4,039 matches
-
substrat, care trebuia să aibă un trecut aparte, inconfundabil cu cel al latinei culte. Închingat și el de limitele neogramatice ale gândirii istorice, Densusianu găsește soluția în imaginarea a două limbi latine cu istorii diferite: pe de o parte latina cultă (coruptă) cu istoria sa orientată în întregime spre limba greacă, pe de altă parte latina necoruptă, veche sau bătrână (lingua prisca), care este totuna cu limba pelasgă sau barbară, pe care o vorbeau toate populațiile ce nu făceau parte din
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
în întregime spre limba greacă, pe de altă parte latina necoruptă, veche sau bătrână (lingua prisca), care este totuna cu limba pelasgă sau barbară, pe care o vorbeau toate populațiile ce nu făceau parte din lumea greacă. Dacă istoria latinei culte s-a putut face dintr-o trăsătură de condei, istoria limbii pelasge-latine-barbare i-a dat multă bătaie de cap lui Densusianu, aceasta cu atât mai mult cu cât el a simțit nevoia să-și sprijine clasificările și evoluțiile cu elemente
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
însemna o vagă întrezărire a continuității globale a materialului lingvistic. N. Densusianu lărgește viziunea asupra trecutului limbii române prin înlocuirea arborelui genealogic indoeuropean cu arborele genealogic pelasg, care s-a ramificat pe spațiul euro-afroasiatic, acoperind și peninsula italică, unde latina cultă rămâne suspendată ca o ramificație artificială a limbii grecești. Și această soluție este nerealistă întrucât eludează constituirea limbii române în simbioza traco-latină, componentele căreia înscriu rădăcinile acestei limbi în baza naturală a limbajului uman și în continuitatea globală a materialului
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
Occidentului acaparându-le timpul lor. Consumul de droguri, prostituția, crima juvenilă au devenit frecvente. În China, consumul de droguri de pedepsește cumplit, prin condamnarea la moarte a celui în cauză. Nicolae Ceaușescu a greșit enorm, atunci când a aplicat în România cultul deșănțat al personalității, după model chinez și coreean. Fascinat de vizitele de la începutul deceniului '70, de primirile fastuoase de la Beijing și Phenian, a văzut posibilitățile ca acest model să fie aplicat și în România. Parăzile și mitingurile organizate de 1
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
patru ani de mandat a încercat să devină popular, mai ales prin delicatețea exprimării, cu glasul blajin de tenor, în comparație cu cel dur, baritonal al rivalului său, Ion Iliescu. Președintele Emil Constantinescu îl caracterizează pe Adrian Năstase, de altfel un politiciamn cult, elevat, ca pe un om vulgar, folosind expresii care nu sunt concorde cu formația sa intelectuală, de felul: ”blatiștii vor fi dați jos din trenuri cu o gară înainte și puși să facă jogging” ,”va trebui să inventăm un detector
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
de fată mare și de fecior, de baladele și basmele fantastice, este omniprezentă în folclorul lumii, ca probă supremă a eroizării. Mai mult decât atât, acest motiv inițiatic, alături de înghițirea de către un monstru a dat naștere celor mai numeroase valorificări culte, moderne, ce reiau până în detaliu ceremonialul de trecere. Neofitul ce pătrunde în altă dimensiune prin pântecul spintecat al animalului sau este izolat printr-o claustrare punitivă în piele de bivol amintește de practica inițiatică a populației bantu de a înfășa
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
mei, care au părut multor lectori „ciudați” sau chiar „neverosimili”! Chiar și unor „lectori profesioniști”, cum se auto-numesc uneori criticii literari, și un exemplu flagrant de denigrator al creației mele, al tipologiei romanelor mele, a fost Ov.S. Crohmălniceanu; ins inteligent, cult și care, după ce s-a dezmeticit din narcoza ideologiei staliniste În timpul căreia i-a Înjurat, cu acel entuziasm tipic vremii proletcultiste, pe ctitorii literaturii române clasice și moderne, de la Maiorescu la Lovinescu și Blaga -, pe filozof mai ales -, desigur, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
atunci - și mai târziu! - În sensul său cel mai grav, adică „retardat mintal”, imbecil. Ce m-a uimit - și m-a umilit! - În clipele acelea a fost judecata atât de categorică ce venea din partea unei persoane de sex opus, frumoasă, cultă, scriitoare cunoscută, „influentă” și care... mă știa; G.H., ca orice redactor influent al Gazetei..., se afla de obicei „În preajma” birourilor conducerii revistei pe lângă care eu, un colaborator cvasi-anonim, treceam iute spre micul birou aflat la capătul culoarului, unde speram a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Palais, locașuri somptuoase ale unor expoziții nu mai puțin spectaculoase, unde, nu rareori, se văd cozi de sute și sute de persoane, altele, bineînțels, decât flaneurii de pe la grande avenue, veniți din America și din toată Europa, așteptând răbdători, occidentali bogați, culți și mândri, care prind deodată un fel de aer umil și brusc sensibilizat, așteptând să dea ochii cu pânze originale - dintre care unele nu au fost de decenii În Europa sau altele, din colecții private, nu au fost văzute niciodată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
mai puțini și-l vor reaminti: o stare de apatie psihică, un fel de „lehamite voioasă”, de „acceptare fatalistă” a „realității”, o apatie despre care citisem În Der Spiegel și În alte reviste occidentale, ce domnea curent, de decenii, În mediile culte ale Uniunii Sovietice. Era, bineînțeles, o formă a adaptării, deoarece, cum o spuneam mai sus - fapt pe care unii dintre Înverșunații corifei ai emigrației noastre literare pariziene nu aveau cum sau nu puteau să-l conceapă, să-l accepte, deoarece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
ed. București, 1997; Portrete pedagogice, București, 1927; Trei ani pe frontul basarabean, Chișinău, 1927; ed. îngr. Marian Radu, București, 1996; Ardealul în Basarabia, Cluj, 1928; Universitatea Daciei Superioare, București, 1929; ed. Cluj-Napoca, 2001; Contribuții la istoria poeziei noastre populare și culte, București, 1934; Acțiunea catolicismului și a Sfântului Scaun în România întregită, Cluj, 1934; La o răscruce a vieții mele. Un bilanț și o mărturisire, București, 1938; Prolegomena la o educație românească, București, 1940; Politica religioasă și minoritară a României, Cluj
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287252_a_288581]
-
V. N.: Psihologic, înțeleg acest lucru. Incontestabil, ceea ce e interzis e mai tentant. Am fost însă potrivnic încercărilor de a-l idolatriza pe un Petre Țuțea, deși, din toate câte am auzit despre el, era un om foarte inteligent, foarte cult, foarte interesant. Dar era un personaj fără operă, nu o figură cristalizată ce putea să funcționeze ca model. Era o apariție oarecum excentrică, nu putea să fie ridicat la statut de figură centrală, așa cum s-a încercat vreme de câțiva
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
Marele Premiu. Singura problemă cu care se confruntă TIFF ține de mentalitatea culturnicilor autohtoni : dacă Ministerul Informațiilor a dat 300 de milioane de lei, CNC-ul a contribuit cu un premiu nesemnificativ (3 000 de dolari !), iar Ministerul Culturii și Cultelor nu a catadicsit să sprijine nici cu un leu această primă ediție... Substanțial sponsorizat de Guvern (se zvonește - pentru că nimic nu e public în România când e vorba despre bani că ar fi vorba despre peste un miliard de lei
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
anul acesta și pe urmă nenumărate alte premii la majoritatea festivalurilor la care a fost prezentat, inclusiv la TIFF , Moartea domnului Lăzărescu al lui Cristi Puiu (pe un scenariu scris în colaborare cu Răzvan Rădulescu) a devenit aproape un film cult ! Un fel de legendă urbană : sperietoare pentru cinematograful românesc de gen (gen Sergiu Nicolaescu) și ștachetă inhibitoare pentru tânărul cinematograf românesc (de genul mai aveți mult până acolo...). De fapt, este doar un film foarte bun, scris și regizat cu
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
știe cu precizie faptul că mama lui Alexandru Lapedatu a fost fiica lui Ion Circa (1823-1868) din Cernatul Săcelelor, județul Brasov, rezultată din căsătoria acestuia cu Maria Pop Cășineanu. Se poate spune cu ușurință că Amalia Circa era o femeie cultă, beneficiară a unei educații alese. A învățat la școala din Săcele și apoi la Școala Gautier din Brașov, „un așezământ particular de fete”16. Un aspect important de reținut este faptul că Maria Amalia Circa descindea din familia Circuleștilor, o
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3063]
-
clarifica raporturile sale cu acele culte din provinciile românești (Bucovina, Basarabia, Banat, Transilvania), inexistente în Vechiul regat, dar care funcționau în virtutea legislațiilor din statele în care fuseseră încorporate înainte de anul 191859. În condițiile create după Unire, prin creștere ponderii adepților cultelor minoritare și diversificarea activității acestora, se impunea cu necesitate adoptarea unei legi speciale, cerință stipulată și de Constituția din 1923, în ultimul alineat al art. 22. Însuși reprezentanții cultelor s-au pronunțat pentru necesitatea reglementării legale a raporturilor acestora cu
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3063]
-
Nimeni nu se rușinează să se așeze pe scaunele goale ale titularilor de merit, oricât de grosolană ar fi impostura. La începutul anilor șaizeci, înainte de debut, am rămas nu rareori uimit până la stupefacție constatând cât de ușor scriitorii de talent, culți, inteligenți etc., cum apar aproape în orice generație biologică, au crezut cu adevărat că valorează mai mult decât un Blaga sau un Voiculescu, interziși și calomniați aceștia, în timp ce „ei” se aflau în manuale, antologii, citați ades etc. Într-o carte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
vocabular neaoș, „muncitoresc” - de tipul Deșliu! -, sau prin metafore simpliste, grosolane, pe care semidocții poeți aflați atunci în vogă - Eugen Frunză, Iureș etc. - le manevrau cu lejeritate și pe care erau obligați să le imite chiar și poeții adevărați și culți ce, voit sau ne-voit, se prostituau - susțineau, adică, linia partidului! -, precum Veronica Porumbacu, Nina Casian, Jebeleanu, Cicerone Teodorescu, Geo Dumitrescu, Baconsky și mulți alții, tineri talentați pe care i-a „prins din urmă” „Revoluția”, obligându-i să-și schimonosească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
propriile lor texte unde erau înfierați stâlpii literaturii române de la Titu Maiorescu la Blaga, de la Lovinescu la Nichita Stănescu. De altfel, „aerul” comunist, luptele de opinii și chiar credințele multora sunt extrem de confuze, de falsificate. Așa cum vechii ideologi inteligenți, fini, culți, marxizanți, ai anilor ’50 și ’60 - Crohmălniceanu, Paul Georgescu, N. Tertulian și alți câțiva ce au sprijinit stalinismul cultural și au „excomunicat” în tonuri aspre valorile mari ale modernismului literar românesc - s-au „revoltat” nu contra comunismului ca practică a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
de critici pozitive care mi-au analizat primul roman, mă curta, mă invita serile la el, unde jucam, „ca bătrânii noștri ardeleni!”, preferans și beam vermut italian. Eu însumi eram atras de persoana sa ce emana o reală seducție umană, cult, inteligent, vioi, el părea, în astfel de discuții intime, a fi partizanul literaturii bune, române și străine, încă ocultată dacă nu călcată în picioare de critica literară oficială. Prima mea surpriză a fost atunci când l-am auzit apoi, în repetate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
albie a creației, a „ambiției” mele, fascinate încă de „temele prozei locale”, tradiționale, cum am spus. (Să nu se înțeleagă că arunc într-un fel sau altul discreditul asupra înaintașilor mei în proza română. Sosiți târziu într-o cultură lucidă, cultă, într-o țară târziu unificată, ei au contribuit, uneori eroic - vezi cazul Rebreanu, ce a scăpat cu puțin de plutonul de execuție maghiar, evadând de sub escortă din comenduirea austriaco-maghiară în Bucureștii anilor 1916! -, au contribuit, nu puțin, la unificarea și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
omule“. Se străduiește să miroasă a opincă, se exprimă bolovănos, suduiește îmbuibarea guvernamentală. (Echivalent în planul retoricii feminine e stilul „fată bună“: lași să se vadă, îndărătul fiecărei fraze, „mama“, „soția“, „gospodina“, femeia de suflet și de comitet.) 7. Vorbitorul cult. Nimic fără Kant, fără lecții de istorie, fără citate țepene. Fraza e sibilinică, privirea - adumbrită de reflexiuni abisale. Stil de „lexicon ambu lant“, ținută de belfer încercănat. Cuvintele sunt căutate la limita indescifrabilului, sintaxa e obscură, gramatica - aproximativă, mesajul - inexistent
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Dar oare ce e mai românesc, după cum se exprimă ea, decât dorul. Silvia Mateș o are alături, acum la anii senectuții pe fiica ei Coralia, doctor în Lingvistică a Universității din Lund, Suedia. Prezentăm în continuare, câteva selecții din poezia cultă, de suflet, a consătencei noastre. Invocație O ! Munte, munte, unde ești ? Și tu apă cistalină, Să te cânt ca în povești, Cum curgeai în jos, de lină, Să-ți sorb apa din izvoare, Pe la «Moara de hârtie», Ziua în arșița
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
la mătușa lui, de vreo două ori pe an numai. El a fost crescut de această învățătoare, a rămas orfan de mic de mamă, tatăl a murit când avea el 7 ani. E dintr-un sat de lângă Făgăraș, întradevăr om cult, cu conferințe ținute pe nu știu unde, chemat prin străinătate, cu doctorat, dar... Cine îmi garantează mie că poate fi bine și că într-adevăr se hotărăște cel mult într-un an?! Așa. Să aștept la infinit? Or, băiatul acesta - Liviu - e
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
Alecule, Am primit scrisoarea de la tine și ne-am bucurat de toate cele scrise, în afară de problema cu Raluca, de la care am primit o scrisoare bogată ca formă și fond. În ce privește persoana ta, i-ai lăsat o impresie plăcută, de om cult, serios și oarecum afectuos față de ea. Ne-a scris ce răspuns ți-a dat la propunerea făcută. Părerea noastră este că n-ar strica să-i mai faci o vizită, să mai stați de vorbă. Ni s-a părut nouă
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]