4,702 matches
-
ale imaginației și banalitatea deconcertantă a lumii burgheze, cu seriozitatea ei solemnă și goală 113. Așa se făcea că termenul „filistin“, unul peiorativ, a căpătat în plus un înțeles social bine definit - mai întâi în Germania, apoi în celelalte culturi apusene 114. Era definit, în primul rând, prin originile sale de clasă și i se atribuiau atitudini intelectuale prin care își deghiza doar interesele practice 115. Această critică a fost preluată de tinerele grupări radicale din anii ’30 și ’40 ai
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Editura Polirom, Iași, 2011, p. 378. Autorul citat completează: ,,(...) în secolul al XIII-lea, sistemul de gândire al lui Toma - tomismul, marchează un moment definitoriu pentru teologia occidentului medieval. Corpul imens de scrieri lăsat de Toma marchează culmea entuziasmului Europei apusene pentru Aristotel". Op. cit., p. 377. 247 Friedrich Engels, Anti-Dühring în Karl Marx, Friedrich Engels, Opere, vol. 20, Editura Politică, București, 1964, p. 102. 248 Hans Hermann Hoppe, Modelul statului occidental: lecția istoriei, www.mises.ro, p. 19. 249 Ibidem, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
și bancherii în Evul Mediu, Editura Meridiane, București, 1994, p. 12. 5 Jacques Le Goff, Civilizația occidentului medieval, Editura Științifică, București, 1970, p. 314. 6 "B H Slicher von Bath, într-o lucrare despre istoria agrară europeană spune că Europa Apuseană a fost angajată într-o agricultură de subzistență de la 500 d.Hr. până la 1150 d.Hr. Îl numește sistem al consumului agricol direct. Din 1150 se trece la sistemul consumului agricol indirect". Immanuel Wallerstein, Sistemul mondial modern, Editura Meridiane, București
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
comparației dintre Orient și Occident către anul 1800, fiind animate de contribuția lui Kenneth Pomeranz, care a susținut cu argumente variate că până spre 1750, ritmurile și nivelul de dezvoltare ale Chinei au fost perfect comparabile cu cele ale Europei Apusene și că ,,marea divergență" a avut loc relativ târziu fiind facilitată nu de virtuțile ,,civilizaționale" ale Occidentului, ci de avantaje în ceea ce privește resursele energetice (în primul rând cărbunele) și accesul la spațiul și resursele Americii". România și Europa. Acumularea decalajelor economice
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
strict al cuvântului așa cum Occidentul este tentat să le asocieze. El nu a fondat propriu-zis un ordin{\cîte 49}, ci a organizat monahismul răsăritean într-o formă care durează și astăzi în Bisericile Ortodoxe, monahism care a influențat remarcabil monahismul apusean. Monahismul de tip chinovial, atât cel ortodox cât și cel catolic, acesta din urmă prin intermediul Sfanțului Ioan Casian, continuă să trăiască după rânduiala aflată în Regulile Sfanțului Vasile cel Mare. Vasiliada - orașul dragostei milostive Ca arhipăstor, Sfanțul Vasile cel Mare
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
îi luminează cele mai tainice secrete, Parisul îl ajută să fie el însuși. Or, Cioran se urășteă fie și cu umor implicit. Toate acestea, alături de locurile patriei. „Dacă regret ceva este faptul că n-am cutreierat în tinerețe Maramureșul, Munții Apuseni și Delta” (25 septembrie 1979 Ă 373). Fantoma lui Cioran se plimbă mai ales pe-acolo. Exactă, așadar, intuiția lui Matei Vișniec. Pe Cioran îl instituie tocmai ceea ce nu este, adică absența. „Mi-e dor, zice el, de Sibiu, de
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
anul 1963, iar primele mele tablouri redau ceea ce se petrece în natură. Încă de la început am dorit să fiu cât mai aproape de adevăr, tablourile mele să reflecte cât mai bine, cât mai autentic natura din această minunată vale a Munților Apuseni.” Născut în cătunul Nicodinești, satul Brusturi, comuna Hălmagiu, jud. Arad. Debut artistic - 1967 Bibliografie și reprezentare grafică: Artă plastică de amatori, Consiliul Culturi și Educației Socialiste, Întreprinderea poligrafica „București-Noi”, București, 1971; Arta plastică de amatori, Ed. Meridiane, București, 1980; Vasile
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
aportul organizațiilor ecologiste locale, dar mai ales transnaționale. Un caz elocvent din România este cel al campaniei de blocare a intențiilor firmei Roșia Montană Gold Corporation (vezi mai jos) de a construi un complex de exploatare a aurului în Munții Apuseni. Mișcările de solidaritate cu locuitorii din țările mai slab dezvoltate (Mișcarea pentru Justiție Globală sau Mișcarea pentru un Comerț Echitabil) sunt un alt exemplu de „Noi Mișcări Sociale” cu program de dezvoltare socială. Concertele Live Aid (1986) și Live Eight
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
formelor fără fond. Junimismul, fondat de el, a fost curentul cultural ce a depășit cadrele societății „Junimea”, care a reacționat cu armele ideilor la introducerea ideilor pașoptiste liberale și a instituțiilor avansate din occident, solicitând introducerea cu prudență a civilizației apusene. Aceste precauții se referă mai ales la mijloacele utilizate pentru aplicarea formelor importate: „toți conservatorii serioși trebuiau să consimtă la faptul împlinit, trebuiau să admită revoluțiunea socială, democratizarea societății noastre, ca un ce irevocabil, și lupta nu mai poate avea
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
s-a întrupat într-o mentalitate care a dominat imaginarul românesc în prima jumătate a secolului XX, ecourile sale resimțindu-se și astăzi. Corolarul acestei poziții teoretice este ideea potrivit căruia dezvoltarea societății românești moderne este o excepție față de țările apusene care au evoluat de la fond spre forme. Omul de cultură, psihologul, filosoful și sociologul Constantin Rădulescu-Motru (1868-1957) a fost discipolul maiorescian care a oferit cea mai izbutită conceptualizare a acestui model, în lucrări reprezentative precum: Cultura română și politicianismul (1904
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
la o adevărată patologie a dezvoltării sociale a societății românești și de a formula strategii de dezvoltare autentice ale acesteia. Esența problemei dezvoltării sociale a societății românești este definită în termenii decalajului dintre psihologia (sufletul) poporului român și idealul culturii apusene întruchipat în instituții, valori, comportamente, practici sociale, tehnologii. C. Rădulescu a decodificat decalajul dintre instituțiile apusene împrumutate și realitățile sociale românești în câteva constructe sociale cum sunt: politicianism; pseudoraționalizare versus raționalizare adevărată; falsă europenizare versus europenizare autentică; individualism subiectiv (capricios
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
dezvoltare autentice ale acesteia. Esența problemei dezvoltării sociale a societății românești este definită în termenii decalajului dintre psihologia (sufletul) poporului român și idealul culturii apusene întruchipat în instituții, valori, comportamente, practici sociale, tehnologii. C. Rădulescu a decodificat decalajul dintre instituțiile apusene împrumutate și realitățile sociale românești în câteva constructe sociale cum sunt: politicianism; pseudoraționalizare versus raționalizare adevărată; falsă europenizare versus europenizare autentică; individualism subiectiv (capricios) versus individualism constructiv; pseudocultură versus cultură; semicultură, gregarism versus solidarism; colectivism versus individualism. Politicianismul este definit
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
și comportamentele efective ale indivizilor, dând naștere la pseudoraționalizarea vieții sociale în locul unei raționalizări autentice. Procesul de europenizare a României nu este un lucru rău, considera autorul, ci falsificarea acestui proces este periculoasă, întrucât identifică capriciul individualist cu spiritul individualist apusean; în România, după 1848, inițiativa individului era lăsată la voia temperamentului” (Rădulescu-Motru, 1904, p. 146). Atât politicianismul, cât și individualismul subiectiv sunt manifestări ale unui fenomen mai general, conceptualizat prin termenul de pseudocultură, aflată la antipodul culturii autentice. Experiența societăților
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
semnifică păstrarea unui înțeles identic al noțiunilor. Deprinderile care rezultă din aplicarea postulatului identității fac posibilă înlocuirea vechilor credințe privind statornicirea voinței divine și a practicilor instinctive cu „încrederea în libera discuțiune și stabilitatea raționamentului” (Rădulescu-Motru, 1904, pp. 123-124). Popoarele apusene au supus controlului conștiinței raporturile sociale reglementate anterior de obiceiuri, tradiții, superstiții. Autorul subliniază că aici este vorba de identitate de deprinderi, și nicidecum de identitate de termeni. Poți răspândi dicționare foarte bune pentru explicarea valorilor de libertate, constituție, democrație
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
asumarea de către o elită guvernantă imorală și incompetentă de idei, principii, instituții avansate din occident fără acoperire în elementele economiei burgheze, adică forme fără fond. Opțiunea lui Șt. Zeletin este formulată fără echivoc; el preciza faptul că deși principiile burgheziei apusene de libertate și egalitate au pătruns în plin Ev Mediu românesc, când nu se putea vorbi de condițiile sociale favorabile înfăptuirii lor, „ideile liberale nu au avut un caracter democratic modern în faza precapitalistă: ele au luat caracterul liberal revoluționar
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
a treia fază. Societatea românească și-a „precipitat” dezvoltarea, cu deosebire după constituirea statului național unitar, trecând de la mercantilism la etapa a treia, imperialismul financiar. Conform acestui model, mecanismele schimbărilor moderne sunt strâns legate de nevoile de expansiune ale capitalismului apusean, care îl împing spre piețele țărilor agricole aflate, la începutul secolul al XIX-lea, în plin Ev Mediu. Credibilitatea evaluărilor sale a fost sporită de analize statistice efectuate de economiști prestigioși, cum sunt cele întocmite de Nicolas Soutzo, I. Brezoianu
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
numitelor îmbunătățiri”; se ajunsese că „toți nebunii, cu care a umplut Dumnezeu lumea, fac legi și instituții pe spatele poporului” (Eminescu, 1981, p. 234). Toate astea pentru că „în țară săracă, am voit să introducem de-a gata toate formele civilizației apusene” (Eminescu, 1977b, p. 143). Nu împotriva progresului era Eminescu, ci a „organizatorilor repezi” care procedau în pripă, fără o pregătire prealabilă a acestor implantări de forme apusene de răspândire a culturii și civilizației. Nu a înțeles nimeni că școala trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
în țară săracă, am voit să introducem de-a gata toate formele civilizației apusene” (Eminescu, 1977b, p. 143). Nu împotriva progresului era Eminescu, ci a „organizatorilor repezi” care procedau în pripă, fără o pregătire prealabilă a acestor implantări de forme apusene de răspândire a culturii și civilizației. Nu a înțeles nimeni că școala trebuie organizată pe principiul „dezvoltării prin muncă” sau că „temeiul unui Stat e munca, și nu legile”, că „bogăția unui popor stă... iarăși în muncă”. Desigur, trebuiau școli
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
pune la dispoziția animatorilor locali surse de informare și sugestii acționale. În Revista de sociologie 6, al cărei director era Virgil Bărbat, se acordau câteva pagini - sub genericul Cultura mulțimii - informării cititorilor cu privire la acțiunile lunare ale Extensiunii. Dacă în țările apusene Extensiunile Universitare „desfășoară o activitate culturală numai în centrele universitare, la noi această activitate se extinde asupra tuturor orașelor”, scria susținătorul rubricii despre Asociație în revista amintită. După munca unei săptămâni în săli de curs și laboratoare, cadrele didactice plecau
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
suflet. Țara noastră a avut bravi conducători și datorită lor noi trăim pe aceste plaiuri. De multe ori Puterea Semilunei și-a Întins brațele-i cotropitoare să sfarme odată pentru totdeauna acest cuib de viteji, străji neadormite la porțile Europei apusene, dar de fiecare data s-au lovit de un zid neînvins, un zid ce se sprijinea pe iubirea de patrie. Mihai Viteazul, Vlad Țepeș, Mircea cel Bătrân, Ștefan cel Mare - nume mari, cât coloana infinitului, numele unor adevărați patrioți, care
Modalităţi de stimulare a capacităţilor creatoare în lecţiile de compunere la clasele primare by Lenuţa Barbu, Laurenţiu Tolontan () [Corola-publishinghouse/Science/91825_a_92802]
-
CUBLEȘAN, Constantin (16.V.1939, Cluj), prozator, dramaturg, poet, critic și istoric literar. Este fiul Iolandei (n. Pop Zaharonschi) și al lui Grigore Cubleșan, învățători. Face școala primară în câteva localități din zona Munților Apuseni, unde se mută odată cu părinții, apoi liceul la Huedin și la Cluj, terminată în 1955, unde îl are profesor de limba și literatura română pe I. D. Sârbu. În 1959 va absolvi Facultatea de Filologie a Universității din Cluj, secția română-rusă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286544_a_287873]
-
fost înlocuită cu aramaica, devenită deja limba internațională a diplomației în zonă. Istoria limbii aramaice se împarte în trei perioade: veche, mijlocie și recentă. Primei perioade (sec. VIII-IV î.Hr.) îi aparține aramaica oficială sau aramaica imperială folosită de locuitorii regiunilor apusene care intrau în componența Imperiului asirian, limbă care se va răspândi în cea mai mare parte a vechiului Orient Apropiat. Câteva versete veterotestamentare sunt scrise în aramaica imperială: 1Ezd. 7,12-26, unde este vorba despre un decret al regelui persan
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
un subiect deschis în lumea bibliștilor. Aramaica acestei cărți, ca de altfel și cea întâlnită în câteva texte de la Qumran - Tobie, Visul lui Nabodius, fragmente din cărțile Enoh și Melchisedec, Apocriful Genezei, Testamentul lui Levi - aparține perioadei mijlocii. Caracteristicile aramaicii apusene devin cunoscute din ce în ce mai mult datorită numărului ridicat de inscripții din mormintele, osuarele și sarcofagele descoperite în urma săpăturilor arheologice efectuate în regiunea Ierusalimului. Aghiografii Noului Testament au folosit în scrierile lor câteva expresii aramaice: talita koum (Mc. 5,41), Maran atha
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
și interpretării Sfintei Scripturi, atât în mediul palestinian, cât și în cel babilonian, în care s-a definitivat procesul introducerii tuturor semnelor masoretice în textul biblic ebraic. La rândul său, aramaica acestei perioade se împarte în câteva dialecte, din grupul apusean amintind doar aramaica iudaică, aramaica palestiniană creștină și samariteană; în aramaica iudaică s-au scris Talmudul ierusalimitean și targumurile palestiniene (traduceri în aramaică ale textului biblic ebraic); aramaica palestiniană creștină era vorbită de evreii convertiți la creștinism, ortografia sa fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
nu a prezentat o dezvoltare uniformă. Au existat cel puțin două mari școli sau centre de activitate masoretică, fiecare total independentă de cealaltă, cu propriile sale metode și principii; este vorba de școala răsăriteană (yatnydm) sau babiloniană și de școala apuseană (yabrum) sau palestiniană. Și mai mult, școala răsăriteană era împărțită în mai multe centre, cum ar fi Nehardea, Sura, iar mai târziu Pumbedita, fiecare având o dezvoltare proprie. Și în Palestina, la o dată mai târzie, vor apărea cel puțin două
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]