4,159 matches
-
astăzi există o bună parte din moștenirea naționalismului de dinainte de război. Dacă această moștenire a făcut deja obiectul mai multor cercetări, rezultatele lor n-au fost publicate, În majoritatea cazurilor, decât după 1989, În momentul În care piața cărții era inundată de o sub-literatură care relua temele «clasice» ale antisemitismului, printre care aceea, privilegiată, a iudeo-bolșevismului. De la noile ediții ale unei literaturi fasciste vechi până la mărturii ale supraviețuitorilor mișcării legionare despre calvarurile succesive și tentativele de glorificare a angajamentelor lor trecute
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
dincolo de ele. Era adorat peste măsură atât de bărbați, cât mai ales de femei, de oameni de toate vârstele și din toate categoriile, de la elite la drojdia societății. De la români la machedoni, la evrei, gardiști și comuniști deopotrivă. Cântecele sale inundau străzile Micului Paris la patefoane, copiii îi cântau hiturile prin școli și licee, era subiectul zilnic de discuție al studenților, florăresele îl fredonau la fiecare colț, cu florile pe braț, podăresele atunci când așteptau un client, îl puteai auzi la birjari
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
și au adormit în taxiuri, plătind apoi de zece ori suma cu promisiunea ca șoferul să nu pomenească nimă- nui de starea în care s-a plimbat prin oraș artistul. Când s-a făcut dimineață și lumina a început să inunde salonul Capșei, toți cei rămași au luat-o la goană spre casă ca liliecii. Cu ochii umflați de oboseală și băutură, de plâns și de râs, s-au făcut nevăzuți pe străzi lăturalnice, feriți de privirile oamenilor care abia își
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Fitch - Benjamin Fitch. M-am îndoit, de parc-aș fi primit o lovitură în stomac. Acum, oroarea de a o ști măritată era legată de un nume, acea oroare cu care va trebui să coexist de aici înainte. M-a inundat un imens val de milă de mine însumi și mi-am încrețit fața de durere. — Hartley, cu ce se ocupă el, vreau să spun, ce face, ce lucrează? — E ușor infirm acum, obișnuia să facă drumuri cu mașina ca reprezentant
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
care și așa nu prea erau în formă. Lăzi cu obiecte de gătit, încă nedespachetate, umplu micuța bucătărie. Deși am vândut o sumedenie de lucruri, iar pe altele le-am depozitat (inclusiv câteva cufere cu suveniruri din teatru), încă sunt inundat de prea multe troace aici. Cele două dormitoare sunt micuțe, dar au o vedere frumoasă spre niște garaje transformate în locuințe, unde, printre căsuțe, cresc o mulțime de plante și copaci. Bucătărioara, dacă reușești să intri în ea, e satisfăcătoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
surprins și de încântat ai să fii când ai să mă vezi, cât de fericiți vom fi amândoi, ce-o să mai râdem și o să tot râdem, așa cum râdeam în trecut, și tot timpul îmi imaginam cum va fi și eram inundată de atâta dragoste și de atâta fericire - cu toate că îmi spuneam mereu că s-ar putea să-mi zdrobești din nou inima, și că de data asta o să mi se tragă moartea... dar îmi răspundeam singură că nu are importanță cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
nu pleca încă, mi-ar plăcea să stăm puțin de vorbă. Nu vrei să rămâi la masa de prânz? Trebuie să-ți fie foame. Spune drept, nu ți-e foame? Imediat a devenit clar că era flămând. M-am simțit inundat de grijă și milă, de toate acele emoții puternice și primejdios de plăcute, care-și pândeau momentul secret pentru a se dezvălui în voie. A șovăit. — Mulțumesc. Bine, O.K., rămân să mănânc ceva în grabă. Știți... trebuie să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ta. E un asasinat. Niciodată, niciodată, niciodată! La puțin timp după această discuție mi-a spus că e foarte obosită și că ar dori să doarmă, așa încât am plecat. M-am deșteptat brusc. Uitasem să trag jaluzelele și luna îmi inundase dormitorul. Auzeam lipăitul apei și ușorul hâr[âit al prundișului râcâit de valurile care se retrăgeau din cazan. Marea era, probabil, în reflux. Mai auzeam, sau poate că simțeam, un vid uriaș, un dom de tăcere, în care bătăile inimii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
întruchipată acum de elementele naturii. M-am ridicat din fotoliu și am spus că vreau să mă duc să-l văd pe James, dar mi s-a răspuns că doarme. Gilbert mi-a raportat că plouă pe scări și apa inundă baia. Am ajuns până la bucătărie și am amețit. Mă dureau toate vânătăile, mi-era foarte frig, și m-am reîntors la foc. Cum sosise, pare-se, ora prânzului, am mâncat puțină supă și pe urmă le-am spus că vreau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
moment dat, James spuse: — Poți auzi marea? — |sta era citatul favorit din Shakespeare, al lui Keats. Am ascultat. Bătăile mării încetaseră, fiind urmate de un vaier șuierat, ritmic, care se reverbera când valurile mari, metodice, se cățărau pe stânci, le inundau, apoi se prăvăleau îndărăt. Probabil că vântul se întețise. — Da. După o altă pauză, întrebă: — Ai ceva de mâncare? — Tocană de proteine vegetale. — Foarte bine. M-am săturat de ouă. Am stat un timp, continuând să bem. James și-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
noi le-am luat pe toate. Ne-a dat tocmai la orezărie, că nu suntem buni de agricultori... Orezăria era aproape de Dunăre, și era un canal. Și noi ce-am făcut? Erau din 100 de metri niște șublere ca să nu inunde cele 10 hectare de orezărie... Și noi pe un kilometru am desfăcut toate șublerele și am dat drumul la apă și s-a inundat toată zona aia de 10 hectare. Și când vine brigadierul, noi adormisem acolo. Eram deshidratați. Cine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
un canal. Și noi ce-am făcut? Erau din 100 de metri niște șublere ca să nu inunde cele 10 hectare de orezărie... Și noi pe un kilometru am desfăcut toate șublerele și am dat drumul la apă și s-a inundat toată zona aia de 10 hectare. Și când vine brigadierul, noi adormisem acolo. Eram deshidratați. Cine a făcut? Noi. S-a inundat și cred că nu s-a făcut nici un bob de orez. Ne-a băgat la încărcat grâu la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Și noi pe un kilometru am desfăcut toate șublerele și am dat drumul la apă și s-a inundat toată zona aia de 10 hectare. Și când vine brigadierul, noi adormisem acolo. Eram deshidratați. Cine a făcut? Noi. S-a inundat și cred că nu s-a făcut nici un bob de orez. Ne-a băgat la încărcat grâu la șlepuri pe malul Dunării. Și acolo erau sacii de 100... căram, nu căram, cădeam în apă... și vis-à-vis erau niște pescari. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ministrul de externe ca o „măsură nedreaptă, care leza treburile interne ale României și constituiau o lovire a autonomiei noastre” . Potrivit lui Kogălniceanu, spunea cenzorul, românii nu erau antisemiți, doar că atunci „s-au speriat de năvălirea bagabondagiului străin ce ne inundă, bagabondagiul jidănesc din Galiția și Podolia care a deznaționalizat Bucovina, a inundat orașele Moldovei” . Cenzorul era de acord până și cu opinia lui Kogălniceanu conform căreia „chestiunea evreiască nu este nici o problemă politică, nici religioasă, ci o problemă socială deosebit de
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by GABRIEL MOISA () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1285]
-
României și constituiau o lovire a autonomiei noastre” . Potrivit lui Kogălniceanu, spunea cenzorul, românii nu erau antisemiți, doar că atunci „s-au speriat de năvălirea bagabondagiului străin ce ne inundă, bagabondagiul jidănesc din Galiția și Podolia care a deznaționalizat Bucovina, a inundat orașele Moldovei” . Cenzorul era de acord până și cu opinia lui Kogălniceanu conform căreia „chestiunea evreiască nu este nici o problemă politică, nici religioasă, ci o problemă socială deosebit de acută, legată de pericolul pătrunderii și În sate a unui element periculos
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by GABRIEL MOISA () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1285]
-
seamă propuneau experimentarea "vitalistă" a existenței, asumată de ideologia fascistă și de cea nazistă, lucru valabil inclusiv în spațiul românesc. Poate nu vom revizita timpurile în care expunerile moderate, de pe poziții liberal-democratice, de tipul celei susținute de Raymond Aron, erau inundate de admirația nestăpânită pentru omul nou sovietic, declamată și expusă public de un Jean-Paul Sartre, ceea ce s-a întâmplat, de asemenea, și în spațiul românesc. Cu toate astea, vorba unui failibilist notoriu, Karl Popper, nu putem ști ce ne rezervă
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
despărțea foarte frumos mlaștina de lac, exact ca o separare între bine și rău. Locomotive ce tractau trenurile forestiere Bine-nțeles acel loc de trecere a căii ferate forestiere era amenajat în așa fel ca niciodată mlaștina să nu poată inunda terasamentul căii ferate. Acest loc se găsea la poalele dealului unde era și Colonia Cehă și la 15-20 m de stația de încărcare a cărbunelui sosit pe calea aerului, cu funicularul, de la puțul cinci Unteriș. Din acel mic lac pornea
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
dimineață precum eram obișnuit, am și plecat pe faleza ce era destul de aproape, la circa 10 - 15 minute de mers pe jos, pentru a prinde răsăritul soarelui. O nouă zi în care zborul pescărușilor, valurile mici și liniștite al Dunării inundate de primele raze ale soarelui, anunțau o zi superbă de vară. Am imortalizat mai multe peisaje care doream să rămână o amintire vie a clipelor de neuitat. Dacă ar fi să realizezi în fiecare zi din același loc răsăritul sau
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
de-am ști... judecata nu e bună de nimic... cu ce te-ajută ?!. Știai ceva, trăiai înfășurat într-un văl de amăgiri pe care leai țesut singur cu mintea.. ascunzând adevăratul chip, schimonosit al adevărului !”. Broboane reci de sudoare îi inundă fruntea. În fața atotputerniciei, cu resemnare se împletea un val de revoltă... inima îi clocotea, sufletul îi era străbătut de un simțământ de pătimașă răzvrătire împotriva acestei nedreptăți. „ - Al Domnului este pământul și plinirea lui, lumea și toți cei ce locuiesc
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
L-a iubit ca pe mama lui. Ce prieten.. mi-a fost Ion !”, îsi zise el cu inima tremurându-i, prin gând trecându-i o cugetare... , înseamnă că eu și Ion am avut același suflet..!” Un val de căldură îi inundă inima. În gând îi veni un alt dicton latin.. tot despre prietenie... „Sine amicitia vitam esse nullam”. Un val de tristețe îi acoperi chipul, murmurând. El și-a dat viața, salvând-o pe a mea !.. Acum mie, ce-mi mai
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
participanți și la bucuria victoriei sale asupra cotropitorilor de țară. Doamne, ce lecție formidabilă de patriotism. Au trecut de atunci 54 de ani, dar trăirea de atunci mi-a rămas până astăzi vie în suflet și în inimă, lacrimi îmi inundă ochii și astăzi când îmi amintesc de ea. Și acum, revenind la zilele noastre, îmi amintesc cu nespusă tristețe de cele văzute recent într-o emisiune a televiziunii românești, o întâlnire în cadrul unei școli, între profesori și părinții elevilor. S-
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
tractoristului Postică, cel care a condus tractorul implicat în accident (vezi acarul Păun), și care a fost condamnat la ani grei de închisoare. Viața în deltă avea însă și aspecte frumoase. Primăvara creștea debitul și deci nivelul Dunării, apa tulbure inunda întreaga deltă, era o imagine de basm să te plimbi cu barca prin pădure ca printr-o junglă umbroasă, plină de păsări și de animale sălbatice. Vara apele scădeau, începea curgerea apei în sens invers, din deltă spre Dunăre, apele
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
dealurile despădurite vor aluneca la vale distrugând așezări omenești, suprafețe cultivate, drumuri și poduri. Atunci toți vor striga după ajutor, dar acesta nu are de unde să mai vină. În același timp, întreaga presă, televiziunea și toate „Mediile” de informare ne inundă cu reportaje și amănunte despre divorțul Doamnei Columbeanu și divorțul cântărețului Pepe (și al total neimportantei Oana Zăvoranu), cu un potop de amănunte scabroase despre soacrele lor, despre amante, ghicitoare și vrăjitoare, ajutați de avocați necinstiți și funcționari cumpărați. Orice
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
degetul spre apartamentul domnului Târnăveanu, de la etajul șase -, deci despachetează și pune-te, neică, pe trăit. Un mileniu de-acum înainte o să fii tânăr și o să împlinești mereu treizeci de ani. Ai ceva de obiectat?“ Pe Vasile B. l-a inundat un sentiment extrem de convenabil, de care nu credea că o să aibă vreodată parte. Sentimentul că, în sfârșit, se făcea și pentru el dreptate. De fericire, a dat drumul la televizor și s-a pus pe butonat. Un cititor în vise
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
cu poarta ce dădea în grădină dispăruse și nimeni nu-și amintea să fi fost vreodată acolo ceea ce căuta el. Instinctiv, ori de câte ori am revenit la Brăila, am evitat strada cu movila aceea ce semăna cu o piramidă turtită de pământ, inundată de buruieni și tufișuri. Fiind atât de neliniștitor să deschizi poarta care dădea într-un spațiu miraculos, zidul fără poartă nu putea fi decât ceva terifiant. Nu toate sentimentele își găsesc o definiție în cuvinte. Am simțit în acel zid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]