3,842 matches
-
pot fi construite și fără un fundament la nivelul realității. Practic, pentru a dobândi un caracter real, stereotipul nu are nevoie decât de un mic fragment din realitate, de un element scos din context și resemnificat. Apoi, odată creat și răspândit, stereotipul devine un adevăr general cunoscut și acceptat ale cărui elemente și a cărui istorie și fundament nu mai sunt puse la îndoială, fiind considerate evidente. Una dintre problemele fundamentale legate de stereotip este capacitatea acestuia de a se transforma
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
elementelor de bază ale educației civice) în cadrul organizațiilor, tocmai pentru a se asigura, pe o cale naturală de selecție, eliminarea ,,indezirabililor” (în limba engleză, vorbim de procesul de ,,backstabbing”). Sigur că aceste situații sunt universal valabile, deci le întâlnim foarte răspândite și în țara noastră. Pentru contracararea stărilor de anxietate și presiune și în cadrul gospodăriilor, dar și al organizațiilor vizând și insecuritatea locurilor de muncă, profesorul Hochwarter consideră că vectorii principali se numesc: - dezvoltarea unui climat sănătos și puternic de încredere
ABORDAREA GESTIUNII STRESS-ULUI ÎN MEDIUL MICROECONOMIC by Alexandru TRIFU, Carmen Raluca IONESCU () [Corola-publishinghouse/Science/83167_a_84492]
-
școlar. Sunt incluse aici atitudinile ostile, disprețul, umilirea, jignirea, sfidarea, lipsa de politețe, absențele de la ore, refuzul de a răspunde la ore și de a participa la activități sau ceea ce unii autori numesc atitudini antișcolare. O formă de violență extrem de răspândita În mediile școlare este violența verbală. Englezii folosesc, așa cum am mai menționat, termenul de bullyng pentru a desemna atât atacurile verbale, cât și intimidările (presiunea psihică exercitată prin amenințări, Înjurii, umilințe. In al doilea rând, a califica un fapt da
MODALITĂŢI DE PREVENIRE A CONDUITEI AGRESIVE by LIDIA CRAMARIUC () [Corola-publishinghouse/Science/1629_a_2944]
-
tastaturii este reprezentată de un circuit integrat denumit keyboard chip sau procesor al tastaturii. Un buffer de 16 octeți din tastatură operează asupra tastărilor rapide sau multiple, transmițându-le sistemului succesiv. Există mai multe tipuri de tastaturi, însă cele mai răspândite sunt tastaturile cu 101 sau 104 taste, diferența între tipuri fiind dată, în principal, de prezența sau absența unor taste care intră în componența lor. De exemplu, tastatura 101 nu are inclusă o tastă numită Window Logo, în timp ce tastatura de
Bazele Tehnologiei Informaționale by Horia Scurtu () [Corola-publishinghouse/Science/447_a_1295]
-
în necropola I de la Săbăoani fac parte din cele trei mari categorii - ceramica lucrată cu mâna, ceramica lucrată la roată și ceramica romană de import. Ceramica lucrată cu mâna Din această categorie de ceramică face parte una din cele mai răspândite forme de vas cunoscute în civilizația dacică, începând din perioada clasică a acestei culturi și până la sfârșitul civilizației dacilor liberi - vasul-borcan. Ca formă a devenit o emblemă a acestei civilizații, recipient care constituie alături de ceașca dacică (cățuia) o adevărată reprezentare
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
aveau o culoare roșie-cărămizie sau chiar brun-cafenie. Acest tip de vas era foarte intens folosit în gospodărie, mai ales pentru faptul că rezista la focul încins al vetrelor deschise. Acest lucru a făcut din această categorie de ceramică cea mai răspândită la dacii din toate timpurile. După cât se pare, chiar confecționarea acestui tip de vas era la îndemâna tuturor locuitorilor, care nu mai aveau nevoie de olari specializați pentru confecționarea lor. În necropola I de la Săbăoani acest tip de recipient a fost
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
inelar. Este de culoare cenușie, decorată pe gât cu o linie în val, lustruit. Pe gât, în partea de sus are o nervură în relief, realizată la roata olarului (Pl. 27/2; 47/2). Acest tip de vas este foarte răspândit, fiind prezent în toate necropolele dacilor liberi, precum la Poienești, Dochia, Săucești, Bărboasa, Pădureni etc. Tipul 5 - constituie ultimul tip de vas-urnă lucrat la roată din necropola I de la Săbăoani, fiind reprezentat de un singur recipient, descoperit la mormântul de
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
93, 105, 120, 135, 137, 139 (Fig. 11). Au făcut parte din coliere sau, în număr mai mic, izolate, prinse la gât sau pe haine. După cum se poate observa, au cea mai largă folosire, fiind și ca număr, cele mai răspândite. Din cele 14 morminte care au avut în inventar mărgele de acest tip, doar trei sunt de incinerație, 4, 89, 137, din care unul incinerat în urnă (89). Majoritatea sunt confecționate din pastă roșie de sticlă. Altele sunt transparente și
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
destul de pronunțată, buza lată și răsfrântă de cele mai multe ori orizontal sau, mai rar, oblic, gura largă, destul de scunde și fundul inelar. Deși am putut restaura doar cinci exemplare, numărul lor este mult mai mare, constituind, în general, forma cea mai răspândită în necropolele dacilor liberi. Prima urnă de acest fel aparține mormântului nr.16 (Pl. 53/2), care constituie și prototipul în necropola II de la Săbăoani a acestui tip de vas, cu caracteristicile enunțate. La cel de al doilea mormânt, nr.
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
10; 106/2), cel de al doilea, mormântului nr. 17 (Pl. 76/5) și cel de al treilea, mormântului nr. 47 (Pl. 106/4). Numărul lor este relativ mic în comparație cu cele descrise anterior, dar fac parte din tipurile cele mai răspândite, nu numai în necropole ci și în cadrul așezărilor. Oarecum asemănătoare sunt recipientele care fac parte din tipul 2b al oalelor de la Văleni și apropiate de exemplarele grupate în categoria BI a2 de către Gh. Bichir. Cele mai apropiate analogii le găsim
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
cu buza îngroșată, umărul bine marcat și gâtul cilindric. Folosirea străchinilor pentru acoperirea urnelor funerare este generală în necropolele dacilor liberi, ele fiind întâlnite mai ales la Poienești, Gălănești-Bărboasa, Moldoveni, Săucești, Dămienești etc. Căni Tipul 1 - una din cele mai răspândite forme de vas din cultura materială a dacilor liberi - cana, este prezentă și în necropola II de la Săbăoani. Numărul este foarte mic și se păstrează doar în formă fragmentară. Aparțin la două tipuri de căni: tipul 1 mai înalte, cu
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
40 și 131 (Pl. 55/9; 71/1) și una cu o tortiță (Pl. 107/2) passim. Fragmente din acest tip de cănițe au mai fost descoperite la mormintele 89,100,117 și 131. Acest tip de cană este foarte răspândit, fiind inclus în schema de la Văleni în tipul 3 de cană, iar Gh. Bichir, îl include în tipul c4. Ele sunt foarte numeroase în toate așezările dacilor liberi, dar și în cimitire, cum sunt cele descoperite la Moldoveni, Poienești, Gălănești-Bărboasa
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
diverse practici religioase legate de procesul cinerării sau al înmormântărilor. Într-un singur caz, două fragmente de mănuși de amforă au fost folosite drept capac la mormântul de incinerație în urnă nr. 100. Acest tip de amforă romană este foarte răspândit, mai ales în așezările dacilor liberi din secolele II-III d. Chr., dar și în necropole, cum sunt cele de la Gabăra-Moldoveni, Săucești, Bărboasa-Gălănești sau Văleni, unde erau folosite și ca urne de incinerație. La Văleni această formă de amforă a fost
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
putut deosebi mai multe tipuri: sferoidale înalte, mari sau mici, mărgele cu crestături orizontale, aplatisate, tronconice, cu protuberanțe, lobate, discoidale, prismatice, cilindrice, fiind descoperite pe toată suprafața necropolei. Urmărind prezența anumitor forme de mărgele am putut sesiza că cele mai răspândite sunt mărgelele deformate de foc, fiind descoperite în patru din cele cinci grupuri de morminte, cele cu protuberanțe și tronconice sunt prezente doar în grupul I, cele lobate doar în grupul IV, mărgelele cu crestături orizontale în grupele I, II
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
48 și 64), toate de înhumație (Pl. 112/4; 121/5; 130/3; 133/6; 140/ 7). Tipul 2, cu corpul bombat, globular, fundul gros, plat, buza ușor evazată oblic și rotunjită, gâtul scurt. Reprezintă tipul de vas cel mai răspândit în cadrul acestei necropole și corespunde, din punct de vedere tipologic, în schema de la Mihălășeni cu mai multe forme apropiate, respectiv, 2,3,4,7 și 8 și tipului 2 de la Bârlad-Valea Seacă. Oale din această categorie au apărut în mormintele
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
care constituie un element al tradiției să reprezinte ipoteza trecerii definitive la ritul înhumației, chiar în contextul unei perioade relativ scurte de timp. Acest lucru, la jumătatea sec. IV d. Ch. nu mai putea fi pus în legătură cu atât de mult răspândita teorie a influențelor sarmatice, în privința ritului înhumației, în condițiile în care, chiar din secolele I î. Chr.- I d. Ch. au fost descoperite mai multe morminte de înhumație la populația dacică populație ce locuia acest teritoriu și mai târziu, la populația
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
cu cazurile semnalate în aproape toate necropolele din sec. IV d. Chr. de pe cuprinsul țării noastre. La aceasta se mai adaugă și alte ritualuri, pe care le-am putut observa și reconstitui. Între ele notăm ritualul reînhumării, care este destul de răspândit, fiind depistat la 18 morminte de înhumație din cele 88, reprezentând circa 20%. De remarcat faptul că unele morminte de înhumație au fost în totalitate reînhumate, chiar și obiectele de inventar, cum au fost mormintele 9, 27, 29, 33, 61
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
și în cazul celor din mormântul nr. 90, care nu erau identice. Oricum, putem considera că fibulele folosite la încheiatul veștmintelor aveau și un rol decorativ, ca obiecte de podoabă, fiind, în mod intenționat, purtate la locuri vizibile. Cele mai răspândite rămân fibulele cu piciorul întors pe dedesubt, mai ales din bronz, aproape toate frumos ornamentate, confecționate prin turnare, fiind răspândite pe spațiul necropolei în aproape toate zonele. Mai frecvente sunt în partea nordică și sud-vestică, un singur exemplar în partea
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]
-
nu doar batiste și eșarfe din bumbac. Pelerinii din capitală par a fi mult mai nerăbdători, mai grăbiți să-și atingă scopul ultim, atingerea raclei, și mai puțin preocupați de ansamblul pelerinajului, de bucuria de a fi prezenți aici. Foarte răspândită practica de a „ține rândul” membrilor familiei, colegilor de serviciu, vecinei de palier, iar toate acestea îmi amintesc cumva de cozile la alimente din perioada comunismului, de legile nescrise de atunci. Eu mă aflu în imediata apropiere a unui grup
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mea, chiar îmi spunea că oamenii nu acceptă în general să fie filmați „anonim” cu camere video de mari dimensiuni, în timp ce alte dispozitive video, cu aparență de telefon mobil, sunt mult mai ușor acceptate, utilizarea telefonului mobil fiind una democratică, răspândită indiferent de vârstă și abilități tehnice. Alte grupuri de pelerini, patru-cinci per soane, nu mai mult, au găsit petice de iarbă uscate lângă malul lacului Cernica și profită pentru a mânca ceva în amagitoarea căldură a soarelui de primăvară, înainte de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
la nevoile fiecăruia. Religia practicată de oamenii de afaceri nu intră astfel în contradicție cu doctrina ortodoxă și permite integrarea lor în comunitate. Contribuția caritabilă (dania și ajutoarele în bani) pentru biserici și mănăstiri este una dintre formele cele mai răspândite de penitență printre aceștia, văzută ca o datorie personală esențială pentru a obține iertarea păcatelor. Acest tip de atitudine s-ar înscrie, în viziunea lui T. Köllner, într-un proces mai general de „privatizare” și individualizare a religiei ortodoxe, în
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
suspina după tinerețea lor pierdută pe autostrăzile din Germania, pelerinii pot face continuu naveta între satul Nicula din vale și mănăstire. Chiar în momentul în care scriu aceste rânduri, mă întreb cum fac șoferii lor să evite aglomerația de pelerini răspândiți de-a lungul întregului drum, tarabele cu mărfuri plasate până la marginea îngustei șosele, puii, rațele și gâștele localnicilor. Urc dealul în compania a două femei, Ana și Maria, după cum s-au recomandat, originare dintr-un sat din nordul județului Cluj
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
ofrandei în covoare. Bănuiesc că ea a fost și este acceptată tacit ca făcând parte din cadrul „religiozității populare” asociate pelerinajului. Am aflat următoarele : aducerea de covoare la Iași (pentru a ne limita doar la locul unde practica este cea mai răspândită) are o lungă tradiție, dar nimeni nu a putut preciza cu exactitate originea ei. Până la jumătatea anilor 1990, înainte ca fenomenul să se transforme într-unul de masă, covoarele erau „atinse” de racla Sfintei. Dacă donatorilor li se permitea acest
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
în ansamblul său, dându-le acestora certitudinea că se găsesc, în sfârșit, după o lungă și obositoare călătorie, integrați pe deplin în „acțiunea” sărbătorii. În ciuda importanței sale, studiul mirosului în cadrul ritualului religios sau al istoriei religiilor nu este unul foarte răspândit. James McHugh, unul dintre autorii care s-au aplecat asupra acestui aspect, remarcă faptul că „studiul comparativ al mirosului în istorie, cultură și religie s-a dezvoltat în ultimii treizeci de ani, dar domenii întregi rămân încă necunoscute și necercetate
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
în care erau sancționați verbal foarte prompt cei care nu mulțumeau sau nu foloseau formulele rituale consacrate : „Bogdaproste, să fie de sufletul morților”. Încă din primele cercetări de teren, mi-am pus întrebarea de ce alimentul (felul de mâncare) cel mai răspândit în acest moment pentru a fi distribuit pelerinilor este sarmaua. Prezența sarmalelor în ospețele funerare a fost mereu o constantă în rețetele culinare din provinciile românești, sub numele de sarmale (Valahia) sau găluște (Moldova) (Lefter, 2010 : 495). Pentru antropologul Vintilă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]