2,992 matches
-
de trupele otomane, Întregul comerț s-a oprit. O singură siluetă de corabie dispare, fantomatică, spre vărsarea fluviului În Marea Neagră. Ca să mă aflu În treabă, Întreb câțiva pescari care acostează ce corabie e aceea. Mă privesc cu un aer ușor uimit. E o corabie celebră, o legendă a corăbiilor de pe Dunăre și Marea Neagră. Corabia care a ajuns la Istanbul cu un detașament de Apărători și a reușit să scape de acolo În plină bătălie navală. Corabia comandată de cel mai bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
căpitanul. - Da, reluă Pietro, am un răvaș de la comandantul Angelo și o vorbă de la măria sa. - Răvașul! Pietro Îl Întinse, iar căpitanul citi fără mirare și spuse: - Răspunsul Îl va da Ștefănel. Eu Îl vreau lângă mine. Ștefănel ridică ochii, ușor uimit. - Angelo te invită la Veneția pentru o discuție și un test. - Nu Înțeleg... - E bătrân și deține comanda Apărătorilor de treizeci și șapte de ani. Vrea ca viitorul comandant să fii tu. În bucătărie se lăsă liniștea. Vestea ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
un om fără suflet. Eu nu mă văd așa... Cred că asta nu știe lumea despre mine: așa cum sunt. Hai în sicriul meu! Mihaela Michailov Stau cu moartea în față. Flirtează cu două sicrie. Le ridică brusc capacele. Se uită uimiți înăuntru. Se apropie în pielea aproape goală de spectatori. Tatonează moartea. Îi închid capacul. Zvâcnesc ca și cum ar fi două elastice umane care-și întind dorințele cât pot de mult. Tac minute în șir sau râd în hohote cu moartea la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
nu pricepea de ce-ar fi trebuit să se ascundă de Margaret. Tot ce Înțelesese era că devenea Întru câtva complicele lui Din. Margaret s-a oprit un moment În prag. Lui Adam i s-a părut că era oarecum uimită că dă peste Din În casa ei. — Habar n-aveam că știi unde locuiesc, a zis ea În loc de salut. De ce-ai venit? — Am găsit adresa la biroul registraturii. Am sunat aici de câteva ori, dar n-a răspuns nimeni
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
aproape incendiată de o haită de indivizi din SA. Dar martorul derulării acțiunii din cale-afară de zgomotoase și la care poliția orașului s-a mulțumit să asiste, probabil din cauză că focul nu s-a întețit, va fi fost în orice caz uimit. Și atât. Cu oricât sârg scormonesc prin frunzișul amintirilor mele, nu se găsește nimic care mi-ar fi favorabil. Este evident că nu au existat nici un fel de îndoieli care să-mi fi tulburat anii copilăriei. Mai mult, ușor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
altarului, un preot tânăr cu surâs enigmatic, care nu aducea nici măcar pe departe cu Sfinția Sa părintele Wiehnke, m-a rugat să-i dau un autograf pe un exemplar din ediția poloneză a cărții numite, la care autorul, în prezența traducătorilor uimiți și a lectorului său, nu a ezitat să-și pună numele sub titlu; căci nu eu am fost acela care a rupt atunci micuța stropitoare a pruncului Iisus de pe altarul Fecioarei din Biserica Inima lui Christos. A fost cineva mânat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
explodând, când departe, când aproape - fără un sunet își găsesc ținta -, mă holbez acum, ca să nu fiu nevoit să mai văd, la restul de supă din gamela de tablă, pe de o parte sunt încă flămând, pe de alta spectator uimit, care e numai martor și parcă neimplicat în niște întâmplări ca dintr-un film mut, mă transform însă acum dintr-o trăsătură de condei într-un Grimmelshausen mutat în timpul cel mai recent și căruia, în decursul anilor de război plini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
legănându-se inert din umărul drept, care cedează de îndată ce eu și încă cineva încercăm să-l ridicăm - iată-l, aici era! - pe caporalul meu. Schije de obuz i-au zdrențuit picioarele. În partea de sus pare să fie zdravăn. Privește uimit, neîncrezător... Pe urmă, nisipul învârtejit îmi acoperă vederea spre bucătăria care aburește neatinsă, până când noi - el purtat pe sus, eu sprijinit - suntem transportați într-o mașină a sanitarilor, numită pe scurt Sanka. Un sanitar sare-n picioare. Alți răniți sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Karlsbad se aflau rușii, în oraș se găseau americani cu pielea albă și cu pielea neagră; urmăream cu curiozitate apariția lor. Veneau fără zgomot, în ghete cu șireturi și tălpi de cauciuc. Ce contrast cu zgomotoasele noastre cizme cazone. Eram uimiți. Și se prea poate ca mie să-mi fi impus respect faptul că învingătorii mestecau gumă cu atâta stăruință. Și că abia dacă făceau un pas pe jos; mereu, până și pe distanțe scurte, se deplasau neglijent în jeep-urile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
a primit în farfurie o aripă, pe deasupra și iadeșul, ceea ce i-a îndată curaj să se lanseze într-un discurs mai lung. El a lăudat umplutura de castane și ne-a povestit, în timp ce mâncam, Annei, mie și celor patru copii uimiți, când în ritm accelerat, când iarăși cu încetinitorul, basmul său care nu voia să se mai termine despre omul neterminat și pe parcursul căruia ajungea de la Thomas Müntzer la Karl Marx și, derivat din mesajul mesianic al acestuia, la Old Shatterhand
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
acestuia. La Düsseldorf venise ca să vândă municipalității un bronz în mărime naturală. Mai târziu, fata goală al cărei model fusese ea în anii tinereții avea să stea pe un soclu în parcul castelului. Pentru noi, care asistam la apariția ei uimiți ca în fața unui fenomen natural, ea a cântat, seara, cântece revoluționare în germană și-n rusă. În timpul ăsta, l-a zăpăcit pentru mult timp pe prietenul meu Geldmacher și i l-a suflat lui Trude Esser pe iubitul ei, Manfred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
făcute de Mika-Le. Așadar, vestibulul era, în adevăr, pădurea acelui Puck, cu părul ca o iască neagră și ochii aurii, pali ca monedele fără efigie, cu luciul șters ca un abur... Mini - Așa e când înnădești casa, uită la ea uimit și dete din umeri. Revăzu din ce în ce mai bine în minte pe Mika-Le. Nu era frumoasă, nu era urâtă. Nu exista decât dacă ceva sau cineva ți-o aducea dinaintea privirei, atunci chipul cam veșted, cu tenul sarbăd, se impunea atenției prin
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
spre ușa lui Rim. - Birjarul, duduie! Birjarul! șopti cu mâna făcută pâlnie la gură. Ochii lui Mini se măreau din ce în ce! - Care birjar? . . . - Al matale . Cică mai sade? . . . - Ce? Vrei să pleci? întrebă Lina. - Mai stau! declară Mini uimită. Dar l-am uitat! mărturisi încet, confuză, ca și cum era o vină de care se temea, nu o neglijență care o costa. Ca și cum avea o a doua conștiință superioară, către care nu vrea să dea greș . Rămase descumpănită. Nory o privea
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
un strat superior al vieței, era starea aceea când ea, Mini, nu mai era glorios înglobată în substanța ultimului strat luminos, ci era un atom plăpând, desprins din el, în preajma unei lumini noi, care abia se întrevedea. Atunci, ușoară, plutitoare, uimită, sta ca un fulg în pragul unei ferestre, privind spre un început al cunoașterei. Cu o desfătare leneșă, Mini își isprăvise baia. Lăsă din mâini buretele mare, privindu-1 cu un surâs. Nimic din substanța minunată a naturei nu e străin
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
o ascultăm mereu. Ei au un fiu, Amedeo. Acasă Amedeo stă la masa din păduricea noastră de salcâmi lăngă bunica lui și eu cred că visez. Ba cred că de când am văzut automobilul încă nu m-am trezit. Îl privesc uimită și constat că e și mai frumos, are genele lungi și dese, iar ochii par desenați cu migală de un pictor renascentist. Copilul mă privește și îi spune bunicii:”Buni, vreau să vină și ea la noi să ne jucăm
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
agăț de el privirile disperate ... ...Comunicăm subliminal. Înțelege că vreau să ies din încăpere...Mă ia de mână și-mi spune: -Știam de ieri că ai să vii...ți-am găsit gazdă... Hai să mergi să vezi. Cei doi privesc uimiți cum scap din strânsoare și spun într-un glas: Las` că are timp... Dar noi deja ne îndreptăm spre ieșire...Afară îmi spune ca să mă încurajeze: -Nu-s așa tot timpul...O să vezi cu timpul...azi ai avut ghinion... Spun încurcată
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Arhimede se află la București. Acolo se răstoarnă în favoarea noastră echilibrul de forțe, prin intrarea în acțiune a armatei române. Prin răspunsul dat lui Saint-Aulaire, Poincaré și-a afirmat poziția și față de Berthelot: - Vă urez succes, dar aș fi foarte uimit dacă România ar marșa. Da, sângele apă nu se face în Franța acelui timp, trăiau, între mulți alții, și două românce celebre chiar și în „țara luminii”, plină întotdeauna de mari personalități, în toate domeniile. Una era Anna ÎAnne-Elisabethă de
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92342]
-
ale cântecului, au încetat și ei. Acum înțeleg de ce n-a acceptat să vină cu mine când am fost la ea acasă. Ce surprinzătoare este fata asta! Nu după mult timp, Teofana bate la ușă. Cezar îi deschide și rămâne uimit văzând-o atât de frumoasă cu obrajii ei cu gropițe, cu rochia violetă ca petalele toporașilor de primăvară care îi pune în evidență frumusețea corpului după ce îi ia paltonul, cu cerceii cu piatră roz pe care Zina insistase să-i
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
știu câta oară ca un bărbat protector. Ultima zi de plajă le strecura regretul că zilele frumoase luau sfârșit. Au sta mult la soare și în apă ca pentru ultima oară. — Te-ai bronzat frumos!îl admira Teofana. Va rămâne uimită prietena sau iubita ta când te va revedea. — Nu am iubită. — Nici prietenă? — Prietene îmi sunt toate fetele de la birou. — Probabil că tu ai un iubit. — Am și nu am. — De ce spui asta? — Fiindcă este plecat de mai bine de
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
ca să observ toate aceste detalii pentru că, în prima clipă, i-am pus mâna la ochi țiganului, carre nu înceta să necheze, parcă ar fi văzut-o pe mă-sa goală. A...tu erai", s-a întrebat ea mirată sau poate uimită de faptul că i-am pus mâna la ochi cioranului, care cred că dădea și din urechi de bucurie. "L-am adus pe Scaraoțchi ăsta să repare ventilatorul și nu vroiam să te trezesc, de-aia mă certam cu el
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
intre, bineînțeles. Așa că m-am dus să o trag puțin de limbă. Ce-i drept era foarte bună, așa că intenția mea era clară. Am întrebat-o cine e și mi-a răspuns cu nonșalanță: "Sînt iubita lui d. (adică eu)". Uimit cât de mult tupeu are, am întrebat-o despre d. (adică tot eu): cum e, când l-a cunoscut și de când sânt împreună. Ea (adică ea) mi-a relatat, cu o imaginație debordantă, cum el (adica eu) a curtat-o
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
său. Apoi, după ce încuie cu grijă ușa traversă holul. Intrând în salon îl remarcă pe unul din locuitorii propriului său sat, un comerciant pe nume Nordegg, stând în picioare lângă intrare. Gosseyn îl salută din cap, surâzând. Omul îl privi uimit și nu-i răspunse în nici un fel. O clipă, Gosseyn găsi bizară o asemenea atitudine. Dar această impresie dispăru din mintea sa când băgă de seamă că restul numeroasei asistențe îl privea. Priviri luminoase prietenești, fețe curioase, amabile, dar cântărindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
de Venus, domnule Gosseyn. În timp ce se răsucea pentru a pleca, Nordegg, consăteanul din Cress-Village, îl ocoli și se aplecă deasupra registrului. Când Gosseyn privi din nou, Nordegg îi vorbea cu însuflețire bătrânului domn, care părea să nu fie de acord. Uimit, Gosseyn îl urmări o clipă, apoi renunță să se mai gândească la ei, deoarece un omuleț jovial, găsind un colțișor mai liber în sala supraaglomerată, tocmai ridica mâna. ― Doamnelor și domnilor începu el. Îmi voi permite să vă rog să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
înfiorătorul mutilat, al cărui ego se dezvoltase anormal, fără ca psihiatrii ― a căror datorie este de a supraveghea pe indivizii periculoși ― să-și fi putut da seama. În dimineața următoare, Gosseyn se trezi tot într-o casă tăcută. Coborî din pat, uimit că nu a fost încă descoperit, se decise să-i mai acorde lui Crang o zi întreagă, înainte de a intreprinde vreo acțiune definitivă. Ar fi putut încerca mai multe variante. Spre exemplu, un apel prin videofon către centrala cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
ardea degetele, în timp ce încerca să-l pună la loc. Deodată, fu cuprins, fără îndoială de amețeală, căci se clătină și se prăbuși cu fața în jos, lovindu-se de distorsor. Încerca o stranie senzație de plutire, de lipsă de greutate. Uimit, redeschise ochii. Zăcea pe o parte în întunericul cel mai desăvârșit, iar nările îi erau invadate de aroma complexă a lemnului în plină creștere. Era un parfum greu, familiar, dar lui Gosseyn îi trebui o bună bucată de timp până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]