27,370 matches
-
-l recunoscură cu greu, Mahukutah le povesti despre marele potop. Oamenii îl întrebau cum se numea țara scufundată și el le răspundea că țara scufundată s-a numit Ațtlan. Toți au fost bucuroși să afle în sfârșit dezlegarea tainei uriașelor valuri și cumplitelor vânturi care bântuiseră nu de mult și pe țărmurile lor. - A pornit o ploaie neagră de smoală deasă - istorisea Mahukutah - și oamenii deznădăjduiți voiau să se urce pe acoperișurile caselor, dar casele se prăbușeau și îi aruncau la
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
care au venit la mine pe munte. Eu înainte nu l-am știut, numai el mă știa. Am plutit greu, și doi au murit de sete. Noi am răbdat. Și Ntombi a răbdat. Apoi ni s-a spart corabia de valuri. Dar țărmul era aproape și am scăpat. Nu era nimeni pe țărm, numai noi. Ne-am făcut arcuri și sulițe de lemn. Eu aveam topor, l-am luat cu mine la brâu și nu l-am pierdut. Valukaga avea cuțit
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
buze umede nu ieși nici un sunet. Numai privirea țipa. Luntrea se așeză pe o câmpie netedă, verde, de lângă malul Mării Dulci, în partea ei răsăriteană. Numai punând piciorul pe pământ, cele două femei se simțiră mai bine. Apa era îmbietoare, valurile calde se legănau sub vântul ușor. Pământenii se aruncară în apă, lepădîndu-și veșmintele; în apă, Mehituasehet își uită teama de zei. Fiindcă străinii nu îndrăzneau să se scalde, neștiind dacă apa îi va ține sau nu cu mișcările lor greoaie
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
ușor. Pământenii se aruncară în apă, lepădîndu-și veșmintele; în apă, Mehituasehet își uită teama de zei. Fiindcă străinii nu îndrăzneau să se scalde, neștiind dacă apa îi va ține sau nu cu mișcările lor greoaie și obosite, Auta ieși din valuri mai repede și îmbrăcîndu-se veni lângă cei doi prieteni cerești care se așezaseră la umbra unor tufe. Îi spuse cîrmaciului: - Păcat că am zburat așa de sus; aș fi vrut să văd orașul acela nou, Zidul Alb. - La întoarcere ne
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
când el spune: — Un căcat trădător. — Henry! exclamă dna James. Să-ți fie rușine! Ce limbaj dezgustător! Henry pare insensibil la reproș. Theodora se grăbește să găsească o modalitate de a-i abate atenția de la această nefericită Întrerupere intervenită În valul de gânduri bune. Uite alta, spune ea, rupând Încă un plic. Hai să vedem de la cine e... Gerald du Maurier! „Cele mai sincere felicitări, bătrânul ar fi fost Încântat!“ — Du Maurier e mort, spune Henry. — Nu, nu, Henry. Ăla era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
societate, era politicos de acord cu dezaprobarea convențională manifestată față de romanele franțuzești „murdare“ și „subumane“, continua să citească multe dintre ele. Între logodna și nunta lui Trixy, citi Une Vie a lui Maupassant, abia publicată În Franța, care stârnise un val de controverse provocate de descrierile sale explicite, mai ales cele legate de luna de miere petrecută de eroina inocentă - șocul brutal al primului contact sexual, disperarea cu care Îndura, zi după zi, pretențiile de țap ale soțului și, apoi, prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
glumă și ne-a stat inima iar... În timp ce băteam În sus și-n jos strada celui mai puțin frumos oraș, bătuți de vântul de la răsărit, gândindu-ne la ce ne aștepta, ne-a cuprins un fior de moarte și un val de groază s-a abătut asupra noastră...“ Îi amintea de prima seară la Southport și părea să se fi Încheiat În mod asemănător, cu ovații Încurajatoare. Vedea, Într-adevăr, o asemănare Între drumurile lui Du Maurier spre săli de conferință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să zâmbească, dar la cină, În aceeași seară, stătu cu ochii pe Gerald, aflat acasă În vacanța de Crăciun, participând mai puțin decât de obicei la conversație. Nu Îl revăzu pe Du Maurier timp de două sau trei luni. Un val de boli - nu ale sale, din fericire, ci ale altora - păru să Îl Înghită În noul an. Asupra Londrei se abătu o epidemie de gripă, căreia În căzu pradă familia Smith, și, timp de o săptămână sau chiar mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
problemă pentru vizitatori. Văzute de la distanță, de pe Înălțimile mlăștinoase, Într-o zi Însorită, clădirile Înghesuite, roșii și cafenii ale portului, ruinele scheletice grațioase ale catedralei de pe vârful Înverzit al dealului din vecinătate și brațele prelungi ale portului Întinzându-se peste valurile albastre, cu creste albe, unul din ele strângând farul ca pe o lumânare Într-un pumn, formau un tablou Încântător. Dar vânturile tăios de reci băteau dispre Marea Nordului, măturând porțiunea aceasta aspră a coastei Yorkshire-ului chiar și În septembrie, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de aproape un an pentru a-și reveni, dacă se putea spune că Își revenise. Parcă totuși nu, pentru că deja amintirea dureroasă a sentimentelor cu care primise veștile Îngrozitoare, În episoade din ce În ce mai cumplite, i se ridica nestăpânit În conștiință, ca valurile de greață din coșul pieptului. Mai Întâi, șocul și refuzul de a accepta știrea primită, la sfârșitul lui ianuarie, Într-o telegramă de la Clara Benedict, sora lui Fenimore de la New York, prin care Îl informa scurt și fără alte explicații de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
numere bătăile. Una... două... trei... patru. Tăcerea reveni. Ora patru. Încă patru ceasuri mai trebuiau să treacă până când Smith avea să Îi bată la ușă. Șaisprezece până la ridicarea cortinei la Guy Domville. Actul Întâi. „Grădină la Porches.“ Încercând să stăvilească valul de gânduri negre, Își recită În gând indicațiile scenice, pe care le știa pe dinafară: „Grădina unei case vechi din vestul Angliei; o porțiune chiar din spatele casei, ascunsă privirilor străine. Către centru, o lespede plată, obișnuită, pe un piedestal, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a scris cu apă“. Pe piatra de mormânt a lui Fenimore nu era nici un epitaf, doar numele: Constance Fenimore Woolson, și data: 1894, frugalitate care i-ar fi făcut plăcere, la fel ca și iedera și violetele care creșteau În valuri pe marmura fină și albă. Iar Fenimore. Dat fiind că părea că nu se va putea opri să nu se gândească la ea În această noapte lungă de veghe, era mai bine să Își economisească eforturile. Dacă ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îl facă să se simtă rușinat de găunoșenia felicitărilor sale pentru succesul lui Trilby. Spera doar că era singurul care știa de găunoșenia aceasta. Basta! Destul cu autoexaminările. Se ridică În șezut În cadă, cu o mișcare care trimise un val seismic peste margine, pe podeaua acoperită cu linoleum, Înșfăcă lufa și Începu să se frece pe spate cu zelul unui flagelator medieval. Odată cu prima poștă a zilei, pe care Smith i-o aduse la micul dejun, Îi sosi o scrisoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de lucru În birou și amurgul se făcea tot mai gros dincolo de ferestre, scriind, una după alta, scrisori de care nu era nevoie, În timp ce stătea În sala teatrului din Haymarket și hohotele de râs ale publicului i se spărgeau În valuri pe deasupra capului neatent - În vreme ce povestea aceasta, povestea lui, cu perspectiva ei dramatic limitată, continua să se desfășoare -, alte perspective existau simultan, În paralel, cum s-ar spune, Între paranteze. [George Alexander fu primul dintre membrii distribuției care sosi la teatru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nici o susținere dramatică pentru Încercările elaborate de a se păcăli reciproc. Pe scurt, scena băuturii era complet redundantă. Din nefericire pentru George Alexander, constata această fisură a textului abia În clipa În care era prezentată prima oară pe scenă, simțind valul de nedumerire și neîncredere ridicându-se dinspre public, trecând peste reflectoare și curpinzându-i picioarele. Ieși din scenă (pentru a-i Îngădui lui George Round să Încerce să o convingă pe Mary să fugă cu el) și o găsi pe dna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
picioare și ieși În grabă din sală, Împins ca o ghiulea din tun de explozia aplauzelor. Personalul care stătea fără treabă pe coridoare Îl privi Încremenit În timp ce ieșea În fugă pe ușă, Înainte de a i-o putea deschide. Încă auzind valurile de aplauze Înăbușite, Își recuperă pălăria și paltonul de la garderobă și abia când ajunse pe trotuarul din Haymarket reuși să se scuture de zgomotul succesului. Traversă strada și porni În goană pe Charles II Street, neluând seama la femeile care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
răsuci pe călcâie și se refugie În culise, urmat cuminte de Alexander. Galeria continuă să huiduie, stalurile continuară să aplaude. Philip Burne-Jones se ridică În picioare În lojă, bătând din palme ostentativ În direcția etajelor superioare și stârnind un nou val de huiduieli și fluierături. Arnold Bennett stenografie În carnet: „O bătălie Între duri și puri“. Se năpusti spre culise, șocat, amețit de zgomot și năucit de lumina reflectoarelor. Se Împiedică de o mobilă din recuzita piesei și rămase locului, neștiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îi vină o idee. — Poate suntem victimele unei cabale. — Poftim? — Azi după-amiază am primit o telegramă: „Îți urez din inimă un eșec total diseară“. Nesemnată, bineînțeles. — Ce?? Cine a putut... — N-am idee. Vreun dușman, evident. Întoarse capul odată cu noul val de zgomote venit dinspre public. — Trebuie să-i pun capăt. Scuză-mă. Se Întoarse pe scenă, În vreme ce Henry se retrăgea mai adânc În culise. [Alexander ieși În lumina reflectoarelor, În centrul scenei și ridică mâna Într-un gest de dezaprobare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să fie departe de Londra, departe de oameni, petreceri, piese de teatru (mai ales piese de teatru); departe de lupta permanentă pentru atenție și succes; departe de zgomot și de trafic, de ceața Încărcată de funingine a iernii și de valurile fetide de căldură ale verii. Voia o căsuță undeva unde era liniște și verdeață, poate cu o fâșie de mare albastră la orizont, unde, când trăgeai perdelele dimineața și deschideai fereastra, inspirai aer curat, parfumat de fânul tăiat sau poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
locul potrivit. 4 „E o străduță démodé, În semilună, cu vedere la o grădină verde, verde, cu vedere la marea albastră. Balconul meu are vedere la toate acestea și deasupra lui se vede o minunată copertină vărgată. Nici un sunet, În afara valurilor care ling nisipul de culoarea mierii.“ Astfel Îi scria lui Anne Thackeray Ritchie, stând pe balconul de la Hotelul Osborne și descriind scena care i se Întindea dinainte, ca un pictor care așterne pe pânză un peisaj en pleine air. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care i se Întindea dinainte, ca un pictor care așterne pe pânză un peisaj en pleine air. Era ora tăcută, somnolentă a prânzului; la orice alt moment al zilei ar fi trebuit să adauge alte câteva zgomote celui blând al valurilor: strigătele Îndepărtate ale copiilor pe plajă, țipetele Înăbușite ale Înotătorilor aruncându-se În mare din corturile pătrate, pe roți. Dar, cu toate că era august și Torquay era plin de vizitatori, plaja de la Meadfoot Sands nu era niciodată aglomerată sau gălăgioasă. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
triunghiulară și ulterior se scuză, pretextând că are de lucru. Și Într-adevăr, uneori mai lucra preț de o oră după cină, parcurgând și revizuind ceea ce scrisese dimineață, Înainte de a se retrage și a adormi, legănat de șoapta stinsă a valurilor spărgându-se de țărm. Șederea la Osbourne se dovedea a fi, după cum Îi scrisese lui Anne Ritchie, atât productivă, cât și reconfortantă. Îi era dator cu o scrisoare, dar ceea ce Îl Îmboldi să o scrie era asociația mentală pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îl făceau și acum să râdă, chiar dacă amuzamentul manifestat de Hueffer era mai potolit. Nu multă vreme după aceea, primi o scrisoare Îngrijorătoare de la Du Maurier, care, imprudent, plecase Încă o dată la Whitby cu Emma și cu familia, expunându-se valurilor Înghețate de aer dinspre Marea Nordului și Încercându-și forțele pe pantele sale nemiloase. În consecință, sănătatea lui avusese, bineînțeles, de suferit, În ciuda faptului că masca informația În felul său caracteristic, cu o glumă: „Abia când te chinui să mergi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
departe pe Wells și pretextă, pentru a-i face o vizită, că dorea să i-l prezinte pe Henry, care Își amintea cu recunoștință cronica inteligentă la Guy Domville și care se arătase Încântat să coopereze. Între timp, Wells făcuse valuri cu un roman de aventuri cu caracater științific intitulat Mașina timpului, pe care intenționa cu toată seriozitatea să Îl citească Într-o zi, și cu câteva povestiri similare, În aceeași tonalitate, dar unul dintre lucrurile pe care le aflară În urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Întâmplat la doar o săptămână după ce a fost ucis fratele Sylviei, Guy Du Maurier, pe același front. Guy era soldat de meserie, locotenent-colonel. Slavă cerului că Emma n-a mai apucat să audă toate astea. — Emma? Întreabă Alice, copleșită de valul de nume necunoscute. — Văduva lui George Du Maurier. Și-a văzut cele două fiice mai mari murind Înaintea ei, Sylvia și Trixy, amândouă niște fete minunate. Ar fi fost o cruzime prea mare dacă ar fi trăit să audă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]