4,039 matches
-
desemnat lor și lui Navid Kermani, scriitor musulman și studios al Islamului de la originile iraniene, născut în Germania și foarte apreciat, deoarece acesta din urma criticase reprezentarea Crucifixului ca pe o "blasfemie și idolatrie". În această situație, cei doi creștini culți ar fi trebuit să-și amintească că apostolul Pavel definise mesajul crucii "scandal pentru evrei" și "nebunie pentru păgâni" (1Cor., 1, 23). Romanilor acest mesaj salvific al crucifixului le apărea precum mesajul nebunesc și prostesc al unui asin, după cum se
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
artistice, Emanoil Manoliu a lăsat în urma sa un renume. Prof. Mihail Cozmei îi făcea următoarea caracterizare: „...a reușit să se impună prin talent și mai ales prin seriozitatea cu care își pregătea rolurile. Elogios apreciat pentru interpretările sale, activ și cult, Emanoil Manoliu și-a făurit o concepție actoricească bazată pe cunoașterea valoroaselor tradiții ale teatrului și școlii din Iași, reușind cu fiecare nou personaj să realizeze creații demne de stimă...”. Născut la 27 septembrie 1855, în comuna Stejaru, județul Neamț
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
necrezut, dar după pensionare, după doi ani de stat în Germania cu succese, revine în țară și intră în tot repertoriul timp de unsprezece ani înainte de revoluție, fără să fie remunerat, ci doar din pasiune și dragoste pentru scenă. Artist cult, mare iubitor de literatură și pictură, George Popa a întruchipat profesionistul împătimit total și irevocabil de scenă. A format cu mult talent pedagogic mulți tineri și i-a îndreptat spre profesiunea de artist liric. Soprana Elena Moșuc, astăzi solistă a
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
nu ne grăbim: nu era Încă vorba de divertisment, ci doar de deplasarea unei părți a activității În alt plan, unul magic, dar slujind Încă tot agoniseala celor necesare traiului. O parte a activității ce a devenit curând ritual, apoi cult. Creșterea populației nu e nouă, specifică secolului nostru. Ea e strâns legată de dobândirea rațiunii, deci a mijloacelor de evadare de sub controlul naturii. Cum era și firesc, presiunea exercitată de om asupra mediului a crescut continuu și a provocat reacția
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
Klarenbeek, G 1984 Effects of various heat treatments on structure and solubility of whey proteins. J. Dairy Sci. 67:2701 2710; 109 18. Dybing, S.T., and Smith, D.E. 1991-Relation of chemistry and processing procedures to whey protein functionality: A review. Cult. Dairy Prod. J. 26:4-12; 19. Eskin, I. 1977- Biochimystry of food, Academic press, New York 1977; 20. Farr, D 1990-High pressure technology în food industry. Trends Food Sci. Technol. 1:14-16; 21. Fellows, P.J., 1990 - Food Processing Technology Principles and
Lucrări practice by Steluţa Radu () [Corola-publishinghouse/Science/567_a_934]
-
și se împotrivesc oricărui progres social, tehnic și cultural. De exemplu, resping ideea utilizării energiei solare, care este pretutindeni, în exces și gratuită. În structura statului cu instituțiile reînoite, omul trebuie educat să devină propriu lui stăpân, educat, civilizat și cult. Omul trebuie să știe cum să-și mențină singur sănătatea, să aibă o profesie. Prin muncă cinstită, să fie capabil să câștige bani, să se autoîntrețină. Omul trebuie să aibă o ocupație și o comportare, pentru care să fie stimat
APOCALIPSA ESTE ÎN DERULARE by NARIH IVONE () [Corola-publishinghouse/Science/810_a_1736]
-
găzduite contribuții privind literatura română și literatura minorităților naționale din Transilvania. Studii de istorie literară publică Elena Stan, Musnai László, Dani János, Engel Károly, G. Abafáy-Öffenberger. De folclor se ocupă Ion Mușlea, Engel Károly și Dumitru Pop. Despre relațiile literaturii culte cu folclorul scriu V. Fanache (Elemente folclorice în poezia lui M. Beniuc), Dumitru Pop (Folclorul literar al „Tribunei”), Ion Mușlea (Timotei Cipariu și literatura populară), Ion Taloș (Începuturile interesului pentru folclorul românesc din Banat). Inițiativa urmărea să resusciteze tradiția de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289993_a_291322]
-
Că ardu-a noastre case / Și moare lailu-armân”). Fie balade, fie idile, fie cântece de dor, stihurile lui T. sunt expresia, dramatică, a stingerii unei lumi ancestrale, a pierderii speranțelor, de unde și tonalitatea adesea apocaliptică. Prozodia, bogată și variată, adaptează tradiția cultă la specificul expresiei folclorice dialectale. Romanele Tragedia unei idile (1928) și Calvarul neamului (1931) încearcă să surprindă tot destinul aromânilor din Pind, grefând elemente mitologice, istorice și etnografice pe structuri de melodramă. SCRIERI: Poezii lirice-eroice, București, 1907; File rupte din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290298_a_291627]
-
Ion Breazu, Temeiurile populare ale literaturii române în Transilvania, Olimpiu Boitoș, O teorie a romanului datorată lui Ion Ghica, I. Verbină, Simeon Marcovici, traducător și teoretician al problemelor sociale și literare, relevă importanța folclorului ca sursă de inspirație pentru literatura cultă (I. Breazu, Izvorul folcloric al baladei „Crăiasa zânelor” de Coșbuc) sau evocă atmosfera și condițiile în care au apărut și s-au dezvoltat instituții și mișcări culturale (D. M. Pippidi, În jurul clasicismului, D. Popovici, Un precursor al Academiei Române, Difuzarea ideilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289997_a_291326]
-
amănunte revelatoare, a acestei vieții este atât de mare, iar „expresia ei literară atât de particulară-, încât basmul nu mai poate fi repovestit fără pierderi și n-ar putea circula în variante ca în folclor. El trebuie citit ca operă cultă, aparținând unui artist superior înzestrat. Ion Luca Caragiale ă1852-1912) spunea: „Niciodată gândirea n-are alt vrăjmaș mai cumplit decât vorba, când aceasta nu-i vorbă supusă și credincioasă, nimic nu arde pe ticăloși mai mult decât râsul-. Caragiale a creat
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
veniți recent în sat. Toate amănuntele acestea confirmă un alt mare adevăr care s-a spus despre originalitatea lui Creangă: el nu se mulțumește să povestească ce a auzit s-au a văzut în satul natal, el e un autor cult ce transpiră scriind, căutând „forma ce exprimă adevărul-, cum ar zice prietenul său, Eminescu. Ideea am preluat-o de la cel mai autorizat critic al lui Creangă, G. Călinescu, care afirmă:: „Realismul rezultat din cultivarea detaliului și din punerea în evidență
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
a pierdut în consumarea lui, al farmecului retrăit în amintire sunt tot atâtea gânduri, afecte și atitudini proprii omului modern de cultură. Niciun model popular nu i-a putut pluti înainte lui Creangă, scriindu-și Amintirile, dar, desigur, nici prototipurile culte ale genului, primele autobiografii și memorii ale Renașterii-. Conform interpretării sale: „Aci, ca și în poveștile și povestirile sale, Creangă execută trecerea de la nivelul popular al literaturii la nivelul ei cult pe o cale pur spontană prin dezvoltarea organică a
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
lui Creangă, scriindu-și Amintirile, dar, desigur, nici prototipurile culte ale genului, primele autobiografii și memorii ale Renașterii-. Conform interpretării sale: „Aci, ca și în poveștile și povestirile sale, Creangă execută trecerea de la nivelul popular al literaturii la nivelul ei cult pe o cale pur spontană prin dezvoltarea organică a unei înzestrări exercitate în întregul trecut al unei vechi culturi rurale, ajunsă acum să se depășească pe sine-.Asemenea teme erau prezente și în comentariile critice ulterioare. Într-un articol din
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
Hercule, a căror amintire trebuie să fă fost reținută de epica populară. Ceea ce a inventat Creangă are la bază exercițiul făcut ca învățător, când povestea copiilor; nu modifică, însă, versiunile tradiționale. Poveștile populare din toate țările se deosebesc de literatura cultă printr-un anumit număr de particularități de limbă și stil, care, toate, au fost preluate de Creangă. Unele dintre aceste particularități sunt comune tuturor operelor cu caracter popular și, prin urmare, sunt comune atât în „Poveșticât și în „Amintiri Jean
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
unde Creangă devine termen de comparație pentru proza Fătfrumos din lacrimă și semnificarea optimă a termenului de "poveste". Iarăși este evocat Creangă, alături de Alecsandri și Eminescu, atunci când Iorga focalizează meritele Junimii și ale autoritarei sale reviste în statornicirea limbii române culte, echivalent "bunului simț în literatură"). Ca amplitudine, studiul dedicat special lui Creangă, marcând debutul râvnit în "Convorbiri literare", poate fi considerat cel mai elaborat, mai ambițios, dar și mai polemic al perioadei începuturilor, fiind totodată întâia analiză asupra operei viitorului
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
sfinților ar fi o „sinteză extremă”, cum altele nu s-au întreprins. Își propusese să urmărească „filonul” mistic în artă și în literatură, însă până la urmă totul a rămas în stadiul de schiță. Plecând de la operă (product folcloric sau izvodire cultă), și nu de la preconcept, emite, cu o superbie în care intră o bună doză de prezumțiozitate, o seamă de considerații asupra „sufletului românesc”. Un articol se intitulează Sufletul românesc în poezie. În lirica autohtonă, a cărei evoluție o delimitează în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288061_a_289390]
-
la mijloc -, capodoperă cartografică din secolul al VI-lea, expusă pe vertical și încadrată glorios cu două drapele, al țării și al dinastiei, într-un fel de altar teologico-monarhic. Greu de făcut distincția între cultul creștin și mult mai tânărul cult al statului. Ascultăm cuminți un expozeu arheologic, genealogic și apologetic în același timp. Îl aud cu încântare (fiecare cu amorul său propriu național) pe ghid citând abundent din "pelerinul din Bordeaux", faimosul călător francez din secolul al IV-lea, a
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
din hagiografii. Pătrunsă de timpuriu în cultura română, culegerea a lăsat urme în folclor, unde au fost asimilate unele comparații, dar mai ales anumite concluzii sentențioase, care s-au constituit în proverbe. Câteva motive, devenite populare, pătrund și în literatura cultă, de la Coresi și Varlaam la Mihail Sadoveanu. Ediții: Floarea darurilor, carte foarte frumoasă și de folos fieștecăruia creștin..., Mănăstirea Snagov, 1700; ed. 2, îngr. Const. și Ioan Boghici, Brașov, 1807; ed. 3, Brașov, 1808; ed. 4, Sibiu, 1834; Floarea darurilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287021_a_288350]
-
dominației otomane directe. Deși Balcanismul nu are ca sursă discursuri de înaltă ținută academică ca cele orientaliste, totuși, sursele lui culturale și literare sunt tot atât de interesante, după cum reiese și din cartea Vesnei Goldsworthy, jurnalele de călătorie, memorii și reportaje, literatură cultă și populară, un discurs metaforic în mare parte, justificând inventarea unei sintagme precum "colonialismul metaforic". Majoritatea studiilor post-coloniale sunt focalizate asupra "lumii a treia", pe când Inventing Ruritania demonstrează maniera în care "lumea a doua" (situată dincolo de frontiera care desparte Nord-Vestul
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
servească și astăzi ca mijloc de comunicare. Neluarea în considerație a evoluției firești a limbii a dus la imaginarea unui ev mediu bulversat sub raport etnolingvistic din care doar latinitatea (artificială) ar fi ieșit intactă, adică așa cum era în antichitatea cultă. Și fiindcă, în virtutea aceleiași concepții statice despre limbă, se pune semnul egalității între ilirii atestați de Herodot - aceștia fiind de fapt populație de aceeași factură cu tracii, și aceștia menționați de istoricul grec - și albanezi, se apreciază că doar albaneza
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
făceau „școli pentru odraslele lor ca să învețe limba latină cea meșteșugită, gramaticească”, care însă este în așa fel țesută, încât „nu poate cineva să o învețe cu acea deplinire, cât să nu facă dese și grele greșeli asupra gramaticii”. Limbii culte, artificiale și nefirești, Maior îi opunea limba pe care o grăia poporul, „suptă de la mama lor, din auzite adică”: „Mulțimea nu știa fără numai limba poporului, de la mamele lor”; „Nimeni nu scria în limba poporului”. Aceste sublinieri dihotomice au menirea
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
fapt pentru care ea nu poate fi învățată din auzite, ci numai cu ajutorul gramaticii, la școală, iar românii nu au împărtășit această limbă latină, „nici nu au învățat limba latină și gramatica până mai în zilele noastre”. Nu limba latină cultă a fost dusă de romani în Galia, Spania și „nu lung timp după aceea și în Dacia”; nici limba italiană nu a fost alcătuită pe baza latinei culte. Toate limbile romanice au la bază limba firească, adică „poporană”. Cheia gândirii
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
limba latină și gramatica până mai în zilele noastre”. Nu limba latină cultă a fost dusă de romani în Galia, Spania și „nu lung timp după aceea și în Dacia”; nici limba italiană nu a fost alcătuită pe baza latinei culte. Toate limbile romanice au la bază limba firească, adică „poporană”. Cheia gândirii istorice a lui Maior constă în aceea că romanii au dus în toate viitoarele provincii romane din afara Italiei o limbă latină firească „alcătuită din limba latină poporană și
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
teritoriile cucerite. Această unitate se datorează continuității pe spațiul euro afro-asiatic, în perioada premergătoare cuceririlor romane, a limbii barbare pelasge, care cuprindea și vechiul teritoriu al peninsulei italice, limbă pe care Densusianu o numește și latină barbară. Latina scrisă sau cultă este o creație artificială. Ea a rezultat din coruperea dialectului pelasg latin din Italia prin influența limbii grecești. „Coloniile comerciale grecești, stabilite în partea meridională a Italiei, numită Grecia mare, ή μεγάλή Έλλας, avură o influență dezastruoasă asupra limbii naționale
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
ca expresie a unei noi civilizații deîndată ce latina „s-a pierdut în mijlocul barbariei”. N. Densusianu și-a asumat sarcina de a fundamenta istoria limbii române pe substrat, care trebuia să aibă un trecut aparte, inconfundabil cu cel al latinei culte. Închingat și el de limitele neogramatice ale gândirii istorice, Densusianu găsește soluția în imaginarea a două limbi latine cu istorii diferite: pe de o parte latina cultă (coruptă) cu istoria sa orientată în întregime spre limba greacă, pe de altă
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]