3,994 matches
-
frântură din partea din spate a gambelor cu mușchi definiți, care aveau forma unor becuri electrice. Era clădită ca un șemineu În stil rococo. Ne-au invitat În modesta cameră de zi și, cu excepția fratelui, care rămase În picioare, sprijinit de tocul ușii și părând În general bănuitor În privința lui Inge și a mea, ne-am așezat cu toții pe garnitura ieftină de mobilă din piele maro. În spatele ușilor de sticlă ale unui dulăpior Înalt din lemn de nuc erau destule trofee cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Instruirii. Strada este populată de o faună domestică umilă, câini, pisici, găini, gâște „adevărate”, de data asta, nu ca acelea create, ulterior, peste Ocean. Publicul pândește, suspicios și strâmtorat, În spatele ferestrelor. Recuzita este riguroasă: servieta În mâna dreaptă, călimara cu toc În mâna stângă, ghiozdanul-raniță, cu rigla-pușcă În spate. Taina se află În ghiozdan. După mărturisirea unui alt coleg de liceu, apariția recrutului s-a dovedit, În realitate, deloc comună, cum ar sugera desenul provinciei umile, cu păsăret, burlane și butoaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
E paradisul pentru aventurieri. Poate la fel de bine să înflăcăreze sau să doboare oameni. În timp ce-l ascult pe Domnul Shi, iau seama la moda din Shanghai. Femeile sunt elegante. Se îmbracă în fuste scurte și poartă pantofi ascuțiți la vârf, cu tocuri înalte. Croielile sunt îndrăznețe, pline de maginați. Taximetristul nostru pedalează prin mulțime. Mă țin strâns de bară, ca să nu cad. Clădirile de pe ambele părți ale străzilor sunt mult mai înalte decât orice am văzut vreodată. Am impresia că Domnul Shi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
vă salute personal? Nu ți-am dat nicicând permisiunea de a spune asta. Ar fi trebuit să nu te duci niciodată în străinătate, ar fi trebuit să nu fi purtat niciodată colierul ăla de perle și pantofii ăia negri cu tocuri înalte - ar fi trebui să nu-mi fi furat rolul. Probează acum costumul pentru ultima dată și fii subiect de batjocoră. În plin soare, în această zi senină de aprilie, fie rândul tău pe scena mea de iad. Doamna Mao
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
că tata și mama nu se certau. Atunci ei făceau front comun împotriva tovarășului. Signora Maria era, dimpotrivă, nespus de îngrijorată. Stătea în ușa bucătăriei și am auzit-o spunând „Madonna” de câteva ori. Părea că asta o liniștește. Lângă tocul ușii atârna o fotografie de la nunta lui signor Giovanni cu signora Maria. Împrejur zugrăveala se cojea pe perete. Asemenea fotografii mai văzusem, existau și la noi, în sertar la mătușa și unchiul și în dormitoare la părinții prietenilor mei. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de lemn lângă salteaua umplută cu paie, iar în jurul meu toată lumea avea în picioare pantofi de piele fină. Bărbații purtau pălării și costume, eu nu mă puteam compara cu ei, păream o rudă săracă. Femeile purtau pălării și pantofi cu tocuri înalte. De jur împrejur forfotea o mulțime de oameni, bone și vlăjgani tineri în uniformă de marinar, cerșetori și hamali, muncitori cu șepci și haine obosite de atâta purtat, țigani și lume distinsă. Ieșind din gară, m-am așezat mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
perechi de chiloți, bluze, șampoane, cremă de mâni, cremă de față, de noapte și de zi, spumant de baie, reviste de modă, ciocolată, pastă de dinți cu gust de mentă, săpunuri care miroseau frumos, parfumuri, două perechi de pantofi, cu toc și fără, o fustă, lenjerie de corp. Mama le-a cercetat pe toate cu de-amănuntul: pentru o clipă am crezut că furtuna se potolise, totuși ea a luat-o de la capăt cu repetițiile. Tata nu s-a lăsat nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
dădea spectacole și mama exersa acasă pentru stagiunea din toamnă. Exercițiile ei la vioară se auzeau pretutindeni în casa scărilor, ca și sus, pe acoperiș. Vioara stătea totdeauna într-un colț al sufrageriei, sprijinită de perete și vârâtă într-un toc de piele, iar mie îmi era interzis s-o ating. Mă temeam mereu că are să alunece și o să cadă. Oricum, era un lucru vechi, din Italia. Cândva, dacă vom ajunge cu toții în vest, mama o va arăta unor specialiști. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
atât de rău ca atunci când ne vizita sectoristul. Ba era închisă bucătăria, ba sufrageria, ba nu trebuia să faci gălăgie. Mai întâi mama punea vioara pe pat, pe urmă se așeza alături și își trecea palmele ca o mângâiere peste tocul de piele, căutând pe pipăite, în spate, capătul fermoarului. Îl trăgea de jur împrejur și eu îmi ziceam în gând: „Acum scoate arma, ca în Incoruptibilii”. Incoruptibilii îi făceau praf pe ticăloșii lui Al Capone. Într-o clipă mama avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Istoria ei! O, istoria ei!) și apasă pe trăgaci. Clic! se aude. Nu este glonț pe țeavă. Aici, În pieptul tatălui, se naște și moare de fiecare dată un oftat lung de mulțumire profesională amestecată cu frică. Bagă pistolul În toc după ce-i pune Încărcătorul. Clasica poveste cu joaca copiilor, căci el a găsit odată pistolul ascuns În șifonier, era cu fratele lui și s-au Împușcat toată ziua, că era duminică, dar degeaba, căci n-aveau gloanțe. El se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ascuns În șifonier, era cu fratele lui și s-au Împușcat toată ziua, că era duminică, dar degeaba, căci n-aveau gloanțe. El se ridică În capul oaselor ca să-l vadă, tatăl stă cu spatele la el, doar când pune pistolul În toc Îi vede sclipirea neagră și rece pentru o clipă. „Tăticu’ se luptă cu dușmanul de clasă și pe urmă cu toți dușmanii”, a spus el odată la grădiniță Înaintea unei serbări, Îmbrăcat În iepuraș, unui puști dolofan Îndopat cu unt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Deodată, am auzit un zgomot ciudat în urma noastră și m-am uitat panicată în jur, gândindu-mă că urma să fim acostate de un pervers care respira greu. Maria era perversul care respira greu, chinuindu-se să meargă pe niște tocuri înfiorător de înalte, respirând repede și greu. Crezi că ai putea să încetinești până nu fac o criză de astm sau o întindere de ligament? gâfâi ea. Uitasem că Maria era un adult care purta încălțăminte de adult și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de forță, nu trebuia să te deranjezi. O să merg de bună voie. Chiar îmi surâde ideea unui an de sedative și izolare. Lisa păși afară din lift, iar eu am urmat-o observând cu mirare cât de repede merge pe tocuri. Asta mi-a reamintit cât de dureros de diferită sunt eu față de alte femei, că până și felul în care merg mă trădează ca fiind o rasă separată, nu tocmai o femeie în adevăratul sens al cuvântului. După ce deschise câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
înșfăcat pantofii și am plecat, alergând pe stradă în picioarele goale, dorindu-mi să-mi fi luat mocasinii. —Așteaptă! Am grăbit pasul, bucuroasă că eram mai în formă decât Lisa. M-a prins din urmă după un incredibil sprint pe tocuri, care probabil îi va scurta viața mușchilor gambelor cu câțiva ani buni. Rochia de in mulată i se ridicase și aproape-și pierdu echilibrul încercând să tragă de ea în jos. Se întinse spre mine, căutând să se sprijine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
imensa clădire cu balcoane, în care Maria avea un micuț apartament cu două camere. Plănuisem niște cuvinte tăioase cu care s-o expediez pe Lisa trădătoarea, dar, când m-am întors să i le spun, plângea. Mi-am rupt un toc și am bășici la ambele picioare și am ieșit fără poșetă și nu am nici un ban să iau un taxi până acasă și oricum nu sunt taxiuri negre 1 pe aici, deci va trebui să iau un taxi fără autorizație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
sânii pe care știam că-i posed, dar mă străduisem întreaga mea viață să-i ascund. Arătam altfel. Nu am găsit decât o pereche dintre pantofii Mariei în care puteam să stau în picioare. Erau maro cu auriu și cu tocuri de 18 cm. Bun, asta nu e adevărat. Dar erau sigur mai înalte de 3 cm, ceea ce mă făcea să mă simt nesigură și să mă ia cu amețeli. Poate amețeala era un simptom de stres posttraumatic. Cu siguranță mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
arăta strălucitor în hainele mele, ceea ce m-a făcut să mă întreb dacă nu cumva aveam mai mult stil decât crezuse oricine (inclusiv eu). Va trebui să împrumuți o pereche de pantofi de la mine, am spus eu. Pantofii tăi cu toc cui fac reiații să pară prea scurți și până și eu știu că așa ceva nu e acceptabil în afara cluburilor de noapte din Ibiza. Resemnându-se la o zi de dezastru vestimentar, inspectă colecția mea impresionantă (după părerea mea) de încălțăminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
bie, care-mi flutura exact deasupra genunchilor și un pulover de cașmir alb, cu mâneci scurte și închis în față. Eul meu încăpățânat a intrat din nou în scenă când au adus pantofii. Nimic nu mă putea convinge să port tocuri și, ajunși la disperare, au fost nevoiți să-mi împrumute o pereche de sandale indiene împodobite cu pietre prețioase, cu talpa joasă, aparținând fetei care se ocupase de coapsele mele. Erau atât de frumoase, încât i-am dat 20 de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mă întrebă când am țâșnit pe lângă el. — Trebuie s-o prind din urmă! am strigat. Nu am timp de explicații. Nu credeam că voi avea probleme s-o prind pe Lisa din urmă, numai că-și dăduse jos pantofii cu toc, iar eu mă loveam cu stângu-n dreptul în ridicolii mei papuci indieni. Într-un final, am prins-o din urmă. —Lisa, poți să încetinești? Mai e mult de mers până în Stockwell. Se opri și se întoarse spre mine. Nu m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
am considerat că par tânără din cauză că așa mi se spusese. Poate de aceea am fost și atât de încăpățânată să nu-mi schimb stilul de îmbrăcăminte pe tot parcursul vieții mele de adult. Și dacă mi-aș pune pantofi cu toc, ar fi ca și cum aș striga în gura mare că în sfârșit m-am maturizat. Această iluzie m-a ajutat să întrețin mitul că am încă întreaga viață înainte, că mai am timp să ating marile țeluri, să iau deciziile importante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de vârsta noastră, deși lumina aceea indulgentă putea să ascundă câteva băbuțe pline de viață. — Nu e așa de kitsch cum m-am așteptat, am recunoscut cu reticență față de Maria. Încă nu am văzut pe nimeni în pantofi albi cu toc cui sau pantaloni de sintetic, deși e posibil să fiu singura femeie de aici care poartă pantofi cu talpă joasă și sutien. Erau mai multe femei decât bărbați când am ajuns, dar proporția s-a echilibrat după o oră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
luat el două băuturi cu care venea spre masa mea, un frizer scund pe nume Gus încerca deja să mă agațe, spunându-mi că-mi va face șuvițe gratuit dacă sunt de acord să merg pe pieptul lui gol cu tocurile mele cui. Așa că l-am chemat afară ca să încingem o bătaie, dar era doar o glumă... —Phil oricum folosea satira în momentele cele mai nepotrivite în facultate, așa că asta chiar a fost o retrăire autentică a acelor zile, l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
preot într-o biserică, prezența ei era ca o garanție că toți vor vorbi în șoaptă și nimeni n-ar fi îndrăznit să intre fără să-și acopere decent umerii și picioarele. Am mers până la ea. Mi-a auzit probabil tocurile cizmelor mele de piele pe podea, dar nu și-a ridicat capul decât atunci când am ajuns lângă birou. Plină de un calm superior. îmi plăcea. — Aș dori să vorbesc cu Shelley Frank, dacă e disponibilă, am spus eu pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
bun din ea. Avea un costum Chanel roz, decorat cu lanțuri aurite și o grămadă de bijuterii din aur masiv, inclusiv o verighetă lată. Părul ei șaten închis fusese tuns scurt și elegant, fapt ce-i conferea înălțime, ca și tocurile de zece centimetri pe care le purta. Ochii căprui erau conturați de câteva nuanțe și fardul de obraz îi lumina pomeții. Fiecare detaliu era gândit, fiecare defect camuflat, fiecare atu accentuat. I-am prezentat pe scurt evenimentele așa cum le știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
m-am dus să iau o bere. * * * Ceva era în neregulă în galerie. Am simțit-o de cum am intrat, a doua zi. Puteai tăia aerul cu cuțitul. Shelley a apărut repede din birou, cu brățările mai silențioase decât de obicei, tocurile agitându-se pe podea, bătând un ritm inegal. Părea ușurată că mă vede. —Sam, a exclamat. Te-a sunat Harriet? Ai auzit? — Ce să aud? — Ce s-a întâmplat ieri, jaful. M-am uitat în jur. —Pictura din consola principală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]