și-a folosit puterea și s-
Matei Brunul by Lucian Dan Teodorovici () [Corola-journal/Journalistic/5257_a_6582]
-
hoț ordinar. Oare nu-i crapă obrazul de rușine când pe culoarele instituției subordonații șușotesc și înțeleg că boss-ul a dat semnalul verde la abuzuri, împilări și tâlhării la drumul mare? Cum o să-i oprească, dacă ei vor spune, umil, că n-au făcut decât să-i urmeze exemplul? Ce autoritate, morală și legală, mai poate avea un astfel de individ față de un sistem care de decenii întregi oferă probe de corupție, abuzuri și mult prea multă incompetență? Că lui
Grup organizat de profanatori by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13448_a_14773]
-
a fost aceea că a încercat să-și facă onest meseria de critic literar și să păstreze o verticalitate comportamentală într-un timp în care componenta determinantă în judecata de valoare era ... flexibilitatea față de "standardele" estetice ale epocii și atitudinea umilă în fața activiștilor partidului comunist. După 1989, chiar dacă regimul comunist s-a prăbușit, criteriile au rămas aceleași. Și viața lui Gheorghe Grigurcu a rămas aceeași. Nici măcar venirea la putere a regimului Constantinescu în 1996 (pe care crtiticul, devenit și comentator politic
Gheorghe Grigurcu par lui même by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14105_a_15430]
-
cel de-al doilea act, pe care o aranjează zilnic, îi pune în ordine mormanele de perne albe, brodate, calcă rufe și aburii fierului vechi se răspîndesc pe scenă, îi pune masa cu enormă tandrețe, supușenie, cu privirile în jos, umilă și... atît de femeie. Toate scenele, de fapt, ale lui Mihai Constantin cu Sebastian Papaiani și cu Virginia Mirea sînt tulburătoare. Sînt atît de rusești, atît de adevărate, în fond, jucate dumnezeiește într-o geometrie a sufletului slav. Din păcate
Dulce-amar ca Zahar by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13801_a_15126]
-
reformări radicale a mediului românesc, în linie iluminist-pașoptistă: „Prea servil și conformist se comportă spiritul uman sub apăsarea atîtor idoli tiranici și megalomani. Nu mai vorbesc de cel «românesc», care are în el ceva de eternă «slugă» și de «supus» umil". De fapt cum s-ar putea reforma ceea ce este, cum ni se repetă mereu, „organic", „etern"? Cele mai semnificative nume ale valorii și, nu o dată, ale bunei comportări civice, cad rînd pe rînd ca popicele. Iată cîteva exemplificări: „«boierismul» ciocoiesc
Drama identității by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6150_a_7475]
-
duc cu gîndul la absența lui. De pildă, aberația textelor sacre, Vechiul Testament fiind o înșiruire de atrocități în care un Dumnezeu crud și gelos îndeamnă la genocid asupra altor neamuri, în vreme ce Noul Testament e o brașoavă duioasă în care un zeu umil oferă consolări derizorii unei adunături de năpăstuiți. Ca orice adept al selecției naturale, Dawkins vede în credință un sentiment derivat din fenomenul de îndrăgostire (credinciosul manifestă exact simptomele unui îndrăgostit), iar în religie vede un produs secundar al loialității de
Savonarola cu hram biologic by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4010_a_5335]
-
umbra-mi rămânea pe ape/ Și nu puteam să mă scufund/ Decât până la pleoape/ Și nu puteam să mă confund/ Decât pe jumătate// Și nu puteam fără să știu/ Că de murit e cel mai greu/ Pe mal mă aștepta umil/ De aer trupul meu". Dacă pilonii rimei țin treaz versul liber, ritmându-l și vălurind cadențele, departe de acel anarhism liric atât de productiv în zilele noastre, desființând orice barieră între proză, poezie, reportaj - și altele încă - dacă, așadar, un
Aventurile stilului by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/9605_a_10930]
-
ochiul mai atent al cititorului tot atît de interesat și atras de nuanțe, toți acești oameni striviți, cunosc de fapt optimismul tragic al experienței lor de viață. Personaje ale minimei dorințe, cu norocul pus la încercare, între hîrjoană și exasperare umilă, bîntuite de spaimele realității și dezastrele lunecării în minciună, din care caută scăpare în iluzie. Este Musa, inocentul într-o lume de culpabili. Este Sara, frumoasa lui fiică, cel mai drag copil, pe urmele căreia pornește să înfrunte necunoscutul țărmurilor
O geografie dramatică by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/15270_a_16595]
-
strâmbe bălmăjind în aburi vineți! - Oedip, 9). Ulterior, când încearcă să-l oprească pe Oedip să-și afle originile de la slujitorul care l-a salvat cândva, regina e acuzată că se teme că soțul ei s-ar trage din oameni umili (Dar în trufia ei, cum sunt/ Femeile, roșește poate de-al meu neam/ De jos - Oedip Rege; Chiar de mă trag din neam de robi, tot vreau/ să știu al cui sunt! Tu ești mândră/ de stirpea ta regească - Oedip
Orbire și cunoaștere by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4670_a_5995]
-
bun. Într-o pată de aur și lumină. Ei s-au întors acolo plutind peste păduri. M-au lăsat singur cu negrul cățel într-o cutie de carton”. E caracteristică acestor versuri o teroare bacoviană, adică una răsfrîntă în resturile umile ale vieții, în banalități, în senzații rebarbative (O pînză roasă). Singurătatea e „mai pustie fără scris”, bardul își propune a privi pur și simplu cum cad frunzele, nădăjduind că „și cu lingoare voi vedea cum cad”. Pentru un supliment de
Nevoia unei consubstanțieri by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5859_a_7184]
-
de minunățiile văzute la bâlci vrea, reîntors acasă, să i le descrie mamei sale, dar nu este în stare să producă „decât un gângăvit fără noimă”. Sunt inserții care surprind într-un mod plăcut, semne ale unui nou început. Dar, umilă în aceste poeme unde autodiscreditarea ține și de retorica acestui tip de discurs poetic, vocea poetei poate fi alteori provocator de revendicativă. Se aude de câte ori simte nevoia - destul de des, de altfel - să se refere la rolul atribuit femeii de cultura
Începuturile poeziei culte pe pământ nord-american: Anne Bradstreet (1612-1672) by Geta Dumitriu () [Corola-journal/Journalistic/4174_a_5499]
-
poetica sa și aceea a autorului Herodiadei: "Dar alături de evidentele deosebiri sînt și multiple apropieri. Nu recunoaște Claudel că Mallarmé a fost, înaintea lui, poetul care s-a așezat în fața lumii ca în fața unui text de interpretat? Nu amintește descifrarea «umilă și bucuroasă» pe care o pretinde, acea «explicare orfică a pămîntului» pe care Mallarmé o propunea în scrisoarea sa din 16 novembrie 1884 lui Valéry? Nu trebuia să ducă acea explicare orfică la o depășire, o transcendere a mundanului, după cum
Pornind de la literatura franceză(II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14251_a_15576]
-
va trezi complet descoperit în planul relațiilor erotice. Cinicul don Juan nordic e prins în plasa unei Tudorițe "vrăjitoare". Misoginismul lui se manifestă încă o dată, dar într-o interogație ce-l exprimă și pe vechiul bărbat adorat, și pe actualul umil adorator: "Oare există măreție și-n sufletele femeilor?!"... Cele mai vii și mai frumoase scrisori din Frig îi aparțin, indubitabil, acestui artist și om adevărat pe nume Aurel Dumitrașcu. Revanșa prietenului mai tânăr o consider chiar volumul de față, substanțial
Doi poeți (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/7566_a_8891]
-
realizat de Zoe Dumitrescu-Bușulenga pe seama operei și a mărturiilor contemporanilor, are ca nucleu de emergență conceptul de popor, cuvânt cu intonație mistică în epocă: fiu de răzeș, neconformist, cu temperament sanguin, jovial, veșnic surâzător cu cei din jur, în poză umilă, humuleșteanul dispunea de o „formație legată de ereditate”, de unde provine și „acumularea de înțelepciune”, primele locuri de învățătură simpatetică „la școala povestitorului popular” fiind ospețele, șezătorile și horele populare din sat. Poporul i-a oferit totul lui Creangă, începând cu
„Lumea pe dos” și „personajul anapoda”, într-o viziune comparativă by Cristian LIVESCU () [Corola-journal/Journalistic/3463_a_4788]
-
piața și impurele ei mecanisme de tip bielă-manivelă, cum ar fi, de pildă, nu mai puțin sordida relație vînzare - cumpărare. Pentru că ei nu vînd, ei oferă. Și din ofertă dispare cu totul miza și iluzia eternității pentru a se instala, umilă, coabitarea spontană ( și vag adulterină) cu clipa celorlalți. Adică a acelora care au nevoie de S.O.S-uri credibile pe care nu și le pot oferi ei înșiși. Evident, aceste proiecte sînt susținute material de către mari companii, fundații, instituții
Artistul și piața by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/15094_a_16419]
-
de numărul mare al servitorilor și de splendoarea mesei. Mai ciudat, s-a gândit, cu mândrie - deși de obicei gândul i se părea dezgustător - la străbunica lui, Moll, lăptăreasa care mulgea vacile. Era gata să aducă vorba despre femeia aceea umilă, când poetul i-a luat-o înainte, spunându-i că, în mod bizar, deși Greene era un nume comun, strămoșii lui veniseră în Anglia alături de Cuceritor și făcuseră parte din înalta nobilime franceză. Din păcate, au decăzut și n-au
Virginia Woolf ORLANDO by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/3844_a_5169]
-
Goethe cu Adevăr și poezie, pe Thomas Mann cu Muntele vrăjit sau Casa Buddenbroock - încât, timiditatea mea mă făcea să mă întreb ce rost mai are ca eu să scriu alte cărți. încercarea de a ,,concura" în paginile cărților dvs. umila condiție funcționărească a omului: - Când vorbim despre lumea aceasta cu toate frumusețile ei, facem, până la urmă, o traducere funcționărească. Nu pot să-ți vorbesc acum despre cărțile mele decât în termeni funcționărești, pentru că trăirea mea nu am cum să ți-
Mircea Horia Simionescu by Ioana Revnic () [Corola-journal/Journalistic/8731_a_10056]
-
indica apartenența la grup. Cele mai numeroase provin din sintagme reduse la inițialele cuvintelor care le compun (ca în uzualul ș.a.m.d. "și așa mai departe" sau în argoticul AMR "au mai rămas"): imho "in my humble opinion" ("în umila mea opinie"), dar și imnsho "in my not so humble opinion". Majoritatea abrevierilor se bazează și pe jocuri de cuvinte și procedee rebusistice: litere care trebuie citite cu numele lor, sau cifre care substituie secvența sonoră a numeralului respectiv: b4
Cîteva observații lingvistice by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15113_a_16438]
-
cînd s-a discutat cu seriozitate despre această problemă - a dezimunizării și a chemării în Justiție a lui CVTudor, au existat politicieni care au crezut că el le-ar putea folosi, pentru a da jos popicele celorlați. Aceasta e, după umila mea părere, mult discutata problemă CVTudor. Electoratul - s-a văzut în cazul Miron Cozma - acceptă sentințele Justiției și nu-i consideră pe cei care îi suportă rigorile niște victime. În cazul CVTudor - n-ar fi prima oară! - clasa politică se
Problema CVTudor by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/15686_a_17011]
-
întîmplă/ creșteri încete, în amînare,/ iar noi le auzim bănuindu-le numai/ că în scoborîte frunzare de duzi/ zilele, nopțile/ de neîntrerupte foșnete ale/ viermilor de matase" (ibidem). Peisajului ideatic i se substituie unul silvatic, fremătător de un senzoriu aparent umil, vag încețoșat, străbătut de un plîns domol al detaliilor: "Că o uitare intra ceață în pădure/ ori că un plîns confuz pe frunze./ Jur împrejur, o umedă îmbrățișare./ Acești copaci, îmi pare, au uitat/ de păsările pătrunse-n umbră lor
Reversul clasicismului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9004_a_10329]
-
care urcau pe Tibru, după ce ajungeau în portul Ostia), papa va construi, prin arhitecții săi, si apoi vă binecuvânta zidurile protectoare din jurul Vaticanului. Ele sunt, cu mici modificări-restrângeri mai de grabă, decat expansiuni - până acum, granițele de piatră pe care, umil, desculț, în fața cortegiului clerului, Papa Leon le-a trasat atunci... De unde denumirea păstrată și în prezent de Citta Leonina. Sigur, următorii papi, Pius al V-lea, Urban al VIII-lea, consolidează lucrarea ilustrului lor predecesor. La Vatican, papii se mutaseră
Ce e și ce nu e în Vatican? by Adrian Popescu () [Corola-journal/Journalistic/2583_a_3908]