23,989 matches
-
o să‑l am În vedere. Nebunie curată. — Vă mulțumesc, m‑am bâlbâit eu și am pus cartea de vizită În poșetă, de unde știam că aveam s‑o scot cu prima ocazie ca s‑o examinez centimetru cu centimetru. Mi‑au zâmbit amândoi și mi‑a trebuit un minut bun ca să‑mi dau seama că era semnalul pentru plecarea mea. — Atunci, domnule Brooks... Gabriel, mi‑a făcut mare plăcere de cunoștință. Acum trebuie să plec acasă, dar sper să ne revedem curând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
În capul scărilor care dădeau spre stradă, Christian m‑a sărutat pe obraz. Mă bucur că ne‑am văzut astă‑seară. Și am impresia că acum va trebui să Îl aud și pe Gabriel spunându‑mi ce grozavă ești. A zâmbit. — Dar abia dacă am schimbat câteva cuvinte, am remarcat eu și m‑am Întrebat de ce era toată lumea plină de complimente la adresa mea. Da, Andy, dar tu nu pari să‑ți dai seama că lumea scriitorilor este foarte mică. Fie că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
tot. Îți sunt realmente recunoscătoare. M‑am ridicat În vârful picioarelor să Îl sărut pe obraz; pe jumătate așteptând ca să‑și Întoarcă buzele spre ale mele, pe jumătate și vrând ca el să o facă, dar s‑a mulțumit să zâmbească. — Mi‑a făcut mai mult decât plăcere, Andrea Sachs. Noapte bună. Și, Înainte ca eu să găsesc ceva cât de cât inteligent de spus, a pornit‑o Înapoi spre Gabriel. Mi‑am dat ochii peste cap iritată și am ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
copii, și Shauna a Început să cânte cu ceilalți. Și, odată spartă gheața, stă acum la taclale cu toți ceilalți. Știe englezește. Are un vocabular potrivit pentru vârsta ei. E totalmente, absolutamente normală! Încântarea lui evidentă m‑a făcut să zâmbesc și, brusc, mi s‑a făcut dor de el. Un dor ca atunci când te vezi cu cineva În mod regulat și frecvent, dar nu ai relaționat cu el la un nivel semnificativ. Fusese o mare surpriză pentru el să vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
mi Înving tentația de a aprinde o țigară Întru sărbătorirea victoriei și mi‑am mai dat o dată cu rujul de buze roz‑bombon. Era timpul să fiu o lady. Un paznic mi‑a deschis ușa, s‑a Înclinat ușor și a zâmbit. Își Închipuia, probabil, că sunt vreun invitat. — Bună seara, domnișoară, trebuie să fii Andrea. Ilana a spus să iei loc aici, vine și ea Într‑o clipă. S‑a Întors și a vorbit discret Într‑un microfon vârât În mânecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
imediat după ce o vezi, iar dacă‑ți trece măcar prin gând să spui cuiva despre ea, Îți distrug viața. Aruncă o privire doar, e formidabilă. Mi‑a Înmânat un plic, sigilat cu o etichetă, pe care scria „Confidențial“, și a zâmbit. Am rupt eticheta și am scos din plic un dosar verde. Înăuntrul era o fotografie - chiar o fotografie color - Înfățișând‑o pe Miranda Întinsă pe bancheta unui restaurant. Am recunoscut imediat fotografia făcută de un faimos fotograf al Înaltei societăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
adevărat recunoscătoare și promit să nu spun niciodată nimănui de unde o am, dar vrei te rog să mi‑o trimiți? Nu cred că Încape În poșeta mea Leiber, dar aș da orice să mi‑o trimiți acasă. Se poate? A zâmbit și mi‑a făcut semn să‑mi scriu adresa de acasă, după care ne‑am ridicat amândouă și ne‑am dus (eu una m‑am bălăbănit pe tocuriă Înapoi În holul muzeului. Era aproape ora șapte și oaspeții urmau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
celular și a răspuns Kenny, iar lucrurile nu s‑au desfășurat tocmai plăcut. — Kenny? — Ăla pe care l‑am adus‑o acasă la Începutul verii, nu mai ții minte? A spus‑o pe un ton sarcastic, dar de data asta zâmbea. — Aha. Și presupun că Băiatul Freudian nu a fost prea Încântat, nu? — Nu prea. În fine. Cum a venit, așa s‑a dus, nu? S‑a târât la bucătărie cu paharul gol și am văzut cum Își toarnă dintr‑o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
a pornit spre ușă. — Alex, nu crezi că ar trebui să discutăm despre asta? am zis eu, străduindu‑mă să‑mi păstrez vocea calmă, și m‑am Întrebat dacă el chiar avea de gând să plece. S‑a Întors, a zâmbit trist și a zis: — Hai să nu mai discutăm În seara asta, Andy. Ar fi trebuit să discutăm de câteva luni Încoace, de un an Încoace, nu să Încercăm să spunem totul Într‑o singură zi. Gândește‑te la toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ca și mie. Nu că aș fi avut vreo dovadă În privința asta, pur și simplu pentru că era imposibil să Îți Închipui că exista cineva care să nu o urască. Ușa de la lift s‑a deschis, iar domnul Renaud mi‑a zâmbit și mi‑a făcut semn să intru. I‑a spus ceva franțuzește băiatului care urma să mă conducă la etaj. Renaud și‑a luat rămas bun, iar băiatul m‑a condus până la apartamentul Mirandei. A bătut la ușă, după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
șocată, aș fi observat cum aplauzele entuziaste au făcut loc unei tăceri stranii, În timpul căreia toată lumea se străduia să Își dea seama cine eram eu. Dar n‑am observat nimic din toate astea. O putere divină m‑a ajutat să zâmbesc, să iau placheta din mâinile președintelui cu Înfățișare severă și să o pun, cu mâini tremurătoare, pe pupitrul din fața mea. Abia când am ridicat fruntea și am văzut sutele de perechi de ochi care mă priveau - ochi curioși, cercetători, nedumeriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
să o rog pe mama să‑mi Încălzească un ceai În cuptorul cu microunde, În timp ce tata să pregătească jocul de Scrabble. Jill și Kyle ar fi venit și ei În vizită, cu bebelușul Isaac, care ar gânguri și mi‑ar zâmbi, iar Alex m‑ar suna să‑mi spună că mă iubește. Nimănui nu i‑ar păsa că pantalonii mei de trening erau pătați sau că nu aveam pedichiura făcută sau că mâncam un ecler mare și dolofan cu ciocolată. Nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am Întins mâna să bat la ușă, dar aceasta s‑a deschis larg. Cred că pot să spun, fără teama de a greși, că niciodată În tânăra mea viață nu am fost mai surprinsă decât În seara ceea: Christian Îmi zâmbea. — Andrea, draga mea, mă bucur foarte mult că ai putut să vii, a zis el, s‑a aplecat și m‑a sărutat pe gură - gest cam intim, dat fiind că gura mea era deschisă de uluire. — Ce cauți aici? A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Andrea, draga mea, mă bucur foarte mult că ai putut să vii, a zis el, s‑a aplecat și m‑a sărutat pe gură - gest cam intim, dat fiind că gura mea era deschisă de uluire. — Ce cauți aici? A zâmbit și și‑a dat la o parte veșnica buclă de pe frunte. — Nu ar trebui să‑ți pun și eu aceeași Întrebare? Dat fiind că mă urmărești pretutindeni, trebuie să presupun că vrei să te culci cu mine. M‑am Îmbujorat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de repede ar reuși Miranda să mă concedieze dacă m‑ar prinde giugiulindu‑mă cu un tip oarecare la una din petrecerile ei. Ce naiba faci? Dă‑mi drumul! M‑am zbătut să mă Îndepărtez, dar el a continuat să Îmi zâmbească În felul acela adorabil al lui. — Andy, dat fiind că te prinzi cam greu, Îți spun eu: asta e casa mea. Părinții mei sunt gazdele petrecerii, iar eu am fost destul de deștept ca să le cer să o roage pe Miranda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am apropiat de el și l‑am sărutat pe obraz, Înainte ca el să poată face altceva. — Noapte bună. Ești o jucăușă! a zis e, tot ușor blbâit. Ești o mică jucăușă. Dar prietenului tău Îi place treaba asta, nu? Zâmbea acum, dar fără cruzime. Pentru el, toate făceau parte din acel joc al flirtului, dar apropoul la Alex m‑a trezit oarecum la realitate. Îndeajuns ca să‑mi dau seama că mă distrasem mai bine În seara asta decât Îmi aminteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Renaud cu o expresie extenuată i‑a luat‑o Înainte băiatului din parcare și i‑a deschis personal portiera Mirandei. — Doamnelor! Sper că v‑ați distrat bine În seara asta, s‑a lingușit el Într‑o admirabilă strădanie de a zâmbi În pofida oboselii. — O să avem nevoie de mașină mâine dimineață ca să mergem la prezentarea de la Christian Dior. Am o Întâlnire la micul dejun la opt și jumătate În holul hotelului. Vezi să nu mă deranjeze nimeni până atunci, a lătrat ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am gândit mult și vreau să știi că am de gând să onorez angajamentul pe care mi l‑am asumat față de tine și față de locul meu de muncă, așa că rămân. La Început, Miranda n‑a spus nimic. Apoi Însă a zâmbit ușor și a spus: — Ahn‑dre‑ah, sunt foarte mulțumită de decizia ta. Este În mod clar decizia potrivită și apreciez faptul că tu realizezi asta. Ahn‑drea‑ah, trebuie să mărturisesc că am avut Îndoieli În privința ta. Tu, evident
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pe alta câteva clipe Înainte de a găsi puterea să mă ridic În capul oaselor și, când am reușit să o fac, Întreg trupul meu s‑a rugat să mai aibă parte de Încă puțin, numai puțin somn. — ’ Neața, mi‑a zâmbit Lily, iar fața ei s‑a ivit la câțiva centimetri de a mea. Lumea chiar că se trezește devreme În casa asta. Dat fiind că Jill și Kyle cu bebelușul lor veniseră acasă de Ziua Recunoștinței, Lily trebuise să elibereze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
e un Început. — Da, sigur, sigur. Despre o tânără fată prea prinsă de nu știu ce realizări și care sfârșește prin a da În bară În relațiile cu toți cei care contează În viața ei. Viața lui Jennifer. Mda, mă rog. Lily zâmbea și Își dădea ochii peste cap În același timp. — Ei, astea sunt doar detalii, nimic altceva. Principalul e că mi se publică povestea În numărul din februarie și că‑mi plătesc trei mii de dolari pentru ea. Ce zici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
singing...“ Era melodia American Pie! Ce drăguț din partea lui, am gândit eu. Fusese cântecul de rămas‑bun pe care nu apucasem să Îl cânt. M‑am Întors și l‑am văzut pe Eduardo, la fel de uriaș și transpirat ca Întotdeauna, care zâmbea. Dar nu spre mine. În fața ușilor turnante din imediata lui apropiere era o fată Înaltă și slăbănoagă, cu păr negru ca smoala și ochi verzi, care purta o pereche trăsnet de pantaloni strânși pe corp și un top care‑i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Pie, drove my Chevy to the levee, but the levee was dry, and good old boys were drinking whisky and rye, singing this will be the day that I die...“ Și când m‑am uitat la Eduardo, el mi‑a zâmbit și mi‑a făcut cu ochiul. Și, În timp ce bruneta drăguță termina de cântat strofa respectivă, el mi‑a deschis ușa ca unei persoane importante. Joc de cuvinte - În original, clacker desemnează și zgomotul produs de pantofii cu toc, și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
timpului și se uită batjocoritor la noi. Ne privește curios. Toți ciocnesc, Își urează stereotip obișnuitele fraze de Anul Nou. Simt un alt frison de neliniște. Parcă cineva mă atrage magnetic spre oglindă. Brusc, le Întorc spatele celorlalți, care așteptau zâmbindu-mi fals să Închin cu ei. Mă apropii de oglindă, ridic paharul: „Noroc Mephisto!“. Poate că, pentru o clipă, i-am zărit imaginea În luciul schimbător, dar repede, fulgerător de repede, aceasta s-a estompat. A rămas acolo doar chipul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să capete contur și corp; din culoarea indefinită se constitui un fel de faun sau un mic drac. Acesta se hlizește la tine din marginea drumului, ca și când te-ar cunoaște și ar fi fost acolo dintotdeauna; și ți-ar fi zâmbit și ieri, și alaltăieri la fel ca acum. Ce naiba, doar nu vrei să te prefaci că nu-ți aduci aminte? Tu nici măcar nu te arăți surprins de apariție și intrați În vorbă cu nonșalanță; el te Întreabă despre una, despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mea. Și acum mă cutremur când mă gândesc ce-am putut suferi. Însă, după-masa, de la 5 la 9, am fost Într-adevăr fericită, și numai el, Radu, mi-a dăruit-o. Am mers În dublu și atunci viața mi-a zâmbit În fericirea momentului. Îți mulțumesc, Radu, pentru raza de speranță pe care ai adus-o În sufletul meu Întunecat de atâtea lovituri și cred că te voi răsplăti printr-o mare iubire. Dar Dinu? Nu știu. Mă zbat Între Radu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]