25,230 matches
-
Criteria permite precizarea criteriilor pe care se construiește interogarea; Or - operator logic de selecție. O interogare creată în modul manual asistat poate fi executată fie prin butonul de comandă Run, fie prin selectarea opțiunii Datasheet View aferente listei derulante Design-View. Salvarea interogării se poate realiza astfel: prin opțiunea Save aferentă tab-ului principal File; apelarea butonului , din bara de comenzi rapide (Quick Access Toolbar). Dacă fereastra de editare a interogării este închisă, utilizatorul este întrebat dacă dorește salvarea obiectului creat, specificând numele
Baze de date financiar-contabile by Florin Mihai, Pavel Năstase, Andrei Stanciu, Bogdan Ionescu, Ilie Tamaş () [Corola-publishinghouse/Science/217_a_477]
-
aferente listei derulante Design-View. Salvarea interogării se poate realiza astfel: prin opțiunea Save aferentă tab-ului principal File; apelarea butonului , din bara de comenzi rapide (Quick Access Toolbar). Dacă fereastra de editare a interogării este închisă, utilizatorul este întrebat dacă dorește salvarea obiectului creat, specificând numele acestuia. O interogare poate fi modificată doar după ce interogarea a fost deschisă în modul Design. Modificarea interogării poate presupune ștergerea unor câmpuri din linia Field, modificarea unor condiții specificate în linia Criteria, extinderea sursei de date
Baze de date financiar-contabile by Florin Mihai, Pavel Năstase, Andrei Stanciu, Bogdan Ionescu, Ilie Tamaş () [Corola-publishinghouse/Science/217_a_477]
-
a federalismului european și o victoria a celor, din Franța și de oriunde, care au rămas fideli principiului suveranității naționale. Ne-am putea contrazice cu Alan Milward că în anii 1950 și 1960, Europa a fost un important instrument "de salvare" a statului-națiune.14 Acest lucru s-a datorat în deosebi faptului că a devenit instrumentul prin care statele membre și-au reconstruit economiile și societățile cu sprijinul Planului Marshall. Dar aceasta a fost și perioada în care explozia economică postbelică
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
care se datorează încălcării legilor, de care se ocupă mass media, ci aceea care se efectuează din cauza „coruperii legilor”. Legi ad hoc, precum legea din 1984 care a inventat concesionarul unic, adică a desemnat o bună parte a muncii de salvare a lagunei din Veneția (18 miliarde de euro de azi) unui monopolist. Acesta, Consorțiul Veneția Nouă, a realizat în acești treizeci de ani lucrări pentru MoSE de peste 6 miliarde (în euro de azi), cu un excedent pentru Stat, deci pentru
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
ar fi raza. / Obscuritatea e a bărbatului”; frumusețea femeii e „singura religie care uimește înțelepciunea” etc. Lungi poeme (volume întregi nefiind decât un asemenea unic text, compus muzical) sunt expresia chinului spiritual și a slavei, a suferinței mundane și a salvării, a rugăciunii și devoțiunii / umilinței ( Aproape tac, aproape plâng, aproape sunt, 1995), a „melanholiei deșertăciunilor” (amplul poem din 1996), a presiunii realității care „țâșnește ca apa din sifon” și a transformării ei, a graniței subtile dintre ființă și neființă - totul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286914_a_288243]
-
ale trecutului, precum este să meargă înainte; încântat de regenerare, și totuși dorind să se elibereze de formulele moarte ale trecutului. În mod fundamental, el amestecă optimismul renascentist cu cel al futuriștilor, dar este pesimist în legătură cu identificarea oricărui punct de salvare, fie acesta tehnologia, o societate fără clase, o meritocrație sau o organizare rațională a economiei mondiale"34. Ambivalența atitudinii față de trecut pare să fie astfel o caracteristică a postmodernismului în ansamblu, care este prins între reinventarea, revizitarea și utilizarea sa
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
prima și cea mai importantă funcție a managementului, una dintre responsabilitățile esențiale ale managerilor din ziua de azi. Planul managerului este harta departamentului pentru a se descurca pe căi neumblate. 3. Planurile bune anticipează eventuale probleme și conțin „clauze de salvare”. Asigurați-vă că planurile concepute de compania dumneavoastră iau În considerare și obstacolele care pot să apară după ce au fost Îndeplinite. 4. Concepeți planurile și obiectivele dumneavoastră, astfel Încât să fie cât mai specifice posibil. Nu uitați, planurile neclare duc la
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
implicat într-un plan de eliberare a lui Agrippa, proba că vizitase insula Elba, apropiată de Planasia unde se afla nepotul împăratului (cf. Pontica 2, 3, 83-84). Dar alți exegeți 27 neagă faptul că Ovidiu ar fi cunoscut planul de salvare a lui Agrippa. Chiar și prin această formă, ipoteza se opune mărturiei poetului care declară că vina sa constă în aliquid vidi, involuntar și întâmplător, fapt care a rămas, până azi, învăluit in mister. Poetul a luat cu sine, în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
infracțiuni necomise ne face să ne gândim că propria-i greșeală ar fi asemănătoare acestora, ar aparține aceleiași sfere și, de aceea, ar trebui căutată în aceeași direcție. El declară într-o scrisoare: "... nu pot să nu sper la nici o salvare, căci cauza pedepsei mele nu este una sângeroasă. Nu am atentat, în încercarea de a distruge totul, la capul Cezarului, care e capul universului; nu am spus nimic (compromițător), limba mea nu a violat nici un secret (de stat)88, nici un
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a fi avut ochi89. Totuși nu mă pot apăra de orice vinovăție: o greșeală stă la baza acuzării mele"90. Așadar, poetul știe că delictele pe care el le-a trecut în revistă ca necomise "nu oferă nicio posibilitate de salvare" și că al său, dimpotrivă, nefiind de aceeași gravitate, nu îi neagă posibilitatea de a spera. Într-adevăr, cum ușor de observat, primele cer pedeapsa maximă: atentat la viața lui Augustus, trădarea secretelor de stat, (violență și) incorectitudine de limbaj
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Augustus, înregistra mai multe răsturnări de situație 282. Reînoiește cererea pentru un loc de exil mai bun; îl cere tatăl lui Messalinus a cărui elocvență era încă vie, îl cere fratele Cotta Maximus, deși se temea poate că implicarea în salvarea lui Ovidiu i-ar putea dăuna lui Messalinus; în fine, îl cere întreaga familie. Cu excepția Artei (amatoria), Messalinus aproba talentul lui Ovidiu, talent de care acesta, însă, se folosise rău: de aici reiese recunoașterea că, și în afară de Ars amatoria, Ovidiu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
statornicea la Roma și ocazia pe care au avut-o adepții republicii nu a fost valorificată. Din această cauză, în scrisoarea noastră se simte acut că Ovidiu era complet dezorientat. Ovidiu continua să afirme că-și datorează viața Cezarilor și salvarea lui Sextus (Caesaribus vitam, Sexto debere salutem: v. 3). După zei, Sextus va fi pentru el numărul unu, deoarece (observă parcurgându-și retrospectiv trecutul), în toată viața lui mizeră, nu a existat nici un moment în care el să fi fost
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
va auzi spunând că el este al lui Sextus Pompeius. Și toate regiunile îl vor auzi spunând la fel, pentru ca Muza sa să poată să ajungă dincolo de ferocii Geți. Se va afla de la toți că Sextus este cauza și protectorul salvării lui și că Ovidiu este al lui chiar mai mult decât dacă l-ar fi cântărit în aur. Cu această exaltare a lui Sextus Pompeius se termină această ultimă scrisoare pe care i-a dedicat-o Ovidiu. Privind cu ironie
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
să nu se mai spună că își plictisește soția, care, oricât de cinstită ar fi în ceea ce-l privește, e atât de timidă și de lipsită de experiență! De-acum va suporta totul: și-a pierdut orice speranță legată de salvarea sa și știe din surse sigure că s-a zis cu el și că va fi îngropat pe malurile Pontului Euxin. E o realitate sau o mascaradă menită să ascundă tensiunea, așteptarea, sau, mai bine zis, jubilația în așteptarea unui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
aceste boabe" [este vorba de un vot care se dă depunând un bob în urnă, n. tr.]. E destul însă să scriem fabis cu majusculă, nu cu minusculă, pentru ca cel care face ritul respectiv descris în acest vers, în loc să aștepte salvarea lui și alor săi... de la boabe, să o aștepte nici mai mult nici mai puțin de la familia Fabia. Suntem perfect de acord că asemenea posibile interpretări echivoce nu trebuie admise cu inima ușoară. Dar, din moment ce, în atâtea alte cazuri Ovidiu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
modifică prin contactul cu un obiect aflat el Însuși În stare de stingere. Fuga dintr-un cerc de durere se Încheie cu intrarea În alt cerc al durerii. Obiectul liric a devenit o capcană, adăpostul este o Închisoare mai mare, salvarea este o sursă nouă de suferință. Glasul interior ascultă acum „jalnicul glas” al lucrurilor ce pier, ochiul descoperă vederea „cea tristă” a pietrelor În ruină. Ocrotirea este, În fapt, o instalare Într-o durere mîngîietoare, adăpostul ia Înfățișarea unui mormînt
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
imagine curentă În poezia timpului. CÎrlova a ținut astfel să Încoroneze poemul său și să-și Înnobileze jalea printr-o referință din afara spațiului său de meditație. Acela sugera o statornicie, marea (un spațiu străin) dublează sugestia insecurității și limitează perspectiva salvării. VI Ion Heliade Rădulescu. Trei verbe esențiale: a crea, a plasma, a edifica. Impaciența și lăcomia acumulării „În sfîntul meu nesațiu, delirul meu cel mare” Pentru Ion Heliade Rădulescu a scrie Înseamnă, În sensul cel mai plin, a crea, a
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
vibreze coarda cea mai fină a lirei: „Tot e tăcut și jalnic, Însă așa cum ești Singură porți povara mărirei românești, TÎrgoviște căzută! poetul Întristat Coloare variate În sînu-ți a aflat...” Tot aici se află și „semnul mîntuinței”, posibilitatea (simbolică) de salvare. Turnul devine, În acest spațiu imaginar, o cîrmă: biblica, vestitoarea coloană de foc care duce poporul lui Israel spre pămîntul făgăduinței: „Să fie nouă cîrma, coloana cea de foc, Coloana ce odată din țara de exil Pe calea mîntuirei ducea
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
din țara de exil Pe calea mîntuirei ducea pe Israil.” În acest spațiu dominat de semnele morții se declanșează, printr-o curioasă răsturnare de simboluri, energiile cele mai mari. Schitul, turnul părăsit, ruinele zidurilor devin simboluri ale energiei și ale salvării. O deplasare de orar se petrece În poezia lui Grigore Alexandrescu. Iancu Văcărescu, CÎrlova, Ion Heliade Rădulescu erau, cu predilecție, poeți ai Înserării. Grigore Alexandrescu este, mai ales, un poet al nocturnului. Căderea Întunericului este la el momentul cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
este ea”. Acesta este momentul inaugural, și cel mai puternic liric, al iubirii În poemele lui Gr. Alexandrescu. De el se leagă o promisiune de fericire. Figura așteptării este, În fond, o figură a promisiunii de plenitudine, a speranței de salvare. „Nădăjduiesc Într-Însul”, zice poetul, În meditațiile lui reci despre amor. Starea de plenitudine este Însă scurtă, extazul se concentrează Într-un minut: „minutul cel Încîntat”, „minutul cel dorit” (Nu, a ta moarte...). Înainte de acest minut fericit este așteptarea, după
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
voi fi orce Îți place, Și de lume și de toate Împreună neom desface.” Prieteșugul nu este numai o soluție a timpului, o figură a senectuții potolite, prieteșugul este și o cale de a ieși din starea de chin. O salvare prin schimbarea de regim a pasiunii: diminuarea voită a intensității, revanșa rațiunii asupra sentimentului. Alexadrescu aspiră la starea de frăție cordială: „A! dacă-n astă lume ceva putea fi-n stare S-aline, să adoarmă un chin sfîșiitor, O știu
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
se Încheie odată cu terminarea poemului. Citind versurile lui Alecsandri, impresia ce ne-o facem este că niciodată spiritul liric nu se rătăcește, nu rămîne suspendat, prizonierul unei situații fără ieșire. Există totdeauna o cale de Întoarcere, există o soluție de salvare și, cea dintîi, este chiar evitarea situațiilor limită. Poemul durează exact cît durează zborul fanteziei, miza poetului nu depășește niciodată posibilitățile lui reale. Alecsandri nu cunoaște conflictul În care intră deseori spiritul poetic Între a voi și a nu putea
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Ieșirii”... Decizia lui Conachi este de a nu lua nici o decizie. Acțiunea lui este de a se lamenta. Ieșirea este de a nu ieși din acest lung, insuportabil „pustiu de jale”... Există, adevărat, o soluție: moartea, insă moartea nu vine. Salvarea e a trăi În insuportabilul care durează, a trăi exaltînd neputința de a trăi: „Amar mie, În ce valuri norocul mă aruncară, Nu știu, mai trăiesc pe lume sau din lume sînt afară! Și de sînt și de am viață
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
sentimental, „oțărit” de bucuriile lumii, Îngrețoșat de tot. Caută vreo „grozăvie, vreun loc Întunecat să se afunde În durere... și nu află. Fuga nu rezolvă nimic dacă „amurezata” nu-i aproape. Este limpede că exilul nu c o soluție de salvare pentru omul Îndrăgostit. d) Obiectele, peisajul exilului amoros mai vin o dată În niște poeme de tonalitate villonescă. „Dar unde-i copaciul mare”? - Întreabă Conachi, după 26 de ani, la Slănic. acolo unde avusese loc „pe o așa fulgeroasă și cu
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
hîrtie, sau pe orice alt obiect, pe care se poate scrie, numele dumneavoastră cel prea dulce și venerabil anume și zic aceasta, deoarece vă iubesc mult din obligație, și fiindcă mă Înfricoșez ca nu cumva moartea, atît de dorită, fiind salvarea nenorocirii mele, mi se va părea greu de suferit și mă va priva astăzi de această singură a mea fericire pe pămînt, adică să vă scriu, și să mă gîndesc, și să pronunț numele dumneavoastră cel dulce. Și precum lebăda
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]