2,434 matches
-
amănunțit”. Etnograful F. își face simțită prezența în toate secțiunile studiului, dar mai cu seamă în subcapitolul Baza etnografică a imaginii nupțiale din Miorița, care - aprecia Ion Mușlea - „a surprins în mod deosebit pe mulți”. Cea de-a cincea secțiune, corpusul de texte, a fost o revelație chiar pentru specialiști, care au avut pentru prima dată în față cele 930 de variante ale capodoperei. Nici o altă piesă a epicii versificate nu se bucurase până atunci de o monografie atât de amplă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287059_a_288388]
-
bășcălios” și „«haios»” (Paul Cornea). Comentatorul declară că nu ține să „salveze” proza în discuție, totuși, prin noua optică, el reușește să îl apropie de ea pe cititorul de azi. Îi vine în ajutor mai întâi criteriul de alcătuire a corpusului de texte, care nu este unul valoric, ci în funcție de relevanța în comunicarea scriitorilor cu cititorii din epocă și de miza prozelor în discuție. Cercetătorul creionează astfel poetica prozei antejunimiste, a cărei trăsătură principală - din perspectiva comunicării - este hiperdeterminarea textuală, altfel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288669_a_289998]
-
în secolul al XV-lea. Este posibil ca indoeuropeanul eis = a curge să fie la originea acestui hidronim. Oricum, A. Vraciu îl înscrie între cele de origine traco-dacă. Someș apare cu numele de Samus într-o inscripție romană inventariată în Corpusul acestora sub numărul CIL.III.7633. În secolele XV-XVI, Stephanum Taurinus arată că se folosea pentru transportul sării. Atât A. Vraciu, cât și C. Poghirc îi atribuie origine traco-dacă. Crișul îl găsim în secolul VI la Iordanes, ca Grisia, iar
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
celor vii (dreamtime etc.). Comportamentul uman este puternic condiționat de acesta. Preocupări și Întrebări, s-a spus, iar religia este răspunsul: o grupare sau un sistem de răspunsuri, „proiecție creativă a nevoilor noastre” (A. Brelich). Explicațiile tind să creeze un corpus de credințe, corelate cu percepțiile, caracteristicile și funcțiile fiecărei societăți În parte. Printre altele, satisfac nevoia de a Înțelege, de a organiza și controla lumea non-umană, de a se apăra pe sine și de a apăra grupul. Cu regularitate, credințele
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
garant. Astfel se revine În mod oficial principiul conform căruia regele Îl iubește pe cel „drept”, iar a duce o viață dreaptă Înseamnă a te supune voinței regale, a urma Învățătura suveranului. Spre deosebire de regii care „Întăresc legile” și susțin un corpus normativ care Îi transcende, Akhenaton Își asumă funcția arhaică de suveran nomos empsychos, responsabil și garant al Întregii societăți. Nu degeaba i se spune că este un „Aton viu”, folosindu-se terminologia tehnică pentru desemnarea animalelor sacre În care se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
a textelor transmise În această limbă, vorbită probabil În regiunea nord-occidentală a Anatxe "Anat"oliei, care corespunde Blaenei clasice. În stadiul actual al cunoașterii nu putem atribui populației palaice nici evenimente istorice, nici formațiuni statale autonome. Mult mai amplu este corpusul textelor legate de limba luviană, răspândită pe teritoriul vast al Anatxe "Anat"oliei meridionale și atestată atât pe tăblițele cuneiforme din arhiva de la Hattușaș (Starke, 1985, 1990), cât și pe inscripțiile monumentale În grafie hieroglifică, posterioare căderii imperiului hitit. Avem
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cunoscute În mediul hatic (Kata¿zipurixe "Katah~zipuri", ¾așameli, Kamana și, poate, Șauș¿allaș) sau sunt desemnate cu un nume colectiv, În care sufixul palaic -(i)keș (de plural) se unește cu nume hitite (Ilaliyantikeș, Gulzannikeșxe "Gulzannikeș", Uliliyantikeșxe "Uliliyantikeș"). În corpus-ul textelor luviene figurează unele divinități comune luvienilor și hitiților, cum ar fi zeul furtuniixe "zeul furtunii", Tar¿un(t)axe "Tarh~un(t)a", zeul/lună, Armaxe "Arma", și zeița magiei, Kamrușepa. Altele par a fi În mod autentic
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Iștarxe "Iștar". AbrevieriTC "Abrevieri" Anatolica Anatolica. Institut historique et archéologique néerlandais à Istanbul, Leiden. AoF Altorientalische Forschungen, Berlin. Belleten Türk Tarih Kurumu Belleten, Ankara. BO Bibliotheca Orientalis, Leiden. ChS V. Haas, M. Salvini, I. Wegner, G. Wilhelm (a cura di), Corpus der hurritischen Sprachdenkmäler, Roma. CTH E. Laroche, Catalogue des Textes Hittites, Paris 1971. Hethitica Hethitica. Travaux de la Faculté de Philosophie et Lettres de l’Université Catholique de Louvain, Louvain. IBoT Istanbul Arkeoloji Müzelerinde Bulunan Boðazköy Tabletleri(nden Seçme Me-tinler), Istanbul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tribaux et religion civique à Palmyre”, În RHR, nr. 197, pp. 277-287. Teixidor, J. (1987), „Religion und Kult in Palmyra”, În AA.VV., Palmyra. Geschichte, Kunst und Kultur der syrischen Oasenstadt, Linz, pp. 44-114. Amoniți Aufrecht, W.E. (1989), A Corpus of Ammonite Inscriptions, Queenston (Ontario). Hennessy, J.B. (1985), „Thirteenth Century B.C. Temple of Human Sacrifice at Amman”, În E. Gubel și E. Lipinski (coord.), Studia Phoenicia, vol. III, Phoenicia and Its Neighbours, Leuven, pp. 85-104. Herr, L.G. (1978), The Scripts
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Guida storica e critica, Roma, Bari. Musti, D. (coord.) (1984), Le origini dei Greci. Dori e mondo egeo, Roma, Bari. Pugliese Carratelli, G. (1960), „Dalle odysseiai aile apoikiai”, În La parola del Passato, nr. 15, pp. 161-187. Sacconi, A. (1974), Corpus delle iscrizioni in lineare B di Micene, Roma. Schachermeyer, F. (1986), Mykene und das Hethiterreich, Viena. Ventris, M. și Chadwick, J. (1973), Documents in Mycenaean Greek, Cambridge. tc "" RELIGIA GREACĂTC "RELIGIA GREACĂ" Paolo Scarpitc "Paolo Scarpi" Religia greacă sau ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Neagră. În toate cazurile, era vorba de un stil de viață care Îi deosebea pe partizanii acestei doctrine de ceilalți greci. Și cum aceștia refuzau regimul polisului, și cetatea Îi respingea pe ei. Onomakritos, care, probabil, a alcătuit un prim corpus al „literaturii orfice”, a fost Îndepărtat din Atenaxe "Atena" fiindcă a falsificat oracolele lui Musaeusxe "Musaeus". La rândul său, Pitagora a părăsit insula Samos fiindcă refuza tirania lui Polycrates, iar la Crotona răscoala lui Kylon și a lui Onatas a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
inițieri. De contururi mai precise dă dovadă, În schimb, pitagoreismul, care a fost organizat Într-o școală, fie ea și de tip ezoteric. Pythagòreioi erau discipolii lui Pitagora, Pythagorìstai erau partizanii lui, pythagorìzein desemna condiția discipolului pitagoreic, iar pythagorismòs reprezenta corpusul doctrinar. La fel de bine cunoscut și consemnat cu precizie de izvoare este „stilul de viață pitagoreic”, bios pythagòreios, sistematizat de norme precise și cu care, de altfel, orphikòs bios avea afinități. Platon (Republica, X, 600 A) Îl pusese explicit ca alternativă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mulțumită influenței grecești din perioada clasică târzie și mai ales elenistică ce a urmat, aceste doctrine s-au mărit cu aporturi orfico-pitagoreice și astrologice, de valoare și semnificație variată, care au contribuit la a transforma etrusca disciplina Într-un complex corpus de știință religioasă. Acest corpus doctrinar era constant extins fie prin responsa colective ale colegiului, fie prin speculațiile individuale ale fiecărui haruspiciu (În general magistri În collegium LX haruspicum), publicate În libri asupra cărora știm că, din evidente motive cu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
clasică târzie și mai ales elenistică ce a urmat, aceste doctrine s-au mărit cu aporturi orfico-pitagoreice și astrologice, de valoare și semnificație variată, care au contribuit la a transforma etrusca disciplina Într-un complex corpus de știință religioasă. Acest corpus doctrinar era constant extins fie prin responsa colective ale colegiului, fie prin speculațiile individuale ale fiecărui haruspiciu (În general magistri În collegium LX haruspicum), publicate În libri asupra cărora știm că, din evidente motive cu caracter politic, Roma exercita un
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
a compune texte ample și complexe. Activitatea legislativă, care include și norme de drept sacru, a fost pusă explicit În legătură cu Solon și cu „instituțiile și obiceiurile celorlalte cetăți ale Greciei” (Titus Livius, 3, 31, 8). Tratatul, ca parte a unui corpus de acorduri Între Roma și Cartagina, putea fi Încă reperat În secolul al II-lea Î.Hr. și, În ciuda dificultăților pe care le prezenta, a putut fi tradus din latină arhaică În greacă (Polybius 3, 22). El conținea și norme
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
sărbători de cartier. Cetățeanul din Roma este membru al unei unități familiale stabile și, mai mult sau mai puțin, vaste (gens/gentilis). Dacă nu trăiește din roadele pământului sau din rente de Închiriere, ci practică o meserie, aparține unei „corporații” (corpus) profesionale (collegium). Această apartenență la asociații gentilice, familiale și profesionale creează numeroase funcții și roluri și, totodată, drepturi și datorii religioase: propriile locuri de Înmormântare, structuri cultuale particulare, venerarea unor zeități specifice, ba chiar și până și calendare speciale. Cetățenii
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
vreme poporul roman nu ar mai fi avut un rege consacrat cultului (rex sacrorum), flamines și salii: Îndatoririle sacerdotale erau rezervate Încă doar patricienilor. 3. Asociațiile licite (collegia licita) sunt organizații recunoscute de către stat ce Îi reunesc Într-un „corp” (corpus, conventus, sodalitas, commune, hetairia) pe meșteșugari, negustori și prestatori de servicii (Mommsen, 1843; Kehrer, 1982, pp. 94-100; Ausbüttel, 1982). Originea, poziția socială și vârsta sunt și ele criterii pentru formarea acestor asociații. Alături de colegiile clasice ale croitorilor, navigatorilor, pescarilor și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și În acest caz, „comunitățile domestice”. Cultores Augusti, la Începutul secolului I d.Hr., sunt prezenți sub formă de „asociații” În toate palatele (Tacit, Annales, 1, 73, 2; epoca lui Tiberiu). Creștinii din Roma Își Însușesc terminologia 2: „Suntem un «corp»” (corpus sumus). Tertullian lărgește și mai mult câmpul semantic pentru a dovedi legalitatea comunităților creștine: coetus, congregatio, conventus. Acestea din urmă au o casetă de bani (arca) și organizează În fiecare lună o colectă (stips menstrua); totul se desfășoară ca Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ea, istoria religiei romane a lui Varro, chiar dacă este fragmentară și contraversată, continuă să fie o parte esențială, de referință, a istoriei intelectuale și religioase a Europei. AbrevieriTC "Abrevieri" ACT Atti del Convegno di Studi nella Magna Grecia, Taranto. CIL Corpus Inscriptionum Latinarum. EPRO Etudes préliminaires aux religions orientales dans l’empire romain publiées par M.J. Vermaseren. HrwG Handbuch religionswissenschaftlicher Grundbegriffe, hrsg. von Hubert Cancik — Burkhard Gladigow — Karl-Heinz Kohl, Stuttgart 1988 sgg. NSc Notizie degli Scavi. RD M. Terentius Varro, Antiquitates
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Roma., pp. 151-167. Vagnetti, L. (1992), „Ricerche recenti sulle relazioni fra l’Egeo e l’Occidente mediterraneo”, În G. Maddoli, La civiltà micenea, Roma, Bari, pp. 217-234. Vermeule, C. (1987), The Cuit Images of Imperial Rome, Roma. Vermaseren, M.J. (1977-1989), „Corpus Cultus Cybelae Attidisque”, I-VII, În EPRO, nr. 50, Leiden. Vieneis, E. (coord.) (1982), Alle origini del latino, Atti del Convegno della Società italiana di glottologia (1980), Pisa. Wikén, E. (1937), Die Kunde der Hellenen von dem Lande und den
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
har și revelație divină, apare ca fiind centrul propulsor al literaturii ermetice de inspirație „filozofică”, cu siguranță mult mai bogată și variată decât reiese din operele rămase, dintre care unele au ajuns la noi În culegerea celor șaptesprezece tratate din Corpus Hermeticum (CH) și alte „extrase” În Florilegiul lui Stobaios, la care se adaugă Asclepius, traducere latinească a unui original Logos tèleios („Cuvântarea desăvârșită”; Nock-Festugière, 1954-1960). Este dificil să propunem o evaluare globală a fenomenului și a dimensiunii sale religioase specifice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
se opune totuși un punct de vedere de tip dualist cu ieșiri acute de anticosmism și antisomatism ce integrează un sentiment religios analog celui care se exprimă În sistemele gnosticismului creștin. Deși apare În măsuri diferite În multe tratate din Corpus Hermeticum, un asemenea punct de vedere caracterizează În mod deosebit unele dintre cele mai interesante texte din CH prin densitatea Înțelesurilor religioase, așa cum este primul tratat, intitulat Poimàndres, și cel de-al XIII-lea. În primul text, În cadrul unei viziuni
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
the Hellenistic and Roman Age, Lund. Nock, A.D. (1961), Conversion, Oxford ștrad. it., La conversione, Roma, Bari, 1974ț. Nock, A.D. (1972), Essays on Religion and the Ancient World, vol. I-II, Oxford. Nock, A.D. și Festugière, A.-J. (coord.), (1954-1960), Corpus Hermeticum, vol. I-IV, Paris. Préaux, C. (1978), Le monde hellénistique. La Grèce et l’Orient (323-146 a. C), vol. I-II, Paris. Pricoco, S. (1987), „Un oracolo di Apollo su Dio”, În Rivista di Storia e Letteratura religiosa, nr.
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
R. (1992), „Culto imperiale e sacralizzazione del potere nell’Impero romano”, În J. Ries (coord.), Trattato di antropologia del sacro, Milano, vol. III, pp. 309-337. Turchi, N. (1930), Fontes historiae mysteriorum aevi hellenistici, Roma. Vermaseren, M.J. (1956-1960), CIMRM I-II = Corpus Inscriptionum et Monumentorum Religionis Mithriacae, vol. I-II, Haga. Vermaseren, M.J. coord. (1961), Etudes Préliminaires aux Religions Orientales dans l’Empire Romain, Leiden. Vermaseren, M.J. (1977-1989), Corpus Cultus Cybelae Attidisque, vol. - Le Caire , Leiden. ZOROASTRISMULTC "ZOROASTRISMUL" Avertizare: din rațiuni tipografice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
1930), Fontes historiae mysteriorum aevi hellenistici, Roma. Vermaseren, M.J. (1956-1960), CIMRM I-II = Corpus Inscriptionum et Monumentorum Religionis Mithriacae, vol. I-II, Haga. Vermaseren, M.J. coord. (1961), Etudes Préliminaires aux Religions Orientales dans l’Empire Romain, Leiden. Vermaseren, M.J. (1977-1989), Corpus Cultus Cybelae Attidisque, vol. - Le Caire , Leiden. ZOROASTRISMULTC "ZOROASTRISMUL" Avertizare: din rațiuni tipografice transliterarea din limbile iraniene a fost mult simplificată, astfel Încât, de exemplu, numele avestice ale ființelor venerabile și vrednice de cult (yazataxe "yazata") Biruinței și Slavei sunt redate
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]