4,343 matches
-
13 martie, Titu Maiorescu declara în Parlament că România era „poate în ajunul unei constituiri mai însemnate a statului român. Este bine să ne dăm seama unde stăm în privința siguranței publice“. Tot el îl felicita deja pe primul ministru „pentru înălțarea și întărirea acestei țări în ordinea ideii monarhice“, în „Dezbaterile Adunării Deputaților“, sesiunea 1880-1881, 13 martie, publicate în „Monitorul Oficial“, nr. 60, 14 martie 1881, p. 1776. • Un ziar din Iași prelua o informație din „Globe“ potrivit căreia Mihail Kogălniceanu
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
pe 21 aprilie, unde era exprimată speranța că „conducătorul partidei liberale nu va renunța la activitatea politică“; pe 22 aprilie, același ziar îl considera „creatorul României de azi“și menționa contribuția acestuia la „obținerea independenței, emanciparea de sub influența Rusiei și înălțarea la rangul de Regat“, în „Românul“, 12 aprilie 1881, p. 320. • Titu Maiorescu, op. cit., p. 126. Schimbarea de guvern nu aducea de la sine o rezolvare a problemelor pe care le avea România în această perioadă. Cea mai gravă, cu implicații
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
publică a patriarhului Justinian în care acesta anunța reforma învățământului teologic, a monahismului ortodox și a instrumentelor misionare și pastorale. Astfel, la 24 mai 1948, acesta declara în fața Marelui Colegiu Electoral: „Obiectivul misiunii Bisericii este omul - temelia Patriei și societății. Înălțarea omului condiționează îmbunătățirea tuturor celorlalte realități ale vieții omenești. Formarea unui om nou, a unui om conștient de rosturile lui pe pământ, pătruns de nepieritoarele adevăruri ale dreptății și păcii, - iată o vastă lucrare la săvârșirea căreia este chemată să
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
pe care mulți dintre noi l-am cunoscut - și pe care sunt mulțumit să văd că Prea Cucernicul Părinte Rector l-a caracterizat cum se cuvine - nu putea să fie de vreun folos nici Bisericii, nici poporului pentru mântuirea și înălțarea căruia datori suntem să ne • Ibidem, Anul LXXI (1953), nr. 7-8, iulie-august, p. 741. • Ibidem, Anul XCIX (1981), nr. 9-10, septembrie-octombrie, p. 1096. • Ibidem, p. 1097; Ibidem, Anul LXXV (1952), nr. 11-12, noiembrie-decembrie, p. 1221. • Ibidem, Anul LXVII (1949), nr.
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
pentru noi, triumful Rusiei, care duce la subjugarea României colosului moscovit și, în același timp, la renunțarea pentru totdeauna la cele două milioane de români din Basarabia, „ai căror părinți și strămoși au contribuit și ei, făcând parte din Moldova, la înălțarea, României“45. C. Stere admitea că alianța cu Antanta s-ar putea justifica prin existența în Ardeal și Ungaria a unui număr de români de două ori mai mare decât în Basarabia, români care „formează elementul cel mai sănătos și
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
la confuzie socială și alienare. Nu putem discuta despre fericire, satisfacție și predictibilitate socială într-o organizație coruptă. Într-o enumerare a cauzelor care produc instabilitate și neliniște într-o societate, Aristotel vorbește despre: lipsa de măsură, frica, excesul, disprețul, înălțarea dincolo de proporționalitate, intrigile, neglijența, mărunțișurile, inechitatea. Referindu-se la suportabiliatea socială a îmbogățirii și la justețea socială, filosoful grec arată: ,,Câștigul și averea îi îndreaptă pe unii împotriva altora, nu pentru a agonisi ceva pentru ei înșiși, așa cum s-a
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
și lumină sufletească Femeia, care apare complet schimbată în ochii celor care au cunoscut-o. Alta este alta (sic!) în final, dacă ne este permis jocul de cuvinte, asemănător Cătălinei din poem, care suferă un evident proces de metamorfoză, de înălțare prin Logos și Eros în urma "căderilor" lui Hyperion. Gralla-Pygmalion și-a cizelat perfect creația Cellino aproape că nu își mai recunoaște fosta iubită: "Cellino: Da...ce frumoasă erai...(cu un val de dorință), dar mi-ai părut și mai frumoasă
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
prin muzică reprezintă arta de a exprima sentimente și idei cu ajutorul sunetelor combinate într-o manieră specifică, declanșând procese afective dintre cele mai variate și neașteptate, de la emoția muzicală cu o gamă largă de manifestare (bucurie, trăire interioară, sentimentul armoniei, înălțare sapirituală), până la descărcări explozive. Muzica nu este doar divertisment, cum este uneori apreciată superficial, sau numai o cale de sensibilizare, ci educă și dezvoltă procese psiho-intelectuale, priceperi și deprinderi, gândire logică, atenție distributivă și concentrată, memorie, spirit de ordine și
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
de tranziție îndelungată și bulversată, singurul criteriu după care sunt aleși și promovați directorii de școli este culoarea politică. Cei care procedează astfel, greșesc fundamental. Școala se poate transforma într-o tribună de confruntări doctrinare, în loc să fie o instituție de înălțare spirituală și morală a copiilor și tinerilor. În plus, pot ajunge în fruntea școlilor persoane fără aptitudini organizatorice și fără autoritate. O școală condusă de un director incompetent ajunge, inevitabil, în derivă, iar oamenii politici ar trebui să știe că
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
era rigid și în declin în ideologia și ordinea politică a Răsăritului balcanic; și, față de moralismul ascetic al lui Neagoe, venea cu o altfel de înțelegere a lumii, avea conștiința latinității noastre (Descriptio Moldaviae, Hronicul vechimei a romano-moldo-vlahilor) și viziunea înălțării și decăderii Porții ca putere continentală (Istoria Imperiului Otoman). Și, mai cu seamă, dădea în Istoria ieroglifică o imagine - în convenția alegorică a măștilor zoomorfe - a relelor, păcatelor și slăbiciunilor care trăgeau neamul în jos: intrigi politice, duplicitate și trădare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
a bunului-simț. Complementar rolului jucat de Anton Pann, b. literar românesc își descoperea prin Nicolae Filimon și Ion Ghica fața polemică, dezvăluitoare a unui rău moral-social cu explicații, cel puțin în parte, istorice. Ciocoii vechi și noi (1863) este imaginea înălțării pe scara socială, folosind orice mijloace, a lui Dinu Păturică în, deloc întâmplător, perfectă simetrie cu vertiginoasa ruinare și cădere a postelnicului Andronache Tuzluc. Boierul fanariot este el însuși un parvenit, ridicat pe valul unei puteri fără rădăcini (domnitorul Caragea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
muzical. Muzica dă posibilitatea de a exprima sentimente și idei cu ajutorul sunetelor combinate într‑o manieră specifică, declanșând procese afective dintre cele mai variate și neașteptate, de la emoția muzicală, cu o gamă largă de manifestare (bucurie, trăire interioară, sentimentul armoniei, înălțare spirituală), până la descărcări explozive de exaltare colerică. Fiind cea mai complexă artă și, în același timp, fiind accesibilă tuturor oamenilor, muzica dispune de cel mai fin și penetrant limbaj artistic - sunetul muzical - ca element sonor fundamental cu care operează. Cercetările
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
picioare, pe vârfuri, cu ochii deschiși, mâinile întinse pe lângă corp, gambele apropiate, călcâiul și vârfurile picioarelor trebuie să se atingă; durata - 10 secunde. Proba nu este reușită dacă subiectul părăsește locul sau atinge solul cu călcâiele. Flexiunea genunchilor, balansarea corpului, înălțarea și coborârea pe vârful picioarelor nu se interpretează ca un eșec, dar se notează în protocol. Se permit trei încercări. 2. Se dă subiectului o foaie de hârtie cu dimensiunile de 5/5 cm și i se cere să o
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
gambele apropiate; călcâiul și vârfurile picioarelor trebuie să se atingă (similar cu proba întâi de la 5 ani); durata - 5 secunde. Proba nu este reușită dacă părăsește locul, dacă atinge solul cu călcâiele sau dacă se balansează (o ușoară oscilație sau înălțare pe vârfuri nu se consideră eșec). Se permit trei încercări. 2. Băieți - decuparea unui cerc (ca la proba a doua fete de la 9 ani). Fete - lovirea unei ținte (ca la proba a doua băieți de la 9 ani). 3. Băieți - săritura
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
Proba nu este reușită dacă, după trei corectări succesive privind poziția gambei îndoite, coboară gamba mai jos sau atinge o dată solul, dacă părăsește locul sau îndepărtează brațele de coapse, dacă sare sau atinge solul cu celălalt picior. Ușoara balansare sau înălțare pe vârfuri, fără să atingă solul cu călcâiul, nu se interpretează ca eșec, dar se consemnează în protocol. Se notează cu „+” reușita cu ambele picioare și cu 1/2 „+” reușita cu un singur picior (se notează care). Se acceptă o
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
exercițiul în formarea deprinderilor și principiilor morale. Ideile lui Pestalozzi, credea pedagogul român, sunt deosebit de actuale (pentru societatea și școala românească a timpului său), ele sugerând următorul punct de vedere în demersul formativ: „Cultura e factorul dominant în opera de înălțare a maselor populare”. Ilie Popescu-Teiușan (1895-1984), director al Școlii Normale din Craiova timp de trei decenii și inițiator al unei Școli superioare țărănești în județul Dolj, a desfășurat o bogată activitate social-culturală și o intensă propagandă pedagogică prin conferințe. Contribuția
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
examenului și absolvirii cursurilor s-au împărțit premii constând în puieți de măr, unelte de pomicultură, truse de medicamente, semințe selecționate, material apicol, cărți de îndrumări agricole și gospodărești. Scopul urmărit prin acest curs, atins în bună parte, a fost „înălțarea satului maramureșean pe teren economic, cultural și social ca aspect și conținut” (ibidem, p. 11), școala țărănească fiind considerată „un mijloc”, deși nu unicul. S-au deschis apoi noi școli, în 1934 și 1935, unele cu preocupări speciale (dirijori de
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
cristic. Vă amintiți, el coboară pe o scară pe lemnul căreia rămâne Încremenit Într-o clară imagine a răstignirii, este depus apoi În mormânt (În scena teribilă În care depunerea se identifică cu lecția de anatomie), după care urmează episodul Înălțării. Pe de altă parte, Corin, tu definești anarhetipul ca fiind În contra logicii, dar ce te faci cu toate experiențele literaturii de avangardă, cu literatura absurdului, care merg Împotriva logicii și rămân În arhetip? În ceea ce privește obiectul de cercetare, stările alterate de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
care era pur și simplu rebel la ideea de a construi un sens global. Am Încercat chiar, cu un fel de disperare, să introduc pe ici, pe colo niște indicii narative care să sugereze un destin al protagonistului, În genul „Înălțarea și căderea lui Anir”. Impresia mea este că nu prea mi-a reușit. Nemulțumit de această situație, culpabilizat de cei care Îmi reproșau nebulozitatea, senzația de coșmar continuu a cărții, receptiv la propriile-mi aprehensiuni legate de necesitatea unui sens
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
situării În autenticitate. Dar iubirea divină trebuie desfăcută În două temporalități (precum și splendoarea): ea e, o dată, orizont În orizontalitatea căruia se desfășoară și devine istorie/discurs iubirea trupească și apoi a trupurilor cerboase; și e, apoi, temporalitate plină, verticală, neorizontică, Înălțare, miracol cu mult mai mare, Împlinire. Ce este himenul? Este orizontul În care se desfășoară istoria și discursul? Da. Este verticalitatea ce taie „cu tăiș fioros”, „mă tai de privirile/care fără să le-nvoiesc mi-au crescut”, cet invisible
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
înălțime așa de înaltă că nu ar mai trebui produși alți oameni. Ochii iau numai Totul ca Întreg în ei. Este, firește, un peisaj frumos cu colțuri la locurile potrivite, cu adâncimi care nu amintesc de morminte deschise, și cu înălțări domoale care nu trezesc în amintire movilele de pe mormintele oamenilor. Este un ținut eliberat de oameni, este o bucată moartă de ținut fără cadavre. Urieșimea pomilor produce umbre frumoase și absurde. Probabil că există animale în ținut, dar nu există
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
-și atinge scopurile: evanghelizarea, vânzarea doctrinei lui Hristos - inovând la nevoie. Simon rivalizează cu adepții lui Isus obținând și succese importante, pentru că reputația sa e considerabilă. Se spune că însuși împăratul Claudiu, sub a cărui domnie trăiește, ar fi ordonat înălțarea unei statui care să-l cinstească. Pentru un om al puterii este întotdeauna recomandabil să fie în relații bune cu magicienii, cu făcătorii de minuni, cu cei care mânuiesc iraționalul și, mai ales, cu discipolii lor, tot atâția supuși deveniți
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
reprezintă în genunchi alături de soția și de fiica sa, plasați sub ocrotirea Fecioarei. La cincizeci și nouă de ani, când moare, un preot îi administrează ultima împărtășanie - cerută de el însuși: de altfel, potrivit legendei, se stinge în chiar momentul înălțării pâinii și a potirului de vin... Este greu să citești Eseurile ca și cum acest om n-ar fi trăit așa; greu, de asemenea, să privești aceste fapte și gesturi ca și cum Montaigne n-ar fi scris niciodată nici un singur rând... Catolicismul filosofului
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pe alei”. Autoportretul are altă tăietură, căutând o „tectonică”, o exprimare a contrariilor: „Am simțul timpului, intens, lichid... / În mine fiecare clipă-și taie, / ca stema căzătoare, de văpaie, / drum, ca pe un cer întunecat și vid. // Sunt plin de înălțări și prăbușiri. / Am fost necontenit în frământare. / Mi-i martoră această grea cântare, / ce vâlvorește încă-n noi iubiri...” (Tectonică). Încercând să părăsească registrul naiv, Z. compune o serie de sonete, câteva dedicate capodoperelor brâncușiene. Dincolo de clișeele din versurile de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290693_a_292022]
-
moartă, este antinomică cu dublul ei vulgar, decadent și derizoriu. Iubita moartă, idealizată prin văduvia idolatră a eroului, învinge, paradoxal, în finalul romanului, caracterul ei angelic fiind mult mai pragmatic decât venerata Beatrice a lui Dante, care-i îndrumă poetului înălțarea către transcendență. Într-un alt roman al lui George Rodenbach, „Clopotarul” se menține ireconciliabilă antinomia angelic/demonic, cele două surori, iubite ale eroului principal (în ordinea experienței dinspre puritate spre iubirea pătimașă, malefică), rămân până în final extremele cele mai evidente
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]