7,832 matches
-
așa cum deja am menționat, în Barry Lyndon și în Fontane: Effi Briest. În ecranizarea romanului Demonii al lui Dostoievski (într-o producție a televiziunii naționale germane și austriece), naratorul la persoana întîi este auzit pe secvențe excepțional de extinse. Acest narator, totuși, nu apare niciodată în film ca eu narator, ci întotdeauna ca eu care experimentează, adică în forma unui personaj implicat în acțiune. Eforturile regizorului de a-i permite spectatorului să perceapă medierea narațiunii în cadrul filmului merg chiar pînă la
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Fontane: Effi Briest. În ecranizarea romanului Demonii al lui Dostoievski (într-o producție a televiziunii naționale germane și austriece), naratorul la persoana întîi este auzit pe secvențe excepțional de extinse. Acest narator, totuși, nu apare niciodată în film ca eu narator, ci întotdeauna ca eu care experimentează, adică în forma unui personaj implicat în acțiune. Eforturile regizorului de a-i permite spectatorului să perceapă medierea narațiunii în cadrul filmului merg chiar pînă la a-i atribui unei perspective la persoana întîi cîteva
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
de a-i permite spectatorului să perceapă medierea narațiunii în cadrul filmului merg chiar pînă la a-i atribui unei perspective la persoana întîi cîteva scene de film care sînt relatate în roman fără să fie în mod explicit asociate cu naratorul la persoana întîi, un exemplu potrivit fiind duelul dintre Stavrogin și Gaganov (Partea II, Capitolul III)209. În acest scop naratorul la persoana întîi devine însoțitorul la duel al lui Gaganov în film, în timp ce în roman acest rol îl are
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
persoana întîi cîteva scene de film care sînt relatate în roman fără să fie în mod explicit asociate cu naratorul la persoana întîi, un exemplu potrivit fiind duelul dintre Stavrogin și Gaganov (Partea II, Capitolul III)209. În acest scop naratorul la persoana întîi devine însoțitorul la duel al lui Gaganov în film, în timp ce în roman acest rol îl are Drozdov. În roman, naratorul la persoana întîi nu este prezent la locul duelului. Acest lucru este tipic pentru multe alte scene
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
un exemplu potrivit fiind duelul dintre Stavrogin și Gaganov (Partea II, Capitolul III)209. În acest scop naratorul la persoana întîi devine însoțitorul la duel al lui Gaganov în film, în timp ce în roman acest rol îl are Drozdov. În roman, naratorul la persoana întîi nu este prezent la locul duelului. Acest lucru este tipic pentru multe alte scene pe care naratorul le descrie ca și cum le-ar fi văzut cu propriii ochi. Naratorul la persoana întîi nu mai narează pornind de la amintirile
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
întîi devine însoțitorul la duel al lui Gaganov în film, în timp ce în roman acest rol îl are Drozdov. În roman, naratorul la persoana întîi nu este prezent la locul duelului. Acest lucru este tipic pentru multe alte scene pe care naratorul le descrie ca și cum le-ar fi văzut cu propriii ochi. Naratorul la persoana întîi nu mai narează pornind de la amintirile sale imediate, ci, mai degrabă, lasă întîmplările să se nască din imaginația sa. Situațiile de acest gen, în care limitele
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
în roman acest rol îl are Drozdov. În roman, naratorul la persoana întîi nu este prezent la locul duelului. Acest lucru este tipic pentru multe alte scene pe care naratorul le descrie ca și cum le-ar fi văzut cu propriii ochi. Naratorul la persoana întîi nu mai narează pornind de la amintirile sale imediate, ci, mai degrabă, lasă întîmplările să se nască din imaginația sa. Situațiile de acest gen, în care limitele perspectivei la persoana întîi sînt depășite, pot fi observate relativ frecvent
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
dacă diferențele dintre narațiunea la persoana întîi și narațiunea la persoana a treia pot fi explicate de teoria narațiunii. Încercarea de a găsi bazele acestei diferențe structurale în teoria narațiunii trebuie să pornească de la opoziția dintre identitatea și non-identitatea spațiilor naratorului și personajelor unei narațiuni ficționale. Trăsăturile distinctive ale narațiunii la persoana întîi, pe de-o parte, și ale narațiunii la persoana a treia, pe de altă parte, derivă din această opoziție. Deja există un număr de tentative de a formula
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ficțiunii în proză. Aceasta susține că o graniță categorială separă două tipuri de narațiune fundamental diferite: "ficțiunea epică" este narațiunea la persoana a treia produsă de o "funcție narativă" impersonală, iar "redarea simulată a realității" este relatarea personală a unui narator la persoana întîi. Aproape toate fenomenele narațiunii pe care le-a descoperit și definit Hamburger în Logica literaturii sînt localizate în spațiul acestei granițe a genului trebuie plasate de o parte sau de cealaltă a graniței, altfel vor suporta o
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
trebuie plasate de o parte sau de cealaltă a graniței, altfel vor suporta o schimbare atunci cînd trec peste aceasta. Aceste fenomene includ sensul preteritului epic (timpul trecut folosit în ficțiune), funcția verbelor de acțiune internă, stilul indirect liber, spațiul naratorului personalizat și acela al funcției narative impersonale ș.a.m.d. Din cauza discuției ample care a înconjurat teoria lui Hamburger în ultimii ani, ar fi superfluu să ne ocupăm de problemele puse de aceasta. Teoria acesteia nu poate fi acceptată fără
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ne ocupăm de problemele puse de aceasta. Teoria acesteia nu poate fi acceptată fără restricții din motivele indicate la pagina 45. Cea mai importantă obiecție pe care o aduc eu are legătură cu încercarea sa de a-l elimina pe naratorul personalizat din forma la persoana a treia a ficțiunii epice, în care, după cum consideră autoarea, este operativă doar o funcție narativă impersonală. Teoria sa nu e schimbată fundamental de modificarea tezei prin conceptul de "fluctuație" a funcției narative introduse în
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
operativă doar o funcție narativă impersonală. Teoria sa nu e schimbată fundamental de modificarea tezei prin conceptul de "fluctuație" a funcției narative introduse în cea de-a doua ediție în germană a studiului Logica literaturii. Potrivit lui Hamburger, nu sînt doi naratori în roluri diferite care se confruntă unul cu celălalt la granița persoana întîi/persoana a treia a romanului, ci există doar o funcție narativă impersonală, care de obicei nu poate fi asociată cu noțiunea unui personaj-narator personalizat, precum și un narator
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
naratori în roluri diferite care se confruntă unul cu celălalt la granița persoana întîi/persoana a treia a romanului, ci există doar o funcție narativă impersonală, care de obicei nu poate fi asociată cu noțiunea unui personaj-narator personalizat, precum și un narator la persoana întîi care apare "în persoană" și de ale cărui Aici și Acum din cadrul actului narativ cititorul este mereu conștient. Hamburger conchide astfel că narațiunea genuină se produce doar la persoana întîi: un narator personalizat relatează ceea ce a trăit
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
unui personaj-narator personalizat, precum și un narator la persoana întîi care apare "în persoană" și de ale cărui Aici și Acum din cadrul actului narativ cititorul este mereu conștient. Hamburger conchide astfel că narațiunea genuină se produce doar la persoana întîi: un narator personalizat relatează ceea ce a trăit sau a observat el într-un punct anterior al vieții sau ceea ce a auzit el în acest sens. Ficțiunea epică a narațiunii la persoana a treia, pe de altă parte, e caracterizată printr-o prezentare
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
validitate ca un fel de structură de profunzime a narațiunii. La nivelul structurii de suprafață, totuși, la care sînt analizate și descrise fenomenele narative în studiul de față, această opoziție nu poate fi menținută din motivul foarte însemnat că un narator personalizat apare de asemenea în narațiunea la persoana a treia, și anume naratorul auctorial. Criteriul pe care Hamburger îl aplică tuturor formelor de narațiune la persoana a treia e valid doar pentru variantele impersonale ale situației narative auctoriale și pentru
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
de suprafață, totuși, la care sînt analizate și descrise fenomenele narative în studiul de față, această opoziție nu poate fi menținută din motivul foarte însemnat că un narator personalizat apare de asemenea în narațiunea la persoana a treia, și anume naratorul auctorial. Criteriul pe care Hamburger îl aplică tuturor formelor de narațiune la persoana a treia e valid doar pentru variantele impersonale ale situației narative auctoriale și pentru însăși situația narativă personală, cu alte cuvinte, pentru distincția dintre narațiunea personală și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
diferență legată de credibilitatea unei afirmații narate în fața cititorului, în funcție de persoana la care este realizată aceasta, întîi sau a treia. O diferență adițională, esențială între forma la persoana întîi și cea la persoana a treia este într-adevăr vizată aici. Naratorul la persoana întîi este prin definiție un "narator necreditabil", ca să împrumutăm terminologia lui Booth 214. Natura necreditabilă a naratorului la persoana întîi nu este, totuși, bazată pe calitățile sale personale ca figură ficțională, e.g. caracter, sinceritate, dragoste de adevăr etc.
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
cititorului, în funcție de persoana la care este realizată aceasta, întîi sau a treia. O diferență adițională, esențială între forma la persoana întîi și cea la persoana a treia este într-adevăr vizată aici. Naratorul la persoana întîi este prin definiție un "narator necreditabil", ca să împrumutăm terminologia lui Booth 214. Natura necreditabilă a naratorului la persoana întîi nu este, totuși, bazată pe calitățile sale personale ca figură ficțională, e.g. caracter, sinceritate, dragoste de adevăr etc., ci pe baza ontologică a poziției naratorului la
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
treia. O diferență adițională, esențială între forma la persoana întîi și cea la persoana a treia este într-adevăr vizată aici. Naratorul la persoana întîi este prin definiție un "narator necreditabil", ca să împrumutăm terminologia lui Booth 214. Natura necreditabilă a naratorului la persoana întîi nu este, totuși, bazată pe calitățile sale personale ca figură ficțională, e.g. caracter, sinceritate, dragoste de adevăr etc., ci pe baza ontologică a poziției naratorului la persoana întîi în universul narațiunii. Prezența unui asemenea narator în lumea
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
un "narator necreditabil", ca să împrumutăm terminologia lui Booth 214. Natura necreditabilă a naratorului la persoana întîi nu este, totuși, bazată pe calitățile sale personale ca figură ficțională, e.g. caracter, sinceritate, dragoste de adevăr etc., ci pe baza ontologică a poziției naratorului la persoana întîi în universul narațiunii. Prezența unui asemenea narator în lumea personajelor ficționale și înzestrarea acestuia cu o individualitate care este de asemenea determinată fizic conduce la o limitare a orizontului său de percepție și de cunoaștere. Din acest
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
necreditabilă a naratorului la persoana întîi nu este, totuși, bazată pe calitățile sale personale ca figură ficțională, e.g. caracter, sinceritate, dragoste de adevăr etc., ci pe baza ontologică a poziției naratorului la persoana întîi în universul narațiunii. Prezența unui asemenea narator în lumea personajelor ficționale și înzestrarea acestuia cu o individualitate care este de asemenea determinată fizic conduce la o limitare a orizontului său de percepție și de cunoaștere. Din acest motiv el poate avea numai o perspectivă subiectivă și, prin
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
o limitare a orizontului său de percepție și de cunoaștere. Din acest motiv el poate avea numai o perspectivă subiectivă și, prin urmare, doar condițional validă a întîmplărilor narate. Această credibilitate condițională nu este suficientă în calitate de criteriu, totuși, pentru că unii naratori auctoriali la persoana a treia Lockermann trece cu vederea acest aspect 215 sînt doar condițional credibili, din moment ce ei, la rîndul lor, sînt considerați personaje ficționale create de autor și echipate cu o anumită personalitate individuală. Numai naratorul omniscient care nu
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
totuși, pentru că unii naratori auctoriali la persoana a treia Lockermann trece cu vederea acest aspect 215 sînt doar condițional credibili, din moment ce ei, la rîndul lor, sînt considerați personaje ficționale create de autor și echipate cu o anumită personalitate individuală. Numai naratorul omniscient care nu întîmpină restricții ar trebui exclus din această descriere a rolului naratorului. Totuși, din toate motivele practice, nu există nici un narator care să fie pe deplin omniscient într-un roman. Aproape toți naratorii auctoriali care inițial se prezintă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
aspect 215 sînt doar condițional credibili, din moment ce ei, la rîndul lor, sînt considerați personaje ficționale create de autor și echipate cu o anumită personalitate individuală. Numai naratorul omniscient care nu întîmpină restricții ar trebui exclus din această descriere a rolului naratorului. Totuși, din toate motivele practice, nu există nici un narator care să fie pe deplin omniscient într-un roman. Aproape toți naratorii auctoriali care inițial se prezintă sub forma unor naratori omniscienți vor fi supuși mai devreme sau mai tîrziu unei
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
rîndul lor, sînt considerați personaje ficționale create de autor și echipate cu o anumită personalitate individuală. Numai naratorul omniscient care nu întîmpină restricții ar trebui exclus din această descriere a rolului naratorului. Totuși, din toate motivele practice, nu există nici un narator care să fie pe deplin omniscient într-un roman. Aproape toți naratorii auctoriali care inițial se prezintă sub forma unor naratori omniscienți vor fi supuși mai devreme sau mai tîrziu unei limitări a orizontului lor de cunoaștere sau vor fi
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]