23,989 matches
-
insuportabilă. Am făcut ceea ce mi s-a cerut, mamă, vorbește împăratul. Marea Împărăteasă nu comentează nimic. Împăratul Hsien Feng se întoarce spre eunuc: — Shim, m-ai auzit? — Da, v-am auzit, Majestatea Voastră. V-am auzit perfect. Eunucul-șef Shim zâmbește umil, dar intenția lui este să-i dea Marii Împărătese șansa de a rosti ultimul cuvânt. În cele din urmă vine un „Da“. Simt bucuria Majestății Sale Împăratul și dezamăgirea Majestății Sale Împărăteasa. — Vă... vă doresc Majestăților Voastre zece mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
a întins. Jumătate din nas e și el roșu. O linie albă îngustă merge de la frunte în jos, de-a lungul rădăcinii nasului. Are o față ca de țap, iar ochii săi arată ca și cum i-ar fi crescut din urechi. Zâmbește, dezvăluindu-și dinții de aur. Bătrâna doamnă e înveselită: — Shim, ce o să spui? — Felicitări cu ocazia dobândirii a șapte nurori, stăpână. Vă amintiți prima replică pe care mama-soacră i-a spus-o nurorii în opera Trandafirul sălbatic? — Cum să uiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
cu sutele și să trăiți veșnic! Repetăm urarea după Shim în timp ce ne lăsăm în genunchi. De afară se aude sunet de tobe și muzică. Intră un grup de eunuci, fiecare purtând o cutie înfășurată în mătase. — Ridicați-vă. Marea Împărăteasă zâmbește. Eunucul-șef Shim anunță: — Majestatea Sa Împăratul îi cheamă pe miniștrii Curții imperiale! Sunetul a sute de genunchi care lovesc pământul se aude din afara sălii: — La ordinul vostru, Majestățile Voastre! cântă miniștrii. Eunucul-șef Shim anunță: — În prezența spiritului strămoșilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
-și depășească tatăl și bunicul. Împăratul Kang Hsi, stră-străbunicul lui Hsien Feng, a avut cincizeci și cinci de copii, iar împăratul Chien Lung, bunicul lui Hsien Feng, a avut douăzeci și șapte. Asta n-ar trebui să fie o problemă, zâmbește șiret Kuei Hsiang, în timp ce își aruncă în gură un pumn de nuci prăjite. Majestatea Sa are mai mult de trei mii de doamne numai pentru el. Pun pariu că abia-și poate face rondul. Dar există obstacole, îi spun mamei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
încep să plâng. — Fruntea sus, Orhideea. Mama ia un prosop și începe să mă șteargă. Ar trebui să-ți fie rușine că plângi așa. Îmi pun brațele ude în jurul gâtului ei: — Sper ca fericirea să-ți îmbunătățească sănătatea. — Da, da, zâmbește mama. Copacul longevității mele a crescut mult zilele astea. Rong intră în cameră îmbrăcată într-o rochie din mătase de un verde pal, brodată cu fluturi aurii. Se lasă în genunchi și face o plecăciune. Vocea-i e plină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
unui scenariu invizibil. Mama îl tot prinde de mâneci pe eunucul-șef și îl întreabă întruna dacă s-a întâmplat ceva. Iritat, eunucul își trimite ajutoarele, băieți adolescenți, să o ia de lângă el. Aceștia o așază pe un scaun. Îi zâmbesc și o roagă insistent să nu le dea de furcă. Camera principală a casei a fost golită pentru chieh-an, o masă special făcută pentru a se așeza pe ea registrul împăratului și sigiliul imperial din piatră. Camerele din stânga și din dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
-i capul și ochii, ea s-a juruit împăratului Hsien Feng și a băut din cupa nupțială. — Pereții iatacului erau atât de roșii, încât am crezut că e ceva în neregulă cu ochii mei, și-a amintit peste ani Nuharoo, zâmbind. Camera părea goală, din cauză că era extrem de mare. În partea de nord se aflau tronurile, iar la sud un pat imens din cărămidă roșie, care era încălzit dedesubt cu un foc. Mi-am imaginat totul corect. Decorul și ritualul au corespuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
care va dormi în camera dumneavoastră, decât atunci când Marea Împărăteasă va crede că sunteți pregătită pentru asta. Servitorii se uită la mine fără nici o expresie. Habar nu am ce e în mintea lor. — V-am desemnat cei mai buni servitori, zâmbește strâmb eunucul-șef Shim. Pe cei care sforăie i-am dat doamnei Mei, iar pe cei leneși i-am dat doamnei Hui. I-am desemnat pe cei răi doamnei Yun și... Îmi aruncă o privire și face o pauză, de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
An-te-hai? îi zic, aproape entuziasmată. — Da, doamnă, îmi răspunde cu același entuziasm. An-te-hai, sclavul dumneavoastră credincios. Mă ridic și îi ofer ambele mele brațe. Se dă repede înapoi câțiva pași, amintindu-mi de statutul meu. Mă așez la loc și zâmbim amândoi. — Ei, An-te-hai, ce dorești? — Doamnă Yehonala, înțeleg că puteți să ordonați moartea mea oricând, dacă vă supără vorbele mele, dar e ceva ce trebuie să vă spun. — Ai permisiunea mea. El ezită și apoi își ridică privirea ca să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
cilindru din fildeș cu scobitori, un cuțit așezat într-o teacă din corn de rinocer și doi săculeți cu pudră parfumată brodați cu perle foarte mici. Inițial, aceștia erau făcuți dintr-o pânză tare folosită pentru a înlocui frâiele rupte. Zâmbesc, apreciind intenția eunucului. An-te-hai știe întotdeauna cum să-mi stârnească dorința de cunoaștere. — Nuharoo știe ce știi tu? îl întreb pe An-te-hai. Da, doamnă, știe. — Ăsta e, în parte, motivul pentru care a fost aleasă? An-te-hai rămâne tăcut. Îmi dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
operă veche mi se repetă în cap. An-te-hai apare dintre copaci, aducând pe o tavă o ceașcă cu ceai. Doamna are o zi bună? An-te-hai lasă tava în fața mea. Oftez și îi spun că nu am chef de ceai. An-te-hai zâmbește. Se apleacă și împinge ușurel țestoasele înapoi în apă. — Sunteți prea nerăbdătoare, doamnă. Nu fiți. — Viața e prea lungă în Orașul Interzis, An-te-hai. Până și secundele trec greu. Va veni ziua, spune An-te-hai. Expresia lui arată o credință sinceră. Majestatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
vestică a palatului său. Am convingerea că e semnul unui interes puternic. Toți prezicătorii pe care i-am consultat spun că o să vă cheme. Starea mea de spirit devine mai puțin apăsătoare și ridic ceaiul. — Îmi permiteți să întreb - eunucul zâmbește de parcă el însuși s-ar simți mai bine - dacă doamna e pregătită în caz că în seara asta ar veni chemarea? Cu alte cuvinte, este doamna familiară cu ritualul de împerechere? Jenată, îi răspund: — Bineînțeles că sunt. Dacă doriți vreo explicație, sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Fii atent la purtarea ta, An-te-hai. — Numai Domnia Voastră știți dacă mă port sau nu cum trebuie, doamnă. Rămân tăcută. Voi fi bucuros să beau otrava pe care mi-o dați, zice An-te-hai încetișor. — Fă-ți datoria și nu irosi vorbe. Zâmbesc. — Așteptați-mă, doamnă. O să vă arăt ceva. An-te-hai ia repede serviciul de ceai și pleacă. Se întoarce în câteva clipe cu o cutie din hârtie în mână. Înăuntru e o pereche de fluturi de viermi de mătase. — Am asta din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Dar într-o zi o să vreți să vedeți asta. Atunci veți înțelege care este distracția, exact ca și celelalte doamne. — Ce se întâmplă când desparți fluturii? îl întreb. — Sângerează de moarte. — Și asta e „distracția“ de care vorbești? — Exact. An-te-hai zâmbește, fiind pentru prima oară când îmi citește gândurile greșit. Oricine face asta are cu siguranță o minte bolnavă, zic eu întorcându-mi capul spre munții îndepărtați. — Ei bine, pe aceia aflați în disperare îi ajută să se vindece, zice eunucul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
foame. Bunica mea, care m-a crescut, n-a mâncat în viața ei o masă completă. Nu știu dacă o voi mai vedea vreodată... E foarte bolnavă și mi-e teribil de dor de ea. An-te-hai face un efort să zâmbească în timp ce încearcă să-și stăpânească lacrimile. Vedeți, doamnă, sunt o veveriță cu ambiție de dragon. Asta e ceea ce-mi place la tine, An-te-hai. Mi-aș dori ca fratele meu, Kuei Hsiang, să aibă ambiția ta. — Sunt flatat, doamnă. — Bănuiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
voce, cu mâinile ocupate de mătăniile înșirate pe ață cerată. Îmi dau seama că An-te-hai nu e cu mine. Am uitat că eunucii nu au voie în anumite zone religioase. Sunetul psalmodierii devine din ce în ce mai puternic. Uriașul Buddha din mijlocul sălii zâmbește ambiguu. Pentru o clipă, simțul realității mă părăsește: devin una cu concubinele de pe jos. Mă văd sculptând tărtăcuțe, simt cum mi se încrețește pielea, cum se boțește și se pliază. Părul mi se albește și simt cum îmi cad dinții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
impresia că o să-i cadă din orbite. — Este... este darul de logodnă al Majestății Sale pentru dumneavoastră, doamnă Yehonala. El este autentificat, e un angajament. Dacă nu-i cunoașteți valoarea, permiteți-mi să... — Mă bucur că îi recunoști valoarea, îi zâmbesc. Însă eu tot aș vrea să-l iei. — De ce, doamnă Yehonala? De ce? — Aș vrea să-l dau în schimbul unui favor, Shim. Îl fac să se uite în ochii mei: Ca să-ți spun drept, acest ruyi este ultimul lucru pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
să ai răbdare și să-mi răspunzi la întrebări. Dacă Majestatea Sa va vrea să vadă alte doamne în ziua aceea? Cum poți să fii sigur că îl vei face să mă vrea pe mine? — Nu vă faceți griji, doamnă, zâmbește el. Am eu metodele mele de a influența cum bate vântul în Orașul Interzis. — Și asta vrea să însemne că... — Asta înseamnă că dacă împăratul Hsien Feng își exprimă dorința de a vedea vreo altă doamnă - de exemplu, pe doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
bestia din bărbații mai tineri și îi facem pe cei mai în vârstă să cunoască din nou tinerețea. Ochii mei sunt îndreptați spre fete, care acum se balansează pe membre. Aceasta este o poziție care a trecut proba timpului. Patroana zâmbește misterios: Vezi tu, fetele din familiile bune sunt învățate să îmi disprețuiască stabilimentul. Asemenea fete nu știu că tocmai din cauza lor eu am o afacere. Fetele cuminți nu știu niciodată ceea ce știu fetele mele; prin urmare, ele ajung să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
așa? — N-ai vorbit cu buzele tale de jos, nu-i așa? — Ă... ă... ă... așa este. — Pune-ți arta la treabă. Da, desigur. Jena mea se transformă în amuzament. — Ai putea ajunge să îți faci plăcere chiar și ție, zâmbește patroana. — Dar dacă... Fac o pauză, căci nu știu dacă pot să-mi fac întrebarea înțeleasă. Mă hotărăsc să întreb totuși: Dacă lui nu-i place ce fac? — Nu există așa ceva. Bărbaților le place, zice patroana cu încredere. Însă sincronizarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
aur pur, care traversează râul. E un uriaș cu o burtă enormă și stă călare pe o frunză de lotus. Nu se arată deloc îngrijorat cu privire la posibilitatea de a se scufunda, căci ochii îi sunt complet închiși, iar gura sa zâmbește ușor. Are în mâini celebra cupă a înțelepciunii. În dreapta tabloului se află un raft albastru pentru cărți, plin până la refuz. Din tavan atârnă până la pământ două lampioane decorate cu caligrafii. Totul e sculptat și îmbrăcat cu aur. Prin toată încăperea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
obține? De când m-am mutat în Orașul Interzis am încetat să mai fiu o persoană obișnuită. Care va fi reacția lui Fann Sora cea Mare când va afla că m-am adresat Fiului Cerului ca de la un suflet la altul? Zâmbesc numai când mă gândesc la ce față va face. Va răspândi povestea „legendarei Orhideea“ până când va face bășici la buze. Îi spun aproape cu elan Majestății Sale că sunt pregătită să fiu luată de eunuci. Hsien Feng nu face nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
podea umbra unei magnolii. Mă simt ciudat de liniștită. — Ce zici de o simplă conversație? mă întreabă el. Nu mă simt în stare să răspund, așa că păstrez tăcerea. — Nu mai ai nimic de spus? — Am spus totul, Majestatea Voastră. — Tu... zâmbești! — Sunteți jignit? — Nu. Îmi place. Zâmbește în continuare... Ai auzit ce am spus? Simt cum îmi îngheață expresia de pe chip la auzul ordinului său. — Ce s-a întâmplat? Ți-a dispărut zâmbetul. Adu-l înapoi! Vreau să văd din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ciudat de liniștită. — Ce zici de o simplă conversație? mă întreabă el. Nu mă simt în stare să răspund, așa că păstrez tăcerea. — Nu mai ai nimic de spus? — Am spus totul, Majestatea Voastră. — Tu... zâmbești! — Sunteți jignit? — Nu. Îmi place. Zâmbește în continuare... Ai auzit ce am spus? Simt cum îmi îngheață expresia de pe chip la auzul ordinului său. — Ce s-a întâmplat? Ți-a dispărut zâmbetul. Adu-l înapoi! Vreau să văd din nou surâsul acela pe fața ta! Pune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
el trăgând de cearșaf. Îmi place ce văd. — Și condamnarea mea la moarte? El rânjește sarcastic: — Vei avea șansa să trăiești, dacă mă vei ajuta să dorm bine noaptea. Lumina soarelui se strecoară în camera întunecată a inimii mele și zâmbesc. — Zâmbetul s-a întors! țipă el fericit, ca un copil care descoperă o stea căzătoare. — E vremea ca Majestatea Voastră să doarmă? — Nu mai este o treabă ușoară, oftează el. — Ar ajuta dacă ați renunța la gânduri. — Imposibil, Orhideea. — Majestății
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]