30,395 matches
-
care abundă în romane. Este vorba de o literatură a adevărurilor sugerate și a secretelor nemărturisite. Anton Holban nota, în Testament literar, că unul din imperativele romanului „static” ar fi de a nu da niciodată toate explicațiile, ci de a sugera numai. El insista asupra necesității de a lăsa deschisă narațiunea, problematizând viziunea eroului. Acel „Poate a lunecat” din finalul romanului O moarte care nu dovedește nimic relativizează versiunea sinuciderii Irinei și împinge pe cititor spre o continuare personală a cărții
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
metamorfozele la care participă se vor rezolva cândva, în spectacol, în favoarea lui însuși. O primă constantă a visului este metamorfoza, caracterul de mișcare. În tradiția realistă, visul pare rezolvat straniu în finalul din nuvelă, manevra tipică fiind aceea de a sugera că absența momentană conține ideea că în viață omul din vis poate fi structurat ca o parte a realității. Bunul simț acceptă și intimidează controlând motivul privit altfel de romantici și răspunzând prin variațiuni despre realism tratat ca o formă
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
M. Bahtin introduce o metodă nouă, dincolo de semiotică, descoperind particularitațile și formele materialului ideologic ca material semnificant, deosebind utilizarea cuvântului în poezie, de aceea termenul a fost folosit pragmatic. Pornind de la cunoștințele filozofice legate de filozofia lui I. Kant, Bahtin sugerează că metoda filozofică a înțelegerii imaginarului literar presupune o relație a imperativului moral din noi, imperativ realizat cu ajutorul imaginii intuitive. Opera de artă presupune o arhitectonică specială și autorul sugerează prezența unei metafizici mistice, studiind cuvântul ca imagine și pietrificare
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
de la cunoștințele filozofice legate de filozofia lui I. Kant, Bahtin sugerează că metoda filozofică a înțelegerii imaginarului literar presupune o relație a imperativului moral din noi, imperativ realizat cu ajutorul imaginii intuitive. Opera de artă presupune o arhitectonică specială și autorul sugerează prezența unei metafizici mistice, studiind cuvântul ca imagine și pietrificare a ei și descoperind relația dintre epitet și stilistică. Termenul de dialogism în teoria literară formulează și probleme ale importanței sunetelor din vers față de importanța dialogismului în narațiune. Povestirea are
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
socotit tu la diferite momente! - Niciodată n-a fost o socoteală calmă, ci totdeauna rezultatul unei emoții. - Tocmai din pricina aceasta convingerile tale n-au o valoare obiectivă, ci sunt simple păreri momentane. - În dragoste n-are ce căuta obiectivitatea!” Ioana sugerează la un moment dat că de fapt prezența Celuilalt e una imaginară. Sandu nu privește numai prin Irina, așa cum remarca Al. Călinescu, ci privește prin toți Ceilalți. Eul își impune abominabila sa dominație asupra Tu-ului, nu mai crește la
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
său G. Călinescu, cel care observa unele paralele tematice în Istoria literaturii române de la origini până în prezent. Iată fragmentul revelator: „Anton Holban era de asemenea gidian, în căutarea de experiențe tragice de relatat nud, fără a trișa literar...Spre a sugera autenticitatea și dealtfel și dintr-o reală inaptitudine literară, scriitotul afectează a fi în imposibilitatea de a „reda prin scris” unele lucruri, ba chiar inutilitatea trascrierii sublimului, reeditând astfel teoria lui I. Al. Brătescu Voinești cu sprijinul lui André Gide
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pe câțiva din față), eu sau unul din voi... d-ta, de pildă, nu vom mai fi în viață.” Profeția se îndeplinește, căci unul din elevi se îneacă, iar eroul are impresia că a „lucrat hipnotic: Deci eu i-am sugerat să moară, chiar dacă logic n-am avut nici o răspundere.” Vestea că Irina a murit îi dezlănțuie imaginația eroului care într-o viziune de un romantism macabru, își închipuie că merge la miezul nopții să o vadă pe iubita moartă: „Ce
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
îndată.(...) Caraghios!” Eroul are și o mai mare voluptate imaginându-și propria înmormântare în detaliu. Călugării au chipuri fantomatice, coborâți parcă din pânzele lui Tintoretti, iar spre cimitir au loc tot felul de incidente grotești care au rolul de a sugera insensibilitatea oamenilor în fața morții. Întâlnirea convoiului funebru cu o căruță cu purcei și cu un automobil în care se află un personaj important, se soldează cu un embouteillage care este rezolvat dupa o ceartă între șoferi. Eroul notează cu satisfacție
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
groapă un pisic. Ar fi îndurerate foarte toate lighioanele pământului, și chiar leul s-ar fi crezut obligat să nu lipsească.” În romanul Ioana e accentuată teama naratorului de ceilalți, de alteritate prin existența reală sau imaginară a rivalului. Femeia sugerează la un moment dat că prezența celuilalt ar fi imaginară, iar cu altă ocazie îi mărturisește lui Sandu un adevăr crud: „Vă iubesc pe amîndoi, sunteți complet diferiți, dar egali.” Naratorul are spaimă de privirea ironică a Celuilalt și din
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
organizează lumea în jurul unui singur punct de vedere dominat de prejudecăți masculine, de snobism, de o continuă exacerbare a sinelui. Însuși autorul va conștientiza tratamentul abuziv aplicat personajului. „Această imagine (cea a coniței care privește printr-un face-à main) îmi sugerează acum felul în care mă folosesc de Irina, persoană inofensivă, cu ocazia unor chestiuni așa importante ca viața, moartea, natura sau arta. Alăturând-o unor lucruri așa de mari, de care ea n-avea habar, sunt eu vinovatul. Și eu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
la Închegarea textului. Când a fost gata, a Înmânat manuscrisul lui Haeckel. Citindu-l cu atenție, profesorul a constatat satisfăcut că elevul său aducea o Însemnată contribuție la cunoașterea sistematicii, anatomiei și histologiei meduzelor lucernarii. După ce a făcut unele modificări sugerate de maestru, Antipa a depus manuscrisul la redacția revistei « Zoologische Jahrbücher » din Jena, care l-a și tipărit În volumul din anul respectiv. În februarie 1891, Grigore Antipa a primit o invitație imprimată din partea Universității, prin care era rugat să
Caleidoscop by Maria-Cristina Doroftei () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93358]
-
Proiectarea didactică poate fi definită ca fiind procesul de anticipare a pașilor ce urmează a fi parcurși în realizarea activității didactice. După G. de Landsheere[10], a proiecta înseamnă: a defini obiectivele formării, la unul sau mai multe niveluri; a sugera teme de activitate susceptibile de a provoca învățarea în sensul dorit; a oferi posibilitatea alegerii metodelor și mijloacelor de predare-învățare; a propune instrumente de evaluare a predării și învățării; a determina condițiile prealabile ale unei activități eficiente. Sintetizând, proiectarea activității
ABILITATI PRACTICE PRIN TEHNICA ORIGAMI by LOREDANA TARA () [Corola-publishinghouse/Journalistic/770_a_1487]
-
neobișnuită pe care o descoperă. Probabil că nimic, în această lume de semne, nu este străin interpretării ca atare. Însă nu decurge de aici că orice deține un sens. Până și această expresie, „a deține sens“, este destul de ambiguă. Ea sugerează existența unui nivel ascuns ce așteaptă să fie adus la lumină: sensul stă acolo, sigur și nemișcat, până când cineva destul de abil îl face manifest. Ca și cum orice lucru ar deține o interioritate, un adânc al său. Ca și cum ceea ce se arată într-
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
II, 70). Deși nu se pricep să interpreteze propriile vise, o fac întruna, cu frenezie. Nui pune pe gânduri faptul că prezumțiile lor o iau în toate direcțiile, „uneori chiar opuse“ (II, 71). Cum de se petrec toate acestea? Cicero sugerează, cred, o cale de înțelegere. „Somnul pare a fi un refugiu din fața tuturor preocupărilor și neliniștilor; dar și din el se ivesc numeroase griji și spaime ( plurimae curae metusque)“ (II, 72). Visul și celelalte vedenii apar ca un refugiu, atât
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
și cu fiecare „acasă“ în care nu se simte acasă (Bernhard Waldenfels). În astfel de situații, nonsensul se constituie altfel decât atunci când alteritatea se delimitează după criterii neutre, exterioare. Nu mai înseam nă neapărat ceva propriu unui alt sine, cum sugerează enunțul lui Sartre. Sau dacă totuși trimite către celălalt, acest celălalt fie ne este intim, locuind în noi înșine, fie orientează către un dincolo inepuizabil ca atare. LIMITE ALE COMPREHENSIUNII 97 90. Secțiunea a treia APARIȚII LIBERE ALE NONSENSULUI 13
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
de pildă, nu descriu lumea însăși sau ceea ce ar fi dincolo de această lume, ci te lasă să vezi cum a fost atunci posibilă o altă viziune asupra vieții. Drept urmare, poți considera propozițiile filozofice altfel, cu o anumită distanță, ca și cum țiar sugera în ce parte să privești dincolo de ele. Sau ca și cum, lăsându te însoțit de ele, te vezi liber să observi și altceva. Îți dai seama atunci că, deși nu îți oferă idei sigure, te ajută să mergi mai departe, să treci
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
nu este eliminată definitiv o problemă mai veche, anume în ce fel se poate vorbi cu privire la cele inefabile. Însă nu se poate descrie orice și nu poți avea în legătură cu orice evidența unui sens. Cred în același timp că propoziția 7 sugerează și altceva. Anume, nonsensul, întro altă accepțiune, mai elevată, se anunță odată cu acel lucru despre care nu se poate vorbi. Se arată odată cu tăcerea care i se cuvine acelui lucru despre care nu se poate vorbi. Este greu totuși să
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
pur și simplu că actul de credință este absurd în sine. Nici că moartea și învierea Fiului sunt absurde în ele însele, în afara oricărei logici. A recunoaște limitele înțelegerii omenești nu înseamnă a spune că aceasta este complet neputincioasă. Nu sugerează în această privință o cale nouă, cum ar fi afirmarea constantă a celor imposibile. A deduce tot felul de concluzii ciudate, fie cu privire la ființa lui Dumnezeu, fie cu privire la natura credinței, îi apare acum un fapt gratuit. În definitiv, paradoxul este
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
autonomizarea pe criterii etnice. Într-o teleconferință cu prefecții în legătură, printre altele, cu Memorandumul, premierul Adrian Năstase ne-a dat o binevenită indicație bibliografică. O să reproduc textul premierului: "Aș vrea, totuși, în final, în această ordine de idei, să sugerăm autorilor acestui Memorandum să studieze lucrarea intitulată "Regionalizarea în Europa" elaborată recent de un colectiv de specialiști condus de dr. Gerard Marcou, profesor la Universitatea Sorbona din Paris și director al Grupului de cercetare pentru administrație locală a Uniunii Europene
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
împotriva cuceritorilor, scria poetul vasluian Ion Enache, pe aceste frământate dealuri de pâine, în locuri limpezite de frunze, se încingeau horele, cămări și beciuri cu gusturi de mulțumire adresate Soarelui care are bunul simț de a răsări în fiecare zi, sugerându-ne să avem și noi bunul simț de a perpetua această istorie românească a gesticii Dansul”. 4 Un trandafir de esență atât de rară nu s-a ivit pe un teren arid, necultivat, ci el este rodul milenar al unei
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_495]
-
populare cu zmei și zâne, cu Ilene Cosânzene și Feți-Frumoși. Ele rimează cu perfecta și armonioasa așezare a comunității libere care a știut să străbată toate intemperiile istoriei prin neîntrecutul său sistem de autoghidare și adaptare ( Mircea Malița ). 9 Ornamentele sugerează armonia și seninătatea, precum și buna dispoziție proprie moldovenilor, dorința de puritate, culoarea 10 predominantă fiind albul. Ele sunt purtătoarele unui mesaj absolut în timp și spațiu, acela că : Folclorul nu este o artă individuală, ci este arta unui popor.Nu
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_495]
-
și ne reprezintă pe noi românii. (Ioan Mugeanu ) 13 VI. DANSURILE POPULARE Dansurile populare, piese de rezistență ale Ansamblului Folcloric Trandafir de la Moldova, se pot împărți și ele în două mari categorii: horele, care sunt lente, interpretate în cerc și sugerează prin mișcarea dansatorilor rotația Soarelui, a Lunii și a Stelelor de pe cer; a doua categorie cuprinde aspecte mai variate , respectiv sârba și jocuri de pereche. 14 Dansurile sunt acompaniate de orchestra în componența specifică zonei noastre, având un număr nu
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_495]
-
à la Tufli - fiindcă noi de fapt asta voiam: să gustăm și noi din farmecul dulce al Iașiului de odinioară. La tejghea era o puștoaică din acelea. Fetișcana a avut o secundă - doar o secundă - de ezitare, care putea să sugereze că nu știa. După aceea s-a repliat repede, s-a sumețit și a răspuns iar în stilul pe care îl uitasem: „Da’ ce? Doar nu vreți să vă dau acum rețetele originale?”. Păi, nu. Alina întrebase doar unde sunt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
cel privit. O serie de evenimente demonstrează cât de puternic ne impresionează până și formele care se aseamănă vag cu conturul ochilor. Astfel, dacă pe o foaie de hârtie sunt reprezentate două cercuri concentrice, iar cel interior are suprafața înnegrită sugerând o pupilă, se constată că persoanele cărora li se prezintă alăturat două asemenea desene reacționează printr-o dilatare semnificativă a pupilei, pe când cele cărora li se arată numai un desen sau trei nu au nici o reacție. Strategia schimbului de priviri
Mimica ?i gestualitatea by Coca Marlena Vasiliu,Ady Cristian Mihailov () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84347_a_85672]
-
in pumni”, un râs în “o”, al individului care a avut o pățanie neplăcută și în “u” - expresie a fricii intense. ▪ Capul - ținut plecat exprimă descurajare, lipsă de elan sau de voință, deznădejde. În cadrul salutului , micșorarea simbolică a staturii sugerează supunerea, subordonarea, renunțarea la voința proprie în favoarea celuilalt. Dimpotrivă, individul care își înalță capul se prezintă ca o persoană sigură pe sine, infatuată sau arogantă. Înclinarea capului spre dreapta dezvăluie un sentiment de simpatie față de interlocutor, pe când înclinarea spre stânga
Mimica ?i gestualitatea by Coca Marlena Vasiliu,Ady Cristian Mihailov () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84347_a_85672]