30,395 matches
-
și mă întreabă cum a reacționat Stoichiță la ea. Excelent, îi spun. "Prea reacționează Victor bine la toate! Încep să-i reproșez că nu are huliganism. La 30 de ani trebuie să fii mai huligan în cultură." "Ca Andrei", îi sugerez. "Da, ca Andrei." Îi povestesc despre vitalitatea extraordinară a lui Andrei, care pe drumul de întoarcere de la Păltiniș a cântat, a povestit filme de groază, a recitat și a anecdotizat fără încetare timp de șase-șapte ore. Îi pomenesc despre câteva
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
paginile de până acum ale jurnalului meu. Gîndindu-mă că le va judeca stilistic, am avut trac. Dacă se petrece ceva aici - și numai dacă se petrece - atunci e vorba de ceva de dincolo de "stil"; e încercarea, poate nevoiașă, de a sugera o lume închisă, epifenomenală, greu de înțeles din afară, o existență compusă din evenimente imponderabile, un soi de aventură exemplară a spiritului, o "epică" protreptică și propedeutică. După lectura paginilor am stat de vorbă cu Andrei până către 2 noaptea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a uneia de limbă). Andrei ne-a citit apoi cele șase pagini scrise în cursul zilei, despre călătoriile în Italia și peisajul ideal. Excelent ca întotdeauna. Însă problema în sine îmi pare să aibă un plafon teoretic fatal. Noica îmi sugerează să răsfoiesc (el tocmai a făcut-o) recent apărutul Șăineanu (Basmele romîne), pentru problema peratologicului (inexistența limitei în spațiu și timp; circulația rapidă de pe un "tărîm" pe altul). Am să mă uit mâine la capitolele de descensio ad Inferos și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
colibă, nu mai iese niciodată din ea. Dar coliba lui se deschide; se deschide într-un sat, satul într-o cetate și cetatea se deschide către ființa istorică a omului. E o închidere care se deschide." În timpul plimbării, Noica îmi sugerează să mă uit - pentru aplicarea în plastic a peratologiei - peste caietele lui Leonardo și, de asemenea, să îi am în vedere pe Brâncuși și pe Blake. Îi povestesc câte ceva despre Caspar David Friedrich, pictorul romantic german, și îi explic cum
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
intim face visul intransmisibil, și povestirea lui nesuferită. Dimpotrivă, sânt interesante visele noastre comune, cele în care ne recunoaștem cu toții cu spaimele și fantasmele noastre. Mai mult, visele acestea sânt recurente și prin repetiția lor de-a lungul vieții, ele sugerează că sânt necesare, izvorând dintr-un fond originar comun. Am încercat un inventar al lor, verificîndu-le cu cei din preajma mea. Iată-le: 1) A visa că zbori și a descoperi lucrul acesta cu uimire, ca și cum ai fi putut dintotdeauna s-
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Brațul drept este îndoit în sus, cu palma întoarsă către în afară, oprită, lasciv și cu degetele răsfrânte, în dreptul frunții. Acesta e gestul care îmi place mie cel mai mult la balerini: palma adusă în dreptul frunții și întoarsă înspre afară, sugerând că eroul (sau eroina), extrem de sensibil, vulnerabil și totodată foarte îndurerat, încearcă să se apere de tot ceea ce viața revarsă în clipa aceea peste el. Când gestul acesta e făcut de un balerin, este limpede că eroul se luptă cu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
prinț negru sau altceva de genul acesta) și care îl supune pe erou unor atacuri repetate. Acesta, cu mâna întoarsă în dreptul ochilor, ca și cum s-ar apăra de o lumină prea puternică, se apleacă ritmic și grațios când în dreapta, când în stânga, sugerând un soi de eschive în fața vieții care a căpătat brusc caracterul amenințătorului. Când același gest este făcut de o balerină, el are îndeobște o cu totul altă semnificație: eroina îl face cel mai adesea când este asaltată de declarațiile eroului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
frunții, lasă senzația că ridică în fața eroului pavăza refuzului ei. El este atunci disperat, gestul sfâșietor cu brațele care se avântă plecând din dreptul inimii se repetă, iar de partea cealaltă, palma întoarsă în dreptul frunții și a ochilor se agită sugerând o teribilă sperietură, subliniată de faptul că eroina face mulți pași mărunți când în dreapta, când în stânga, lăsîndu-ne să înțelegem că ar vrea să fugă, să scape de sub șuvoiul declarațiilor prințului, care o înspăimîntă și, deopotrivă, îi fac plăcere. Tot acest
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
devenită pavăză neputincioasă conturează acea eschivă pudică de o mare ipocrizie. Bineînțeles că, în cele din urmă, eroina cedează, mîna-pavăză e coborâtă din dreptul ochilor și prințul o ia în brațe. Cam acestea erau lucrurile pe care încercam să le sugerez în partitura mea coregrafică, alcătuită deopotrivă și din câteva figuri preliminare ― poziția de pornire având ceva falnic în ea: piciorul stâng răsucit cu vârful în exterior, laba piciorului drept căzând perpendicular pe el, cu Călcâiul lipit în scobitura labei piciorului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
avea morgă: președinte, miniștri etc. Pentru mine, această femeie extraordinară pe care am cunoscut-o ca mamă a Irinei Cajal a însemnat imaginea posibilă a unei specii umane din care au dispărut răutatea, maliția și tristețea. Existența ei mi-a sugerat că, într-o asemenea specie, oamenii ar muri cu chipul tânăr. Pentru că dacă trupul, așa zicând, îmbătrînește cu de la sine putere, fața, în schimb, ne-o alterăm singuri, prin valurile de grimase negative la care o supunem zilnic. Nu poți
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a Monicăi, lansând un "Ceao, Gabriel". Începe să coboare, cu precauția dintotdeauna, și după câteva secunde am în față o Monica surâzătoare, cu privirea vioaie și ludică. Încearcă amândoi să mă convingă să nu mă încred în aparențe. Oricum, le sugerez, se află pe drumul cel bun. Cuvintele acestea îi smulg lui Virgil un hohot de râs, după care îmi spune ― Monica tocmai ieșise ― cu un ton sfîșietor: "Gabriel, știi cât este de cumplit să ai 82 de ani? Cum de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ochelarii, pe care îi scoate și îi pune la loc după o regie bine studiată (alteori, absorbit fiind de o problemă, se trezește mușcând discret capătul unuia dintre brațe), în sfârșit, dacă are degetele lungi și subțiri, ele trebuie să sugereze o anumită nervozitate, o vibrație interioară continuă și, de aceea, mâna acompaniază abundent vorbirea, când trecând lin peste frunte, când încercînd să pună la loc o șuviță rebelă, când ondulîndu-se, frântă din poignet, în aer, punctând și articulând inteligent spațiul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cu posesorul ei, poate deopotrivă dezvălui și masca: un tic cultural, traseul unei formări, o aspirație îngropată, direcția unei pasiuni, bulimie, lene sau prostie, un proiect amânat la nesfârșit, un crez prăbușit. În sine, o bibliotecă nu garantează nimic. Ea sugerează doar, atunci când e anume arătată, o respectabilitate smulsă celuilalt prin raptul privirii, un spectacol copleșitor montat. Toți autorii aceia muți aliniați în rafturi par convocați pentru a depune mărturie că cel care i-a colecționat face parte din familie, că
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Heraclit ―, operația dezvăluirii lui este la rândul ei infinită. De aceea, sufletul nu poate fi dezbrăcat de nici un muritor, ci doar, ca în mitul lui Er din Gorgias, de zeii judecători. Propunând dezbrăcarea sufletului lui Charmides în locul trupului său, Socrate sugerează înlocuirea unui exercițiu infinit cu o propedeutică la o îndeletnicire divină. Ce sens are acest exercițiu? De ce apare Socrate aici ca dezbrăcător de suflete? Răspunsul e foarte simplu și e de mirare că exegeții lui Platon nu au făcut conexiunea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și transpunîndu-se din nou În ambianța hipodromului, urmărea deschiderea pachetului cu un entuziasm delicios și fals. Nu era prea ușor de spus dacă va putea să-și păstreze entuziasmul, fiindcă pachețelul Își pierdea văzînd cu ochii calitatea pe care o sugerau cuvintele „i-am adus un cadou“ și devenea Încet-Încet ceea ce era de fapt: cadoul unei femei sărace pentru un copil milionar și durerea... ...Durerea pe care tu nu o vei uita niciodată, Julius. Fiindcă, atunci cînd lucrurile stau așa, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
un pahar, cred că din liceu, spuse un Juan Lucas. — Ce naiba ți-a venit să te Înscrii la San Marcos? Întrebă celălalt. — Se intra mai ușor. N-aveam pile ca să intru la Universitatea Catolică. — Treci acum, mai ai Încă timp, sugeră viitorul ministru. — Îți faci din nou botezul, spuse un Juan Lucas: treci și o să fim iar Împreună toți patru, ca la liceu. — În anul patru de Drept, În anul cinci și mai bine, găsim noi o portiță și trecem la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
chipiul, Celso Începu să plîngă de frică și Țanțoșa căută cuvintele potrivite, dar nu era momentul și toți trei deodată se gîndiră la telefon. Pe urmă se Întrebară pe cine să cheme În asemenea cazuri și Julius. aproape cerîndu-le voie, sugeră să caute În lista specială pe care mămica o ține lîngă telefonul din dormitorul ei. Carlos le spuse să dea fuga, eu rămîn cu Celso, duceți-vă voi doi, noi o s-o așezăm pe masă. Julius și Țanțoșa ieșiră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lui Caitríona Keyes, mămicii Keyes, lui Rita-Anne Keyes și lui Louise Voss, cea care a citit cartea pe parcursul creării ei și m-a îndemnat întotdeauna la mai mult. Îi mulțumesc lui Eileen Prendergast, în special pentru faptul că mi-a sugerat titlul cărții! Îi mulțumesc lui Siobhan Coogan, care mi-a dat informații despre viața de mămică. Mulțumesc comunității Simon, pentru că mi-a acordat timpul și informațiile necesare despre oamenii fără adăpost. Îi mulțumesc lui Morag Prunty și tuturor celor de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ea. Măcar să fiu plătită pentru asta. —Alte idei? întrebă Jack. Ce spuneți de scrisori de la celebrități? încercă Lisa. Găsim o celebritate din Irlanda, cum ar fi... Apoi descoperi că e complet pe dinafară, deoarece nu știa nici o celebritate irlandeză. —Bono, sugeră Ashling binevoitoare. Sau una dintre fetele de la The Corrs. —Exact, spuse Lisa. O mie de cuvinte despre cum e să zbori la clasa întâi, să mergi la petreceri cu Kate Moss și cu Anna Friel. Strălucire și celebritate. —Foarte bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Jack era mulțumit. Dar Lisa era din nou îngrozită. Se lovise dintr-odată de dimensiunile sarcinii care o aștepta. Să pui la punct o revistă complet nouă într-o țară străină. —Și ce spuneți de o scrisoare de la o necelebritate? sugeră Trix cu vocea ei răgușită. Știți chestiile astea - sunt o fată obișnuită, m-am enervat rău de tot aseară, îl înșel pe prietenul meu, îmi urăsc slujba, aș vrea să am mai mulți bani, am furat o sticlă de acetonă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ceva la televizor la care să se uite cu toții, Joy privi pe fereastră înspre Snow, clubul de peste drum. Cei de la ușă îi lăsau să intre pe gratis pentru că stăteau în zonă. — Are cineva chef să treacă strada pentru un dans? sugeră ea din obișnuință. Foarte din obișnuință —NU! spuse Ashling înspăimântată. Trebuie să fiu în cea mai bună formă când mă duc la muncă mâine dimineață. —Și eu am o slujbă, să știi, spuse Joy. Cea mai mare companie de asigurări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
s-a oprit, în timp ce tot biroul răsufla ușurat în tăcere. Împotriva voinței ei, Ashling și-a ridicat privirea pentru a se uita la el. Jack a făcut un semn către pachetul ei de Marlboro. Ashling a dat din cap timid, sugerându-și răspunsul. Era atât de răutăcios cu ea, cu toate că era singura de la care împrumuta țigări. Evident, avea cuvântul „Fraieră“ tatuat pe frunte. O privea calm, în timp ce își imagina cum buzele se vor mula pe filtru și, ca de obicei, trase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
care să nu prostească masele. — Poate. Ușurarea resimțită de Ashling o ajută să dea repede uitării aluziile înțepătoare ale Lisei. În perioada scurtă de timp de când Ashling lucra la Colleen, lipsa constantă de idei o apăsa. Apoi Ted i-a sugerat să se gândească ce i-ar plăcea ei să citească în revistă și dintr-odată mintea i s-a deschis. Orice avea legătură cu tarotul, reiki, feng shui, relevații, îngeri, vrăjitoare albe și magie îi stârnea interesul. Ușa lui Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
și ei voiau deja să primească trăsături categorice. —Măcar o idee vagă, spuse Jack, cu blândețe maximă. Îmi pare rău că îți fac asta. De ce nu ne întâlnim cu toții în sala de ședințe să vorbim despre ce progrese am făcut? sugeră Lisa, în timp ce genunchii îi tremurau de mama focului. Și când te gândești că toată lumea își imaginează că editarea unei reviste este ceva încântător. E cel mai înfricoșător și mai aducător de nopți fără somn job, nu îți oferă certitudini și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
era unul romantic și sălbatic. Un pic prea sălbatic pentru Lisa, de fapt. Dacă plătești asemenea prețuri - nu că ea ar da vreodată asemenea bani -, mai bine mergi în vizită la domnul Gucci. Ce zici de un interviu cu ea? sugeră Lisa. Mercedes râse. —O, nu. E nebună. Nu ai scoate nimic coerent de la ea. —Exact, lătră Lisa, ar fi o lectură interesantă. —Tu nu știi cum e ea... Vom prezenta colecția ei de iarnă, măcar să ne spună și nouă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]