2,841 matches
-
disperată decât privitul În oglindă. Am deschis ușa și am pășit Înapoi În cameră. ― Urăsc hotelul ăsta, am spus. E oribil. ― Nu-i prea drăguț, mă aprobă Tessie. ― Era mai plăcut, spuse Milton. Nu pricep ce s-a Întâmplat. ― Mocheta pute. ― Hai să deschidem un geam. ― Poate că n-o să fim nevoiți să stăm așa de mult, spuse Tessie, optimistă și obosită. Seara ne-am aventurat pe străzi, căutând un loc unde să mâncăm, apoi ne-am Întors În cameră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
poți să rămâi În costumul ăla, Îmi spuse Capitolul Unsprezece. Mi se pare destul de potrivit. ― Cred că tu nici n-ai costum. ― N-am. Eu n-am fost la o școală particulară cu fumuri. Oricum, de unde-ai luat chestia aia? Pute. ― Cel puțin e un costum. În timp ce eu mă tachinam cu fratele meu, Tessie ne privea cu atenție. Primea de la el semnalul că lucrul care mi se Întâmplase putea fi tratat cu lejeritate. Nu era sigură că va fi În stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
26 în formă de "U" plină de muncitori, țigani, țațe și prostituate, m-am găsit să-mi trăiesc și eu prima copilărie. Arhitectura Iu 'pește: casă de raport ca-n Dostoievski, în plus cu mirosul dulceag de leandri de care put toți Balcanii. Tata era deștept și scria la gazeta de perete a atelierelor ITB. M-a luat și pe mine o dată la slujbă. îmi amintesc degete tăiate și negre de ulei atingîndu-mi fața. Am arătat spre o inscripție de pe un
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
nu s-a sfîrșit: el află acum că nebunia, desfrâul, abjecția, țigănia, mitocănia sânt deopotrivă de-o parte și de alta a ecranului. Ieșind din sală, le va recunoaște mai limpede la cozi, în blocurile muncitorești cu lăzi de gunoi puțind de la o poștă, în tramvaie, în școli și mai ales în sine însuși. în filmul lui Pintilie, Caragiale trece prin Mateiu, pivnița din prima secvență (de altfel totul pare filmat sub pămînt) este o aluzie la adevărații Arnoteni, noblețea decăzută
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
umflă ca Nilul, și apele lui se rostogolesc ca rîurile. El zice: "Mă voi sui, voi acoperi țara, voi nimici cetățile și pe locuitorii lor." 9. Suiți-vă, cai! Năpustiți-vă, cai! Să iasă vitejii, cei din Etiopia și din Put, care mînuiesc scutul, și cei din Lud, care mînuiesc și întind arcul. 10. Această zi este a Domnului, Dumnezeului oștirilor; este o zi de răzbunare, în care Se răzbună El pe vrăjmașii Săi. Sabia mănîncă, se satură și se îmbată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
nici o urmă de compasiune. Ești bine, Vaughn? Fitzgerald se uită Îngrozit și observă o picătură de vomă pe uniforma lui. — Ce dezgustător! strigă. Luă un șervețel și Își șterse cămașa. De-aia urăsc eu munca asta! șuieră el. — Doamne, ce pute! mormăia Robinson cu o privire cruntă. Opri mașina dezgustat și merseră pe jos cât mai aveau până la secție. O duseră sus pe Desert Rose și o abandonară pe un scaun dintr-una din camerele din spate, În care un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
revoltată. Ca să n-o mai pun la socoteală pe tovarășa Stănescu, care, cu simțurile ei antrenate în detectatul spurcăciunilor, a rostit cu o forță crudă întrebarea retorică „care s-a căcat pe el“ și apoi, ca o consecință implacabilă „că pute de-mi mută nasu’“. Întrebarea era, firește, retorică, pentru că tovarășa nu se aștepta să-i și răspundă cineva. Așa că, deja cu crucea pe umăr și proba strivită de scăunel, și în chiuiturile bezmetice ale poporului meu care o dădeau ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
multă, nu se merită...!” „Poate cumpăra oricine...? - Îl mai iscodi Nando. „Nu, nu e de vânzare...! Însă, la unele cunoștințe mai apropiate... Altceva ce mai doriți? Avem de vânzare, gâște Îndopate, rațe sălbatice și de curte, prepelițe, bibilici care le pute-ți vedea pe aici prin curte, pui de porumbei, găini ce fac două ouă pe zi, nu mai vorbim de curcani cari sunt atât de bine hrăniți Încât unii cântăresc aproape cât un vițel...! Ori poate preferați pentru fiecare, un
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
rezilierea contractului e vorba...Prietenul meu Nando are În vedere toate aspectele execuției acestei lucrări În condițiile vremei nefavorabile la ora actuală, fără a mai adăuga la ce ne mai putem aștepta În următoarele zile. Nu-i deloc treabă ușoară...! Pute-ți avea Încredere Însă, eu personal voi urmări Îndeaproape mersul lucrărilor ca În primăvara să fie gata...!” Făcură cale Întoarsă, iar pe la mijlocul lacului Tony Pavone avu o senzație ciudată: starea lui de echilibru pe verticală se accentua periculos iar la
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Mă declar mulțumit...!” „Pentru dumneata e simplu, pentru mine Însă, efectiv, nu pot emite o asemenea hârtie...!!” „Domnule maior, departe de mine intenția de-a vă supăra, Însă promit: nu voi părăsi acest sediu al poliției fără hârtia repectivă...! Mă pute-ți aresta, insulta ori lovi, nu Însă și izgoni...Vă rog...!!” Omul poliției Îl săgetă cu privirea, ocărând În sinea lui ofițerul de serviciu care facilitase intrarea la el a acestui imposibil bolnav, ieși afară din birou ca după o
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
mașinilor de lângă Piața Matache Măcelaru unde Îi făcu cunoștință cu un individ presupunând unele relații În sferele cele mai Înalte a societății...! Șeful de echipă se făcu nevăzut, iar Tony Pavone intră direct În subiect. “Stimate domn, am Înțeles: Îmi pute-ți procura zece mii metri pătrați de carton asfaltat. E adevărat...?” Necunoscutul zâmbi, monologând. “Desigur...Mai mult. Dacă doriți, cherestea, tablă zincată, ciment, faianță glazurată și orice material care pleacă la export vă stau la dispoziție...Cu unele atenții materiale, pot
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
iar În ultima instanță la Atena care spera să nu se piardă În mocirla acestei imposibile societăți...!! Parcurse câțiva pași prin Încăpere reușind să-și păstreze calmul, privind la tinerii ofițeri care-l studiau impasivi. Însfârșit, reuși să articuleze. “Îmi pute-ți spune ce infracțiune am comis și care sunt dovezile Împotriva mea...? Și...am nevoie de un avocat, pentru a-mi formula apărarea. Inchizitorul Își timbră glasul Încercînd să fie cât mai oficial, declamând. “Ești acuzat de complicitate la delapidare
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
să ridicați cecul... „E mai bine să-l ridicăm personal...!” - se precipită Atena. Nu de altceva, dar poșta poate face uneori greșeli...!” - se scuză fata oarecum jenată. „Poate În România... zâmbi translatorul, Însă nu În America...!” „ Ce alte amănunte ne pute-ți relata despre locul unde ne aflăm...?”, Întrebă Tony Pavone extrem de curios. „Bine...Dela Început trebue să ști-ți, New Yorkul e un oraș Metropolitan, unic În lume. Orașul are aproximativ nouă milioane de locuitori iar În timpul verii datorită vizitatorilor
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
plîngeau de milă, unul pe umărul altuia. Alvin avea o slăbiciune pentru limbajul colorat, iar George pentru trabucurile mari și, În timp ce stăteau la birou și discutau cu Norman, răbufnirile verbale ale lui Alvin, de genul „mă piș pe nasul lor”, „pute pămîntul sub ei de idioți” și „le dau muie”, se amestecau cu fumul de la trabucul lui George și se ridicau toate Încet spre tavan, unde se topeau În mirosul de cafea și de Paris. Firește că aceste conversații n-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
viitor: o mansardă cu un scaun, o masă și un pat unde aveam să putrezesc toată viața - scurtă, de cel mult patruzeci de ani - scriind un roman nesfârșit și ilizibil, pe care-l vor găsi după moartea mea, lângă mine, puțind a cadavru, dar în care ar fi fost Totul, tot adevărul despre existență și inexistență, întreaga lume cu toate detaliile ei și cu sensul ei hidos. Reveria în care, pe atunci, mă vedeam scriitorul total, hipergenial, demolatorul cosmosului pentru a
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
aramă decrepită al cupolei, a cărei cocleală dăduse frunzulițe și flori verzi-otrăvite, întinse spre orificiul din vârf, abia cât un bănuț (deși la acea înălțime trebuie să fi avut un diametru de câțiva metri între pereții ovali și dușumeaua înnegrită, puțind înăbușitor a urină și a fecale pietrificate, plutea ceva ce părea o ceață intens alburie, umplând tot acel spațiu de o copleșitoare singurătate. Mi-am dat repede seama însă că nu era decât pânză de păianjen, 69 deasă și învălătucită
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
cu o roată din spate lipsă, un ceas deșteptător pietrificat, un schelet de pisică, alb și curat, o baterie mare, cu hârtia mucedă și cu unul dintre elementi scos din stratul de smoală, bețișor de grafit uns cu vaselină și puțind a țipirig... Am înaintat de-a lungul peretelui curb mai mult de un sfert de oră, până într-un loc unde pânza de păianjen nu mai era atât de compactă. Un mare tunel, de câțiva 70 metri diametru, se deschidea
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
s-au înțolit pentru discotecă, schimbîndu-și între ei nădragii și cămășile, pulverizîndu-se cu spray la subțiori, în chiloți și în șosete, iar alți câțiva am rămas în paturi, distrîndu-ne fiecare cu ce nimeream. După ce dansatorii au ieșit grămadă pe ușă, puțind respingător a deodorant prost, imbecilul de Măgălie a înșfăcat sprayul și a început să prăjească muștele și țânțarii de pe pereți. Se cățăra prin paturi, se așeza în patru labe sub 91 chiuvetă, se târa de-a bușilea pe podea, cu
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
mascaților, supradimensionat în ochii mei ca un zeu al abjecției. Părea o pată de vopsea închegată pe-o pânză, închegată și totuși curgând încă, bălos ca o flegmă, ca puroiul dintr-un flegmon. Simțeam pericolul ca pe un curent înghețat, puțind a mosc, curgând val după val din Lulu. Nu se uita la mine, dar simțeam, împietrit ca de-o revelație, că mă pândește. începuse să danseze lent, din șolduri, pe când toate fețele celelalte, de măscărici și vedete de cinema și
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
britanică.Numai să te țină... ... Doar că după atâta cultură ingerată pe gratis (muzeele sunt free of charge!), până și cupa de cafea s-ar putea să îți dea o idee pentru împroșcat, nu cu gelatină, ci cu real art. Put you brain at work in London, zice omul din Subterană... ... E o lume în sine... ... Și îmi trece prin cap, ca artist stradal, as London welcomes me enough. Covent Garden, here I come! CIRCUL NOSTRU V| PREZINT|: Să nu fim
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
jos, în bucătărie, și băuseră tequila, apoi puseseră sutienul pe o farfurie, așezaseră peste el o mlădiță de ilice, după care Sally turnase peste el tărie și îi dăduse foc. Au fost nevoite să scoată apoi farfuria în grădină, fiindcă puțea îngrozitor și scotea teribil de mult fum, după care au așezat-o pe iarbă, hohotind de râs, în timp ce farfuria fumega. Acum, când rememora episodul, Eva își regreta acțiunea. Fusese un sutien bun, cu bandă elastică dublă, făcut în așa fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
aș ști că suferă pentru mine, oricine ar fi, oricum ar arăta. Sper totuși că o să fie OK. Aha, în hol e deja mai cald și măcar nu-ți mai intră fulgii ăia în ochi. Urc scara mizerabilă. De ce dracu pute mereu a crematoriu? Iată și ușa ei albastră-vînătă, cu vizor. Bat, și tu îmi deschizi și, ca întotdeauna, mă lași cu gura căscată, pentru că aștept, cu oarecare neplăcere, să-ți văd figura, și când colo tu arăți minunat, ai un
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
mici, anul și cârlanul, mirosea mereu a murdar, a stătut. Eu tot trăgeam să mergem totuși pe-acolo (stătea în Ferentari, undeva pe o uliță de țigani, întortocheată și gălăgioasă, cu o biserică galbenă, oribilă, și un closet public care puțea de la o poștă) pentru că, din întîmplare, nașa avea televizor, un TEMP 6 cu ecran minuscul, dar la care puteam vedea primele episoade din Robin Hood și filme pentru copii ca Amnarul fermecat și Soldatul de plumb, care mi-au plăcut
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
satârele țeste de miel, din care scoteau creierii lăptoși, sau tăind bucăți groase de mușchi. Jupuite, cu ochii holbați, ai căror globi erau plini de vinișoare, oile zăceau spintecate direct pe tejghea. Ca să ieșim, trebuia să trecem pe lângă butoaiele imense, puțind a zer, din care oameni nerași, cu mutre posomorâte, scoteau bucăți mari de telemea. Erau uzi până la coate de zeama aceea lăptoasă. Prin intersecția de la Obor fiecare trecea cum vroia. Nu exista semafor, iar milițienii care se mai rătăceau pe-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Mie-mi era cam frică de el căci, pe când aveam vreo trei ani, mă mușcase de obraz. Era totuși un câine inofensiv, bătrân, cu urdori la ochi, cu picioare prea scurte pentru corpul lui gras, acoperit cu păr aspru, cârlionțat. Puțea mai pătrunzător decât orice alt câine pe care l-am văzut vreodată. Chombe lătra atât de tare, încît, în timp ce noi înaintam pe cărarea pavată cu cărămizi printre care se iveau flori-de-piatră pastelate, înainte să ajungem la intrare, ușa se deschidea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]