3,534 matches
-
la bord, luptându-se cu echipajul care-i împinge înapoi, unde plonjează printre gunoaiele care plutesc, îndepărtându-se doar când Gregg scoate pistolul, orientându-l spre ei. — Unde ne aflăm? întreabă Gittens cu jale. — La capătul râului, zice Morgan. Marchant scuipă. — Parcă e capătul lumii ăsteia blestemate. Nimeni nu are pornirea de a urca pe țărm, așa că se înarmează și petrec o noapte tensionată, stând de pază cu rândul. De două ori sunt deranjați de troznete puternice despre care Gregg zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
noastră: Bulangiu Împuțit! — Ce puțoi sunt la volan În ziua de azi... meditez eu, Încă uitându-mă la prespapierul inutil al băbătiei bătute-n cap. Ar trebui să-l urmăresc pe puțoiu ăla... ia-i numărul Împuțit și verifică-l... scuipă Ray, apoi, pe neașteptate, râde și spune: Futu-l În cur. Totu-i aranjat pentru Dam? Spuneai cai rezervat. — Ba bine că nu. Io și tovarășul meu, Bladesey. Îl știi pe Bladesey? Umpuțoi mic de la masoni. Funcționar de stat. Registrator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
niciun caz. Când Începe să vorbească, pare stânjenit, dar nu ofensat, nu că mi s-ar rupe vrumpic. Păi... ăă... de fapt, În privința asta lucrurile n-au stat prea grozav În ultimul tim... Încuviințez sumbru din cap În vreme ce Bladesey Îmi scuipă chestia asta umilitoare. Labagiu chiar crede că-mi pasă. Greșit! — Presupun că de fapt, ăă, am fost Întotdeauna cam singuratic... mereu mi-a fost greu să-mi fac prieteni... de-aia francmasoneria mi-a prins așa bine... toată lumea-i acceptată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pe inocentul nostru văr de culoare. Într-un cuvânt, se cheamă profesionalism, iar io sunt un profesionist desăvârșit ca dracu, ceva ce bulangii de p-aici n-ar Înțelege. Aceleași reguli se aplică În absolut toate cazurile. Însă Toalie Îmi scuipă numa bale din el. — E un caz teribil de ciudat Robbo. Nu apare nimic. Am terminat cu toți petrecăreții din club. Micuțele alea Sylvia și Estelle, aș termina cu ele Într-un minut. — Probabil niște criminali rasiști tineri care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
N-ar trebui nici cât hău ca puțoiu ăla să fie la pârnaie. Dar așai sistemu ăsta Împuțit de detenție, știi, hă? Deși l-au ținut umpic la Carstairs pe puțoi. Însă a evadat. — A fost o farsă meseriașă hă? scuipă Ray Încă un chicotit din ăla sec și lipsit de veselie, apoi Își freacă iarăși nasu. A tras droguri la greu și nu numa linia aia mică din fața ușii. Da câtă vreme nu se descarcă pe bătrânu Robbo aici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
da da da Suge, o suge ca lumea n măsa... Îngerașul... ahhh... ahhhh... ahhhhh... — Daaaaa.... Înghite! Trag bășini pline de gaz, Îmi ard ochii. Ce tare-i curry-ul ăla iute din Lauriston Place Curry’s House! Înghite mai mult decât scuipă. Am impresia că o să leșin când Îmi dau drumu-n ea. Simt că-mi bubuie Încordarea În ceafă de parcă o lopată m-ar fi pocnit În cap de jos, dar se diminuează, ca și muia mea În spatele gâtului ei și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Pompând viață În el, mereu Împingând contra unei forțe mai puternice. Încercând să umpli o cadă fără dop, dar de pomană, totul se duce. Plec din bar și găsesc mașina. Fac o gargară cu niște apă de gură și o scuip afară pe zăpada Înghețată, uitându-mă cum soluția albastră și limpede lasă urme pe alb. Pornesc motorul și spatele mașinii alunecă În toate părțile În timp ce iau curba. Un bulangiu mă claxonează, da sunt prea matol să-mi pese. Însă munca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
uită spre ei. — Știu eu ce puneți la cale, ticăloși Împuțiți! Soția tipului apare și ea: — Terry, țipă ea, care-i necazul? — Nu știu ce-i asta. Cine-i individul ăsta? Unul dintre tipii la costum pare paralizat de șoc. — Oamenii ăștia, scuipă el cuvintele, sunt niște ticăloși libidinoși Împuțiți... Nu știu despre ce vorbești... noi facem afaceri... — O, deci așa Îi spuneți voi? Asta spuneți voi că faceți când Înregistrați casetele alea video de rahat? Comercianți de porno! VĂ OCUPAȚI CU PORNOGRAFIE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
voastre de rahat și să suferiți În tăcere, de ce trebuie să transformați totul Într-o audiție de prost-gust pentru Brookside, ca să arătați cine e cel mai futut de tragedie? — Pentru că ne pasă, de aia. Pentru că suntem alături unii de alții! scuipă cuvintele cel În tricou. — Sunteți alături unii de alții! Ha! Puțoii ca voi intră și ies de dimineața până seara din casele altora cu proprietățile altora. Arată-le hoților de cadavre profesioniști de rahat din orașul ăla ceva după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
să-și pună hainele lipsită de orice demnitate. Dar noi suntem răniți de ce a spus și vrem să urlăm. O să se-ntoarcă ea, dar nu spunem nimic despre asta. Pleacă o dată, Îi poruncesc eu. — Nu-ți face griji n măta, scuipă ea la mine În chip de răspuns și se cară. După o vreme noi, eu, noi ne dăm seama că suntem iar excitați. Nouă, mie, nouă ne-ar fi prins bine Încă o repriză. Totuși, o să se-ntoarcă. Nimic nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
cu Inglis ca să-l conving să-și retragă candidatura. Și nu vreau nici o obiecție din partea reprezentantului guvernului central sau bazată pe faptul că suntem masoni. Nu zic nimic. — Sunt Îngrijorat din punct de vedere profesional, nu e o prejudecată personală, scuipă Toal de parcă ar avea ulcerații la gură și fiecare cuvânt rostit i-ar fi provocat suferință. ... Nu pretind că nu mi se pare dezgustătoare ideea că oamenii Își fac așa ceva unul altuia... dar asta n-are nici o legătură. Îi arunc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
CARDURI și SUFLETE PIERDUTE Pe urmă Îl văd: 2.35 lire sterline pentru o pungă neagră din hârtie pentru cadouri mici... cadouri... cadouri pentru cadouri... mai bine să dai decât să primești... Încă mai trebuie să apară... piticania aia transpirată scuipând concis În mobilul lui... cortegiul indiferent de oi pe scara rulantă... vaca aia mare după care Îți vine să țipi FUTE-TE CU MINE sau măcar uită-te la mine te rog poliția te rog te rog uită-te la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
să simți gustulân alimentele pentru cuptorul cu microjegului, mizeriei, negreala aia uleioasănd. Pizzele astea mici sunt numde combustibil fosil din gura ta pe cândmbalate În pachete de câte zete Îneci de parcă ai avea gura astupată cu un căluș — Mda, și scuipi? Încă Îi mai auzi În mintea ta vocea cum te Îndeamnă — Prea să mănânci? Mănâncă, mănâncă, mănâncă. Țipetele mamei tale. Leare Încercăm să auzi? Așa ar trebui Bruce. Pentru că știu că Aici enu te-au lăsat niciodată În pace. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
prea mare bătaie de cap să spăl totul. În afară de asta, niciodată nu mă deranjez să cumpăr lapte, cu toate că În general am bere În frigider. Iau o Înghițitură și ridic din sprâncene. — E slab. Așa e el. N-are coloană vertebrală, scuipă ea o precizare sarcastică. Ei bine, Confratele Blades e În rahat nu glumă. Dar eu trebuie să-mi susțin Confratele aici pentru că, dacă l-aș ponegri, În ochii ei ar dovedi o lipsă de caracter a mea, deși sunt nevoit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
eu mă decid că sunt prea muci să conduc Volvo-ul, așa că Împart cu Stronach un taxi până acasă. — Rodney Dolacre ăla e un haios, ei, zâmbesc eu. A fost nemaipomenit să auzim poveștile lui despre fotbal. — Un puțoi englez arogant, scuipă Stronach. Intru În casă și mă sună Shirley. Las robotul să preia apelul. — Brosss... simt nevoia să vorbesc cu tine Brooooss, scâncește vocea ei necăjită și mecanică. E foarte important... sună-mă Broossss... te rog... Pun o casetă video Private
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Fața noastră palpită și e dureroasă, ochii Încă ne lăcrimează, dar putem din nou să gândim. Îi vedem. Lampa nu ne deranjează. Ei se uită la privirea noastră de neclintit. Îi vedem. — Uită-te la el, ce boarfă de rahat, scuipă Ghostie Gorman, pămpălău mic și albinos, cu o expresie care nu prevestește nimic bun. Apoi zâmbește, scoate o punguță cu cocaină și Începe să se frece cu ea pe gingii. Marfă a-ntâia frățâne, marfă a-ntâia. Am scoso diacolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
râu pe când tu executai manevre prin grilajul rupt Înspre mal. Rhona s-a oprit brusc și ți-a aruncat o privire acuzatoare pe când tu te-ai Întors cu fața la ea: Haide, e În regulă, ei, ai insistat tu. — Nu pot, a scuipat ea, Încurcată și iritată. Tu i-ai eliberat piciorul artificial din capcana de sârmă și tufișuri. Ți-ai mutat greutatea și, punându-ți brațul În jurul ei, ai tras-o Înspre tine. Ai lăsat inerția, așa cum obișnuia domnul Conroy să spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
o fracțiune de secundă spre civilii care se adunaseră pe margine și întrebă: - Avem cumva un doctor pe aici? Nu primi niciun răspuns. Privi din nou către victimă și o văzu mișcându-se ușor... Începu apoi să tușească și să scuipe apă murdară. Perfect! De data asta, ajunseseră la timp. În câteva minute, va putea să confirme identitatea atacatorului. Atunci zări un teanc de haine bleumarin undeva la dreapta ei. Apoi, pentru o clipă, văzu lucirea unui fermoar de metal. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
alergător destul de bun, folosi și o legătură de plastic pentru glezne. Elegantă și eficientă. Își examină apoi cotul însângerat. - La naiba, pierd sânge! Au, doare... Nenorocitule! - Dar eu nu am făcut nimic. Eram și eu la târg acolo. Eu doar... Scuipând pe asfalt, Burke trase câteva guri sănătoase de aer. Apoi vorbi din nou: - Care parte din „Taci din gură!” n-ai înțeles-o? Nu am de gând să spun de două ori același lucru... La naiba, ce înțeapă! Începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Magicianului. Ținu flacăra sub sticlă un timp îndelungat, apoi luă o înghițitură zdravănă. Ținu degetul care încă ardea în dreptul buzelor și privea țintă la Rhyme, care se schimbase la față. Magicianul zâmbi, se întoarse cu fața în altă parte și scuipă alcoolul spre tavan. Ochii lui Rhyme priviră iute spre un colț al camerei. - Detectorul de fum? râse cu poftă Magicianul. L-am descoperit mai devreme. Stai liniștit, nu mai are baterie. Mai împroșcă o dată spre tavan cu alcool. Deodată, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
în teacă, simți ceva tare pe centură. Se uită cu atenție și văzu că era o bucată de os cranian, plină de sânge. Îl aruncă deoparte și avu un nou acces de râs, precum fiica ei atunci când era gâdilată. Își scuipă în palmă și începu să și-o frece pe pantaloni. Mișcarea era din ce în ce mai frenetică, până când se opri brusc din râs și căzu în genunchi, începând în același timp să plângă cu mișcări convulsive din umeri. Capitolul XXXVI - Ar fi trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ani? Cuprins de înflăcărare, Loesser spuse: - Da! Moartea lui e ca o arsură care nu mai trece! - Și ai riscat totul doar ca să te răzbuni? întrebă Bell. De dragul șefului tău? - Șef? A fost mai mult decât un șef pentru mine. scuipă mânios cuvintele Loesser. Nu înțelegi. La tata mă gândesc de câteva ori pe an. Și el încă trăiește. La domnul Weir mă gândesc în fiecare oră. Încă de când a intrat în magazinul din Vegas în care îmi țineam eu reprezentația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
prețuri astronomice. Ce m-a frapat însă a fost lipsa totală a perdelelor. Se vedea absolut tot prin geamuri. Doi casapi, cu halate pătate de sânge, aplecați peste doi cetățeni, dezbârnau în tandem danturile stimabililor, după care îi puneau să scuipe și să-și clătească ce a mai rămas din cavitatea bucală. Mă uitam fascinat, ca la Discovery. Ba, chiar aș fi vrut să-i fac semn ăluia mai gras, că mi s-a părut că pacientului îi rămăsese un colț
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
însă văzu crucile albe, în linii drepte, din cimitirul militar și, buimăcit, făcu stânga împrejur, dând iarăși cu ochii de morminte în cimitirul satului... Fu cuprins de o frică sugrumătoare, ca în fața unor stafii. Se stăpâni totuși în curând și, scuipând cu scârbă, murmură: ― Ce viață mai e și asta... Încotro te uiți, numai moarte și morminte și morți... Un vânt tomnatic, umed și trist, începu să bată dinspre satul amețit de ceață, aducând pe aripi zvonuri de gemete înăbușite. Din
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
minute. Klapka rămase pe loc, puțin încurcat, simțind că Bologa vrea să-i vorbească. ― Știi ce mi-a spus prizonierul? zise deodată Apostol, cu fața crispată într-un rânjet. M-a insultat și m-a disprețuit, căpitane, auzi? M-a scuipat!... Acuma vezi bine că trebuie să plec numaidecât... că nu mai am nici un minut... că deseară... O, cât îl iubeam și el cum m-a umilit! Klapka se uită la dânsul, înțelese că dorește un răspuns sau barem un cuvânt
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]