23,989 matches
-
se legăna, atârnat de cupolă, ca un glob rotitor, iar oamenii se priveau, prin ochiurile plasei sale. — Am un vecin care tot așa zice, interveni Cosmina. Că m-am țicnit ? pufni Filip. Te pomenești că or fi dat la știri... Zâmbi : Filip I. Moise - ăsta eram eu - a pățit o mare rușine. A venit ordinea peste el, dar nu prea a avut ce așeza. — Nu de tine zicea, râse Cosmina. Nici nu te cunoaște. Adică nu știu, e un om ciudat
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
împotrivire și se refugie doar în păstrarea ritmului. „Bună dimineața !“, râse Papi, strecurându- se între ei, și atunci observară că rămăseseră singurii care dansau îmbrățișați. Pulsul nu se schimbase, liniile magnetice erau la locul lor, doar ritmul se întețise. Cosmina zâmbi, stânjenită, și făcu semn că ar vrea să plece. Papi ridică paharul gol spre Efrem, semn că ei urmau să rămână. Filip arătă spre mașină, dar, cum Cosmina pornise de-a lungul trotuarului, se răzgândi. Noaptea era senină și caldă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
despre culori, despre umbre, despre sunete. Înțeleg că a fost eliberat prin anii șaizeci. Au trebuit să treacă alți cincizeci de ani pentru a se vindeca. Eu sunt doar scribul, putea fi oricine în locul meu. Prezența mea e întâmplătoare. Cosmina zâmbi. Ea știa că lucrurile nu stau chiar așa, dar nu voia să-i dea idei noi. Își aminti și deschise geanta. — Mi-am uitat cartea la spital... O luasem azi-noapte, în gardă. A fost o noapte grea, n-am avut
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
se ivi un bărbat îmbrăcat în alb, cu părul tot alb, dar cu sprâncenele negre, o culoare neobișnuită în atmosfera aceea poleită. Se priviră câteva clipe, fiecare nedumerit în felul lui. Bărbatul cu părul alb se aplecă spre el, îi zâmbi, apoi se întoarse și se îndepărtă. Simți o puternică nevoie să-l urmeze. Pantelimon se îndreptă spre masă și deschise telefonul mobil. Vocea îi era limpede, deși se auzea de foarte departe : — Ar trebui să vii până la reanimare, domnișoară. N-
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
la bufetul spitalului, bucuroasă și dispusă să împărtășească și altcuiva acest lucru. O vedem cum se oprește în dreptul ultimei vitrine, cea cu dulciuri, privind cu oarece ezitare. — Luați o amandină, aude o voce în spatele ei. Se întoarce, un bărbat îi zâmbește, arătând către etajerele pe care prăjiturelele amestecă, ispititor, frișca și glazurile de ciocolată : Eu le-am încercat ieri și sunt foarte bune. Au gustul de demult. Cât de demult ? Bărbatul părea să aibă în jur de treizeci de ani. A
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
luă privirea surprinsă ca pe o încuviințare și își așeză tăvița în fața ei. Puse deoparte cartea pe care o ținuse la subsuoară, apoi ceru sarea și piperul din care presără, îndelung și precaut. Cosmina pufni în râs. — Adică ? întrebă el, zâmbind. — Așteptam să presărați și pe amandină. — Doar puțin piper, râse, la rândul lui, și rămase s-o privească. Fata își coborî ochii în farfurie și continuă să mănânce, până când simți atenția lui, se opri și îl privi, întrebătoare. El ridică
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
putea ascunde cât de tulburată era. — Rămâne să aflăm. Cosmina își dădu șuvițele de pe frunte. El arătă spre ecusonul cu numele ei. — Știu cum să te găsesc... — Dar tu ? Cine ești ? — Tocmai ți-am spus... Eu sunt Iacob. Iacob Botez. Zâmbea mereu când își auzea numele. Ca de o haină care nu era a lui sau pe care, din grabă, și-o pusese pe dos. Era duminică. Înțelese asta cu surprindere, văzând ce multă lume se plimba pe alei. „Ar mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
miezul, ființa. Noi suntem niște scoici alcătuite de-a-ndoaselea. Miezul moale îl purtăm ca pe un înveliș, iar ceea ce e puternic, calcarul, visul, e așezat adânc, înlăuntru. Viața a uitat, odată cu noi, să se apere. Uită-te la clișeele astea. Toți zâmbesc. Sein, ființa, e senină, e puternică și absolută, e un zâmbet de os nedezvelit. Din păcate carnea, cu patimile și suferințele ei, îl ascunde. — Care e ? întrebă Cosmina, trecându-și privirile peste galeria de tigve. — Nu-l recunoști ? întrebă Efrem
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
-și privirile peste galeria de tigve. — Nu-l recunoști ? întrebă Efrem. Apropie-te, nu-ți fie frică. Ți se pare că seamănă cu moartea ? Cosmina arătă cu degetul spre una dintre radiografii. — Vezi ? exclamă Efrem. Chemi fotograful și gata poza ! Zâmbește, ochii mari, pieptul înainte. La mine nu trebuie să zâmbești, zâmbetul e de-a gata. Eu te radiografiez, adică fotografiez chipul morții tale... Te uiți și te împrietenești cu ea, o iei de gât și hoinăriți împreună pe străzi... Se
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Efrem. Apropie-te, nu-ți fie frică. Ți se pare că seamănă cu moartea ? Cosmina arătă cu degetul spre una dintre radiografii. — Vezi ? exclamă Efrem. Chemi fotograful și gata poza ! Zâmbește, ochii mari, pieptul înainte. La mine nu trebuie să zâmbești, zâmbetul e de-a gata. Eu te radiografiez, adică fotografiez chipul morții tale... Te uiți și te împrietenești cu ea, o iei de gât și hoinăriți împreună pe străzi... Se apropie și bătu cu degetul peste triunghiul întunecat al piramidei
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
pot ascunde, luminate ca în filmele mute : „Dasein“. Și acum urmează, neîndoielnic, „Seiende“. — Să le spui, bătrânului Heidegger și lui Efrem, că medicina începe tocmai în momentul în care are puterea să trântească filosofiei ușa în nas. Pantelimon se întoarse, zâmbind : Bine, pe Freud poți să-l lași să se uite pe fereastră. — Cu Efrem trebuie să te grăbești, spuse Cosmina, aranjând pătura cu mâinile bolnavului deasupra. O să plece în Anglia. A găsit acolo de lucru. — Mare scofală... Ce diferență e
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Și amintirile, odată scăpate în lume, se adună mai greu la loc... Uite, de pildă, înmormântarea bătrânului Zevedei, au trecut mai bine de douăzeci de ani și tot nu s-a încheiat încă... Nu erau mulți care să-l plângă, zâmbi Iacob. Un convoi de felul ăsta nu se alcătuiește din cei care vin să plângă... Mai degrabă invers... Pe de-alde ăștia trebuie să-i facem noi să plângă. Iacob netezi peticul de hârtie și citi : Filip. — Filip și mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
că tot ziceam de lecții, așa am învățat la școală. Întâi singularul și pe urmă pluralul. Dacă începi cu pluralul, cauți, zadarnic, după aia, singularul. Noi poate să însemne tu și cu mine, încercă Papi. — Cu noi doi e altceva, zâmbi Efrem, luând-o pe după umeri. Papi se lăsă îmbrățișată, privind cu subînțeles la Cosmina. Când pleci ? — Mâine- dimineață. Dar lumea e mică, nu-i așa ? Cu ce o măsori ? — Cu internetul, râse Efrem. Cu ce altceva ? Deasupra lor, șarpele Kundalini
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
nou. Nici nu simți când Pantelimon intră și-și trase un scaun de partea cealaltă a patului. — Acum poți să-i urezi bun venit, spuse doctorul fără de arginți. Judecata lui Solomon s-a încheiat ; moartea era mama cea mincinoasă. Îi zâmbi : Iar tu, se pare, ești mama cea bună... Bolnavul își mută privirile către el. — Ce-i, moșule ? întrebă Pantelimon, ca și cum ar fi vorbit unui prunc. Ți-a plăcut mai tare la noi decât pe lumea ailaltă ? Să nu te mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
terminat ? — A, nu, nici gând. Acum începe partea cea mai stranie. Până acum am vorbit despre deținuții de dincoace de gratii. Acum o să vorbim despre temniceri, adică tot un fel de deținuți, dar de dincolo de gratii. Iacob al lui Zevedei zâmbi, așteptând să-și oprească în fața lui mersul săltat. Cosmina nu știa ce să facă. El îi atinse buzele, atunci ea își înlătură stânjeneala și își lipi fruntea de umărul lui : Ce bine că ai venit... șopti. — Ți-am spus că
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
colțul ei și se priviră. Cum e când împlinești treizeci și trei de ani ? întrebă. — E ca și cum ai merge pe o muchie, răspunse Iacob. Când cazi în viitor e tot un fel de memorie. — Începe să-mi fie frică de vârsta asta... zâmbi Cosmina, fără a ști exact ce vrea să spună. De aceea adăugă : Să pun muzică. Se întoarse spre etajeră. Penderecki, inițierea în moarte. Știi, îmi imaginez moartea ca pe o piramidă în trepte, cum sunt cele din Mexic, de pildă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mie moneda nu mi-a dat niciun semn. La drept vorbind, nici nu știam ce s-o întreb. — Întreab-o ce s-a întâmplat, de fapt. De ce a simțit tataia nevoia să iasă din el însuși... Pantelimon își ridică fruntea și zâmbi, stânjenit. Asta nu pot să fac. Vezi tu, moneda nu răspunde decât la întrebările despre viitor. Trecutul e treaba noastră. O fi existând o altfel de monedă, dar nu-i din argint. Ori poate, fiind mai complicat, nu e destul
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
spre sud, adică în direcția opusă. Cum poți merge către o țintă având acul busolei îndreptat în altă direcție ? Așa se întâmplă și cu omul nostru. Pare destul de viu, dar nu știu cât e de convins de asta. Cosmina își privi pacientul, zâmbindu-i. Îi plăcuse îndărătni cia cu care, atunci când o văzuse, se străduise să se ridice, proptindu-se în mâini. Îl lăsă să-și revină, până ce respirația i se liniști. Dădu pătura la o parte, dezgolindu-i gleznele. Îi masă degetele
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
la altar. A cam venit vremea să mă văd mireasă, fată. Adică, ce zic eu, e valabil și pentru tine, doar suntem de-o seamă. Dar tu parcă ai tot douăj’ de ani, te ține cloroformu’. Nu mai folosim cloroform, zâmbi Cosmina. În fine, ce-aveți și voi pe-acolo... Da’ auzi, ia fă-te-ncoa’. Papi se aplecă la ureche și-i șopti : Dacă te întreabă de Efrem, te faci că nu știi... — De ce să mă întrebe de Efrem ? — Dacă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
unul dintre țepii metalici ai gardului. Împinse cu degetul, înăuntru se auzi un zgomot ca un scrâșnet din dinți. Dar, cum știa că bărbatul acela n-ar fi lăsat să i se întâmple ceva rău, desfăcu nodul și privi înăuntru. Zâmbi cu tristețe, erau fărâme de pâine uscată. Uitase cu totul de porumbei. Mai privi o dată în lungul aleii și își flutură mâna, fără să știe prea bine încotro, dar bănuind că el îi va vedea gestul de mulțumire. Lăsă punga
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
că, de fapt, ție ți-e frică... — De ce să-mi fie frică ? — De oameni, de ceea ce ar putea ei să țină minte despre tine... Nu știu... Și totuși, iată-mă... Iacob își întinse mâinile : Sunt cât se poate de viu. Zâmbi : Poate că m-am grăbit, am fost prea nerăbdător și mi-ai înțeles greșit nerăbdarea. Cosmina își trase, moale, degetele din ale lui. Împărți ultimele firimituri, își scutură fusta și se ridică : — Să nu mă mai cauți, îi spuse. Noi
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
obicei, goală, se duseseră deja în saloanele de reanimare sau se pregăteau în sălile de operație. Luă unul dintre cele două halate din dulapul ei, băgă în buzunar stiloul de pe birou și scoase un bilet, rămas împăturit acolo. Îl desfăcu, zâmbi, apoi îl așeză peste radiografiile care îi aminteau de același Efrem. Ionuț Penescu așteptă până ce ziua se încheie, cu toate rânduielile ei. N-am avut deloc vreme azi, spuse Cosmina, a fost o zi înfiorătoare. Ce-o fi fost azi-noapte
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mori dintr-odată. Eu, de pildă, eram perfect treaz. Îmi amintesc fiecare mișcare și nu-i găsesc niciun cusur. N-aș fi crezut că o să reușești atât de bine dintr- odată. — Totul a fost dintr-odată, se strădui el să zâmbească. E ceva să mori de două ori în aceeași viață. Cosmina duse taburetul sub masă și se apropie de fereastră. Rămase privind. Iacob al lui Zevedei aștepta lângă poarta spitalului. — Ce vezi ? întrebă Ionuț. — Nimic, lume care intră și iese
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Bărbatul de pe tro tuar, de dincolo de stâlpul porții. Care se uită acum la ceas. Îl văd. Ce-i cu el ? — Îl cunoști ? Îți amintește de cineva ? Ionuț îl fixă, mijindu-și ochii. — Nu l-am văzut în viața mea. Cosmina zâmbi cu tristețe. — Așa bănuiam și eu... „Ar trebui să-mi dați drumul acasă“, spusese Ionuț. Și, în fața privirilor neîncrezătoare ale Cosminei : „Nu simți ? Am început o viață nouă“. „Asta e bine“, îl liniștise Cosmina, „câtă vreme cealaltă nu-ți mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de altele, care se leagă. O să-mi trebuiască mult timp până să-mi treacă. Eu am răbdare... Și te-aș ajuta, dacă aș ști despre ce-i vorba... Îți stă bine în fotoliul ăsta... Ai și tu labirintul tău. Apoi, zâmbind : Adevărul e că semeni puțin cu tataia. Să nu uit. Peste drum stă omul acela ciudat, colecționarul de relicve. Să nu-ți fie frică de el. Se uită doar, nu face niciun rău. Umblă numai noaptea. El te vede mereu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]