3,080 matches
-
Întredeschisă nu se vedea dacă avea bideu, dar Într-o pensiune de felul ăsta probabil că era prima și singura comoditate pe care o pretindeau clienții. Mobile șterse, lucruri personale nu prea multe, dar toate Într-o mare dezordine, cineva răscolise În grabă prin dulapuri și prin valize. Poate fusese chiar poliția, căci erau acolo vreo zece persoane, agenți În civil și agenți În uniformă. Ne ieși În Întâmpinare un individ destul de tânăr, cu părul destul de lung. „Sunt De Angelis. Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
bătut pe hârtia asta așa de subțire, te și simți poet, un șarlatan oarecare ar fi folosit hârtia extrastrong, ca să-ți ia ochii și să-ți Înșele spiritul, dar asta-i poezie scrisă cu inima, deh, cuvintele-s pietre ce răscolesc lumea -, hârtia asta velină pe mine mă costă cât hârtia de bancnote”. Sună telefonul. Aveam să aflu pe urmă că Garamond apăsase pe un buton de sub birou, iar doamna Grazia Îi făcuse o legătură fictivă. „Scumpe Maestre! Cum? Ce frumos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Camera era Întunecată. O parte din geam dispăruse, iar domnul Leonard o Înlocuise cu o bucată de linoleum. Patul era Înalt, cu o cuvertură brodată cu fir de bumbac, care se rodea Încet; era acel gen de pat care Îți răscolea gîndurile, deloc plăcut, făcîndu-te să te gîndești la oamenii care, de-a lungul anilor, au dormit În el, au făcut dragoste În el, au murit În el, s-au zvîrcolit În el cuprinși de febră. Degaja un miros ușor acru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
tăiaseră În pietre și scoici ascuțite. Încercă să nu se mai uite la ei În timp ce urcau treptele; brusc i se făcuse groază să vadă cumva piciorul alb al vreunui băiat cu sînge pe el. Își coborî capul și Începu să răscolească din nou plaja. Găsi un pieptăne cu dinți rupți. Săltă un ciob dintr-o ceașcă de porțelan care avea Încă un mîner delicat. Apoi - fără să-și dea seama de ce, poate că cineva Îi pronunțase numele și cuvintele Îi ajunseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
văzuse haosul de dincolo. Nu-i venea să creadă. Rămase cu mîinile la inimă. O, Doamne Sfinte! Fetele, În spatele ei, țipau Întruna. Picioarele lui Kay alunecară Încă o dată cînd gardianul Încercă o manevră cu bătrîna peste moloz. La fiecare pas, răscoleau un alt nor de praf, pene și funingine. Dar În cele din urmă, ajunseră la ceea ce fusese Înainte grădina din față. Găsiră cîțiva școlari dîndu-se huța agățați de mînerele ușilor ambulanței. Aveți nevoie de ajutor, domnule? i se adresară băieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
da. Absolut. Da. Gittens îl privește un moment. Ce fel de lucruri? — Știi. Războiul. Eu le-am acceptat foarte greu, dar maiorul să zicem că era în elementul său. — Într-adevăr. La început râul este aglomerat, duzini de ambarcațiuni îl răscolesc în sus și-n jos, transportând mărfuri sau persoane, una din ele chiar cu un tun Maxim montat pe copertină, transportând soldați posaci, îmbrăcați în uniforme kaki. Opresc la pontoanele unde se face comerț cu băștinașii, unde ciorchini de colibe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
distrusă. Erau drogați și, fiind înăuntru când s-a produs coliziunea, nu prea aveau ce să raporteze. Carlos era puțin nervos și afirmă că orașul îi datora ceva pentru pierderea suferită. Alți doi martori ai incidentului, aflați acolo pentru a răscoli pubelele în căutare de sticle și cutii reciclabile, oferiră o versiune a poveștii foarte apropiată de cea a pescarilor. Mașinile de poliție nu conteneau să apară, la fel și microbuzele de la televiziuni, filmând mai ales rămășițele barăcii distruse și barca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
spectacol. Alți spectatori erau mai puțin generoși, privindu-l cu mânie și cerând să afle ce se întâmplase și plângându-se că evacuarea ar fi putut să se desfășoare mai bine. Între timp, echipa de pirotehniști, ajutată de câțiva pompieri, răscolise cortul fără a găsi vreun semn de bombă. Obiectul pe care îl semnalase Sachs se dovedise a fi un bax de hârtie igienică. Căutarea se extinsese apoi la tomberoane și la camioanele cu echipamente ale circului, dar agenții nu găsiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
care o privise ciudat - se dovedise până la urmă că îl cunoscuse pe tatăl eiă. Terminase de inspectat o aripă a clădirii și urma să o înceapă și pe cealaltă. Sub comanda lui Sellitto și Bo Haumann, echipele de căutare încă răscoleau etajele superioare ale clădirii. Și cel mai ciudat lucru, de departe, era că însuși Constable se alăturase echipei de vânătoare, dând tot felul de telefoane pentru a afla unde să găsea Weir. Da, asta ar putea fi o surpriză de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
scormonind întunericul, apropiindu-se parcă sfidătoare de Bologa. Pe urmă, ca și când I-ar fi descoperit cum stătea zgulit în observatorul umed, se opriră chiar asupra lui, învăluindu-l cu farmecul lor rece, străbătîndu-i, prin ochii bolnavi, în toate ascunzătorile inimii, răscolindu-i și tulburîndu-i gândurile ca un neașteptat răsărit de soare... În primul moment Apostol simți numai o ură năprasnică împotriva luminii care îl îmbrățișa fără voia lui. Dar când vru să rostească două cuvinte în telefon, ca să corecteze tragerea tunurilor
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
nici nu stau de vorbă cu astfel de oameni!... Înțelegi?... De altfel am vorbit prea mult cu d-ta... Nerecunoscătorule! Nu-i mai întinse mâna, ci îl măsură cu scârbă din cap până-n picioare și apoi se așeză la masă, răscolind supărat dosarele. Bologa salută reglementar și ieși liniștit, cu niște pași siguri, ca după o convorbire nespus de plăcută. Generalul îl urmări cu ochii, clătină din cap, se uită la ușa închisă cu băgare de seamă și deodată izbi cu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
se mira, cum a putut omul acesta să-i fie simpatic? Ca să nu mai trebuiască să stea de vorbă cu dânsul, își procură un vraf de cărți și se puse să caute în ele explicații și dovezi. Două săptămâni a răscolit și s-a trudit. Nicăieri n-a găsit de ce binele nu e bine pretutindeni și totdeauna. În toate cărțile omul îi părea izolat de viața adevărată, singuratic și abstract ca o formulă matematică. Cineva s-a așezat la masă, plin
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
rămâi aproape de mine, dar pentru tine e mult, mult mai bine în sat, la coloana de muniții, zise Klapka. De altfel, sunt sigur că te-ai săturat de visuri, adăugă mai domol, parcă s-ar fi temut să nu-i răscolească vreo rană. Soarta ți-a dat un avertisment atunci... ― Da, atunci soarta m-a dușmănit, fiindcă, drept să-ți spun, nici sufletul meu n-a fost pregătit îndeajuns! răspunse Bologa fără patetism, dar cu vădită mulțumire că poate vorbi cu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
și mai cu seamă ceea ce se ascundea în dosul ei, i-a încolțit în minte din clipa când a zărit în gară, ieri, pe Ilona. I se clătina sufletul ca în bătaia unor vânturi neîmpăcate și în suflet i se răscoleau alte întrebări, mereu altele. Ieși în ulicioara gării și se pomeni deodată cu Ilona... În secunda când o văzu, gândurile i se risipiră, ca alungate de o putere irezistibilă, și în inimă îi rămase numai bucurie. ― Unde umbli pe aici
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
de dimineață în cancelarie, găsi pretexte să ocărască pe cei doi slujbași și chiar pe Petre... dar de lucru nu se putea apuca. Ieși pe afară, căutând să fugă de remușcări. " Am năvălit ca o vijelie în viața ei, am răscolit-o și nu m-am gândit decât la mine!" își zicea întruna scârbit, rătăcind de ici-colo. Apoi deodată îi răsări în ochi zâmbetul Ilonei, fericit, supus, strălucitor de iubire și credință. ― Nu-ți pare rău, Ilona? o întrebă dânsul, șovăitor
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
Treceau însă cu o iuțeală vertiginoasă, ca un film învîrtit nebunește, și totuși se deosebeau precis, amețitor de precis... Erau mii, poate milioane, și se scurgeau într-o singură clipire, și reveneau în momentul imediat următor, neîncetat, neobosite... Și el răscolea prin ele ca într-un joc bizar și, privindu-le, murmura: " O secundă mai puternică decât o viață de om..." Peste câteva clipe i se păru că a greșit și adăugă, clătinând din cap: " Viața omului nu e afară, ci
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
nunții, pisici înecate, copaci acoperiți de omizi, broderii de zestre, vorbea de plug, de copii de cor, inundații și o saltea împrumutată, care nu fusese înapoiată, despre lemne care trebuiau tăiate. Era o morișcă de cuvinte care nu înceta să răscolească episoadele vieții lui pentru a le așeza într-o ordine aleatorie, lipite unul de altul, întregul alcătuind o mare poveste absurdă, aidoma vieții, în fond. Repeta din când în când un nume, Albert Jivonal. Bănuiesc că era al lui și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
și mă așază pe nisipul cald, se apleacă deasupra mea, are maxilarul deplasat în afară, ca un boxer, deasupra unor obraji plini și îmbujorați de copil, nu îl găsesc, fratele meu întreabă dacă îmi vor face operație, dacă îmi vor răscoli întreg corpul în căutarea acului, iar eu stăteam culcată acolo, între picioarele lor, o durere înțepătoare îmi iradia în tot corpul, soarele îmi strălucea în ochi, înspăimântător, rapace, ca un vultur galben, și simțeam cum tristețea mă înghite până ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
asta nu mai schimbă cu nimic lucrurile, dacă astăzi mâinile sunt cele care nu se mai mișcă sau dacă ochii văd cu dificultate, sau sunt degetele de la picioare, sau are dureri de ceafă, sau este capul, părea că boala îi răscolea întreg trupul, asemenea unui nor pe cer, așezându-se când pe un organ, când pe altul, iar el, care la început se distra descriind în cel mai mic detaliu durerea, încetase deja să îi mai dea importanță, totul se rezuma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ploaia și vântul năvăleau prin aceste găuri largi. Hicks intră într-un birou pentru a lua o gogoașă incepută pusă pe o masă, lângă o ceașcă plină ochi cu apă de ploaie. Zaț de cafea prin băltoace. Oamenii lui Apone răscoleau sistematic nivelul inferior, câte doi, dar reacționând ca unul. Nu era mare lucru de văzut. Hudson, care mergea alături de Vasquez, își ridică privirea de pe deteetor pentru a cerceta o pată, pe un perete. Nu avea nevoie de un analizator electronic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
am dus tot salariul lui taică-meu la școală, la Maculatură. Îl băgasem într-un caiet mai vechi, nu m-am uitat, duceam tot ce mi se părea de dus, hârtie, carton, eram foarte zelos. În depozitul școlii 11 tata răscolea printre cartoane și-ntre timp eu îmi băgam în geacă reviste Cutezătorii. Când am ajuns acasă, primul lucru pe care l-a făcut tata a fost să pună mâna pe telefon. Ce n-am făcut eu în Comunism și-mi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
LA LOC teleCOMANDA Alex SAVITESCU Schizo-frenezia noului „fotbal“ Analiza e o bombă sexy, după care-și răsucesc mințile toți indivizii României. Privind la dânsa, femei și bărbați, deopotrivă, își frâng gâtul și-și cresc riscul de a face strabism. Analiza răscolește imaginația aproape oricărui șef de platou și aproape a oricărui invitat în emisiuni de televiziune, unde se discută despre fotbal. Analiza trezește, în sufletele acestora, hambâțul de a vorbi despre absolut orice. Pe Sport.ro, o domnișoară blondă intră foarte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
în stare să se omoare în duel pentru două gropi în obraz, iar alții cum bolesc după rotunjimi zărite o clipă, printr-un capriciu al rochiei. Era burlac nu prin forța împrejurărilor, ci prin structură. Clocotul ce-l simțea câteodată răscolindu-i sângele, îl domolea în luptă, și pe bună dreptate: care femeie, cinstit vorbind, merita descărcarea pe care o simțea căpitanul tăind doi turci dintr-o dată, spre binele nu al unei mironosițe oarecare, ci al patriei? Și-acum, poftim! El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
plimba goală prin atelierul meu - o anexă a unui depozit din Holloway, chiar mai puțin fermecătoare decât sună -, așa că profitam pe cât posibil. Dând la o parte paravanul mare de la picioarele patului, pictat cu personaje pitorești surprinse într-un dans erotic, răscoleam prin rafturile mele de haine, oprindu-mă o clipă asupra costumașului de in albastru: ar fi perfect pentru diseară, și exact din cauza asta nu aveam de gând să-l port. S-ar putea ca oamenii să mă ia drept un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
cu sfială. Pentru nimic! Să sperăm că acum putem uita toate acestea. —V-a mai anunțat ceva Poliția? am îndrăznit. Chipul său luă o vagă nuanță vineție. —Ei nici nu știu cum îi cheamă. Îți vine să crezi că au vrut să răscolească întreaga bancă? În curând se va termina. Gândește-te la câte afaceri ar fi dat peste cap. O idee ridicolă. Tot ce s-a întâmplat a fost că s-a îndopat cu porcării din acelea și a murit. Apoi cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]