3,245 matches
-
de a formula o nouă concepție despre lume și nici măcar despre om, se ferește să elaboreze o terapeutică sau o filosofie". Pretenția structurii de a accede la "esență", la "entelehie" n-ar putea fi justificată, căci știința s-a dovedit perpetuu incapabilă a defini fenomenul "în sine" și totodată inaptă a elucida creația artistică. Formalizînd-o pe cea din urmă, dacă luăm în considerare structura drept un element al său, atunci aceasta n-ar putea fi decît unul ce mijlocește legătura între
Amurgul metodelor (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7971_a_9296]
-
sau minerale. Imaginarul arcimboldesc ajunge, în felul acesta, o friză de concepte plastice, mărturie a unei vocații integratoare, dar și o formă de a sancționa labilitatea privirii. Pentru că imaginea, așa cum o percepem noi, este un permanent joc al relativităților, oscilație perpetuă între parte și întreg. În funcție de distanță și de interes, fondul și obiectul percepției sunt în permanentă mișcare. Limbajul este evaluat implicit ca un șir nesfîrșit de reformulări, de reinvestiri și de reconsiderări. Formele însele, în ansamblu și în detaliu, nu
Gheorghiu și Arcimboldo by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9480_a_10805]
-
stoca energia oricât de mult timp și pot fi refolosite la nesfârșit, fără a emite deloc gaze cu efect de seră, scrie Agerpres. Din păcate, cercetătorii nu au reușit să construiască încă un astfel de dispozitiv capabil să fie folosit perpetuu pentru încălzire, dar au reușit să demonstreze, în condiții de laborator, viabilitatea unui fenomen fizic denumit "fotocomutare". Unele molecule, cunoscute drept 'fotocomutatoare', pot prelua oricare din două forme diferite, ca și cum ar avea un fel de balama la mijloc. Dacă sunt
Oamenii de știință au dat lovitura. Ce au reușit să facă cu energia solară by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/62312_a_63637]
-
notația ironic-detasată conviețuiesc în paginile antologiei, revendicîndu-se de la autori la fel de diferiți. Moderniști sau tradiționaliști, criterionisti cosmopoliți sau gîndiriști dogmatici, conferențiarii abordează în textele lor o problematică pe cît de interesantă, pe atît de variată. Mircea Eliade deplînge, bunăoară, stadiul de perpetuu imitator în care se află eseistul autohton față de cel occidental, Ion Pillat realizeză o bine documentata prezentare a liricii moderne americane, în timp ce Nichifor Crainic proiectează un paradis terestru întemeiat pe preceptele de bază ale creștinismului. Cele patruzeci și trei de
Fragmentarium interbelic by Marius Țepeș () [Corola-journal/Journalistic/17444_a_18769]
-
a raporta la asemenea deformări individual-colective o personalitate critică exponențială pentru istoria literaturii noastre și, mai ales, pentru un anumit mod de a o înțelege. Criticul total, atipic, care are vocația și răbdarea construcției monumentale într-un spațiu al adamismului perpetuu, este, desigur, G. Călinescu. Complexele descrise își dezvăluie forța și persistența inclusiv prin efortul pe care el l-a depus pentru a le depăși. Trucurile, prestidigitațiile auctoriale nu sunt de folos aici. Le-am putea găsi, bunăoară, la un Ion
Ideea critică by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11406_a_12731]
-
a nuvelei trimite la acest "joc" al "înlocuirilor". Fiecare dintre cei trei naratori suferă de parțialitate informațională, solicitînd mereu completările și explicațiile celui imediat următor. Centrul textului migrează, prin urmare, în structuri diferite, perspectiva fiind, constant, redimensionată. Dl. Hyde, simbolul perpetuei "re-centralizări", prin sugestia lui metaforico-onomastică de "tăinuire", reprezintă nucleul către care se merge, "lucrul" încriptat ce urmează să se dezvăluie. Deschiderea criptei (Derrida a vorbit despre semnificația conceptului într-un eseu din anii șaptezeci, intitulat Fors și publicat în Georgia
Deconstrucție postmodernă by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/8827_a_10152]
-
spiritului lui Culianu. Editorii nu au făcut decît să strîngă acele articole lăsate în afara volumelor în perioada studiului olandez la Groningen, ceea ce înseamnă că dacă întregul e brambura este fiindcă mintea lui Culianu era în așa fel. În această fugă perpetuă e greu să intuiești criteriul alergării, cel mult poți constata alura ei scorțoasă, spunîndu-ți că o temă se impune atenției numai în măsura în care nu are legătură cu lumea reală, fiind cu atît mai atrăgătoare cu cît e mai desprinsă de obișnuințele
Concupiscența cognitivă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2785_a_4110]
-
numea romanticul De Sanctis pe Francesco Petrarca, opunîndu-l "primului poet", adică lui Dante), personajul lui Santagata, neîmpăcat cu declinul, departe de seninătatea atribuită îndeobște senectuții, șochează și se impune. Fiind devoalat, în romanul lui Santagata, psihicul chinuit de aegritudo, de perpetue porniri contradictorii al poetului capătă accente repercutante. Petrarca însuși îl avusese ca obiect (cum atestă versurile, Secretum, epistolele), dar, în spiritul valorilor culturale introiectate, păstrase cu grijă măsura, il decoro, decența convenienței. Urmînd firul unor senzații cazuale, al gîndurilor, repetînd
De la exegeză la ficțiune by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/9928_a_11253]
-
inspirația, dorul plutirilor semețe, nu înseamnă să reiterăm numaidecît cutare ipostaze fictive, signaletic definite, cu efecte deja încercate. Rămîne loc pentru descoperiri care să mențină prospețimea cuvenită acestor circuite de alegră empatie, ventilînd înspre ochiul nostru lăuntric flux de orizonturi perpetuu deschise. Așa ni s-au ivit, în consonanțe privilegiate, așa ne-au prins, în parada lor irezistibilă, frumuseți care nu se pot uita vreodată. ... Să le fi răzbătut cu teama că le ratăm, cum ni se întîmpla pe cărările unor
Miracolul păsărilor by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/5502_a_6827]
-
-le sângele ca pe un exilir al tinereții fără bătrânețe. În momentul în care contesa a făcut greșeala să elimine și câteva fete cu ascendență nobiliară a fost demarată o anchetă care i-a stabilit vinovăția, fiind condamnată la recluziune perpetuă într-una din camerele castelului unde a fost zidită. Prin vocea naratorului, contele Istvan Thurzo (Daniel Brühl), biografia lui Erzebet Bathory (Julie Delpy), ca și filmul, se metamorfozează într-un romance, o ficțiune edulcorată menită să dilueze pasional aura macabră
Gore: pasiune și omor by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5905_a_7230]
-
multe ori dialogurile mi s-au părut lipsite de naturalețe, tonul este prea înalt pentru a da iluzia unei conversații obișnuite. Iată un singur exemplu: "- De la o vârstă fragedă, fără multe mofturi, și destinată de bună seamă mai degrabă eșecului perpetuu decât utilă semenilor. Atât de lipsit de talente aș putea însă ajunge departe dacă aș reuși să înghit ultima idee nobilă în circulație, revoluția socialistă. Dar revoluția nu mai e decât o mascaradă tragică, Lisa, iar eu mă fofilez deja
Între două lumi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7179_a_8504]
-
cenzură e. Paradoxal e însă faptul că aceiași scriitori se lamentează apoi că nu intră în universalitate... or, acolo nu intră decît acele opere care poartă pecetea unei creații vii". Autorii pilduitori au fost cei ce au cultivat o "mărturisire" perpetuă, și-au expus fără ezitări "gîndul lor adevărat despre realitate". Socotindu-se "martori" ai materiei evenimențiale de care au luat cunoștință, "se simțeau moralmente obligați să o descifreze și evalueze prin filtrul sensibilității lor morale, contribuind totodată la limpezirea conștiinței
Mărturiile Doinei Cornea by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7177_a_8502]
-
al izvoarelor și posibilelor surse ale legendei despre Ahasverus. E remarcabil prezentată aici elucidarea unei contradicții: în teologia creștină, promisiunea nemuririi ocupă un loc esențial, dar, în chip paradoxal, pentru evreul care asistase la Patimile lui Iisus, nemurirea devine pedeapsă perpetuă; însă totodată misiune sacră, pentru că Ahasverus vorbește lumii despre suferințele îndurate de Iisus în timpul Crucificării. Explicația faptului e găsită în aceea că legenda îmbină două surse principale, contradictorii - păcătosul Malchus, cel căruia Petru îi tăiase o ureche și care, ca
Despre moarte, cu erudiție by Cătălin Constantin () [Corola-journal/Journalistic/13319_a_14644]
-
umane a lui Iisus pentru mîntuirea omenirii de greul ei păcat originar. Ea a transformat o simplă pînză de in, perisabilă în principiu ca tot ce-i făcut de mîna omului, în substanță incoruptibilă și în purtătoare a unui miracol perpetuu. Cea de-a doua este inundația din secolul patru de la Edessa, în urma căreia sfînta învelitoare a fost redescoperită după ce timp de trei secole i se pierduse urma. După vreo alte șase veacuri, în jurul anului o mie, Giulgiul este adus la
Mimesis și Transparență by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9734_a_11059]
-
albastru. În cele două împrejurări când am avut prilejul s-o întâlnesc - o dată la New York, o dată la Cambridge - era îmbrăcată în aceleași tonuri: jachete albastre - de la deschis la închis - și bluze albe. Ca într-un bun roman cu suspense, secretarul perpetuu al Academiei Suedeze, Horace Engdahl, spunea că membrii comisiei trecuseră prin emoții: au sunat-o de mai multe ori, dar nu răspundea nimeni. Cu umor, el a încercat să îndulcească situația - când vorbești despre o persoană de optzeci și opt
Doris Lessing, pe treptele casei by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/9155_a_10480]
-
idealului și nici nu te îmbeți de vraja vreunei credințe. Kant e terestru, întrucît e onest. Chiar și atunci cînd imaginația îi este la un pas să-și ia zborul, se redresează întorcîndu-se la morga serenă, de mașină gînditoare ticăind perpetuu. De exemplu, obiceiul ca în tribunale sinceritatea martorilor să fie obținută prin jurămîntul făcut pe Biblie îl consideră reminiscența unei crase superstiții. Martorilor li se cultivă credința într-o forță punitivă aflată dincolo, a cărei privire supraveghează desfășurarea procesului, o
Morala cerbilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2830_a_4155]
-
cu ochiul liber) nu puteau să ignore această "actualizare" și "deconstruire" a subiectului shakespearian, parodie tragică și grotescă (având, poate, legătură și cu faptul că Șostakovici a lucrat la începuturile sale ca pianist într-un cinema, aflându-se astfel în perpetuă comentare artistică a "faptului divers"). Subiectul operei este tocmai un astfel de "fapt divers": o frumoasă, dar neglijată soție de negustor, Katerina Izmailova, își ucide cu otravă de șobolani socrul-temnicer - pentru a-l pedepsi că îi biciuise amantul - și își
O seară la Scala din Milano by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/9529_a_10854]
-
la 25 septembrie 1906, Șostakovici, o Balanță mereu echilibrată, a înțeles că valoarea marilor "dezechilibre" din artă, atât de prizate în epoca sa, stă în simbolurile pe care le dezvăluie. De aceea, crudele și sardonicele izbucniri se află într-un perpetuu balans față de momentele duioase, chiar sentimentale. E, până la urmă, o punere la încercare, un labirint al probelor prin care uriașul talent al compozitorului ne conduce pe firul strâns al simbolurilor. Am fost impresionată de vocea gravă și marele rol pe
O seară la Scala din Milano by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/9529_a_10854]
-
românești ce au rulat pe marile ecrane din Polonia, pelicule celebre regizate de Liviu Ciulei, Dan Pița, Mircea Veroiu, Sergiu Nicolaescu. Expoziția va fi deschisă până în 20 decembrie. Arta rostirii l Pe scena germană Profesie în care căutarea prefecțiunii e perpetuă, actoria își depășește propriile performanțe într-un ritm cel puțin egal cu cel din atletism. Oportunitățile de a învăța sunt întotdeauna prețioase. Pe acest considerent, Ulrike Möller și Anja Haverlan din Stuttgart - licențiate în vorbirea scenică - au susținut vreme de
Agenda2004-49-04-cultura () [Corola-journal/Journalistic/283118_a_284447]
-
terasele și interioarele vecinătăților din jur, până departe, pe Montjuic, cu crângurile sale verzi, sau înspre scăpărarea albastră a mării. Un univers absolut personal, irepetabil și de nimic prevestit, eruptiv, rod al unei imaginații debordante, aflată într-o empatică și perpetuă comunicare cu natura lui Dumnezeu și cu însuși Dumnezeu. Cu un nivel mai jos, pătrundem de altfel într-un fel de mansardă, un spațiu întunecat, dar savant eclerat, unde sunt identificate o parte dintre sursele naturale de inspirație ale acestui
În căutarea Spaniei by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/8767_a_10092]
-
armonios integrată ansamblului, ei bine, în fața unei asemenea realități, chiar văzând-o aievea, să sparie gândul. Bunul, vulnerabilul, zbuciumatul Antoni Gaudí a fost un geniu nefericit, cum îi șade bine oricărui geniu. Cu imaginația sa proliferantă, terorizat parcă de un perpetuu horror vacuum, căutându-l și venerându-l neobosit pe Creator printre creațiile Firii, întruchipează și el, pe cât de personal pe atât de plenar, mândria și grandofilia spiritului hispanic. A pornit acest proiect în 1883, la 31 de ani. A avut
În căutarea Spaniei by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/8767_a_10092]
-
Această scenă, cea mai cinematică din tot tabloul, este atît de bine concepută, încît implică și căderea, prăbușirea. Și, poate, și eterna alergare. Adam și Eva pot fi precursorii lui Isaac Laquedem. În fond, ce face omul, pe Pămînt, decît perpetuu să alerge, gonit de gînduri, vînturi, insomnii, furtuni, himere? Pînza lui Cranach este împărțită, absolut simetric, în patru ipotetice panouri. Planul secund are în centru un copac. Dacă i-am prelungi, cu o linie imaginară, rădăcina, aceasta ar marca o
Despre Paradisul niciodata regăsit by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/12548_a_13873]
-
decît în străfundurile abisului. Se mai spune și că vaietele (fie ele cu glas tare, sotto voce sau in petto) provocate de durerea lumii, care (slab eufemism!) nu e deloc puțină, ar fi rezultatul, divizat la infinit, al urletului scos, perpetuu, de Lucifer, arhanghelul căzut. Har Domnului, nu mă pot pune în pielea lui Lucifer. Totuși, trebuie să fac o palidă încercare de a-l înțelege. Pînă și diavolul are dreptul la un avocat. Însă nu asta voi fi eu aici
Despre Paradisul niciodata regăsit by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/12548_a_13873]
-
panoplie, nici o spadă, chiar dacă știi perfect că și fărîmele de rai la care mai ai dreptul tot ți-ar fi, măcar pe un plan, benefice, tu tot nu poți să te întorci. Fiindcă porți în tine, înăuntru sau afară, urletul perpetuu al lui Lucifer, vag ascuns de un surîs de circumstanță. Poate că greșeala pentru care ai fost alungat a fost chiar asta: de a fi crezut, cu obstinație, că acel loc e raiul și de a continua s-o crezi
Despre Paradisul niciodata regăsit by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/12548_a_13873]
-
Misterele Bucureștilor" și faptul că autorul, neținând cont de elogiile pe care i le adusesem - pe merit - atunci, găsea de cuviință să mă penalizeze drastic acum, o asemenea reacție mi se părea, efectiv, extraordinară. Viața literară nu-i totuși un perpetuu aranjament... Din visul acesta frumos m-a trezit, curând, însuși Horia Gârbea. (...)"Vai, ați scris despre ea? Unde? N-am citit cronica!" mi-a spus precipitat simpaticul interlocutor - iar pe vorbele lui, visul meu frumos se făcea țăndări. Cred că
Mizantropul bine temperat by Georgeta Drăghici () [Corola-journal/Journalistic/14467_a_15792]