4,042 matches
-
și, când, În sfârșit, se apropiară de palisadă, toate unitățile Începură să urle simultan strigăte de război. Era clar că, În ochii clanului Takeda, palisada de lemn părea o nimica toată. Credeau că aveau să răzbească prin ea cu forța, doborând-o dintr-o singură șarjă, pentru a pătrunde drept În mijlocul armatei Oda, ca un sfredel. Scoțând un răcnet de luptă, forțele din Kai atacară palisada. Oamenii erau hotărâți - unii Încercară să se cațăre pe deasupra, alții Începură să lovească parii cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Kai, care atacau atât de feroce, nu făceau decât să-și piardă soldații Într-un inutil „scut al morții“. Din păcate, se spunea că până și Yamagata Masakage, care, Începând de dimineață, luptase atât de bine În aripa stângă, fusese doborât În bătălie. Alți generali celebri, oameni de mare curaj, căzuseră, unul după altul, până când morții și răniții ajunseseră să numere mai mult de jumătate din Întreaga armată. — E clar că inamicul va fi Înfrânt. Nu e momentul potrivit? Generalul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cursa În care se prinsese. Pentru inamic, era clar că armata centrală din Kai se retrăgea În dezordine. După ce Îl Însoțiră pe Katsuyori până la un pod din apropiere, generalii reveniră, formând o ariergardă pentru a rezista trupelor de urmărire. Fură doborâți eroic În luptă. Baba Îl Întovărășise și el pe fugarul Katsuyori și jalnicele rămășițe ale armatei sale, până la Miyawaki, dar, În cele din urmă, bătrânul general Își Întoarse calul spre apus, cu cugetul plin de mii de gânduri. „Am trăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nimic, când clanul Amako a fost Învins de Mori. Mai târziu, a cerut, În secret, ajutorul Seniorului Nobunaga, prin bunele oficii ale Seniorului Katsuie. În lupta de la Muntele Shigi, Shikanosuke a luat capul ferocelui Kawai Hidetaka. Deci tu l-ai doborât pe Kawai, spuse Hideyoshi, ca și cum i s-ar fi risipit toate Îndoielile, privindu-l, din nou, pe Shikanosuke, de astă dată, cu un zâmbet larg. * * * Hideyoshi Își demonstră, foarte repede, puterea trupelor. Cele două castele de la Sayo și Kozuki căzură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
n-ar fi prezentat motive de Îngrijorare, trebuia să fie conștient de pericolul reprezentat de proprii lui aliați. — Iată ce trebuie să faci, Hideyoshi. Abandonează temporar Castelul Kozuki. Unește-ți forțele cu ale lui Nobutada, Înaintați spre Castelul Miki și doborâți-l pe Bessho Nagaharu. Apoi, un timp, observați ce face inamicul. Principala cauză a deprimării trupelor era faptul că armata se rupsese În două, pentru ca o jumătate să atace Castelul Miki, iar cealaltă să Întărească apărarea Castelului Kozuki. Acesta era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
o luă la fugă În râu, stârnind jerbe mari de spumă. — Nu-l lăsați să scape! strigă un ofițer din clanul Mori, venind În goană. Își aruncă sulița de pe mal, cu toată puterea. Vârful Îl nimeri pe Shikanosuke În spate, doborându-l În apă, cu fața În jos. Coada suliței rămase dreaptă În apa care se Înroșea, ca un harpon Înfipt Într-o balenă. Cei doi asasini intrară, cu zgomot, În râu. Îl târâră pe Shikanosuke, rănit, de picioare, Îl țintuiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
al lui Yamanaka Shikanosuke și Îi cuprindeau sentimente de venerație. În inimile lor, Shikanosuke avea să trăiască veșnic. Sabia și cutia de ceai „Marele Ocean“ ale lui Shikanosuke Îi fură trimise, Împreună cu capul său, lui Kikkawa Motoharu. — Dacă nu te doboram noi, spuse Kikkawa, privind capul, Într-o zi ai fi ținut tu capul meu În mâini. Aceasta e Calea Samurailor. Realizând ceea ce ai realizat, ar trebui să te resemnezi și să Îți găsești pacea În lumea de dincolo. * * * Când cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
oferiți condiții care să-i permită propagarea credinței sale, nu Încape nici o Îndoială că-l va părăsi pe Murashige. — Da, asta-i clar, spuse cu admirație Hideyoshi. Dacă l-am putea determina pe Ukon să-l convingă pe Sebei, am doborî două păsări cu aceeași piatră. Puse capăt Întrebărilor. Hanbei părea, și el, obosit. Hideyoshi se ridică să plece. — Așteptați doar un moment, Îl opri Hanbei. Seridică și ieși din cameră, probabil spre bucătărie. Hideyoshi Își aminti că-i era foame
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aproape zece mii de ostași. — Cu atât mai bine! Ne-a făcut să Înțelegem cât se poate de limpede că ne-a trădat. Dacă nu se Întâmpla asta, s-ar fi putut să nu sosească niciodată ziua În care să-l dobor pe acest trădător ingrat. De astă dată, va trebui să curățim Fukushima de toți oamenii care nu știu ce Înseamnă loialitatea. Dezlănțuindu-și furia, Katsuyori bombănea de unul singur, În timp ce calul Îl purta mai departe. Dar vocile indignate ale celor care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
seniorul, necum să-și fi părăsit propriul clan. Preotul continua să tacă, ținând ochii Închiși. În comparație cu Kaisen, care părea asemenea cenușii reci, Katsuyori vorbea Înainte, ca un foc dezlănțuit: — Însă până și oamenii care erau postați și pregătiți să-i doboare pe trădători s-au Împrăștiat cu toții, fără să se fi angajat Într-o singură luptă sau să fi așteptat comanda stăpânului lor. Este un asemenea comportament vrednic de clanul Takeda și de generalii săi - care nici chiar pe marele Uesugi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Între tăioasele lame dezgolite n-avea să dureze mai mult de un moment. — Acesta e sfârșitul! — Senior Katsuyori! Senior Taro! Am să v-o iau Înainte! Strigând Încoace și-ncolo de la unul la altul, ultimii oameni ai clanului Takeda erau doborâți, pe rând. Armura lui Katsuyori se Înroșise toată. — Taro! Își chemă el fiul, dar avea vederea Încețoșată de propriu-i sânge. Toți cei din jur păreau dușmani. — Stăpâne! Încă mai sunt aici! Sozo e lângă dumneavoastră! — Sozo, repede... voi comite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Înapoi! Înapoi! strigă deodată generalul din Ukita, În mijlocul norilor de praf și fum. Privindu-i crunt pe cei din Ukita care se retrăgeau, apărătorii se lăsară purtați de dorința de a-i strivi sub picioare. Porniră pe urmele lor, strigând: — Doborâți-i! — Până la steagurile lor! Prea târziu, comandantul călare al avangardei castelului zări, În față, tranșeea armatei Ukita. Văzând capcana, Încercă să-și oprească oamenii, dar aceștia se repeziră Înainte, neputând vedea pericolul. Cât ai clipi, din tranșee se stârni o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îl spintecă și pe el. În același timp, Rokuro și Kyuemon - care stăteau Înapoia lui Kanbei - scoaseră săbiile și-i lichidară pe ceilalți trei, Într-un șuvoi de sânge. În acest mod, Kanbei, Kyuemon și Rokuro Își Împărțiră sarcinile și doborâră cinci oameni, cu iuțeala fulgerului. Izbiți de iuțeala și surpriza acestei fapte, muncitorii amuțiră ca iarba dintr-un cimitir. Glasurile nemulțumite fuseseră reduse la tăcere Într-o clipă. Chipurile care până atunci arătaseră atâta obrăznicie, expresiile sfidătoare, dispărură. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pe cursul superior al râului și i-am Împinge În apă cu coroane cu tot, s-ar putea să Încetinească puțin curentul. Acest plan fu pus În aplicare și, timp de o jumătate de zi, peste o mie de muncitori doborâră copaci și-i Împinseră Întregi În râu. Dar nici acest lucru nu Încetini năvala apelor. Următoarea sugestie a lui Rokuro fu aceea de a scufunda treizeci de bărci mari, Încărcate cu bolovani enormi, pe locul propus pentru baraj. Se dovedi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stratagemă pentru a traversa acel biet șănțuleț și se apucară să Împingă liniile din fața lor. — Atacați! Atacați! Ce mai așteptăm? — Luați zidurile cu asalt! Întrecându-se pe negândite să cucerească mai Întâi intrarea, Îi Îmbrânceau În lături pe cei nehotărâți, doborându-i chiar la pământ. Câțiva oameni din față fură Împinși În șanț, În timp ce atât cei căzuți, cât și cei de sus scoteau strigăte de luptă. Apoi, În mod vădit intenționat, trupurile și mai Îndepărtate Începură să Împingă și ele. Alți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
săgețile Însele erau prea distinse pentru nemernicii aceia, că vârfurile săgeților erau daruri de la omul care avea să conducă națiunea. Dar și săgețile pe care i le adusese Ano se terminară repede. Ici și colo, În grădina templului, zăceau dușmani doborâți de săgețile lui Nobunaga. Dar, Înfruntându-i arcul, un număr de soldați În armuri se repeziră cu urlete disperate până sub balustradă, după care Începură, În sfârșit, să se cațăre pe coridorul podit. — Te vedem, Senior Nobunaga! Nu ne mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-se cu toată ființa asupra zgomotului, ascultă vreun semn din cameră. Silueta albă care năvălise adineaori Înăuntru era aceea a Generalului de Drept, Oda Nobunaga. Luptase până la sfârșit, când văzuse că flăcările devorau templul și toți oamenii din jurul lui fuseseră doborâți și uciși. Se Înfruntase corp la corp cu soldații de rând, ca și cum ar fi făcut parte dintre ei. Și totuși, luase hotărârea de a comite seppuku nu numai fiindcă Își judecase reputația și găsise regretabil că trebuia să-și lase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Învingi propriile greutăți, În aceste timpuri atât de importante. Primul semnal de corn răsună prin castel și oraș. Hideyoshi le dădu ultimele instrucțiuni vasalilor săi din Castelul Himeji: — Victoria și Înfrângerea se află În mâinile soartei, dar, dacă voi fi doborât de Mitsuhide, dați foc castelului și asigurați-vă că nu va mai rămâne nimic din el. Trebuie să acționăm vitejește, urmând exemplul celui care a murit la Templul Honno. Se auzi al doilea semnal, iar convoiul cu provizii o luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Enmyoji. Dar, În Întuneric, numai licărirea palidă a stelelor strălucea peste câmpul de luptă. Nu trecuseră decât trei ore Între Ora Maimuței și a doua jumătate din Ora Cocoșului. Drapelele lui Mitsuhide umpluseră toată câmpia. Acum unde erau? Toate fuseseră doborâte. Ascultase numele morților până nu le mai putuse ține socoteala. Nu durase mai mult de trei ore. Nu Încăpea nici o Îndoială că Yojiro tocmai primise Încă o veste proastă. Și nu mai avea curaj să-i transmită știrea lui Mitsuhide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dinainte? — N-am să vă ascund nimic, stăpâne. Armata lui Tsutsui Junkei a apărut pe câmpul de luptă și ne-a atacat aripa stângă. Saito Toshimitsu și toată unitatea lui n-au avut putere să-i oprească și au fost doborâți fără milă. — Cum! Asta era? — Am știut că, dacă v-o spuneam acum, era greu de acceptat. Sperasem din tot sufletul să v-o spun când nu v-ar mai fi sporit nefericirea. Aceasta e lumea bărbaților, replică Mitsuhide, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lasă-mă să trec! — De ce sunt atât de Înnebuniți Înțelepții ochi ai stăpânului meu? Armata noastră a primit azi o lovitură dureroasă și trei mii de oameni au murit, În timp ce alții, fără număr, au fost răniți. Generalii noștri au fost doborâți, iar noii recruți s-au Împrăștiat. Câți soldați credeți c-au mai rămas acum În tabăra asta? — Dă-mi drumul! Pot face Întocmai ce poftesc! Lasă-mă să trec! — Tocmai vorbele necugetate de acest soi dovedesc că nu faceți decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ai bate din palme, trupurile lor fără viață alcătuiră pe pământ petalele și inima unei flori de sânge. Yojiro se năpustise În desișul de bambus pentru a se lupta cu bandiții. Murakoshi strigă În Întuneric, Îngrijorat să nu fi fost doborât deja. — Yojiro, vino Înapoi! Yojiro! Yojiro! Dar, indiferent de câte ori strigă, Yojiro nu se mai Întoarse. Murakoshi fu rănit și el În câteva locuri. Când reuși cumva să se târască prin pâlcul de bambuși, văzu silueta unui om trecând chiar prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Muntele Oiwa, auziseră strigăte de război care răsunau ca niște valuri tsunami. Apoi, niște războinici ai armatei lui Sakima, probabil o grupă de recunoaștere, galopaseră prin sat, dinspre Yogo. Se zvonea că forțele lui Nakagaba Sebei apărau fortăreața, dar erau doborâte până la ultimul om. Întrebați dacă știau ceva despre oamenii lui Kuwayama din regiunea Shizugatake, țăranii răspunseră că, În urmă cu numai câteva momente, Seniorul Kuwayama Shigeharu Își condusese toate forțele afară din fortăreața de la Shizugatake, iar acum se grăbea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fusese solicitat de Katsuie și nevoit să treacă de partea acestuia. Acum, Însă, datorită prieteniei cu Hideyoshi, se retrăgea discret. Dar trupele În Înaintare ale lui Hideyoshi spulberau fără milă armata clanului Maeda, iar o parte din luptătorii ariergardei fură doborâți. Între timp, Inuchiyo și fiul său Își conduceau trupele, aproape nevătămate, afară din tabără; de la Shiotsu, o luară pe un drum ocolit prin Hikida și Imajo, pentru ca, În cele din urmă, să se retragă În Castelul Fuchu. În timpul crâncenei bătălii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
din partea voastră! Nulități de ultimă speță! V-a trecut prin minte să vă Înfigeți lăncile În trupul lui Shibata Katsuie? Shosuke părea un demon și, de fapt, nimeni nu era capabil să-i facă față. Un număr de oameni fură doborâți cu lăncile, aproape la picioarele lui. Observându-i ferocitatea și luptând cu disperare contra unor oameni care erau gata să apere până la moarte stindardul comandantului lor, chiar și cei mai mari lăudăroși din trupele atacante sparseră Încercuirea, deschizând un drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]