23,989 matches
-
suflet de femeie care să-i aștepte. Înainte masa era masă, exista o rânduială. Acuma toți mănâncă pe apucate, ba chiar mai și șterg cu o bucată de pâine prin toate ruginiturile alea, ca să fie siguri că înghit toată otrava. Zâmbi misterios : Ți-am făcut mâncărica ta preferată. Jenică acceptă cu oarecare dificultate, dat fiind că bărbia îi rămăsese proptită între degetele femeii. Avu totuși inspirația să nu spună nimic, căci în fiecare zi mâncarea preferată era alta. — Hai, spuse ea
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
în jos, ca pe o semilună, de la bărbia dublată până la mărul lui Adam, de la părul rărit în creștetul capului, căzând peste urechile clăpăuge. Se frecă îndelung cu săpun, își ascunse fața în căușul palmelor, dar pielea nu i se netezi. Zâmbi cu îngăduință, iar cel din oglindă nu se lăsă mai prejos. Începuseră să se împrietenească, fără ca asta să le îmbunătățească starea de spirit. Și de aceea întâmpinară cu aceeași neliniște bătăile în ușă. Ce-i, pomponel, ți-e rău ? îl
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de o umezeală verzuie, îl priveau fără expresie. În spatele lor, femeia își strângea capotul la piept, cu o inutilă pudoare, căci decolteul nu putea ajunge din urmă sânii căzuți. Bărbatul trăgea din țigară, cu ochiul pe jumătate închis, prețăluindu-l. Maca zâmbi către sfânta familie. — Hei, bună seara ! — Ce treabă ai tu ? răspunse hârâit bărbatul, mutându-și iscodeala de la un ochi la celălalt. Maca puse piciorul pe prima treaptă, fără a mai replica, și bine făcu, căci mucul de țigară ateriză cu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
simți cum se așază pe colțul patului, după zgomotul arcurilor rupte. — Iar ți-au tăiat apa ? zise, fără să-și întoarcă privirea de la fereastră. — De unde știi ? întrebă ea, încercând să se potrivească printre ghionturile saltelei. De această dată o privi, zâmbind. Luă o gură de votcă, țuguindu-și buzele. Te-am văzut când ai intrat în scara blocului. Altfel nu veneai tu direct la mine. Dar să știi că apă caldă n-am nici eu. Nimeni n-are apă caldă în
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
pe scaun, spuse un bărbat. — Lasă-l, spuse altul. Se trezește și singur. Ieșiră unul după unul. O femeie mai simțitoare îi ură bătrânului noapte bună. Maca urcă, ținându-și cearșaful. În cameră nu mai era nimeni. Aprinse lumina, își zâmbi singur și căută sticla de votcă. Găsi doar sutienul, uitat în grabă pe întuneric. Era alb, cu un volănaș de dantelă acolo unde un nasture descheiat al bluzei putea să-l scoată la iveală. În dreptul subțiorilor era ușor îngălbenit, iar
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Cel mai înțesat de amintiri e începutul. Pe măsură ce crești și trece vremea, începi să uiți. Poveștile de copii sunt scrise pentru oamenii mari, zise Maca, deși părea cu gândurile duse în altă parte. — Asta ar trebui să audă Maestrul păpușilor, zâmbi Tili. Lui nu i-ar veni să creadă. — Cine e Maestrul păpușilor ? întrebă Jenică, pe care povestea îl întristase peste măsură. — E un meșter care face păpuși din lut. Dar nu are și puterea să sufle duh peste ele. Bătrânul
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
duhovnic, și iau, în felul ăsta, asupra mea toate păcatele lumii. Luă asupra lui, pe îndelete, cu înghițituri mici, o parte dintre păcatele lumii, apoi, după acest exorcism global, trânti paharul pe masă. — Da’ ele, păcatele, tot nu se împuținează. Zâmbi, plimbându-și degetul pe buza paharului : De-aia nici setea mea nu are leac. — Cu afurisenii ai încercat ? Popa ezită. — Sigur nu bei vinul ăla ? întrebă, ca să câștige ceva timp. Maca dădu din cap, atunci popa întinse mâna după pahar
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
e Smaranda, nu-i așa ? Ea încuviință, fâstâcindu-se, apoi o zbughi după șuierul uriașului, care se auzea din stradă. — De unde ai știut cum o cheamă ? întrebă Jenică. Se întoarse spre cârciumar : Ne-ai zis vreodată cum o cheamă ? Coropciuc zâmbi și, cum le scotea la iveală pe rând, lămuri o nouă taină. — De la aură. Așa-i, băiete ? — De-asta are și darul cititului, adăugă Maca. Coropciuc terminase de aranjat paharele. Își turnă un deget de bere și-și șterse mustățile
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mă mai nașteți o dată...“ Se apropie de ușa interzisă și îndrăzni să apese pe clanță. Ușa se deschise înainte de a o atinge. Întunericul îl învălui mistuitor. Se deprinsese să înjure și să blesteme în gând. Atunci când nimerea o sudalmă năstrușnică, zâmbea satisfăcut. Probabil că așa făceau și poeții pe care inspirația îi ajungea te miri în ce loc și își repetau versul în minte, ca să nu-l uite. Așa cum orice lucru sau ființă își are poezia sa, tot așa își are
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
căci cealaltă se grăbi s-o aprobe. A rămas de la prăjelile dinainte. E păcat să arunci uleiul, când abia s-a obișnuit cu prăjeala. Hai să-ți dăm o bucățică, îl pofti prima femeie, agitându-și furculița în aer. Maca zâmbi, privindu-le prin fumul maroniu, vlăguit. — O să vin într-o zi, spuse, gândindu-se la eventualitatea unui ulei nou turnat în tigaia primenită. Dar știa că ziua aceea n-o să vină. Precum mirul ce se reînnoiește la fiecare șapte ani
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Dacă mai ai câte ceva de lecuit, tot mai rămâne ceva pentru viitor. Rănile supraviețuiesc bătăliilor. Dacă am ști cu cine luptăm... Ții minte că acum ceva vreme m-au dat afară de la pizzerie ? Amintirea era dintre cele neplăcute, totuși Tili zâmbi. — Oamenilor le era frică de tine... Comandau pizza pentru acasă și se trezeau cu omul cavernelor în fața ușii... Trebuie să-i înțelegi. Măcar dacă ți-ai fi ras barba... Nu eram pregătit... mărturisi Maca. — Ce-are a face ? Te duceai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
în altă lume, unde numele o iau înaintea lucrurilor. Apoi întrebă într-o doară : Cine-i Sanda ? Maestrul păpușilor făcu semn cu capul. Fata venea, dansând parcă. Își aruncă, din mers, rujul și oglinjoara în poșetă, se opri în dreptul lor, zâmbind, și își trecu, într-un gest cochet, o șuviță după ureche. — O să lipsesc vreo două ore, spuse. Mă întorc la timp să aranjez vitrina pentru mâine. — Magdalena ? întrebă Tili, străduindu-se să înțeleagă. Ea se întoarse și zâmbi iarăși. Își
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
în dreptul lor, zâmbind, și își trecu, într-un gest cochet, o șuviță după ureche. — O să lipsesc vreo două ore, spuse. Mă întorc la timp să aranjez vitrina pentru mâine. — Magdalena ? întrebă Tili, străduindu-se să înțeleagă. Ea se întoarse și zâmbi iarăși. Își puse mâna într-a lui, dar nu ca să plece împreună, ci ca un fel de rămas-bun. — Îmi place foarte mult Magdalena, spuse. Sună frumos... — Am știut eu că o să ți se potrivească, se lumină Tili. Mai vorbim despre
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
o așeză la loc, în cutie. — E prea scump să faci câte o singură păpușă de-un fel. Trebuie prea multă imaginație. Și pe urmă oamenii nu sunt obișnuiți să aleagă și nici nu au bani să le cumpere. Atunci, zâmbi Tili, o să-mi vină și mie timpul să plec... Te-a căutat iar ăla în haină de piele, spuse Maestrul, pregătind cutia păpușilor încă nenumite... Nu i-ai spus că nu vin niciodată înainte de prânz ? — Ba da, de data trecută
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
să-i pui și o halbă în mână... Apoi la fel de repede : Uite-l și pe bătrânul Coropciuc ! — Ești sigur ? ăsta nu-i nume de păpușă... Și, reamintindu-și : Băutură, țigări... Te pomenești că vrei și păpuși care fac dragoste... Tili zâmbi. Așa este, spuse. Maca și Poly. Apoi jocul cu frunzele... Luca... Jenică... Nevăstuica... Uite-l și pe Magul frunzelor... — Prea repede ! strigă Maestrul. Spui numele mai repede decât scot eu păpușile din cutie... Și nu e corect, nici măcar nu mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
sunetul trompetei îi chemă înapoi pe vânători. Prinții prezentară pe rând tatălui lor animalele pe care le răpuseseră. Prințul Kung avea douăzeci și opt. Chipul său frumos era zgâriat de gheara unui tigru. Din rană curgea sânge. Roba sa albă era pătată. Zâmbi de încântare, știind că se descurcase bine. Veniră și ceilalți fii. Îi arătară tatălui animalele legate sub pântecele cailor. — Unde este Hsien Feng, cel de-al patrulea fiu al meu? întrebă tatăl. Fu chemat Hsien Feng. El nu purta nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Sticlă e un tip cu umerii lăsați. Forma chipului său se potrivește cu numele. Arată de șaizeci de ani, deși nu are decât douăzeci și doi. Pe lângă faptul că e „încet“, mai e și dependent de opiu. Stă în mijlocul camerei, zâmbindu-mi cu gura până la urechi. Mâinile lui ridică întruna de pantaloni, care cad imediat la loc acolo unde erau, sub șolduri. — Orhideea are nevoie de haine decente, zice unchiul ignorând reacția mamei, aceea de a-și închide ochii și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mână. Pașii săi sunt rapizi și aproape imperceptibili. Îmi dau seama că eunucii sunt antrenați să pășească precum fantomele. Tălpile ușoare ale lui An-te-hai ating pământul, în timp ce labele picioarelor se balansează precum bărcile. Oprindu-se în fața mea, îmi dă cupa. Zâmbesc și fac o plecăciune. An-te-hai se întoarce și pleacă înainte să termin plecăciunea. În timp ce îmi duc apa la buze, simt priviri ațintite spre mine din toate direcțiile. Știind cum se simt fetele, iau o gură și apoi dau cupa mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
nici o picătură. Toate fetele par să se relaxeze un pic. Fata frumoasă cu față ovală și ochi exotici îmi face semn cu mâna de pe banca ei. Când mă apropii de ea, se dă într-o parte. — Eu sunt Nuharoo. Îmi zâmbește. — Yehonala. Mă așez lângă ea. În această manieră am făcut cunoștință cu Nuharoo. Nici una dintre noi nu putea atunci să prevadă că tocmai creaserăm o legătură care avea să dureze o viață întreagă. La Curte ni se spunea pe numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
În expresia ei nu e nici cea mai mică urmă de nervozitate. De parcă pur și simplu ar ști că va fi aleasă. De parcă a venit doar ca să primească această veste. După multă vreme, Nuharoo se întoarce spre mine și îmi zâmbește din nou. Are un zâmbet aproape ca de copil, inocent și lipsit de griji. Sunt sigură ca n-a suferit niciodată. Acasă la ea, a avut cu siguranță servitori care să-i facă vânt în timpul somnului în nopțile fierbinți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mult la asta, zice ea liniștită. Buzele i se deschid precum petalele unei flori. Eu fac tot ce îmi cere familia mea. Așadar părinții tăi știu să citească firele pădurii. — Poftim? Viitorul cuiva. Nuharoo își întoarce capul de la mine și zâmbește gingaș în depărtare. — Yehonala, cum apreciezi tu șansele noastre? Tu te-ai născut dintr-o rudă imperială și ești frumoasă, îi zic. Nu sunt sigură în legătură cu șansa mea. Tata a fost taotai înainte să moară. Dacă familia mea n-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
învățat o altă materie. — Care era materia ta preferată? — Istoria. — Istoria! Credeam că asta e numai pentru băieți. Îmi amintesc cum odată am ascuns o carte de tata, Cronica celor trei regate. — Nu era istorie generală, așa cum îți închipui. Nuharoo zâmbește în timp ce îmi explică: Era istoria casei imperiale. Era despre viețile împărăteselor și concubinelor. Lecțiile mele se concentrau pe viața acelora cu cele mai mari virtuți. După o pauză, adaugă: Mi s-a pretins să o iau ca model pe împărăteasa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
o piele frumoasă. Ochii lui mari au colțurile ridicate. Expresia lui e blândă și preocupată, dar lipsită de curiozitate. Are un nas tipic manciurian, drept și lung, și buze ferme. Obrajii săi au o roșeață ca de febră. N-a zâmbit când ne-a văzut intrând. Mi se pare că visez. Fiul Cerului e îmbrăcat într-o robă lungă, aurie. Pe țesătură sunt cusuți dragoni, nori, valuri, soarele, luna și multe stele. În jurul mijlocului are un brâu din mătase galbenă, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
râd. Nu știu cum să reacționez. Tachinarea continuă. Pare să fie mai interesat în a mă face să încalc regulile. Îmi vine în minte învățătura tatălui meu: „Tinerii văd o oportunitate acolo unde bătrânii ar putea întrevedea un pericol“. Fiul Cerului îmi zâmbește. Îi zâmbesc înapoi. — Vara asta are să fie plăcută și răcoroasă. Împăratul Hsien Feng se joacă în continuare cu plăcuțele. Marea Împărăteasă își întoarce capul spre noi și se încruntă. Gândurile mi se îndreaptă la fata care a fost bătută de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
să reacționez. Tachinarea continuă. Pare să fie mai interesat în a mă face să încalc regulile. Îmi vine în minte învățătura tatălui meu: „Tinerii văd o oportunitate acolo unde bătrânii ar putea întrevedea un pericol“. Fiul Cerului îmi zâmbește. Îi zâmbesc înapoi. — Vara asta are să fie plăcută și răcoroasă. Împăratul Hsien Feng se joacă în continuare cu plăcuțele. Marea Împărăteasă își întoarce capul spre noi și se încruntă. Gândurile mi se îndreaptă la fata care a fost bătută de moarte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]