30,395 matches
-
stare anterioară, în care nici o materie nu e dată; mai exact, presupunerea că materia - care nu poate fi uniformă, ci cere mereu o multiplicitate - ar fi totuși „în stare“ să se anticipeze pe sine în mod imaterial. Și întrucât haosul sugerează o complexitate a materiei în plină devenire, materia nu poate fi captată ca pură devenire înainte de a exista și de a se da fizic. Haosul deci nu este material, ci caută să dea de gândit asupra unei stări de concepție
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în accidental doar accidentalitatea; ci vom numi, mai întâi, acest ansamblu printr-un nume care dă alt sens accidentelor: acest nume este contingența și conține sugestia sensului, adică felul în care sensul însuși „face“ sens și dă de gândit: el sugerează mereu că, în gândire, apare mereu ceva care produce ulterior altceva, că gândirea își pune în față lucruri ca să descopere mereu ceea ce ea caută în ele, sugerează felul în care găsește mereu ceva în afara lucrurilor care apar ca ceva gata
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
adică felul în care sensul însuși „face“ sens și dă de gândit: el sugerează mereu că, în gândire, apare mereu ceva care produce ulterior altceva, că gândirea își pune în față lucruri ca să descopere mereu ceea ce ea caută în ele, sugerează felul în care găsește mereu ceva în afara lucrurilor care apar ca ceva gata găsit. Sugestia sensului este chiar felul în care sensul gândirii se face descoperit și se descoperă ca o înaintare de sens. Când privim, nu privim ce vedem
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
au avut cum să se copieze unele pe altele. În Grecia însă, deși supusă multor circuite de influență, apare pentru prima oară ceva care nu poate fi imaginat ca accidental și care nici nu avea cum să fie importat sau sugerat din altă parte: această formă unică de egalitate între oameni, denumită democrație, pe care cetatea greacă a descoperit-o și instrumentat-o - nu foarte consecvent, e drept - fără antecedente. Aici e vorba de o formă a spiritului de alt tip
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
din altă lume? Și să recunoaștem astfel sâmburele lor de adevăr, ceea ce ne pare străin în ele, și ceea ce ne face să devenim stranii față de noi înșine. A apărut o nouă școală de actorie și interpretare: cea care vrea să sugereze o trăire emotivă de mare puritate, trăirea unui suflet gâtuit, înecat în propria sa fragilitate. Așa expusă, la nivel de intenție, impresia vizată pare lăudabilă. Numai că ceea ce e pus în joc se rezumă la intenția de a produce efect
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
un efect intenționat, și nu de o trăire resimțită, falsul atitudinii produce o impresie contrară, de sensibilitate artificial altoită pe un fond de lipsă de sensibilitate autentică. Vedem, mai ales la femei, naivitatea expresiei, o naivitate uniformă, care caută să sugereze un suflet vulnerabil, cu o voce pierdută, cu o sonoritate de transă, de suflet împins până la capătul lui de emoție, cu o vorbă șoptită, condusă parcă spre ultima lui „voce“, care se vrea așa de plină de interioritate, încât abia
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în mișcarea lui, așa cum apa izvorăște acolo unde se pune în mișcare. Când Empedocle, ca și, mai târziu, intuitivul Boehme întrezăresc dorințe și apetituri principiale, ei sunt deja fascinați de sugestia unui izvor de sens, prinși în mișcarea acestuia. Sensul sugerează sens. Egoistul are nevoie de grup social ca să-și reglementeze viața; pentru că viața lui se reduce doar la repere exterioare, contacte cu ceilalți, funcții publice, relații publice; chiar sentimentul prieteniei, pentru care egoistul nu are deloc vocație, se reduce la
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pentru ultima dată, și ca efort suprem al vieții. Nu știm că, în frenezia unor clipe efemere, facem de fapt exercițiul definitiv al dispariției, fiorul ei fioros. Și să mai amintim - dacă mai este cumva nevoie de a sprijini meniul sugerat de vorbele de mai sus - că în cuvintele „feroce“ și „ferocitate“ noi proiectăm deja spaima fioroasă resimțită în fața prădătorului care e gata să ne facă dispăruți, brusc și abrupt, rupți și prinși în ruptura acestei dispariții, care irumpe în noi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
prezenței de spirit“, actul de conștiință care se implică și filtrează raportul „eului“ cu lumea lui exterioară); astfel, tu ai devenit, brusc, gol pe dinăuntru (lucru care s-ar putea traduce - însă în forma sa negativă, de sterilizare - cu ceea ce sugerează termenul de kenoză, o cheie a vieții interioare, pe planul experienței mistice); începi să te miști și să exiști în afară, purtând în tine condiția aceasta de absență a interiorului din interioritatea însăși; - pe scurt, exiști ca un robot, ca
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
către o valorificare practică, în sensul în care, aici, se hotărăște pe loc calitatea pe care o avem de observat, ca o situație care impune ea alegerea nuanței. Vedem deci că suntem antrenați astfel pe panta deosebirilor și ni se sugerează o nouă distincție de nuanță între valori de sens apropiate: când deosebim între util și practic, nu percepem distanța care le separă, ele par permeabile, deși noi încercăm să punem în valoare sensul de experiență primară, nepregătită, care are loc
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
respectivă, adică însuși modul în care o epocă se lasă descoperită ca epocă ce-și aparține sie înseși și nu se confundă cu celelalte. Când noi căutăm în trecut documente și vestigii, le vom clasa pe „epoci“, așa după cum ne sugerează familia de caracteristici pe care le căutăm și pe care le descoperim în aceste vestigii. Și, pentru noi, cei de astăzi, copii ai semnelor și ai lecturii, trecutul îndepărtat, cel care are din ce în ce mai puțină istorie, ne apare ca irațional, haotic
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
lărgește conținutul. Trecem astfel de la lupta a două clase biologic diferite la o extremitate de ordin interior - adică dăm termenului în cauză un sens acrotatic (noi denumim „acrotatic“ acel sens care poate fi împins la extremitatea sa maximă de înțelegere). Sugerăm astfel că și dansul lui Hipoclid poate fi interpretat ca un dans acrotatic. În prima jumătate a secolului XIX, un rus cu înfățișare veșnic tristă, care avea obiceiul să-și petreacă viața pe canapea (și care era oblomovist mai înainte
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu convine oricărui occidental, ci acelui tip de occidental care se înțelege pe sine în mod egoist, drept un model care trebuie acceptat și care reprezintă un mod de viață superior, ca de la sine înțeles. Este de altfel și ceea ce sugerează particula idioată „bineînțeles“ care caută să sublinieze propriul ei punct de vedere, să se aprobe pe sine, și căreia îi apare evident ceea ce ea deține fără să caute, întrucât nu există alt punct de vedere. Tot așa poate fi judecat
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
atunci când suntem în stare să ascultăm de simțul libertății, dacă acest simț s-a fructificat în noi și este al nostru, și nu ca ceva adoptat și „jucat“ ca libertate de a fi? O scenă din viața lui Brando ne sugerează destul de bine felul de a fi liber al lui Brando, așa cum, probabil, l-a impresionat el pe Sean Penn. Este o scenă elocventă din viața lui Brando, în ultima ei parte. Îl vedem pe Brando, în această scenă filmată, stând
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în timp ce Hipoclid rămâne liber față de această „alegere“, liber să nu fie recunoscut ca „ales“ de această mulțime; liber să nu fie pe placul ritualului de mulțime de care ascultă în general orice mulțime. Gestul de blasfemie al lui Brando nu sugerează nici o demnitate, nici o altă instanță, nici o altă libertate în numele căreia gestul lui ar fi un gest simțit ca liber. Brando agită libertatea, nu există în numele ei. El o face din pur cinism. Or, numai prin cinism nu poți da libertății un
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
felul în care ideea lui s-a înfățișat în capul omului; atunci când a renunțat la improvizație, la adunarea grămezilor de pământ sau la împrejmuirea unei incinte cu pietre sau cu bucăți de lemn, și când în locul acestor grămezi de apărare, sugerate de natură, omul își pune problema clară a unui perete vertical, care are o înălțime calculată și o anumită întindere, și care este format în mod egal din același material și dintr-un liant corespunzător. Avem în vedere cu acest
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ca de altfel orice perioadă dacă e privită la microscop), dar nu avem percepția exactă a unui act de zbatere și de zvâcnire care să definească mișcările radiografice ale vremurilor noastre. Periodizarea istoriei este o întreprindere teatrală, scenică: ni se sugerează o epocă ca la un bal costumat și ne travestim imaginația conform unor aparențe pe care le atribuim trecutului. Însă totul rămâne pur decor, aparență, ficțiune. Nu ne putem astfel asigura nici că știm bine care sunt scena și „ficțiunea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
înapoiat, nu sunt din același registru, nu sunt compatibile. E nevoie deci de un registru de coerență care să facă compatibile între ele calitățile de bază care definesc proprietățile cuiva: - altfel spus, ele trebuie să aibă aspect categorial, adică să sugereze faptul că fiecare calitate reprezintă un domeniu de calitate, vecin cu al celorlalte, înăuntrul unui spectru în care calitățile respective denumesc un mod comun, o relație de familie. Este vorba de a supune unui singur punct de vedere acele calități
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
sensul unic prin care omul se mărturisește și devine martorul faptului că el aparține divinității. Numai așa divinitatea poate exista. În actul religios, redus la expresia elementară a rugăciunii, se petrec două „reacții“ simultane, o transfuzie (care ne este chiar sugerată de împărtășanie): omul reacționează la divin în măsura în care „simte“ (printr-o simțire care nu este cea a afectelor obișnuite ale omului) că și divinul „intră în reacție“ cu atitudinea unică pe care omul o mărturisește în rugăciune. Cel care se roagă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mediul său de realitate? Se pare că și aici se impune o soluție de împăcare, o soluție „mediană“, în care cele două extreme (subiect prea pronunțat și ambianță prea difuză) să fie ținute la distanță. Or, această soluție este chiar sugerată de „termenul mediu“, care caută să se plaseze undeva la mijlocul situației. Deci nu putem, pe de o parte, evita realitatea mediană a acestei mijlociri, dar nici nu o putem reduce la o poziție exactă. De unde echivocul expresiei logice și riscul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
fond cu ideea de sănătate și de vindecare a laturii invizibile a realității (exemplul caracteristic, dar nu singurul, este termenul de catharsis, care trece din domeniul concret al curățirii intestinelor la domeniul superior al purificării stărilor interioare), îmi propun să sugerez termenul de „endocrinie“ (provenit din ramura endocrinologiei); endocrinia ar urma să desemneze o orientare spirituală care deține un criteriu mai adânc de cântărire a vocației celui care se pretinde angajat pe o anumită linie spirituală, fie de orientare mistică, fie
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
șah, ca joc, este un exercițiu superior de inteligență, recunosc totuși că ideea și mișcările jocului de șah dețin un fascicol de intuiții care fac din acest joc o hartă ideală a acțiunilor omului, ca și a factorilor ce pot sugera câmpurile de forțe în care orice istorie este angrenată. Avem mai întâi ideea simplă a două tabere, ceea ce pare să fie o idee conținută în orice joc. Numai că șahul are această diferență specifică: că e vorba de tabere, de
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pe ceva „știut“ și care privește, ca spre un scop, experiența și știința lui de viață. În ce măsură și cât de cinstit pot reflecta știrile apartenența omului la această știință care-l definește? Dacă nu știm bine ceea ce știm, cum ne sugerează înțelepciunea greacă, nu înseamnă oare că știm multe lucruri pe care credem că le știm, fără să știm de fapt de ce viața noastră are nevoie de astfel de lucruri? Între noțiunile care au putere de generalitate, dar nu sunt luate
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
fel putem da dreptate sensului negativ pe care limba îl conține atunci când vede, în banalitate, nu binele acesteia, ci partea ei de ratare, de viață neîmplinită ca viață. Ce vrem noi de fapt să condamnăm prin banalitate? Vrem poate să sugerăm că omul banal este acela care nu gândește destul? Că dacă ar mai adăuga „ceva“ gândirii lui obișnuite ar putea, eventual, să iasă din banalitate? Dar banalitatea are această latură comodă, că există în așa fel încât nu caută și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
simte, vie și prezentă, Ivan Ilici înainte de a-și da sufletul. În acest ultim caz, e vorba de o înțelegere cuprinzătoare, care pare infinită pentru că există ca o experiență care conține tot, un sens ultim, total, definitiv. Ce vrem să sugerăm cu insistența pe care o acordăm sensului propriu al înțelegerii? În primul rând, că este vorba nu de sensul mental pe care-l implică noțiunile în general, ci de un fel de condiție de prezență de sens cu efect diferit
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]