6,679 matches
-
lingăi, face chefuri în toate nopțile, are o listă de dușmani pe care-i lucrează, trimite vorbă la instituții cine să fie concediat, să nu mai poată câștiga în oraș o pâine, iar din când în când o face lată: urlă, vociferează, trage cu revolverul, fiindcă i s-a năzărit că opoziția vrea să răstoarne guvernul. Tipologia atacurilor (interogativ, citat, narațiune, proverb, descriptiv, paradoxal, umoristic, constatativ, filosofic, cu adresare directă, sumar sau amânat) poate fi simplificată: atac direct și indirect. Unul
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
au făcut tot felul de socoteli. Erau hectare întregi de rezervoare și de instalații scumpe, țevi, cazane, manometre și injectoare. Acum toate aveau să fie nimicite. În ziua cea mare, sirenele, care altădată șuierau numai un minut, au început să urle dis-de-dimineață și au ținut-o așa, până spre prânz. Parcă suna sfârșitul lumii [...]. Îndată, flăcările s-au ridicat spre cer. Prin ferestrele mici ale caselor, oamenii priveau prăpădul dinspre miazăzi. După o oră, s-a făcut atât de întuneric, încât
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
Cerul s-a acoperit cu o perdea întunecată. Discul alb, de lumină topită, se rătăci prin întuneric. Primele picături de ploaie stropiră pământul înfierbântat. Un ropot vesti apoi apropierea prăpăstioasă a artileriei cerești. Furtuna se dezlănțui. Viforul șuiera, gemea și urla. Văzduhul clocotea sub descărcările tunetelor. Șuvoaiele umflate se izbeau de maluri. Pădurea gemea de șuieratul puternic al vântului. Animalele se adăposteau care ncotro. Era îngrozitor! După o vreme, urletele vijeliei începură a-și coborî glasul. Artileria cerească se îndepărta încet
Compunerile şcolare : forme eficiente de stimulare a creativităţii elevilor by Elena Sonea () [Corola-publishinghouse/Science/653_a_1256]
-
mărginiți și, în definitiv, mitocani, fără bruma de respect pentru mama mea (pildă de tăcută „icoană”), necum pentru statutul nostru cultural, social, de universitar și de cercetătoare. Se sculau, firește, tot la cinci și, spre deosebire de primii «colocatari», puneau radioul să urle - literalmente (de altfel, tot așa urla și în restul timpului când erau acasă, nu numai dimineața până plecau: „studiindu-i”, remarcasem că aveau „nervii tari”, erau încă insensibili șí pentru că nu munciseră mult timp, intelectual; treptat s-au „sensibilizat” șí
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
bruma de respect pentru mama mea (pildă de tăcută „icoană”), necum pentru statutul nostru cultural, social, de universitar și de cercetătoare. Se sculau, firește, tot la cinci și, spre deosebire de primii «colocatari», puneau radioul să urle - literalmente (de altfel, tot așa urla și în restul timpului când erau acasă, nu numai dimineața până plecau: „studiindu-i”, remarcasem că aveau „nervii tari”, erau încă insensibili șí pentru că nu munciseră mult timp, intelectual; treptat s-au „sensibilizat” șí ei, nemaisuportând zgomotele!). Seara, eram obligați
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
de nuc, și zăreau (până să-i poftim, repede, în dormitor) o tânără în capod înflorat de «zenana», mergând cu vase către bucătărie, sau un bărbat în pijama, trecând (spre baie) cu prosopul pe umăr. Uneori, mai auzeau un radio urlând. După un timp, mai ales către mijlocul anilor ’60, începuse să se atenueze urgia traiului cu «colocatari»: se construiseră noile blocuri (în mare parte „economice”, neconfortabile, dar cel puțin ofereau un adăpost populației crescânde și îndeosebi strămutate de la sate întru
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
nu au un exercițiu de lungă durată În explorarea și manipularea obiectelor. La o primă vedere putem spune că copiii cu deficiențe asociate nu știu să se joace și nu pot să se coreleze cu partenerii, Întrucât se ceartă, țipă, urlă. Chiar jocul este mai sărac În acțiuni și nu se poate desprinde direcția spre care evoluează. Nu se verbalizează, jocul se desfășoară după o schemă simplistă, rămânând În stadiul de mânuire a obiectelor. Dacă jocul este dirijat și utilizat mult
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Andreea-Roxana TRANDAFIR () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2164]
-
pot exploda, mă consum regretând, mă istovesc urându-mă, îmi reproșez că sunt sub posibilitățile mele Ă aș vrea să-mi stâlcesc mutra, într-atât mă exasperează compromisurile, concesiile, resemnările mele. Nu mai suport să mă stăpânesc. Va trebui să urlu în sfârșit Ă să urlu ca să nu mai urlu” (III, 138). Așadar, un Cioran violent? Unul atras de „oamenii cruzi”, „indiferent dacă sunt personaje literare sau istorice” (I, 157)? Își spune la un moment dat: „Să ai tăria «morală», inima
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
mă istovesc urându-mă, îmi reproșez că sunt sub posibilitățile mele Ă aș vrea să-mi stâlcesc mutra, într-atât mă exasperează compromisurile, concesiile, resemnările mele. Nu mai suport să mă stăpânesc. Va trebui să urlu în sfârșit Ă să urlu ca să nu mai urlu” (III, 138). Așadar, un Cioran violent? Unul atras de „oamenii cruzi”, „indiferent dacă sunt personaje literare sau istorice” (I, 157)? Își spune la un moment dat: „Să ai tăria «morală», inima oțelită a unui mare asasin
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
îmi reproșez că sunt sub posibilitățile mele Ă aș vrea să-mi stâlcesc mutra, într-atât mă exasperează compromisurile, concesiile, resemnările mele. Nu mai suport să mă stăpânesc. Va trebui să urlu în sfârșit Ă să urlu ca să nu mai urlu” (III, 138). Așadar, un Cioran violent? Unul atras de „oamenii cruzi”, „indiferent dacă sunt personaje literare sau istorice” (I, 157)? Își spune la un moment dat: „Să ai tăria «morală», inima oțelită a unui mare asasin” (III, 207). Cum vom
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
lui Cioran e încărcată cu astfel de momente penibile. Să încercăm un mic inventar, nici pe departe complet. Iată: „Ceartă cu un negustor, în legătură cu o butelie de gaz. Îl ameninț, mă înfurii atât de tare că nu mai pot vorbi, urlu, tremur. Și sunt dezlănțuit până-ntr-atât că nu mai reușesc să mă privesc, nu mai «realizez» starea în care mă aflu, spre deosebire de iritările mele obișnuite când mă văd ambalându-mă” (I, 236). Nu-i vorbă, atunci când notează această scenă
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
se emasculează, care-și reprimă toate pornirile. Care-i adevărata mea natură, care-mi sunt poftele? Să trag palme, să-i scuip pe oameni în față, să răcnesc, să-mi târăsc victimele pe jos, să le calc în picioare, să urlu, să mă zvârcolesc. / Mi-am impus exercițiul înțelepciunii ca să-mi reprim furia, iar furia mea se răzbună de câte ori poate” (III, 67). În fine, care sunt motivele care-l fac pe Cioran să explodeze? Redus la ipostaza unui ins oarecare, Cioran
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
rândul meu rănit. Poți fi poltron și din prea multă sensibilitate” (I, 156). Iată-l, deci, pe Cioran mistificând și din neputință și lașitate, nu numai din „eroism”, ca și cum s-ar abandona pe sine. Și în acest abandon de sine, urlând ca să nu mai urle. Poate că nu-i la mijloc decât o lașitate în plus. Dincolo de toate motivele, pe care Cioran le supune unei reci analize, este pur și simplu nevoia de a urla. De a urla, cum spune într-
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
fi poltron și din prea multă sensibilitate” (I, 156). Iată-l, deci, pe Cioran mistificând și din neputință și lașitate, nu numai din „eroism”, ca și cum s-ar abandona pe sine. Și în acest abandon de sine, urlând ca să nu mai urle. Poate că nu-i la mijloc decât o lașitate în plus. Dincolo de toate motivele, pe care Cioran le supune unei reci analize, este pur și simplu nevoia de a urla. De a urla, cum spune într-un loc, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Și în acest abandon de sine, urlând ca să nu mai urle. Poate că nu-i la mijloc decât o lașitate în plus. Dincolo de toate motivele, pe care Cioran le supune unei reci analize, este pur și simplu nevoia de a urla. De a urla, cum spune într-un loc, pentru a nu mai urla. În fond, vine dintr-o țară „unde se urlă la înmormântări” (I, 81) Numai că, se pare, Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
abandon de sine, urlând ca să nu mai urle. Poate că nu-i la mijloc decât o lașitate în plus. Dincolo de toate motivele, pe care Cioran le supune unei reci analize, este pur și simplu nevoia de a urla. De a urla, cum spune într-un loc, pentru a nu mai urla. În fond, vine dintr-o țară „unde se urlă la înmormântări” (I, 81) Numai că, se pare, Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește să „urle” îndeajuns
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
nu-i la mijloc decât o lașitate în plus. Dincolo de toate motivele, pe care Cioran le supune unei reci analize, este pur și simplu nevoia de a urla. De a urla, cum spune într-un loc, pentru a nu mai urla. În fond, vine dintr-o țară „unde se urlă la înmormântări” (I, 81) Numai că, se pare, Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește să „urle” îndeajuns. „Dacă în fiecare zi aș avea curajul să urlu timp
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Dincolo de toate motivele, pe care Cioran le supune unei reci analize, este pur și simplu nevoia de a urla. De a urla, cum spune într-un loc, pentru a nu mai urla. În fond, vine dintr-o țară „unde se urlă la înmormântări” (I, 81) Numai că, se pare, Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește să „urle” îndeajuns. „Dacă în fiecare zi aș avea curajul să urlu timp de un sfert de oră, m-aș bucura de
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
a urla, cum spune într-un loc, pentru a nu mai urla. În fond, vine dintr-o țară „unde se urlă la înmormântări” (I, 81) Numai că, se pare, Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește să „urle” îndeajuns. „Dacă în fiecare zi aș avea curajul să urlu timp de un sfert de oră, m-aș bucura de un echilibru perfect” (I, 36). Poate că, în loc să urle Ă să înțelegem urletul ca forma pură a disperării?! Ă, Cioran
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
mai urla. În fond, vine dintr-o țară „unde se urlă la înmormântări” (I, 81) Numai că, se pare, Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește să „urle” îndeajuns. „Dacă în fiecare zi aș avea curajul să urlu timp de un sfert de oră, m-aș bucura de un echilibru perfect” (I, 36). Poate că, în loc să urle Ă să înțelegem urletul ca forma pură a disperării?! Ă, Cioran își lasă trupul și sângele să clocotească. Oricum, după ce spune
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Cioran nu reușește să se vindece astfel. Sau nu reușește să „urle” îndeajuns. „Dacă în fiecare zi aș avea curajul să urlu timp de un sfert de oră, m-aș bucura de un echilibru perfect” (I, 36). Poate că, în loc să urle Ă să înțelegem urletul ca forma pură a disperării?! Ă, Cioran își lasă trupul și sângele să clocotească. Oricum, după ce spune ce spune despre urlet și vorbește despre ranchiună ca despre un dat fundamental al umanității, se înțelege, și al
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
că exista un loc anume pe pajiștile din Redcliffe unde îi plăcea să se așeze, de unde avea o vedere panoramică a bisericii și uneori privea către ea parcă adîncit în transă; la un moment dat ar fi spus aici: [T]urla de colo a fost lovită de fulger; acela e locul unde odinioară jucau piese de teatru. (apud Noel 1886: 41) Pentru Chatterton lumea sa imaginară îi era probabil la fel de reală ca lumea fizică: "Recunoașterea față de sine și față de ceilalți că
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
din vremea lui. Ethelgar, A Saxon poem / Ethelgar, un poem saxon (4 martie 1769) - "nori negri" "răzbubuind cu tunet" "pe munții morții", "nori suri", "zvîrliți de vînturi șuierînd", "sărind peste șuvoaiele ce se rostogolesc", plutind peste "pădurea cea străbună"; lupul urlînd, "groaznic ca glasul rîului Severn"; "planta morții" tămăduind "rana sabiei"; cînd "marea de suferință și necaz" copleșește sufletul, omul trebuie să privească la Domnul, și atunci va rămîne "în picioare ferm în zilele ispitei, precum semețul deal al lui Kinwulf
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
sunt copii mei, și copii mei sunt tot timpul prietenoși. Când o zăresc pe Mariedl, spun: "Ah, Mariedl, iar ai treabă?" Așa de harnică, una ca asta le place oamenilor, ea o face și fără, Mariedl. (brusc, se ridică și urlă) Toți s-au ales cu ceva de la Mariedl, de la multele ei fapte bune... ERNA: Da, da, știm asta, că ai un suflet harnic. Odată și odată o să-ți primești și tu răsplata. Credința este singura punte peste valea suspinelor. Dar
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
-i tot ce știi. Ești o curvă spurcată, o curvă nazistă și hitleristă. GRETE: Nazistă... nazistă, ce știi tu despre nazism. Pe vremuri toată lumea era nazistă. Și dacă eu sunt o curvă tu ești o călugăriță cu născătoarea cusută. ERNA (urlă): În realitate nu era nimeni nazist în țara asta, cel mult o mână de oameni, în țara noastră, niciodatăăă... ăsta a fost Hitler, omul rău care trăgea la păcat. Așa ceva a zis odată chiar și președintele țării, sau nu...? Da
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]