2,528 matches
-
că propozițiile elementare nu vor putea fi caracterizate drept „imagini“, așa cum sunt caracterizate propozițiile. În acest punct pare potrivit să ne întrebăm care este locul propoziției elementare în acea construcție sistematică ce ne este înfățișată în Tractatus. Este o presupunere plauzibilă că Wittgenstein a pornit de la existența propozițiilor științelor naturii, ca descrieri ale faptelor, și că întrebarea pe care și-a pus-o a fost cum sunt posibile aceste propoziții. Existența propozițiilor elementare a fost postulată pentru a arăta cum sunt
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
endoplasmatic particula virală ajunge în nucleu, fie celula se infectează numai prin reticol endoplasmatic pătrunzînd direct în nucleu și începe replicarea virală. Aceste teorii contrazic total teoriile la toată medicina clasică fiind o noutate mondială. Această ultimă ipoteză este mai plauzibilă datorită duratei mici de viață a celulelor după infectare. O nouă știință. Cum acționează H.I.V. în interiorul corpului uman. Ulterior am observat că în evoluția infecției cu virusul HIV se observă o intensificare a cazurilor după anul 1980. Am formulat de
A fi creştin by Rotaru Constantin [Corola-publishinghouse/Science/498_a_778]
-
și Texas, cucerite, iar la sfârșitul acestuia Peninsula Alaska, câștigată după negocierea cu Rusia. În secolul următor, expansiunea a fost stopată datorită celor două războaie mondiale. Statele Unite ale Americii au participat la cele două conflagrații mondiale, motivele fiind mai puțin plauzibile decât ale țărilor europene. În primul război mondial, S.U.A., invocând războiul submarin dezlănțuit de Germania, afectând și apele teritoriale neutre, iar în al doilea război mondial atacarea bazei militare de la Pearl Harbor, din apropierea Insulelor Hawai (cunoscute în istorie și
AMERIC?INII, HUNIUNEA EUROPEAN? ?I POPEYE MARINARUL by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Science/84039_a_85364]
-
au determinat studierea aprofundată a componentelor țesutului conjunctiv, constatându-se mai ales alterări ale proporției și modului de dispunere a componentelor matriciale extracelulare: colagen tip IV, proteoglicani, undulină, fibronectină, tenascină (Calvet și Kanwar, 1993, cit. 7). Ipoteza patogenică cea mai plauzibilă pare a fi aceea a unui defect primar la nivel molecular al elementelor extracelulare ale matricei conjunctivale, responsabil de reducerea rezistenței structurale (9); unele anomalii ar fi legate însă mai degrabă de creșteri necontrolate în cadrul unui proces reparator compensator, ca
Boala polichistică renală autosomal dominantă (ADPKD) by Mircea Covic () [Corola-publishinghouse/Science/91917_a_92412]
-
nici un fel de analiză și interpretare. Același lucru se întâmplă destul de consistent și în articolele despre președintele Băsescu. În acest fel, analiza a pus în lumină un mod facil de a face jurnalism, fără apel la instrumente analitice și interpretări plauzibile, lucru care pare a fi o caracteristică pentru o bună parte a articolelor ce apar în presa românească. Politizarea grevei profesorilor Scalarea multidimensională generează o hartă perceptuală care are o acuratețe mai mare decât dendrograma produsă de analiza ierarhică cluster
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
mii de pagini de notație cotidiană au acoperit cu totul discutabila-i operă științifică), pentru Gide aceasta e strâns legată de procesul creator ca atare. Ficțiunea este un extract de realitate, un eșantion al existentului, o formă de exprimare la fel de plauzibilă ca oricare alta. La Virginia Woolf, ambiția merge mult mai departe: „Sper să pot considera acest jurnal drept o ramificare naturală a persoanei mele”. Pentru Anaïs Nin, recunoscută pentru cărțile ei plasate la limita indecenței (Delta of Venus, Incest, Little
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
de vocație, mărturisirea funcționează ca o asigurare pe viață 27, condiție primă a supraviețuirii, dusă până dincolo de imaginabil. A doua piedică o formează indeterminarea scopului 28. Autorul de jurnale are Întotdeauna de ales Între mai multe variante. Fiecare din ele plauzibilă, nici una suficientă cunoașterii. Aproximări pornind din același punct, aspirând doar la fragmentarismul viziunii. Cel care ține un jurnal optează Între a fi istoricul propriului său trecut, transcriindu-și ramificațiile experienței de viață, a afla diagnosticul, trăsăturile unui caracter sau a
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
acționează și face este principiul propriilor sale fapte, fiind prin urmare înzestrat cu "liber arbitru"; dacă o atare libertate nu ar exista, la ce bun l-ar mai fi înzestrat Dumnezeu cu facultatea deliberării, a inteligenței, a gîndirii proprii? Răspunsul plauzibil s-ar găsi poate în filosofia hegeliană, pentru care "pomul (fructul) interzis" reprezintă doar un simbol: "Dumnezeu, Inteligența creatoare a pus în calea omului "pomul cunoașterii binelui și răului" cu intenția vădită ca omul să guste din roadele lui și
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
murit deja prin pierderea relevanței, a conținutului specific, a aplicabilității. Dacă o teorie generală a minciunii pare a fi de nerealizat, în schimb o introducere la teorie specială (interdisciplinară) a minciunii, este, în cazul nostru, nu numai posibilă, ci și plauzibilă, dat fiind faptul că ea face tranziție de la specific la comun, de la parte la întreg. Coerența ansamblului și generanța lui în raport cu viitoarele dezvoltări sînt, însă, absolut necesare pentru acela care consideră că realizarea unei "prolegomene" merită pierderea unui prețios timp
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
variantă diferită, cel puțin în privința științelor naturale. Știm că în secolul al II-lea al erei noastre, Ptolemeu nu numai că și-a însușit informațiile oferite de altcineva; el și-a modificat datele pentru a le face să pară mai plauzibile și să-i argumenteze teoria că soarele se învîrtea în jurul pămîntului și că planetele se mișcau în epicicluri. Chiar după ce noțiunea de cercetare științifică dezinteresată a început să se impună în Occident, în secolul al XVII-lea, Robert Boyle se
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
separație între textele istorice și cele literare. În jargonul actual, ele sînt două genuri distincte de discurs. Avem pretenția ca istoria și știrile să fie "adevărate", în sensul de "a corespunde realității", în timp ce în privința literaturii nu vrem decît să fie plauzibilă, în sensul de "a oglindi viața" (cf. Allon 1985:53). Samuel Johnson (1905:271) scria în 1779 că: "scopul legitim al literaturii este de a reflecta adevărul", însă adevărul la care se gîndea el era mai degrabă de natură morală
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Deși multe texte literare nu ridică probleme ontologice, separarea universului artificial al romanului de lumea reală nu este întotdeauna evidentă. De exemplu, numeroase romane istorice conțin relatări de evenimente petrecute într-adevăr sau personaje reale, pe lîngă afirmații care, deși plauzibile, nu corespund realității. Unii cititori sînt nemulțumiți cînd nu pot stabili cu ușurință dacă un eveniment sau personaj este real ori inventat, iar alții sînt nedumeriți. De exemplu, Drusilla Modjeska, în cartea sa Tăticul, o biografie a mamei ei, afirmă
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
1979:180). În ziua de azi, discursul poate relata și adevărul istoric, fără a fi considerat înșelător. Însă, dacă majoritatea dintre noi nu ezită să clasifice aceste două cărți ca fiind mai degrabă ficțiune decît relatare istorică, deoarece nu sînt plauzibile și/sau credibile, ce atitudine să avem față de romanul lui Defoe, destul de credibil (a fost publicat în 1725) însă destul de neadevărat, O nouă călătorie în jurul lumii, pe care l-a scris fără să fi părăsit Londra, sau Jurnalul anului nefast
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
semenii lor asta așteptau de la ei", afirmație prin care el vrea să spună că aceștia au oferit o modalitate de a submina prejudecățile etnice și religioase ale cititorilor. Însă mințeau ei cu adevărat? În ciuda acuzației aduse lui Defoe, pare mai plauzibilă presupunerea că acești autori erau convinși că cititorii aveau să-și dea seama despre ce fel de discurs era vorba. Nu au avut neapărat dreptate, nici ei și nici criticii care i-au urmat. De exemplu, Defoe a prezentat publicului
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Tăticul al lui Modjeska aparține acestei categorii. Incertitudinea generată de facțiune este folosită intens în ziarul ce apare săptămînal în Marea Britanie, Sunday Sport, unde informații fictive (e.g. "Descoperire: dovezi ale prezenței Super-Ligii în 3100 î.e.n.") sînt amestecate cu afirmații autentice plauzibile (e.g. "Nigel Mansell trebuie să-l întreacă pe Ayrton Senna în cursa de Grand Prix care are loc astăzi în Belgia"). Statutul altor afirmații (e.g. "Am aranjat patruzeci de directori de bancă") rămîne astfel deschis imaginației și credulității cititorilor (Sunday
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
au adulții europeni și australieni față de minciuna spusă în propriul interes. Informațiile de acest gen sînt relativ ușor de colectat, însă numai dacă acest lucru este făcut în mod sistematic de-a lungul anilor va exista posibilitatea stabilirii unor legături plauzibile între răspunsurile obținute la chestionare și deciziile adoptate în lumea reală. Alte cercetări empirice arată că diferențele în atitudinea față de minciună pot fi asociate factorilor de genul vîrstei și sexului. De exemplu, într-un studiu recent asupra copiilor avînd vîrste
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
sociologii par să fie de acord că dacă toată lumea ar minți permanent, viața socială ar fi un dezastru; într-adevăr, nici n-ar putea exista. Nu avem la dispoziție nici măcar date empirice în acest sens. Totuși, presupunerea pare îndeajuns de plauzibilă. Am putea eventual afirma că dacă tot ce s-ar spune ar fi minciună și dacă toate minciunile n-ar fi altceva decît adevăruri înșelătoare, ar fi ușor să le identificăm și să aflăm adevărul, ghicindu-l în opusul a
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de vârstă relevă ponderea foarte mare a celor fără acte în rândul copiilor comparativ cu cea din rândul adulților. Analiza detaliată pe ani relevă o pondere relativ egală a lipsei actelor în funcție de vârstă la copiii sub 14 ani. Singura explicație plauzibilă este diminuarea autorității (și autoritarismului ca metodă) instituțiilor statului după 1989 și, poate, și creșterea costurilor procurării certificatului de identitate pentru familiile de rromi cu copii fără acte. Introducerea alocațiilor pentru familiile cu mulți copii a fost un factor care
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
imposibil de cunoscut), plin de surprize. Logica analitică are limite serioase, În asemenea circumstanțe. Iată de ce este nevoie de alte facultăți intelectuale, precum imaginația. De aceea, scenariul ca instrument metodologic nu este decât un efort sistematic de a genera contexte plauzibile, prin analiză și imaginație, În care dezvoltările posibile pot fi testate sau, cel puțin evaluate și discutate. Scenariile se referă la tărâmul posibilului: așadar, aparțin ontologiei lumilor posibile, psihologiei și epistemologiei contrafactuale și gândirii experimentale. Scenariile pun În evidență diferite
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
serviciilor de informații. În primul rând, există pericolul ca șefii serviciilor de informații să abuzeze de instituții. Parlamentarilor li se asigură un mijloc de prevenire a abuzurilor, prin dreptul de a primi rapoarte. În al doilea rând, un scenariu la fel de plauzibil și, de obicei, mai periculos este abuzul din partea executivului asupra serviciilor. Politizarea serviciilor de informații În scopuri partizane a devenit o temă centrală după declanșarea războiului din Irakxe "Irak", În 2003, cu toate că pericolul există și a existat și Înainte, necesitând
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
politice sunt cauzate de interese morale 60. Tot ceea ce susțin moraliștii prin "prioritatea moralului asupra politicului" este, după cum arată Erman și Möller, faptul că valorile morale sunt necesare (citarea lor este inevitabilă) în orice încercare de justificare a unei concepții plauzibile despre legitimitatea politică 61. Definiția moralismului propusă de Geuss este și mai problematică. Ea îngemănează, practic, toate problemele definiționale pe care le-am enumerat mai sus. Unde a citit Geuss - și unde anume au citit ceilalți realiști care îl urmează
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
acceptabilitatea pentru toți cetățenii drept condiție universal valabilă a legitimității în favoarea tratării ei drept condiție valabilă doar pentru societățile liberale actuale. Pe de o parte, este serios dubitabil că acest proces de istoricizare, contextualizare și relativizare conduce la o concepție plauzibilă a legitimității. Susținerea că "întrebarea cu privire la cine este îndreptățit (deserves) să primească o justificare pentru utilizarea puterii statului este o considerație normativă ce poate fi derivată doar din contextul istoric"23 nu este deloc una care să satisfacă criteriile plauzibilității
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și Rossi se înșală însă profund în măsura în care - după cum am putut constata - consideră că aceste adevăruri îi pot ajuta în vreun fel pe realiști să răspundă cu succes argumentului fundamental avansat de Erman și Möller împotriva ideii că o concepție realistă (plauzibilă) a legitimității politice poate fi justificată fără ajutorul principiului egalității umane fundamentale. Departe de a constitui doar o transformare ilicită a susținerilor normative ale realiștilor în susțineri morale, acest argument ridică o obiecție legitimă - și, aș adăuga, imposibil de combătut
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
una superfluă. Pentru ca distincția între moralism și realism să fie superfluă trebuie să fie adevărat că valorile morale sunt necesare (apelul la ele este inevitabil) în orice încercare (inclusiv în orice încercare realistă) de justificare a unei concepții politice normative plauzibile. Desigur, Ermann și Möller au demonstrat necesitatea folosirii valorilor morale în orice concepție (plauzibilă) a legitimității politice. Teoriile legitimității nu epuizează însă, firește, sfera teoriilor politice normative. După câte îmi pot da eu seama, realiștilor le rămâne la dispoziție cel
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
adevărat că valorile morale sunt necesare (apelul la ele este inevitabil) în orice încercare (inclusiv în orice încercare realistă) de justificare a unei concepții politice normative plauzibile. Desigur, Ermann și Möller au demonstrat necesitatea folosirii valorilor morale în orice concepție (plauzibilă) a legitimității politice. Teoriile legitimității nu epuizează însă, firește, sfera teoriilor politice normative. După câte îmi pot da eu seama, realiștilor le rămâne la dispoziție cel puțin un tip de concepții politice normative în privința cărora pot susține în mod consecvent
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]