3,994 matches
-
a atras nimeni atenția și nici nu m-am gândit la lucrul ăsta. Dar cum îți menții echilibrul, dacă nu te ții de nimic? Datorită tenisului, mi-am întărit musculatura picioarelor și reușesc să-mi mențin echilibrul. La serviciu port tocuri, dar mă țin bine pe picioare. Iau metroul de 08.03, care merge spre stația Tōbu-dōbutsu-kōen. Mereu același metrou. Mă urc din același loc și deja cunosc fețele celor din jur. În ziua aceea erau mulți care tușeau. Înainte să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
-SUFERINȚAO boală incurabilă sau moartea produc suferința “incurabilă”, celelalte suferințe sunt induse de “nesăbuința” dorințelor noastre, care pot fi “vindecate”. -HAINE Hainele îți sunt eticheta personalității. -TOCURINu vei fi la “înalțime” mai mare față de alte persoane prin dimensiunea “mare” a tocurilor. Însă oboseala și durerea picioarelor tale va fi sigur mai mare. Alege-ți încălțămintea adaptată înălțimii, conformației corpului tău, și să nu uiți niciodată, proprie stilului tău și nu al altei persoane, pe care o “idolatrizezi”! -MUZICAMuzica care îți place
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
fiecare mămică e tare fericită atunci când copilul ei spune primul cuvânt din viața lui. Se aude soneria. Fetița se uită când la mama, când la tata. Amândoi sunt acasă. Atunci, cine să fi venit?! Ținându-se de pat, apoi de tocul ușii și de perete, Sorina reușește să ajungă pe hol. Soneria țârâie din nou. Țună! ‘chide! Am auzit că sună. Deschid acușica! îi răspunde mama. Zis și făcut. Dar cine a apărut în prag? Bu-nicu! Bu-nicu! spune Sorina și bate
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
l-am întrebat iar el mi-a răspuns: „Mult.” Când scot bani, distribuitorul refuză să-mi dea soldul. -Cardul lui Olaf, este parfumul văduvei. -Că veni vorba de văduvă, mă duc să aduc una din pivniță. Sigrid păși drept, în pofida tocurilor vertiginoase și a gradului de alcoolemie. Urcă fără să se clatine și destupă sticla cu gesturi sigure. -Nu ești cherchelită, Sigrid? -Sunt. Știu că nu se vede. -După ce se cunoaște că ești beată? -Când sunt beată, nu mai îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
fi intrat ele că lăsăm cainele liber și va fi vai de pielea lor, așa să știți. Plin de amărăciune tatăl intrase În căsuța lor joasă, aplecându-se de fiecare data, să nu se lovească de partea de sus a tocului ușii, dăduse ziua bună apoi Întrebase: Ce ați mai făcut voi astăzi? Le privea insistent pe gemene. Ce te uiți așa la noi? Noi nu am făcut nimic... Foarte rău că nu faceți nimic, fiecare trebuie să facă curat măcar
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
Nu mai mergem...mi-e somn... Și mie ...dar de mers...vom merge, hai sus că nu avem timp, spusese mama În timp ce Începuse deja să se Îmbrace cu un trening alb cu dugi albastre și pantofi ușori de vară fără tocuri, numai buni de mers pe nisipul de pe plajă. Cu greu se hotărâse și Andreea să facă același lucru. Îmbrăcase la repezeală treningul roșu și și pusese o băsmăluță tot roșie cu o broderie minusculă făcută de mama. Numai adidașii nu
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
mei nu auzise de Stevenson. Ei nu cunoșteau nici Insula Comorii, nici pe lunganul de John Silver sau pe năstrușnicul domn Trelawny. Însoțitorul meu în aceste zile fusese un bulgăre de gheață. Îl desprinsesem dintr-un colț din apropierea garajului cu tocul pantofului, apoi i-am dat un șut pe stradă în direcția mea de mers, peste pietriș și resturi de zăpadă. Cu acest bulgăre de gheață am făcut primii pași în explorarea satului. Am fost purtat dincolo de șina de cale ferată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
era pe gustul ei, începu să „sufere“, să devină păgubos, te forța să ascunzi gaura cu cremă de ghete. Oricum, eu am găsit lesne soluția; trebuia să împing bulgărele de gheață nu cu vârful pantofului, ci cu talpa și cu tocul; în felul ăsta se lăsa mai bine dirijat în direcția mea de mers și, totodată, îmi menajam și bombeul. Așa că am rostogolit bulgărele de la han pe vechea uliță a satului, pe lângă oborul de vite până la brutărie, vizavi de care, în spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
și să se țină iar pe picioare, scuturându-și zăpada de pe pantaloni. Cu priviri curajoase, cercetau ghețușul pe care-l parcurseseră de la plecare, îi trăgeau câte unui ageamiu, care se dădea țeapăn pe gheață ca un băț, o lovitură în tocurile de la ghete până când cădea, spre hazul lor, și așa le făceau și fetelor. Eu mă gândeam la recreațiile din curtea din B., la fetele și băieții despărțiți printr-un zid de cărămidă, la băieții bându-și laptele din sticlele care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
leagă strâns și sigur pânza peste rană, ca seva vieții să rămână acolo pentru ziua în care la porțile Troiei soarta se va împlini. Penița de oțel trebuia s-o ții în gură un timp, înainte de a o fixa în toc. Era unsă cu grăsime și nu lăsa cerneala să se lipească de ea. Apoi o cufundai în călimară; un ultim moment de reflecție și vârful peniței zgâria forme învățate care ticluiau cuvinte și fraze. Simțeam cocoașa plăcut dureroasă de la degetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
și nu lăsa cerneala să se lipească de ea. Apoi o cufundai în călimară; un ultim moment de reflecție și vârful peniței zgâria forme învățate care ticluiau cuvinte și fraze. Simțeam cocoașa plăcut dureroasă de la degetul mijlociu, unde apăsa curbura tocului și se formase o bătătură ușor albăstrie; ajunsesem pe pagina de caiet liniată la cei doi războinici din imaginea de pe vază, descriam - așa cum puteam mai bine - la pupitrul procurat de la „cel mai mare centru de mobilă“ cum unul dintre cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
pe W. să-i cumpere una din rochiile acelea în formă de clopot care-i ajungeau doar până la genunchi, aveau două bretele înguste și un decolteu adânc, rochii la care - ar fi trebuit să știe - se purtau neapărat pantofi cu toc cui de oțel, care făceau coapsele bombate. Faptul că nu ar mai fi putut să poarte rochia aceea în S. nu putea decât să confirme cât de provincial era acel exil în care fusese condamnată să locuiască. Totuși, se simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
fișă din cartotecă și mai trase un bliț când eu mă prefăceam că lipesc cioburile unui vas. Dar nu se potriveau și am văzut asta din prima clipă - dar am văzut și că în ușa dinspre cameră se sprijinea de tocul de lemn mama lui Armin, o femeie cu păr de culoare închisă. În ochii ei licărea o strălucire de admirație, pe care ne-o adresa nouă, lui Armin și mie, care încercam, stând la masa aceea, să facem tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
de curaj. Se întoarse răvășit de la Elektrokonzern. Cravata îi atârna strâmb sub gulerul descheiat, părul îi era înfoiat în creștet, iar în spate avea un fel de „codiță de rață“, fuma, țigara îi atârna în colțul gurii, se rezemă de tocul ușii, spunând că ar fi „proletar și lumpen“, iar zâmbetul îi deveni batjocoritor când tata sau mama l-au pus la punct, fiindcă se înfuriaseră din cauza pălăvrăgelii lui despre „muncitori și comunism“, auzi, el, care se trăgea dintr-o familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
veceului. În sfîrșit, o ușurare, își zice, silabisind cu voce tare ca să se audă pe sine printre plescăiturile excrementelor eliberate în apă, mottoul său preferat, deviza lui în viață, mens sana in corpore sano. O scrijelise cu mîna sa deasupra tocului ușii, ca să-i amintească în fiecare dimineață că se află într-un locșor sacru, singur cu gîndurile sale, departe de privirile adversarilor săi. Numai doamna Mina își mai băga uneori nasul tulburîndu-i șirul gîndurilor, ei însă i-o putea trece
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
holului, trecînd prin dreptul cuierului plin de tot felul de boarfe agățate unele peste altele, aruncîndu-și ochii pe masa din bucătărie pe care zac conserve desfăcute, coji de pîine, pahare murdare, tacîmuri soioase. Se opri în pragul sufrageriei, rezemîndu-se de tocul ușii. Bătrînul dormea dus, întins îmbrăcat pe canapea, cu veioza aprinsă la cap. Își aminti că uneori cînd pica răpus de prea multă băutură sughița și horcăia în somn fără să-și dea seama și fără să se trezească. Nu
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
înainte de pauză. Se joacă la fel de prudent ca la începutul meciului, așezarea celor două echipe pare trasă la indigo, spectatorii încep din nou să se înfurie. Pe pista de atletism aterizează tot felul de obiecte aruncate din tribune, de la monede, tirbușoane, tocuri de ochelari, pînă la umbrele și pălării. Forțele de ordine încep să se agite, să devină mai vigilente. Sînt minutele cînd atacul Ceaușeilor are o sclipire care este de ajuns să facă șah-mat defensiva Milițienilor. Unu la zero, și bineînțeles
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
dracu’, începu să bombăne, dîndu-se doi pași înapoi încercînd să se dumirească, mutîndu-și privirea de cîteva ori de la firma luminoasă instalată deasupra intrării, la plăcuța de carton pe care era afișat orarul, lipită cu bandă adezivă la colțuri direct pe tocul ușii. Ce-o mai fi și cu gluma asta proastă? Unde s-a mai pomenit orar la non stop? Se enervă și mai tare, începu să zgîlțîie clanța, să izbească cu pumnii și picioarele în ușă, doar, doar o să-l
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
vouă vă place să complicați lucrurile, spune Roja. Degeaba, pentru că tot nu mă convingeți, adaugă. Angelina o aștepta rezemată de gardul Cișmigiului, chiar în fața Primăriei, netezindu-și cutele fustei care-i venea pînă sub genunchi. Cît de bine arată pe tocuri, își spuse privindu-i pantofii de la distanță, iuțindu-și pașii, făcîndu-i semne cu mîna prin aer ca să-i atragă atenția. Se îmbrățișară, se pupară pe obraji, de cînd nu se mai văzuseră? Un an? Aproape doi? Chiar că nu mai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
dau la fund printre clocotele apei în fierbere și aburi. Pune și tu mîna pe ceva, o aude țipînd din toate puterile de parcă ar fi fost la un kilometru depărtare. Iar te-au apucat năbădăile? o întreabă flegmatic rezemîndu-se de tocul ușii de la baie, privind la hainele murdare împrăștiate peste tot, stai că n-am terminat, să nu te atingi de ele, încă nu mi-au trecut toate prin mînă. Sau te-ai drogat? Trebuie să facă focul mai mic, trîntește
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
-l încurajeze, să-l provoace la dialog? Vorbea serios? Oratoria e arta cu cele mai multe dedesubturi, zicea. Implică lecții particulare de dicție, actorie, canto, autocontrol, completate de activități sportive mai dure, cum ar fi crosul, abdomenele pe stomacul gol, tracțiunile la tocul ușii, dar și multe restricții legate de dușurile reci ca gheața, alimentație, somn sau viață sexuală. Ești cel mai mare norocos că o poți exersa de unul singur direct pe scenă, fără nici o audiență, și deci fără trac sau emoții
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
pricopsindu-se cu Părințelul. Cînd ajungea în fața blocului în care locuia se oprea de fiecare dată să-și tragă sufletul copleșită de greutatea bagajelor ticsite cu marfă. O dureau genunchii, gleznele, îi venea să-și arunce cît colo pantofii cu toc și s-o ia pe scări în sus în ciorapi. Nu putea să nu se gîndească la Părințel, care o aștepta sus la căldurică, trîndăvind, uitîndu-se la Milionarii de la Miezul Nopții sau citind Libertatea. Asta numai viață nu e, își
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
germani, inclusiv pe mine, să li se Înmoaie genunchii. Mă bucur mult că sunteți de acord. Era Îmbrăcată cu niște pijamale de casă din catifea verde, cu un lung cordon franjurat, auriu, și purta niște papuci din marochin verde, cu tocuri Înalte. Părul ei blond era prins la ceafă Într-un nod Împletit, așa cum era la modă; numai că, spre deosebire de majoritatea femeilor germane, ea era și fardată și fuma o țigară. Aceste obiceiuri nu sunt privite cu ochi buni de BdM
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
de-al lui. Țestoasa căscă neconvingător și, considerând că am văzut destul pe degeaba, Își petrecu halatul, legându-l cu cordonul. — Ești polițai? pufni ea pe nas. Am mai zis, sunt un prieten. Își Încrucișă brațele și se sprijini de tocul ușii: — Neumann nu are nici un prieten, Îmi spuse privindu-și unghiile murdare de la mâini și uitându-se apoi din nou la mine. În afară de mine, poate, și asta numai pentru că mi-e milă de amărâtu’ de el. Dacă-i ești prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
că o luase târâș de-a lungul zidului, apărat de Întuneric, până când a fost destul de departe de mașini ca să poată traversa aleea În siguranță Înainte de a o lua Înapoi. Pe o piatră din pavajul din spatele meu se auzi zgomotul unui toc, și mi-am ținut răsuflarea. Numai degetul meu mare s-a mișcat, Încet și sigur, trăgând Înapoi cocoșul revolverului, cu un clic care abia putea fi auzit, eliberându-i siguranța. M-am Întors Încetișor și am privit dincolo de corpul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]