23,989 matches
-
proaspăt aer, cu cea mai curată ploaie. Fiecare rădăcină are treizeci de ani sau mai mult. Se așază și ia ceașca de ceai pe care i-o servește An-te-hai. — Ai crescut în înălțime de când te-am văzut ultima dată. Îi zâmbește lui A-te-hai: Am și pentru tine un dar. Își flutură din nou mâna, și eunucul ei aduce o cutiuță albastră din mătase. An-te-hai se aruncă la pământ și își face plecăciunile înainte de a lua cutia. Nuharoo îl îndeamnă să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
e un săculeț cu tael-i. Sunt sigură că An-te-hai nu a mai avut niciodată atât de mulți bani la un loc. Ține cutia și merge în genunchi spre Nuharoo: — An-te-hai nu merită așa ceva, Majestatea Voastră! — Să te bucuri de ei! zâmbește Nuharoo. Aștept ca ea să vorbească despre soțul pe care îl împărțim. Aștept să aud vorbele care-i exprimă frustarea și aproape că-mi doresc să spună ceva care să mă insulte. Însă nu aud nimic din toate astea. Ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
vorbelor mesagerilor. Strigau de parcă ar fi fost ultimele cuvinte din viața lor: „A căzut Shanghaiul!“, „Chiang Nin a căzut!, „A căzut Hangchow!“. Copil fiind, am compus o poezie cu versuri care rimau cu „căzut“. Tata n-a putut decât să zâmbească amar. Când nu mai putea îndura, se retrăgea în mijlocul unei audiențe. A îngenuncheat zile întregi în fața portretului bunicului meu. Ne-a strâns pe noi toți, copiii, soțiile și concubinele sale, în Sala Dezvoltării Spirituale. Apoi și-a recunoscut rușinea. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
el. Palanchinul lui Hsien Feng e mare cât o cameră: laturile sale sunt făcute din satin de culoarea soarelui, iar înăuntru pătrunde o lumină de un galben stins. Mă întorc spre Majestatea Sa: — La ce te uiți? mă întreabă el. Zâmbesc: — Mă întreb ce e în mintea Fiului Cerului. — O să-ți arăt ce e în mintea mea, îmi răspunde, în timp ce mâinile lui mă pipăie între coapse. Nu aici, Majestatea Voastră. Îl dau la o parte. — Nimeni nu-l opreste pe Fiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
atrăgător, și i-a fost prezentat Marii Împărătese de către savantul Curții, Hsu Kuang-chi. Schall preda sub conducerea lui Hsu la Academia Imperială Hanlin. — Știu despre Hsu. Nu a fost el cel care a prezis corect eclipsa? — Ba da. Prințul Kung zâmbește. Hsu a fost, însă nu a făcut asta singur. Părintele Schall era profesorul și asociatul său. Împăratul l-a însărcinat să reformeze calendarul lunar. Când Schall a reușit, împăratul l-a numit consilierul său militar. Schall a ajutat la confecționarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Fiecare crede ce vrea să creadă. Însă realitatea e precum mirosul unei pietre de pe fundul gropii de gunoi: groaznică! — Cum de-au ajuns occidentalii atât de puternici? întreb. Ce ar trebui să știm despre ei? De ce vrei să te ostenești? zâmbește el. Se gândește cu siguranță că acesta nu e un subiect de discuție pentru o femeie. Îi spun prințului Kung că împăratul Hsien Feng e interesat să afle. Și că eu aș putea să fiu de folos. Ne privim intens
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Împăratul e fascinat: — De ce nu-mi răspunzi la întrebare? Ar trebui să fiu pedepsit și să mor de zece mii de ori înainte de a murdări urechile Majestății Voastre cu acest nume, răspunde omul. — Nu, nu m-am supărat. Împăratul Hsien Feng zâmbește. Ridică-te, te rog. Îmi place numele Tseng Tăietorul de Capete. Vrei să-mi explici cum l-ai dobândit? Respirând adânc, omul zice: — Majestatea Voastră, numele mi-a fost dat mai întâi de către dușmanii mei, și apoi oamenii mei l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mulți dintre ei sunt din Hunan. Da. Eu însumi sunt de acolo. Le este mai ușor să se identifice cu mine, și unii cu alții. Vorbim același dialect. E ca o mare familie. Și tu ești tatăl, desigur. Tseng Kuo-fan zâmbește, mândru și jenat în același timp. Împăratul Hsien Feng dă din cap: — Mi s-a raportat că ți-ai echipat armata cu arme foarte bune - mai bune decât ale armatei imperiale. Este adevărat? Tseng Kuo-fan se ridică de pe scaun, își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
v-ați plimbat împreună prin grădină..., spune Majestatea Sa pe un ton visător. Îmi aduc limpede aminte ziua aia. Erați scăldate în lumina apusului, amândouă în rochii de primăvară. Culeseserăți flori. Ați pășit spre mine cu brațele pline de bujori, zâmbind și pălăvrăgind ca două surori. Asta m-a făcut să uit de necazuri. Nu voiam decât să sărut florile din mâinile voastre... Aș vrea să-i pot spune că eu nu am făcut parte din acest vis. Imaginea lui de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
sărute florile din mâinile lor“? Nu-mi pasă de unde vin femeile astea. Le urăsc. Mi se umplu ochii de lacrimi când îmi închipui cum le-o fi atins iubitul meu. Sunt bine, mulțumesc, îi spun împăratului Hsien Feng încercând să zâmbesc. Nu o să-l las niciodată să știe cât de groaznică este durerea mea. Nu vreau să-i spun că am refuzat să merg acasă atunci când mi s-a acordat permisiunea de a pleca zece zile, drept răsplată pentru faptul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
în dormitorul Majestății Sale. Mi s-a rupt sufletul să-l văd pe Hsien Feng renunțând la speranță. Înainte de a pleca din palatul meu, mi-a zis: — Îmi pare rău. Și ridicându-și privirea din leagănul fiului său, mi-a zâmbit trist: — De acum, nu mai depinde de mine. M-am uitat cum tatăl copilului meu își pune pe el roba de dragon. Nu mai are forța de a-și ridica mânecile. Are nevoie de trei respirații adânci ca să-și pună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
care îl bea cu înghițituri mari, de parcă ar fi apă goală. Simt că am ales un moment nepotrivit pentru a-l invita. Însă în clipa în care prințul îl vede pe Tung Ching, îl ia pe micuț în brațe. Copilul zâmbește, și unchiul său este complet cucerit. Știu că ar vrea să mai stea, însă un mesager intră cu un document pentru semnat și prințul este nevoit să-l lase pe Tung Chih jos. Eu continui să îmi beau ceaiul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
lase pe Tung Chih jos. Eu continui să îmi beau ceaiul și să legăn pătuțul copilului. După ce mesagerul pleacă, prințul Kung dă semne de oboseală. Îl întreb dacă noul tratat este lucrul care îl apasă. El dă din cap și zâmbește: Nu mă simt de douăzeci și trei de ani, asta-i sigur. Îl întreb dacă ar putea să-mi spună un pic despre tratat: Este într-adevăr atât de groaznic cum am auzit? — Nici nu vrei să știi, îmi răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
permisiunea de a-mi fi alături. E prima lor vizită de când am intrat în Orașul Interzis. Îmi închipui ce încântată va fi mama când i-l voi da pe Tung Chih să-l țină în brațe. Sper ca el să zâmbească. Mă întreb ce mai face Rong, căci există un tânăr căruia plănuiesc să i-o prezint. Kuei Hsiang a fost nu de mult onorat cu titlul tatălui meu. A avut de ales între a sta la Peking și a trăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Sa. Este neîmplinirea mea faptul de a nu-i putea dărui copii. Tung Chih este însă șansa mea să-i dovedesc loialitatea. Am simțit că sunt deja mama lui Tung Chih atunci când pântecul doamnei Yehonala a început să se mărească. Zâmbește la propriile-i cuvinte: Sunt îndrăgostită de fiul meu. Nu e nici urmă de ironie în vocea ei și aș vrea din tot sufletul să mă înșel în legătură cu intențiile ei. Dacă numai sentimentul de dragoste ar apropia-o de Tung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Yun trece pe lângă mine, simt mirosul unei plante neobișnuite. E îmbrăcată într-o rochie de mătase galben pal, brodată cu crizanteme albe. Cerceii ei sunt ca două globuri cât nucile, care i se leagănă până la umeri. Când se așază și zâmbește, i se văd gropițele din obraji: — Bebelușul doarme toată noaptea? întreabă ea. Nu încă? Nuharoo mă privește neliniștită. — Aș fi recunoscătoare pentru niște cuvinte de noroc, îi spune ea doamnei Yun. — Ați observat că prunii au înflorit? De parcă nici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
anume? întreabă celelalte doamne, întinzându-și gâturile spre doamna Yun ca niște gâște. — În colțul dormitorului meu, își coboară ea glasul, șoptind, am descoperit o ciupercă uriașă. Mare cât capul unui om! Văzând că și-a uluit audiența, doamna Yun zâmbește: — Lucruri și mai ciudate se vor întâmpla. Astrologul meu a citit un semn de moarte într-o pânză de păianjen dintr-un măslin dulce. Desigur, mă pricep eu însămi la astfel de lucruri. împăratul Hsien Feng mi-a spus de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
încercând să mă aline. Va fi o ușurare pentru mine să mor, de vreme ce mă aflu în dureri atât de mari. Îmi las capul pe umărul mamei, nefiind în stare să mai spun vreun cuvânt. — Încearcă să nu strici momentul, Orhideea, zâmbește mama. Fac un efort să par veselă. Mi se pare ireal că toată lumea a venit aici pentru fiul meu. Kuei Hsiang a început să se amestece prin mulțime și îl aud cum râde. Îmi dau seama că vinul de orez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
fiu cauza regretelor tale. Pur și simplu, nu vreau să pun la cale o tragedie. Rong roșește: — Dar, Orhideea, nu am visat decât să am aceeași șansă ca și tine. Vreau să fiu invidiată de femeile din toată China. Îmi zâmbește larg. — Răspunde-mi la întrebare, te rog. Rong, poți suporta să-ți pierzi soțul pentru altele? Rong se gândește puțin și apoi îmi răspunde: — Dacă așa stau lucrurile de sute de ani, nu văd de ce ar trebui să fiu eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
a existat nici măcar un bărbat decent în viața mea. Asta mă face să cred că nu sunt atrăgătoare. — Știi bine că asta e o prostie, Rong. Cât de neatrăgătoare poți fi, când sora ta este consoartă imperială, chipul Chinei? Rong zâmbește și aprobă din cap. Este adevărat, te-ai făcut mai frumoasă. Îmi pun un braț în jurul umerilor ei: Vreau să fii conștientă de frumusețea ta în fiecare minut de acum înainte. Ce înseamnă „minut“? — E un ac pe cadranul ceasului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Împăratul Hsien Feng se apleacă din jilțu-i de dragon - Își ține capul cu ambele mâini, ca și cum ar fi prea greu, și își mută greutatea de pe un cot pe celălalt. Tung Chih se oprește și își fixează ochii pe bujorul roz. Zâmbește, iar mâna lui se îndreaptă de la gură spre floare. Închid ochii, însă îl aud pe împăratul Hsien Feng oftând. Dezamăgire? Amărăciune? Când redeschid ochii, observ că Tung Chih s-a îndepărtat de floare. Își amintește oare că l-am pedepsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
însămi. Mi-am lăsat urma degetelor pe fundulețul lui și m-am urât pentru asta. Fiul meu își ridică bărbia micuță. Ce caută? Se uită după mine? Uitând de bunele maniere, trec prin mulțime și mă opresc în fața lui. Îi zâmbesc și trasez o linie cu privirea între nasul lui și sigiliul imperial. Micuțul reacționează. Cu o mișcare hotărâtă, apucă sigiliul. — Felicitări, Majestatea Voastră! aclamă mulțimea. Țipând de bucurie, An-te-hai aleargă în curte. Spre cer se trage cu rachete și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
un motiv și mai bun să se simtă în siguranță în ceea ce mă privește mine: Hsien Feng nu se va mai întrema niciodată ca să vină înapoi în dormitorul meu. — Ei, atunci te las să-ți vezi de durerile de cap, zâmbește ea și se ridică. Ca să-i ofer și mai multă pace sufletească, îi spun că nu am experiență în privința Curții, și nici nu am relații. — Aici sunt sigură că pot să fiu de ajutor, zice Nuharoo. Se apropie ziua mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
petrece timp cu cineva care își trăiește viața în afara Orașului Interzis. — Palatul interior este atât de izolat, încât adesea simțim că existăm doar cu numele pentru restul țării - dau glas, involuntar, gândurilor mele. Arunc o privire fugară spre Nuharoo, care zâmbește și dă din cap. Ușurată, continui: Viețile minuțios construite pe care le trăim servesc doar pentru a ne confirma nouă înșine că suntem posesorii puterii, că suntem cine credem că suntem, că nu trebuie să ne temem de nimic. Adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
răspunde Yung Lu. Era în cel de-al optulea an al domniei Majestății Sale, și eu dădeam examenul pentru funcțiile publice. Am citit despre aceste examene, îi spun, dar nu am cunoscut pe nimeni care le-a dat. Yung Lu zâmbește și își strânge buzele. — Scuză-mă, n-am vrut să te întrerup. — A, nu, își cere el scuze. — Și ai obținut o funcție în urma examenului? — Nu, răspunde el. S-a întâmplat ceva ciudat. Oamenii îl bănuiau pe câștigător, un trântor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]