6,372 matches
-
instantaneul amar (Un om în toată firea). În prozele unde eroii nu sunt ce par a fi, posturile ilariante pot să conțină nuanțe de dramatism. Este reversul acelor situații în care dramatismul, tratat cu o subtilă ambiguitate, emite reflexele unui comic (verbal sau factual) de umoare sarcastică. În pofida unor subiecte anodine, simțul măsurii și lapidaritatea contribuie la impresia de esențial, punctată cu un bun instinct al amănuntului revelator. Adevăratul B. e de căutat îndeosebi în acele scrieri unde, în absența oricărei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285670_a_286999]
-
reflecțiile economice, politice și culturale ale liderilor comuniști - o „cinste” de care înainte se bucurase poate doar Dumitru Moțpan, uitatul, azi, lider agrarian, cu revolta lui că nu avem un „glob al Moldovei”. Situația pare la prima vedere de un comic devastator, dacă n-ar fi în esența ei tragică. Ceea ce te îngrijorează în primul rând la comuniști este politica lor declarat antinațională, asta însemnând, cu un alt echivalent al expresiei, că ei îi urăsc și îi disprețuiesc pe cei care
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
ultimi ani ai mileniului - într-o actualitate aproape explozivă pe autorul „Glossei”. O armată întreagă de falși (inutili și inoportuni) „demolatori” și „apărători” ai lui Eminescu s-au etalat prin ziare și la televiziune, într-un spectacol, deopotrivă, tragic și comic, încât, de la un anume moment al dezbaterilor, un adevărat scandal deveniseră chiar ei - „demolatorii” și „apărătorii” poetului. Și asta din simplul motiv că încă foarte puțini pot să-și camufleze mediocritatea, platitudinea și ridicolul propriei înfățișări intelectuale atunci când scriu și
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
a publicat în reviste satirice Ghimpele, Claponul și a acumulat experiență de viață, a cunoscut medii predilecte pentru personaje, le-a urmărit reacțiile în conversație, și-a fixat mecanismele pentru articolul direct și nervos, pentru anecdotă și calambur (modalități ale comicului), alături de parodie. Treptat se cristalizează viziunea, concepția tematică, expresia scriitorului, care pregătesc etapa comediilor; o fază de realism social și de moravuri, cu accent pe culoarea locală și pitoresc, cu note de idilă. În momente și schițe întâlnim anecdota (concizie
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
neexplicat al întâmplării, (Mircea Tomuș). În povestirile de inspirație folclorică (La Hanul lui Mânjoală, Calul dracului, La conac, Kir Ianulea), scriitorul abordează problematica umană din perspectiva generalizatoare a unui fabulos. Nuvelele lui Caragiale se situează între tragic și grotesc, între comic și macabru. Acestea sunt de trei feluri: nuvele realiste, în care eroii se află la limita dintre comic și tragic (Două loturi, Inspecțiune, Cănuță, om sucit); nuvele fantastice de factură romantică, în care realul se îmbină cu irealul sau fabulosul
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Kir Ianulea), scriitorul abordează problematica umană din perspectiva generalizatoare a unui fabulos. Nuvelele lui Caragiale se situează între tragic și grotesc, între comic și macabru. Acestea sunt de trei feluri: nuvele realiste, în care eroii se află la limita dintre comic și tragic (Două loturi, Inspecțiune, Cănuță, om sucit); nuvele fantastice de factură romantică, în care realul se îmbină cu irealul sau fabulosul (La Hanul lui Mânjoală, Kir Ianulea, Abu-Hassan); nuvele psihologice de factură naturalistă (În vreme de război, O făclie
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
pentru epoca fanariotă, I.L. Caragiale apelează și la expresii populare românești: "să-și mănânce de sub unghie", "să-ți puie coarne, să nu le poți duce", "să ne vedem când mi-oi vedea ceafa... fără oglinzi". El a prelucrat în viziune comică această temă a diavolului însurat sau a femeii smintite, textul încadrându-se în "capitolul oriental al mitologiei caragialiene" (Mircea Tomuș). Fantasticul relevă acțiunea malefică a personajelor feminine asupra bărbaților, care scapă înțelegerii raționale. Vrând să afle adevărul despre comportamentul uman
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
balcanismului". El are "gust pentru balcanitate" (Pompiliu Constantinescu), folosind termeni din vocabularul epocii fanariote, grecisme și turcisme. Două loturi Nuvela ilustrează drama omului obișnuit pus în situații neobișnuite: un funcționar dornic de îmbogățire, cu un destin aflat la limita dintre comic și tragic. Acțiunea se desfășoară în jurul căutării biletelor de la loterie. Protagonistul, Lefter Popescu, împrumuta bani pentru a juca la loterie de la prietenul său, căpitanul Pandele. A încercat astfel să evite ghinionul care-l pândește la fiecare pas. Imaginându-și că
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
murmurând "viceversa" și o maică obsedată de existența farfuriilor. În a doua variantă, naratorul lasă libertate cititorului să-și imagineze orice. Nuvela este scrisă la persoana a III-a, naratorul știind mai multe decât personajele sale. Cuvintele țigăncilor au note comice: "belete", "boiarule", "să hie al dracului", "hauleu", dar și limbajul domnului comisar Turtureanu provoacă râsul: "Unde-i mă-ta, fa?" Nuvela Două loturi intră în sfera tragicomicului. Prevăzător, căpitanul își notează numerele într-un carnet, mulțumindu-se în cazul unui
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
condei", "curat violare de domiciliu". Comicul de nume sugerează lipsa de personalitate a polițaiului, deoarece pristanda este un joc popular care se dansează după reguli prestabilite, într-o parte și-n alta, conform strigăturilor unui conducător de joc. În afară de sursele comicului, alte mijloace de caracterizare a personajului sunt: dialogul, monologul, vorbele, faptele, gândurile (caracterizare indirectă), caracterizarea făcută de alte personaje sau de autor, prin didascalii, indicații scenice (caracterizare directă). SURSELE COMICULUI Comicul este principala modalitate de caracterizare a personajelor și de
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
-n alta, conform strigăturilor unui conducător de joc. În afară de sursele comicului, alte mijloace de caracterizare a personajului sunt: dialogul, monologul, vorbele, faptele, gândurile (caracterizare indirectă), caracterizarea făcută de alte personaje sau de autor, prin didascalii, indicații scenice (caracterizare directă). SURSELE COMICULUI Comicul este principala modalitate de caracterizare a personajelor și de construire a situațiilor. Spre deosebire de umor, care provoacă râsul folosind ironia, comicul are un caracter moralizator, apelează la satiră sau la sarcasm și urmărește îndreptarea trăsăturilor negative : comicul de caracter, conturează
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
nepotrivită ale altora Cațavencu atribuie dictonul lui Machiavelli " Scopul scuză mijloacele" lui Gambetta, avocat și om politic francez. Comicul de situație reiese din împrejurările în care sunt puse personajele, provocate de coincidențe, de încurcături, confuzii și situații echivoce. Principala situație comică este găsirea și pierderea succesivă a scrisorii de amor. Comicul de intenție ilustrează atitudinea autorului față de personaje și situațiile în care acestea acționează: "nimic nu arde pe ticăloși mai mult ca râsul". Caragiale satirizează o lume degradată, o lume coruptă
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
am pierdut uzul rațiunii: da! sunt nebun..." Tânărul publicist este semidoct (deformează dictonul latinesc "vox populi, vox dei!"), demagog (rostește fraze patriotarde), infatuat. Zița este incultă și romantică, Chiriac este prost, egoist și limitat sufletește. BIBLIOGRAFIE: Cazimir, Șt., Caragiale Universul comic, E.P.L., București, 1967; Călinescu, G., Istoria literaturii române de la origini până în prezent, ed. a II-a, revăzută și adăugită, Editura Minerva, 1982; Cioculescu, Șerban, Viața lui I.L. Caragiale. Caragialiana, Editura Eminescu, București, 1977; Constantinescu, Pompiliu, Scrieri, vol. II, E.P.L., București
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Spânul e dictatorial, aspru, infatuat, lipsit de bun-simț, folosește un limbaj popular. Dănilă Prepeleac Basmul Dănilă Prepeleac conține un amestec de fabulos și real, are o tentă moralizatoare, pentru ca lectorul "să prindă la minte", crează starea de voie bună prin comic, satirizează defecte. Titlul poveștii este numele protagonitului și sugerează sărăcia țăranului, nepriceperea sa. Prepeleacul este un par înfipt în pământ, în care se pun oalele la uscat. Acest basm satirizează prostia, după care urmează păcălirea diavolului. La început, Dănilă este
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
tipuri din viața noastră socială de astăzi"; se constată "formele unei spoieli de civilizație occidentală". Titu Maiorescu avea intuiția valorii și respingea cu o ironie necruțătoare, lipsa de valoare. Susține că opera lui Caragiale "ne arată realitatea în partea ei comică", într-o manieră profundă incât ai impresia că în spatele comediei se ascunde o tragedie. Eminescu și poeziile lui În acest articol, criticul definește profilul geniului în general și personalitatea lui Eminescu. Geniul este indiferent la timp și spațiu. Titu Maiorescu
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
1987. Caraion, Ion, Bacovia. Sfârșitul continuu, Editura Cartea Românească, București, 1977. Caraman, Petru, Pământ și apă: contribuții etnologice în studiul simbolicei eminesciene, Editura Junimea, Iași, 1984. Cartojan, Nicolae, Istoria literaturii române vechi, Editura Minerva, București, 1980. Cazimir, Ștefan, Caragiale universul comic, E.P.L., București, 1967. Cazimir, Ștefan, Stelele cardinale. Eseu despre Eminescu, Editura Eminescu, București, 1975. Călinescu, G., N. Filimon, Editura Științifică, București, 1959. Călinescu, G., Gr. M. Alecsandrescu, E.P.L. București, 1962. Călinescu, G., V. Alecsandri, Editura tineretului, București, 1965. Călinescu, G.
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
deoarece povestirea în sine ne arată că rolurile nu sînt bine stabilite. Observăm cum incapacitatea inițială de a recepționa un mesaj este transformată într-un comportament semiotic adecvat care include, pe lîngă informația cerută, un surplus, un mesaj subtil și comic, o perspectivă asupra barierelor dintre femei și bărbați și un semn al redobîndirii încrederii în sine; în textul olandez original, rezidentul este, în mod clar, bărbat; în engleză, limba nu ne arată că ar fi bărbat, dar rolul tradițional de
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
acelea cînd nu reușeșete să facă o legătură, pentru că îi lipsește informația. Voi trata acea secțiune a "realității", sau "lumea exterioară" la care se referă informațiile despre persoană, ca fiind cadru de referință. Puțini cititori nu vor sesiza scurtul moment comic atunci cînd vor citi în romanul de mistere Black Orchid (1996) de Karen Harper: "Cum îl cheamă pe băiețașul ăla cărunt care e președinte acum?" întreabă Hattie. E de la sine înțeleasă următoarea propoziție: "Bill Clinton, bunico", îi răspunse Jordan. Cititorii
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
moment, șoriceii realizează că sînt în siguranță și se amuză. Fără această interpretare, nu există nici o conexiune între părțile bazoreliefului. Doar prin intermediul acestei interpretări, părțile conturează o narațiune cu tîlc. (desen de Fransje van Zoest) Imaginea este destul de amuzantă. Efectul comic este evocat de narativitatea imaginii. Privitorul vede relieful ca un întreg. Sensurile sale includ o succesiune în timp. Mai întîi, Arjuna ia poziția de yoga. Apoi pisica îl imită. După asta, șoriceii încep să se distreze. Aceste trei evenimente succesive
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
avem o fabulă. Dar avem mai mult de-atît. Nu este vorba doar de faptul că evenimentele sînt organizate într-o înlănțuire cronologică și logică, într-o relație de cauzalitate. Ele se desfășoară doar prin intermediul activității semiotice a actorilor. Iar efectul comic poate fi explicat numai atunci cînd se analizează acest tip special de mediere. Rîdem pentru că ne putem identifica cu șoriceii. Văzînd ceea ce văd și ei, realizăm că o pisică în stare de meditație este o contradicție; pisicile vînează și numai
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
călătorie în Africa. Separarea ce durează aproape toată viața între Celie și Nettie, ca și intre Nettie și copiii săi, reia intriga ce îi include pe George, Eliza, sora și mama Elizei, care sînt reuniți ca într-un roman sentimental, comic. Soțul Celiei îi seamănă mult lui Legree, insensibilul stăpîn al lui Tom, incusiv în privința acelei raze de speranță privind posibila sa convertire spre sfîrșit. Sophia, cu puterea ce o caracterizează, cu simțul umorului care funcționează ca o armă, o întruchipează
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
care tîrîie după ea pe cîmp pe viitorul soț ca pe un copil, cînd acesta urmează să o prezinte tatălui său ca pe logodnica sa. Scena este focalizată de departe și de deasupra, și accelerată pentru a crea un efect comic. Ca urmare, aluzia la Charlie Chaplin și la comedia mută pune în umbră aluzia la Cassie și la Coliba Unchiului Tom. Acea Sophia pe care o prezintă Spielberg este de la bun început iremediabil ridicolă și așa devin, în consecință, și
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
declanșată pe cale auditivă se răspunde cu aceeași monedă: dacă ielele sunt numai sunet, cel care le Întâlnește trebuie să le răspundă prin tăcere deplină. Problema destinului marital capătă, În snoave, culori burlești și se bazează pe nuclee de multe ori comice. Noțiunea de destin se degradează În consecință. Pepelea a fost un om frumos și isteț, iar cuiul lui Pepelea era cuiul de lemn bătut În părete1e casei părintești, pe care Pepelea a vândut-o unui om. Omul acela avea o
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]
-
Barnum a realizat un adevărat eveniment de relații publice din căsătoria "generalului" Tom Thumb (Tom Degețelul) cu o pitica. După o serie de turnee triumfătoare prin SUA, în cadrul cărora Tom Degețelul și-a încântat auditoriul cu o serie de monologuri comice, cântând și dansând, Barnum l-a dus în Anglia. Europenii erau obișnuiți însă cu piticii și succesul nu a fost cel scontat. În această situație, Barnum s-a gândit să atragă publicul prin intermediul liderilor de opinie invitând în casa sa
[Corola-publishinghouse/Science/84981_a_85766]
-
tot timpul recurge la Witz, face uz de agudeza, caută să provoace meraviglia. Producția lui e tipic manieristă. În sfera lexicului apar forme precum genul inventat la substantive, transformarea numelor proprii în substantive comune sau adjective și, uneori, modificarea lor comică, inventarea de noi termeni, de toponime, substantivizarea amuzantă a unor părți de propoziție și mai cu seamă formarea de verbe noi, prin metamorfoza ilariantă a unor substantive, utilizarea infinitivului lung ori tranzitivizarea unor verbe intranzitive. Frecvente sunt calambururile, aliterațiile, jocurile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290221_a_291550]