2,706 matches
-
dintr-o dată. — Nu-i lăsați să se apropie de Domnia Sa! Strigătele care-l înconjurau pe Hidetsugu nu mai erau decât glasuri disperate care cereau să i se ocrotească viața. Ici, colo, dintre copaci și tufe, de peste tot în lungul drumului, năvăleau roiuri de soldați dușmani. Singura unitate care nu reușea să se salveze era puțin numeroasă, alcătuită din Hidetsugu și vasalii lui. Hidetsugu fusese ușor rănit în două sau trei locuri și lupta înverșunat cu lancea. — Mai sunteți aici, stăpâne? — Repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de înaintare, se repeziră spre Nagakute. Lui Shonyu îi plăcea să aleagă tactici de luptă neobișnuite, chiar și în asemenea situații. Unitatea trupelor de atac primi comanda, ocoli Nagakute și ținti trupele care rămăseseră, după ce aripa stângă a clanului Tokugawa năvălise înainte. Planul consta în a ataca rapid centrul inamicului și, cât timp formațiunea de luptă a acestuia cădea pradă dezordinii, a-l captura pe comandantul suprem, Tokugawa Ieyasu. Planul, însă, nu reuși. Descoperiți de clanul Tokugawa înainte de a ajunge la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
comandant cu evantaiul aurit care rămăsese nevăzut până atunci, fu ridicat, dintr-o dată, pe colinele de la poale, în locul unde aștepta Ieyasu. Jumătate din armata lui Ieyasu se repezi spre Tanojiri, în timp ce oamenii rămași, ridicând glasurile, atacară Gifugadake. Trupele lui Nagayoshi năvăliră în calea lor și, odată cu ciocnirea celor două armate, toată depresiunea Karasuhazama se transformă într-o vâltoare de sânge. Împușcăturile nu conteneau o clipă. Era o luptă disperată, într-un loc îngrădit de coline, iar nechezatul cailor și dangătele lăncilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
în stomac. „Poate că trebuie să mă duc să arunc din balast înainte să mă culc“, se gândi, ridicându-se din pat. Odată ridicat, încordarea din stomac i se transformă în greață. Bull se repezi pe hol, dar voma îi năvălea deja afară din gură când ajunse la baie. Îngenuncheat și gemând, Bull analiza sursa senzației de greață. Nu băuse mai mult de cinci sau șase pahare la bar; în mod sigur, fuseseră prea puține ca să i se facă rău. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
de bluzan absolut dement, înspăimântător de frumos, astfel că cei ce intrau în ordine să-și ocupe locurile rezervate pe Marea Arenă a Norilor, singura de altfel cu o capacitate de un miliard de suflete, se călcară în picioare și năvăliră într-o isterie generală, făcând-o să trepideze. Numai că, evident, se întâmplă ceva ce nu era bine. Naybet călcă pedala tobei mari, formată din multă piele de porc și catifea, ce acoperea cala unui vapor. Începu astfel să cadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
unii au început să se și bată, așa că nu m-am mai dus înapoi, am rămas în mijlocul străzii, uitându-mă doar la ce se întâmplă. Nu i-am văzut nicăieri nici pe muncitorul de la uzină, nici pe tanti Ani, toți năvăliseră spre ușă, vreo patru-cinci trăgeau de ea, lacătul zăngănea tot mai urât, și atunci am văzut cum un alt muncitor își face loc prin mulțime, strigând că nu așa se procedează, o să le arate el cum trebuie procedat, și s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
i-a pus piedică și au început să-l tragă repede spre ușă, o țineau și pe mama doi, bunica dădea să-l îndepărteze pe unul dintre ei de mama, țipând ascuțit, și atunci s-a deschis ușa, și au năvălit milițienii și groparii, milițienii cu pulane de cauciuc, iar groparii cu mâna pe cozile de hârleț, și atunci m-am uitat la omenetul care stătea pasiv, și nu făcea alta decât să se holbeze ca la circ, și am strigat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
mai zboară cu Airtrak. O fată în uniformă, cu părul roșu ca o pătlăgică, și o incredibilă gură de ciochistă, a dispărut câteva minute, care nu prevesteau nimic bun, pentru a-mi controla cartea de credit americană, după care a năvălit înapoi, cu dinții umezi recondiționați de o sumă consistentă. — Ce film e? am întrebat-o. A obținut informația bătând tastele cu unghiile ei roșii. — Pookie Hits the Trail, mi-a răspuns. — Zău? Și cine joacă? Îngăduitorul computer o știa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mi-am pus această întrebare. Mai erau și alte motive care mă țintuiau în tăcere. E clar că stelele de cinema sunt cititori foarte rapizi. Când, după prânz, am aterizat în holul hotelului Ashbery, un adevărat trib de adulți a năvălit peste mine, în timp ce feței mele i se întâmplau deodată o mulțime de lucruri. Cineva a scuipat-o, altul a pălmuit-o, altul a înjurat-o, altcineva și-a înfipt un pumn în ea, altul i-a fluturat o ordonanță judecătorească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și regulat. M-am întors. Barry Self stătea în ușa băii. Mesteca gumă. — Uite unde se duc banii tăi, John, spuse el sec, ținându-și degetul ațintit spre mine. Am trecut în goană pe lângă el și am coborât scările. Am năvălit pe ușile-n oglindă. Știam că nu s-a terminat, nu încă, în nici un caz. Talentatul Fat Paul aștepta în barul fol. Era gata. În mână ținea cu un ciorap negru. Știam ce înseamnă asta. Picioarele mele erau ca nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fiare! Sigur, existau lupi albinoși, unul la câteva mii. Dar haite întregi?!! Și, oricum, nu prin locurile acelea. Ce balivernă, asta cu lupii albi! Albi - așa era soiul lor; albinoșii se trăgeau din cei obișnuiți! Cică s-ar putea să năvălească peste târg! Se zvonise, cu o săptămână în urmă, e drept, că un câine mare, alb, ar fi atacat doi drumeți, într-o dimineață, doborând pe unul dintre ei, celălalt scăpând cu fuga. Cine știe cum stătuseră, de fapt, lucrurile. Drumeții nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
și femei, cam așa. Ea privea spre căciulă: albul prindea, orbitor, soarele. Nori dezlânați coborau umbre. Donna Iulia și-a apăsat ochii, o dureau. S-a trezit întrebând despre noaptea în care urmau să vină lupii. Era convinsă că vor năvăli pe întuneric. Vânătorul i-a spus că vor veni ziua, peste puțin timp; i-a auzit, într-un amurg; avea un corn pe care îl punea, pâlnie, la ureche: nu erau departe. Donna Iulia cerceta un nasture. Și-a privit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
străzi, pentru a nu lăsa loc să se strecoare nici unei fiare. Cei cu puști trebuia să alerge înspre hotar, să-l ajute pe Vânător. Copiii s-au speriat, văzând atâta forfotă; noaptea, unii au visat lupi albi, haite întregi, tot năvăleau. Nici adulții nu au avut somn liniștit; bătrânii mai mult au moțăit. Un învățător a scris un poem, Vremea lupului alb, vroia să citească versurile a doua zi iubitei; nici ea nu a dormit, s-a gândit la Vânător. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
nemernic! Ce, a fost la vreun război? Poate la vreo încăierare, o fi omorât pe cineva...” „Așa ne trebuie! Ne-a găsit pe noi idioți!” „A belit-o dacă nu vin lupii!” Nu se mai temeau de haite. Vroiau să năvălească sute de lupi; sau douăzeci; șapte-opt; numai să nu rămână prostiți. I-ar fi zis Vânătorului, pe urmă, că au avut încredere în el. A patra zi, străinul a vegheat singur. Nu mai era Vânătorul de lupi albi decât pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
morți, totuna... Era, poate, nițel uimit: chiar izbutise, cu adevărat, să facă un astfel de ceas? La vreo săptămână, pe șaisprezece martie, noaptea, orologiul a bătut iar. După nici o jumătate de oră, digul - îndelung încercat de torenții de primăvară ce năvăleau din munți - s-a rupt. Apele au prins marginea de vest a târgului, ducând la vale casele mai șubrede și zeci de animale. Oamenii s-au salvat și mai toți au zis că orologiul îi trezise la timp. Unii mârâiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
fusese deszăpezită de bărbații târgului, chemați cu goarna. Așa era în ziua în care a bătut orologiul. Nici nu apucaseră oamenii să se dezmeticească - iar când au făcut-o, mintea lor s-a dus la cutremur -, că asupra localității a năvălit, venind dinspre miazănoapte, o haită de lupi albi. Câteva zeci. Poate o sută; mai mulți; cine să mai aleagă și să numere albul pe alb? Mai bântuiseră, cândva, niște sălbăticiuni asemănătoare prin părțile acelea, se apropiaseră și de târg, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
în ziua aceea, era limpede că nu se putea prezenta la un consult medical. „E doar o oboseală, mâine îmi va trece... Dar dacă este ceva definitiv?... E absurd... Totul e mai complicat decât se pare... Mă vor interna, vor năvăli specialiștii...” Într-adevăr, era complicat... Mai ales că divergența dintre persoană și imagine s-a păstrat și în zilele următoare, ba, într-un fel, s-a accentuat. Cel din oglindă, Rebelul, după cum chiar G. începuse a-l numi, arăta rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
dat seama. La început am crezut că nu sunt zdravăn, însă m-am verificat în fel și chip; singur asta, fiindcă nu mă pot arăta nici unui doctor. Cazul ar deveni notoriu și mii de oameni ținând oglinzi în mâini ar năvăli, cu orice prilej, asupra mea, încercând să vadă cu ochii lor ceea ce, într-adevăr, e de necrezut. Așa că, după cum am zis, m-am verificat chiar eu în fel și chip și am ajuns la concluzia că sunt sănătos tun, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
părinți știa ce jale aduseseră bolșevicii în aceste teritorii din sufletul lui și ale compatrioților. Ocupația sovietică însemnase trecerea prin foc și sabie a Bisericii creștine, lichidarea intelectualității române și a oamenilor gospodari, deschizând calea puhoiului sfertodoct din imperiul roșu, năvălind ca ocupanți. Se întindea astfel jalea asupra tuturor categoriilor sociale și a teritoriului sfâșiat la nord și sudul provinciei, părți date Ucrainei sovietice, 42.000 de militari români în scurta ocupație din 1940-41 fuseseră maltratați, arestați, chinuiți, asasinați mișelește îndeosebi
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
chinuiți, asasinați mișelește îndeosebi de evreii care au sărit cu toate cruzimile de care au fost capabili ca și asupra românilor deținători de capital în industrie, în agricultură, comerț, finanțe, etc. N.K.V.D-ul, presărat în articulații cu evrei, a năvălit la vreme de zi și de noapte întinzându-se cu frica arestărilor, suspiciunii, terorii și torturilor și la colibele de pe câmpuri. La 3 Iulie 1940, frontiera Prutului s-a închis. S-au salvat în România doar 8.549 de cadre
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
pe care conștiința noastră națională ne obligă moralmente să-l iubim, să-l apărăm. Aceasta înseamnă naționalism lucid, fenomen natural și necesar care legitimează rostul nostru în lume și de care nu trebuie să fugim, să ne îndepărtăm, lăsând să năvălească în urmă manelele, improvizațiile, imitațiile și toate relele care distrug originalitatea, creativitatea prin care orice popor își asigură eternitatea, intrarea și rămânerea în lume, în viață, în viitor. Ce poate fi mai sigur, mai însuflețitor, ca acest adevăr din centrul
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
pline de semnificații Să-i facem loc istoriei autentice în educația generațiilor tinere dezavuând formula capului de struț în nisip pentru a nu deranja pe altul. Tineretul să asimileze în stilul său de viață demnitatea de a respinge netrebniciile guralive năvălite în mass-media, în disco- uri unde se colportează tot felul de minciuni la adresa Neamului, repetând ca papagalii și cumetrele ieșite la porți sau în răspântia drumului amplificând ce-au mai aflat rău despre Români. Nu le convine să scriem ca
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
număr. Ce-am mai rămas, m-am dat la dos, sângele-râu...miros de sânge... și astăzi, cel ce-am fost mai strânge bucăți de suflet de pe jos!” Este știut că-n penitenciarul Pitești, directorul P. P. Dumitrescu cu gardienii lui năvăliseră în Camera 4 Spital, chipurile, să-și salveze capetele de pod care strigau că-i omoară legionarii. Un sfârșit de noapte și o jumătate de zi ne-au măcelărit cu parii, centiroanele, picioarele, susținuți de echipa odiosului Țurcanu Eugen, care
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
și lui viciile precum Îi Înfloriseră boierului, ca să-i fie viața o primăvară fără sfârșit. În plus, țăranul din statuie avea pumnul ridicat, amenințând astfel cerul nedrept, părtinitor, ca să se știe acolo că Într-o zi cei ca el vor năvăli În paradis, În paradisul doar al unora, și Îl vor călca În picioare, Îi vor alunga pe cei ce cred că li se cuvine dintotdeauna, ca să se instaleze ei În grădina parfumată a raiului atât de promis lor, atât de
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
ultimele boabe, și acelea suntem noi. Gajus, tăcut ca de obicei, se duse în grădină. Se gândi că, într-o zi, el avea să caute și să publice din nou cărțile istoricului mort. Și pe când se gândea la asta, Nero năvăli înăuntru, strigând: — L-au arestat pe Caius Silius și l-au adus la Roma în secret. Îl judecă astăzi. Rămaseră încremeniți; el strigă: — Trebuie să ne răzvrătim! Or să omoare pe toți, unul după altul! Drusus se ridică și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]