4,917 matches
-
Un perfect apendice profan la Cartea lui Iov e Candide. De asemenea și Jurnalul fericirii. În Jurnalul fericirii nu apare nici un cuplu ca atare. Steinhardt nu a avut parte de asta. Dar la 48 de ani s-a cununat cu pușcăria. Pe urmă s-a călugărit. În Cartea lui Iov există cuplul. Femeia lui Iov apare puțin, dar există. Rolul ei nu diferă prea mult de al Evei. Băieții pregetă să se însoare ; dacă o fac, e sub rezerva divorțului. Diverse
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
primele cuvinte de politețe : „Que devient Petre Țuțea ?”. I-am înșirat, afară de cele pe care le știam de la Noica și pe care multe le cunoștea desigur și Cioran, fiind vorba de episoade interbelice, cele ce aflasem despre Petre Țuțea din pușcărie. Nu-mi amintesc deloc când, unde și prin cine am făcut cunoștință (și mă mir de această uitare : a fost prima întâlnire cu un om legendar și fabulos, întâlnire ce venea după o îndelungă pregătire, ca intrările în scenă ale
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
folos în pauze, cînd trebuiau s-o apere amîndoi pe Serghei Luminița de Barbu cel mic. Barbu cel mic era un băiat rău și fratele lui Barbu din gașca lui Iordache, iar Iordache era temut în cartier pentru că făcuse și pușcărie. Barbu cel mic nu avea o gașcă în regulă, ci doar cîțiva oameni de-ai lui. Erau din clasa a doua Ce. Barbu ăsta o remarcase și el pe Serghei Luminița și o necăjea în fiecare pauză. Venea la ea
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
un domn mă pune pe drumul cel bun și ies, în sfârșit“. Într-adevăr, „ieșirea“ Ecaterinei Bălăcioiu-Lovinescu va fi pe la „subsol“, pe la „papà“ (cum îi spuneau, ea și cu Monica, lui E. Lovinescu). Între 1950 și 1954, Ion Caraion făcuse pușcărie pentru că încercase să evite stagiul militar și perspectiva încorporării cumpărându-și un livret militar fals, prin intermediul unui amic fost legionar. În plus, mărturisise la anchetă legături epistolare cu „fugarul“ Virgil Ierunca (între 1947 și 1949), ca urmare a cărora a
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
din romanele prețioase!“ Atunci am strigat: „Nu vă permit să mă acuzați de furt; nu s-a atins nimeni de nici o carte“. Într-adevăr, deși mă ispitise Mabell, am refuzat să ascund din cărți, fiindcă m-ar fi băgat la pușcărie. Erau cam 15-20 de inși. I-am văzut atunci făcând cerc în jurul meu, două, trei, cinci cercuri foarte strânse, ca și cum menghina primejdioasă a unui mecanism necunoscut m-ar fi strâns din ce în ce mai tare. Între toate cărțile erau doar două romane. Și
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
atunci recurge la orice semn distinctiv... “. A stat l5 ani în închisoare până a fost grațiat ; Pantelimon crede că a fost eliberat în 1966, dar este contrazis, în 1964, „o știe toată lumea“. Zevedei afirmă că: „am făcut politică 15 ani (...), pușcărie tot 15 ani...“, însă, după cum afirmă, are o mare nelămurire: „vreau să înțeleg sensul acestor 30 de ani (...), căci ambele perioade alcătuiesc o totalitate (...) de aceea mă interesează problema timpului“. Se observă că pentru Zevedei „problema timpului“ are o anumită
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
funcție?! Coposu, În acele luni, era aproape necunoscut de păturile largi, iar oficiile de intoxicare ale securității - poate și cei din jurul lui Iliescu! - făceau tot posibilul ca să-l calomnieze pe acest bărbat ardelean care a zăcut vreo șaptesprezece ani În pușcăriile staliniste și care re-Înființase, mi se pare că Împreună cu Liviu Petrina și Iftene Pop, doar de câteva săptămâni, partidul lui Maniu, P.N.Ț. Din nefericire pentru acest mare partid ardelean, azi exclus din Parlament tot din „voința populară”, dar și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sluga sa Gh. Dej, care, probabil ca și Nae Ionescu, confunda ortodoxia cu românismul - mai bine zis voia, Îi convenea să creadă acest lucru, Împingând În suferință, În underground, o istorică instituție românească, iar pe capii ei la Canal, În pușcării directe sau deghizate În mânăstiri. (Episcopul de Cluj, Iuliu Hossu, semnatar al declarației de unire a Ardealului cu Vechiul Regat, la Alba-Iulia, la 1918, a murit În pușcărie, la Aiud, unde a fost Învestit de către Vatican cu demnitatea primă În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
underground, o istorică instituție românească, iar pe capii ei la Canal, În pușcării directe sau deghizate În mânăstiri. (Episcopul de Cluj, Iuliu Hossu, semnatar al declarației de unire a Ardealului cu Vechiul Regat, la Alba-Iulia, la 1918, a murit În pușcărie, la Aiud, unde a fost Învestit de către Vatican cu demnitatea primă În clerul românesc, de Cardinal!Ă Întrebat de ce statul român, după ce declară din nou Biserica Unită cu Roma, Greco-Catolică, legală și aptă de a funcționa după principiile și tradiția
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
a medaliei”, ca și Gogu Rădulescu, Într-o asemenea măsură Încât nu puțini scriitori și oameni de știință de vârf făceau cerc În jurul lor. După revoluție, lucrurile s-au schimbat cu 180 de grade: arestat, Gogu Rădulescu a murit În pușcărie, iar Iliescu, cum o spuneam, nu numai că a redevenit În ochii intelighenției românești, brusc trezită din letargia ceaușistă, un simplu și dăunător „fost activist comunist”, dar, spre nenorocul lui și al unui deceniu de „normalizare” politică și administrativă, „țapul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
să ridice „una la fel”, pe al cărei frontispiciu Înscrie majusculele ce ascund deviza marii „Companii a lui Iisus” și a „comandantului” ei Ignatio de Loyola: A.M.D.G - ad majorem Dei gloriam; dus apoi cu fermitate de Unguri În pușcăriile de la Szeghedin de fiecare dată când se afla În „vacanță parlamentară”. Un Titu Maiorescu care Îi Învață pe Români logica și fundează clasicismul românesc pe bazele postiluminismului german; un Lucian Blaga, primul Român care „Îndrăznește” un sistem filosofic, post-kantian, demonstrând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
citată mai sus din finalul lui Faust de Goethe, apropo de libertatea socială care „trebuie zilnic recâștigată!”. Generațiile mai tinere de azi nu mai au acea „memorie” a părinților și bunicilor noștri care au luptat și uneori au stat În pușcăriile maghiare, iar alții, vorbesc de intelectualii pașoptiști, Heliade, Bălcescu și alții, au trebuit să ia calea exilului; ei nu mai „simt” emoția fantastică și bucuria insuportabilă, cum o spuneam, a vârfurilor unei populații care se vedea, după secole și sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
statului și de sancționarea dură din partea electoratului, de ieșirea sa din viața parlamentară, de incapacitatea sa de redresare. Pe Corneliu Coposu l-am cunoscut sub dictatură, În casa prietenului meu Alexandru Ivasiuc. Coposu ne-a povestit o seară Întreagă despre „pușcăriile” sale, eroicele sale stratageme de a Învinge singurătatea celulară, barbaria gardienilor etc. În acei ani i-am cunoscut și pe cei doi ardeleni care i s-au alipit imediat după revoluție ajutându-l să refacă partidul lui Maniu - Iftenie Pop
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
această funcție a fost o greșeală, ca și a celor de care D-Sa s-a Înconjurat, „bătrânii penețiști”, inși stimabili, dar fără experiența conducerii și a puterii, al căror prestigiu se baza În primul rând pe numeroșii ani de pușcărie Îndurați sub comunism. Tot o greșeală, după părerea mea, a fost alegerea profesorului Emil Constantinescu În rolul de candidat la funcția de președinte; iar ultima eroare, În această ordine, a fost alegerea dlui Ciorbea În funcția de prim-ministru imediat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
radical și profund reacționar față de tradiția și credințele noastre care ne-au format și clădit; că vor trebui „revizuite”, adică anulate și calomniate, valorile naționale ale culturii și istoriei, spoliat și umilit țăranul gospodar, Înfricoșat și arestat orășeanul, târâte În pușcării elitele culturale, bisericești, politice și financiare. Și, cu un cinism victorios, anunțată „o altă lume”, alte valori, o nouă „auroră” a societății umane și, vai, ocuparea unor poziții importante pe aproape toate continentele a „forțelor progresului”, părea În ochii multora
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
1 mai sau 7 noiembrie, părând el Însuși a cocheta cu disidența literară, a avut ghinionul sau slăbiciunea de a se fi aflat Încă În comitetul executiv al c.c. la revoluție, de a fi arestat și de a muri În pușcărie de un atac de cord.Ă Ana Blandiana, după revoluție, a inițiat două acțiuni cu rază largă națională: Înființarea unei organizații de activare a societății și conștiinței civice - Alianța Civică - și „asistarea” simpatetică și responsabilă a noii mișcări de redresare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ardelenii, și cu atît mai puțin muntenii, așa-zișii „mitici”. Numai că noi, ardelenii, În istorie am ales „calea fățișă” de a lupta cu grofii calviniști unguri, protestând prin cărți, la Blaj, sau prin procese cprecum cele ale memorandiștilor, acceptând pușcăria politică maghiară, nici ea foarte „confortabilă”, iar „sudicii”, muntenii „au ales” - sau, mai știi, structurile cu care trebuiau să lupte, fanarioții și turcii impuneau alte reflexe! - forme mai puțin „frontale”, pentru mulți „rușinoase”, dar... iată că „până la urmă”, noi existăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
tinerețea, adolescența și post-adolescența, lungi și interminabile, nu mi-au făcut nici un fel de cadou. Mi-au fost „trimise”, parcă, pentru „a se Încerca” capacitatea mea de rezistență În fața unor obstacole numeroase, diverse și nu rareori brutale până la absurd. Doar pușcăria lipsea din acest „inventar” al necazurilor de tot felul, care, până la urmă, nu numai că m-au exlus din generația mea biologică, dar l-au exasperat până și pe genitorele meu, care, În ultimii săi ani de existență - a murit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
suferit infinit mai mult, mai brutal decât mine, aflăm din cărțile pilduitoare, dramatice și profund „inițiatice” ale unui Ion Ioanid, episcopul unit Ion Ploscariu sau Steinhard, „Evreul renegat” și „Românul, ortodoxul patetic”, că aceștia și alți câțiva au făcut din pușcăriile mizerabile, de un primitivism sălbatec medieval, ale comunismului autohton, tocmai „cheia și unealta” mântuirii, o mântuire care În fiecare din cazurile de mai sus lua o altă, adâncă formă umană. Încât, după o jumătate de secol de stridente și false
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
momente de mare criză, restriște, izolare și „nedreptăți” enorme omul este capabil să se Întoarcă spre sine Însuși; În medievalitatea primară, când s-a retras În unele incinte modeste, aspre, strângând În brațe copii prețioase după manuscrise antice, sau În pușcăriile staliniste românești - cele mai aspre, mai barbare din tot lagărul! -, când nu puțini „nedreptățiți brutal” și-au regăsit nu numai ființa, dar și demnitatea. Aceea profundă, de om ce-și Înalță, cum o spune poetul, „fruntea spre stele!”. Sigur, aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Medicină, vroind să organizeze cu alți câțiva un meeting de solidaritate cu maghiarii care s-au răsculat contra tancurilor sovietice. Își pierde În aceeași zi toți dinții În cursul unui „interogatoriu” al unui ofițer de securitate, este Închis În imundele pușcării staliniste șapte ani, iese, Își reface viața și reușește, cu un formidabil efort de voință fizică și intelectuală, impresionându-ne pe noi, prietenii săi apropiați, Manolescu și cu mine, dar și pe alții, Înscriindu-se În generația noastră care cuprindea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de „comunism de cazarmă” se potrivește însă și cu situația de la noi. Viața noastră are, din ce în ce mai accentuat, aspectul de cazarmă. Conducerea prin ordine e ceva frecvent și, de asemenea, evocarea consecințelor neîndeplinirii lor. Primul secretar, de pildă, îi amenință cu pușcăria pe primari, pe agronomi, pe zootehnicieni, pe ingineri. Așa procedează și omologii săi din celelalte județe. Leon Popovici, vărul meu, care a fost recent la Udești, îmi spunea că Petrică al Nașei, președintele G.A.C. umblă din casă în casă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Hoveida îl întreabă admirativ: "Mai șofezi Jeane, mai șofezi?". Eram în spatele lor și l-am auzit pe Maurer răspunzând: "Nu numai că șofez, dar mai și conduc!".) Au fost două personalități cu sfârșituri stranii Maurer în uitare, Hoveida executat în pușcărie de partizanii lui Khomeiny. așteptam într-o seară la Otopeni cursa TAROM de la Amsterdam cu care urma să sosească un ziarist olandez, de la o publicație importantă, oaspete al MAE. Aterizează avionul, îmi reperez "omul", un tip oareșicare, cu o mutră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
avionul de București, așa că au fost expediați înapoi exact de unde au venit la Sao Paulo. Întrebarea colonelului era: "Ce facem cu ei, Brazilia n-are nevoie de emigranți! Fiind ilegali și nevoind să fie repatriați, trebuie să-i băgăm la pușcărie pentru încălcarea frontierei de stat". Nu știu dacă ați citit sau ați văzut prin filme cam ce înseamnă pușcăria pe undeva prin lumea a 3-a. Așa că am dat sfoară în Sao Paulo pe la românii de acolo (pe unii îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
facem cu ei, Brazilia n-are nevoie de emigranți! Fiind ilegali și nevoind să fie repatriați, trebuie să-i băgăm la pușcărie pentru încălcarea frontierei de stat". Nu știu dacă ați citit sau ați văzut prin filme cam ce înseamnă pușcăria pe undeva prin lumea a 3-a. Așa că am dat sfoară în Sao Paulo pe la românii de acolo (pe unii îi cunoscusem la recepția de 1 Decembrie), am reușit să obțin de la unul din ei, Ștefan Chițimia, o garsonieră și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]