23,989 matches
-
FERICIT, MĂ SIMT GROAZNIC! Toți participanții stau pe scaune dispuse în formă de cerc. Unul se întoarce spre vecinul lui și spune: „Sunt fericit“, dar cu o expresie cât mai deprimată, tristă pe față. Sau spune „Mă simt groaznic“, dar zâmbește fericit. Lucrurile se repetă în cerc, fiecare participant încercând să facă ceva aproape imposibil, ceea ce va duce la izbucnirea în râs a tuturor participanților la joc. JOCURI PENTRU DEZVOLTAREA COMUNICĂRII șI CONȘTIINȚEI DE SINE 1. GHICEȘTE! Rugați copiii să formeze
Micii năzdrăvani, conflictul şi jocul by Alina Nicoleta Bursuc () [Corola-publishinghouse/Science/1683_a_3100]
-
trăită, fie de apariția regulată a unei voci narative la persoana a III-a care creează o imagine din exterior a personajului, permițându-i acestuia un moment de respiro, însoțit de anumite gesturi care completează sugestiv tăcerea: ,, Se opri iarăși zâmbind. Apoi se întoarse brusc cu fața spre celălalt.” - p.13; ,, Se opri din nou, ca să-și aprindă o țigare, fără grabă [...]” - p.15; ,,Mavrodin se opri obosit, ca și cum ar fi ajuns, pe neașteptate la capătul puterilor [...]” - p.20; ,, Mavrodin spuse
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
pe care Camil Petrescu îl folosește în Patul lui Procust pentru a justifica și a ,,autentifica” povestirea pe care Fred Vasilescu vrea să o ,,ofere” unui romancier : ,, -... Poate că are să-ți folosească odată, în vreo carte de-a dumitale, adăogă, zâmbind amar. Și parcă mi-a pierit și mie somnul... Mi-au adus aminte întâmplările dumitale de o mare iubire a mea.” (p.80) Următorul capitol debutează chiar cu povestea în sine, fără nici o altă introducere. Hasnaș se întoarce în trecut
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
vină în toate astea... Te rog să mă ierți. Ne putem despărți oricând... Îngânai câteva cuvinte la întâmplare. Dar, recunosc, eram destul de emoționat. Nu știu dacă a simțit asta. M-a privit însă mai cald, cu oarecare simpatie chiar. A zâmbit și mi-a prins mâna. [...]” (p.100) Alternarea replicilor efective cu aceste fraze comentativdescriptive dă impresia unui scenariu deja scris, deja ,,jucat”, la care regizorul adaugă câteva explicații în plus. Impresia aceasta de discurs fragmentat persistă de la primele pagini ale
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
brusc, foame și sete; n-am apucat... De ce stă bestia aia, cu spatele la mine? Întoar ce-l, să mă privească-n față, dacă are curaj!... Pînă la urmă, ne-a privit în față un...agent de pază care ne-a sugerat, zîmbind, să ne-ntoarcem acolo unde am consumat pînă la ora aceea. Am plecat la gară cu o experiență în plus, utilă și ea: a nu se mai intra în localuri în care stau la masă animale de pluș. Punct. Cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
Penciulescu ș.a.) nu mai erau în țară. Neinspirat, Mihai Dimiu, și el profesor la regie, dar prezent acolo, a vrut să facă un joc de cuvinte nu rău: "Nu te panica, Dane! Consideră-mă locotenentul celor de dincolo!"... Cînd toți zîmbeau și se înfiripase o rumoare pașnică, de undeva, de după o actriță planturoasă, s-a auzit o voce gîjîită și vehementă: Nu cred că sînteți mîndru, tovarășul Dimiu, să fiți reprezentantul unor mișei care și-au trădat patria! Într-o vreme
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
tv. își propune (ori are sarcină) să reabiliteze contestata montare a Naționalului bucureștean cu Scrisoarea pierdută; după ce ni se spune să nu cumva să pierdem acest eveniment cultural, sînt intervievați actorii din rolurile principale; Tania Popa, interpreta doamnei Trahanache, mărturisește zîmbind și chiar chicotind (cum îi e felul): Ce , mă gîndeam eu la Zoe!? Nu-mi place mie să joc prințese d-astea!"... Se vede că regizorul le-a explicat pe îndelete actorilor cam ce condiție socială aveau eroii cărora le-
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
suporta nici un fel de haine, stătea toată ziua dezbrăcată și doar seara la culcare accepta să fie acoperită cu un cearceaf); totuși, unii dintre ei, paradoxal, pot deveni cooperanți și chiar să dorească să fie atinși (o fetiță începea să zâmbească sau chiar să râdă când era gâdilată, având, astfel, o schiță de interacțiune). 2.5.3.3. Criteriul diagnosticului diferențial Diagnosticarea diferențială urmărește realizarea unei cunoașteri ce poate asigura corectitudinea încadrării copilului în sindromul autist și se realizează în trei
Modalităţi educaţional - terapeutice de abordare a copiilor cu autism by Raţă Marinela () [Corola-publishinghouse/Science/91883_a_93198]
-
mea de familia Ionescu s-a consumat într-o după amiază de vară tîrzie când Doamna și Domnul Ionescu m-au condus până la poartă, printre copacii ce străjuiau cărarea. Domnul Ionescu schiopătând (a fost rănit pe front) mi-a spus zâmbind că ar dori să-l vadă pe V. I. Popa sculptat în piatra. Nutresc speranța, că familia Ionescu și nu numai ei, să vadă de acolo din ceruri, materializarea promisiunii mele din anul 1973, de a-l imortaliza pe dramaturgul
Victor Ion Popa și comuna Dodești by MIHAI APOSTU () [Corola-publishinghouse/Science/91678_a_93471]
-
de vedere ale participanților asupra respectivei teme. Este greu să ascultați persoane ce nu cunosc programul la fel de bine ca dumneavoastră sau critică un program la care dumneavoastră țineți și pe care îl apreciați foarte mult. E și mai greu să zâmbiți și să le mulțumiți după ce au desființat programul dumneavoastră de suflet. Unii moderatori comit greșeala de a apăra respectivul program sau de a da explicații, în loc să asculte pur și simplu. Moderatorii de focus grupuri profesioniști au un avantaj net în
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
traversează ceasuri de fericire. Tot ce vede și aude, tot ce se petrece cu el nu e menționat decât pentru a lumina, „în văpaia lunii”, stări sufletești gingașe, stârnite insului, președinte de colectivă, de o fată ce pare a-i zâmbi dintr-o stea, fata fiind colegă la crescătoria de păsări a soției pierdute. Într-o seamă de povestiri, întocmai ca în cele sadoveniene de tinerețe, sunt evocate fapte năpraznice, dar altfel decât la Sadoveanu, și acestea par inerente existenței. Par
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
scenă, proaspăt coregrafiate; vocea ei pare să se bucure de nou învățata limbă spaniolă [...]. Pe parcursul porțiunilor instrumentale ale cântecelor, Selena se angajează în mici discuții (small talk, în limba engleză) cu cei care urcă la microfon. Mereu, Selena râde și zâmbește. Ea face din interacțiuni parte din muzica sa; acestea nu distrag atenția de la actul muzical propriu-zis"14. Povestea, prin urmare, pare să continue, chiar atunci când, după cei mai mulți, și-a încheiat menirea: dacă, într-adevăr, o "poveste personală" poate constitui, de
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
o împrejurare ca asta. Un vals, un tango, o romanță, două, trei, nouă... Ai ceva? Ești obosit? Mihai: (reîntors din alt timp și alte gînduri) Ce? A, da... Poate... Maria: Și dacă ai fi, nu-i normal?... (se privesc și zîmbesc fiecare în felul său complici parcă). Bunica: Iaca am adus cafeluțele... Pentru toți. Maria: Mamă! Da' ceașca aia, mai mare, chinezească, adus-o? S-o oferim sărbătoritului. Mihai: Marie, mai potolește-te! (bunica iese) Maria: Da' ce ai, frate! Eu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
am sacrificat principiul notelor de subsol, spre a oferi cititorilor, în corpul textului, referințele la paginile și titlurile operelor citate, urmând ca indicațiile complete să fie regăsite în bibliografia de la sfârșitul volumului. „Zgomot de cheie. Se deschide ușa. Apare gardianul zâmbind. Aruncă o privire cu subînțeles către Ochi Verzi. Supraveghetorul general în ținută de ceremonie, împreună cu supraveghetorul celulei. SUPRAVEGHETORUL GENERAL: Am auzit, am văzut tot. Pentru tine, și din locul unde stăteai de pază, treaba devenea comică; pentru noi, dincolo de vizor
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
pragului" Supravegherea amenință mai ales marginile, împrejmuirile, făcându-le vulnerabile. O atestă operele și experiențele istorice. Constatarea devine însă caducă odată cu apariția telesupravegherii care, de la Orwell încoace, nu se mai încurcă în asemenea subtilități: ea este acum centrală, explicită, afișată. „Zâmbiți, sunteți văzuți!”, se poate citi în autobuzele pariziene. Deplasare datorată modernității. Supravegherea și-a schimbat practicile, dar asta nu ne va împiedica să aruncăm o privire asupra formelor prin care se exercita odinioară și care marchează încă imaginarul nostru de
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
de strălucire, ci și grotesc de banală. El vrea să ne convingă că existența omului contemporan este sufocată de civilizație și protestul tragic se transformă în discurs epigramatic și caricatural, absurd sau trivial. ori pur și simplu ne face să zâmbim. Volumul " Tușiți" repetă în aceeași manieră tot ce e spus în cele anterioare apariției lui. Același dozaj de inventivitate, același simț al colosalului într-un lung proces de "Demistificare a literaturii 9.. Totuși, trebuie remarcată reprezentația mai puțin veselă, ironia
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
de casco ați avea și oricât de iscusit ar fi avocatul care vă apără interesele, tot nu recuperați paguba; • la intrarea în piață nu există garderobă; nu vă lăsați mantoul la prima tarabă ori pe mâna primei persoane care vă zâmbește, riscați să rămâneți fără; • când intrați în piață, nu e cazul să căutați un scaun liber pe care să vă așezați; de asemenea, nu e cazul să căutați o tarabă liberă; dacă toate tarabele sunt libere înseamnă că piața e
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
în pat, unde era ceva de speriat. Vă pot spune că îi plăcea să mă iubească pe muzică nigger și chiar făcuse un CD al nostru, o compilație de rap, hip hop și slow. Cînd mergeam la culcare, întâi îmi zâmbea complice și mă fixa amenințător cu arătătorul, apoi apăsa ostentativ butonul repeat, dădea play și mă fugărea prin dormitor cât să se întărâte un pic. Atunci era momentul să mă împiedic... Până să încheie, ascultam CD-ul de două-trei ori
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
ne aduci un ceai gol, te iubim.“ „Gol?“, a cerut el confirmarea, oarecum surprins... Îi mijise un altfel de zâmbet în colțul gurii, dar se prefăcea că nu înțelege. „Gol-gol“, a zis amica mea. „Gol-goluț“, i-am spus și eu zâmbind... Replica era echivocă, dar glumeam și mă gândeam la ce ar fi urmat după plecarea ei. Nu știu ce-a fost în capul meu, mi se ștersese cu totul din memorie experiența nefericită cu pâinea goală. Abia când l-am
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
era relația noastră, totul s-a sfârșit într-o zi când l-am prins în casă cu fosta lui nevastă, cea tânără și mare gospodină. Nu m-a deranjat că purta doar un maiou de-al lui și nici că zâmbea în pat cu tot trupul, semileșinată de plăcere (vreo zece minute nici nu m-a observat, era ca în transă, fixa tavanul cu privirea de parcă stătea să cadă pe ea...); așa sunt bărbații, cam porci, ce să aștepți de la ei
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
ca un arbitru la concursul de Miss, am simțit că-mi dă nota maximă și m-a abordat de parcă ne cunoșteam de când lumea: „Mănânci lături de la ăștia“? Chelnerul tocmai se întorcea cu apa și l-a auzit, dar i-a zâmbit slugarnic... M-a invitat la masa lui și mi-a descris cu gesturi largi și lux de amănunte ce minunății gătise el în seara aceea... Un bărbat gospodar? Ciupiți-mă, să-mi dau seama dacă e real sau doar visez
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
Ciupiți-mă, să-mi dau seama dacă e real sau doar visez. Mă simțeam de parcă îmi pusese Dumnezeu mâna-n cap... Din când în când se întrerupea din povestit și cerea confirmarea colegilor, așezați la câteva mese distanță, iar aceștia zâmbeau până la molarii din aur masiv și-l aprobau respectuos. Nu exagerase cu nimic, m-am convins cu propriile papile gustative chiar în acea seară... Eu - nemâncată și în căutarea unui extraterestru; el - destul de arătos, dominant ca un super-CEO, orientat spre
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
de el în biroul patronului - un moșulică pe care nu ți l-ai fi imaginat altfel decât în postura de bucătar -, am zis că-mi este sortit, că prea ne așeza viața față în față. M-a văzut, mi-a zâmbit larg - nu uitase nici el întâlnirea de la bancă - , și-a umflat pectoralii și mi-a aruncat niște priviri languroase, de latino-lover ușor penibil, apoi s-a amestecat în discuție și l-a convins pe patron să angajeze temporar niște practicanți
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
aceste sfaturi utile, consideră că mă cunoști deja. În mod sigur ne-am întâlnit măcar o dată în viață prin vreo stațiune de lux, pe la vreun restaurant de cinci stele ori pe la o sindrofie top management. Sunt convinsă că ne-am zâmbit complice, ca de la extraterestră la extraterestră, ne-am evaluat reciproc perechea ori măcar ținuta, ne-am plasat în poziția învingătoarelor - „Eu sunt OK, tu ești OK“ - și ne-am văzut mai departe de viață. Știu că în scurt timp ne
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
de tot!..." Nouă copii, coane Fănică, să trăiți! nu mai puțin... Statul n-are idee de ce face omul acasă, ne cere numai datoria; dar de! Nouă copii și optzeci de lei pe lună: famelie mare, renumerație mică, după buget. Tipătescu: (zâmbind) Nu-i vorbă, după buget e mică, așa e... decât tu nu ești băiat prost; o mai cârpești, de ici, de colo; dacă nu curge, pică... Las' că știm noi! Pristanda: Știți! Cum să nu știți, coane Fănică, să trăiți
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]