27,370 matches
-
-i o idee rea... Am mers, pălmuiți de vînt, pînă la parapetul din capătul digului. Crawford aruncă o ultimă privire la jurnal și răsfoi cîteva pagini, zîmbind În fața mîgzăliturilor copilărești. Îl Închise, Își luă avînt și-l aruncă departe În valuri, o servă În lung de linie pe un teren cît orizontul. — Deci... asta a fost. Am vrut să găsesc data la care a pomenit de copil - acum știu cînd a fost conceput. (Privi lung la valurile care veneau rostogolindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
-l aruncă departe În valuri, o servă În lung de linie pe un teren cît orizontul. — Deci... asta a fost. Am vrut să găsesc data la care a pomenit de copil - acum știu cînd a fost conceput. (Privi lung la valurile care veneau rostogolindu-se dinspre nordul Africii și se năpusteau spre țărm cu crestele lor reci ca gheața.) Vine cocaină, Charles... mii de doze. Din Africa, Întotdeauna, un alb-strălucitor.... Sprijinit de parapet, am lăsat pulberea de apă să-mi răcorească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
avea nevoie să zboare mai sus de noi, să-și viseze visurile ei amfetaminice, să iasă pe plajă la asfințit și să-i conducă pe toți În noaptea de praf alb. Își coborî privirea și gesticulă către apa mării, cerînd valurilor să fie martore la vorbele sale.) Sanger și Alice Hollinger au făcut din ea o fată În casă. — Polițiștii au găsit-o În cada lui Hollinger. Presupun că nu era o probă de film... — Charles, uită de cada lui Hollinger
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
aurea crăpăturile fine ale piscinei, ca și cum plonjonul meu În apă ar fi eliberat-o din adîncimile sticloase. Am Înotat cît mi-a tihnit fără să obosesc, apoi m-am sprijinit de marginea piscinei și m-am săltat pînă la trambulină. Valurile pălmuiră laturile piscinei, refuzînd să se potolească, parcă nerăbdătoare să-l aplaude pe următorul Înotător matinal dornic să-și facă poftă de mîncare pentru micul dejun. Și totuși, pe cînd mă Înfășuram În prosop, mă rodea bănuiala că și ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
există infracțiuni În Residencia Costasol. — Aș fi vrut eu. Din nefericire, asta-i lumea contemporană. Am auzit și rapoarte despre furturi de mașini, deși naiba știe cum au reușit hoții să treacă de bariera de securitate. Chestiile astea se-ntîmplă În valuri, să știi. CÎnd am venit eu În Estrella de Mar, era la fel de liniște ca aici. — Furturi de mașini și spargeri? (Din nu știu ce motiv, simțeam că mă-boldea interesul. Aerul din jurul meu se mai Înviorase.) Ce-i de făcut, David? Concepem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
luat foc Renault-ul ăla. — Poate... dar nu m-am apucat de t’ai chi sau de scris o carte nouă. — Stai așa, că s-ar putea să te-apuci, insistă Crawford, aprins să mă convingă. Tot procesul ăsta cere timp. Valurile de infracțiuni continuă - cineva se cacă În piscina ta, Îți scotocește prin dormitor și se distrează cu lenjeria neveste-tii. Acum nu-ți mai ajung furia și nervii. Ești forțat să te regîndești la toate nivelurile, ca omul primitiv care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
pentru a obține acea renaștere. Împotriva voinței mele, mă bucuram să-l văd și, ca Întotdeauna, mă simțeam Încurajat de zelul lui evanghelic și de angajamentul său altruist față de locuitorii Residenciei. În același timp, eram sceptic față de credința lui că valul infracțional pe care Îl pornise era motorul schimbării. Cluburile de teatru și sport, precum corespondentele lor din Estrella de Mar, Înfloreau ca rezultat al unei schimbări mici, dar semnificative, a percepției față de sine a oamenilor, ca răspuns la ceva cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
emoții și visuri Însuflețite. Însă Cabrera Îmi băgase mortu-n casă; era de parcă ar fi citit scenariul scris de Crawford și era la curent cu rolul ce-mi fusese repartizat. Încercam să mă calmez uitîndu-mă la Întinderea mării, la dunga de valuri cu creste albe care se rostogoleau dinspre Africa. În mod voit Îl dădusem uitării pe Frank, Îl Împinsesem cu tot cu mărturisirea lui absurdă Într-un colț al minții mele. În atmosfera aceasta nouă și Înviorătoare, eram liber de constrîngerile care-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
pe oameni să dea ce au mai bun În ei. Te și emoționează să vezi așa o credință simplă și naturală. Zău dacă nu-i un fel de sfînt. — E psihotic. — E nedrept să spui asta. Uneori Îl mai ia valul, dar nu-i niciun strop de răutate În omul ăsta. — Un psihopat pur și simplu. (Se Întoarse cu spatele la oglindă și se uită la mine cu un aer critic.) Vezi și tu asta. — Nu. Bine, poate există o urmă vagă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
picioarele lui. — Bobby, pentru Dumnezeu, asta-i prea de tot! Nu poți să-i oprești odată? Charles, unde ești? Vorbește cu el! M-am strecurat prin Îngrămădeala de turiști, apropiindu-mă de mese. Laurie Fox plutea goală-pușcă În piscină, spărgînd valurile cu brațele, În vreme ce din nas Îi curgea un fir de sînge. Strîngea Între coapse talia lui Mirikov, cu care se străduia să facă sex În apă. La un moment dat, scoase un strigăt către cer, Își apăsă sînii plini de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
vîrful unghiilor, udîndu-i părul blond. În vreme ce Laurie Fox țipa ca o dementă și tot scuipa sîngele care-i intrase În gură, Sanger o apucă de talie. În apa adîncă Îi scăpară pantofii din picioare și amîndoi se rostogoliră laolaltă În valurile stacojii. Sanger, cu părul argintiu strălucindu-i acum de sînge, o susținu pe tînăra femeie de subsuori și o cără pînă la apa mică. Toată lumea s-a dat la o parte din calea mea, făcîndu-mi loc să Îngenunchez și s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Încercat toate mașinile din Estrella de Mar. Nu se potrivesc. — Charles... nu mașina mea. Încearcă Jaguarul. — Mașina lui Frank? Am trecut pe lîngă ea, am șters jegul de pe Încuietoare și-am băgat cheia. Locașul era Înțepenit, și am simțit un val de ușurare că nu se potrivise și că Frank era În continuare nevinovat. Dar cînd am Întors cheia am auzit clinchetul cu care mecanismul de Închidere centralizată descuia cele patru uși. Am ridicat mînerul, am deschis portiera și am aruncat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
prima întrebare a lui Omar când venea în vizită. — Ceasul, da. Numai timpul din el nu s-a-ntors, dar mai e puțin. Învățase schimbul lor de cuvinte, până când, într-o zi, timpul ăla din ceas îi trecuse de frunte, ca un val care te izbește când stai pe mal. Omar, încartiruit într-o tabără de instrucție, primise scrisoarea tatălui său, dar nu vestea morții îi luase suflul, cât dorința pe care o lăsase băiatului și nepotului său fostul ceasornicar: să-l îngroape
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
ochii care o urmăreau când potrivea tacul de biliard sau punea jetoanele, la ruletă. Era o femeie născută să aibă bani și să fie admirată. Era potrivită cu amenajările somptuoase de pe terasele de la Padideh, unde cânta muzica și se auzeau valurile. Era o femeie care tăcuse și care uitase de viața ei, dar care atunci înflorea. Ghazal pricepu că îmbătrânește în clipa când începuse să facă gesturi pe care nu le mai făcuse nicicând: rămasă într-o casă prea goală, înțelese
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
mers. În sfârșit, închisese biroul. Era o tăcere ca vinerea, dar nu luă în seamă ecoul sinistru al coridorului. Coborî. Ventilatoarele liftului se opriseră și când ușile se deschiseră în pasaj, întunericul umed și mirosul de igrasie îi ridicară un val de greață în piept. Era șapte și jumătate, cel mult, dar prea multă liniște și chiar niciun bec. Știa bine drumul, îl făcea zi de zi, la ieșirea din tubul întunecos ar fi dat de luminile hangarului de mașini. Își
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
luxul de a lenevi în iarba caldă; luxul cel mai puțin costisitor și cel mai apropiat de taina vieții într-o zi, m-am dus pe malul mării și acolo am văzut un înotător care pescuia scoici. Se afunda în valuri și când ieșea la suprafață deschidea pumnul să vadă ce a izbutit să culeagă. Uneori, nu era decât nisip. Alteori, în acest nisip scânteiau scoici umede. Dar de fiecare dată numai la suprafață, în lumina zilei, putea să aprecieze ceea ce
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
și eu: o uriașă recunoștință că există oameni ca tine care dovedeau că Inchiziția nu e, de fapt, atotputernică, unele adevăruri putând fi spuse, măcar, în șoaptă. Și, dintr-o dată, peste recunoștința noastră s-a prăbușit abjurarea ta, ca un val de frig, care a înghețat toate speranțele. Inchiziția își demonstra, cu o obrăznicie solemnă, puterea. Din această descurajare s-au născut reproșurile care ți se fac, Galilei. ― Vrei să spui că viața mea nu-mi mai aparținea? ― Vreau să spun
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
a intrat în nori și marea s-a înroșit..." Ultimele ei cuvinte m-au aruncat într-un alt vis. Stăteam pe o stâncă arsă de soare, într-o insulă necunoscută, izolată de lume, undeva în mijlocul mării. La picioarele mele băteau valurile, iar prin apa sângerie și leneșă foiau rechinii. Dacă nu izbuteam să-mi imaginez paradisul, urma să fiu izgonit din insulă și dat pradă rechinilor. La început, toată povestea cu paradisul mi s-a părut un lucru copilăresc de simplu
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
nevoie s-o întreb despre ce vorbea. "L-ai iubit?" "L-am iubit, a încuviințat ea. L-am iubit cum nu l-a iubit nici o femeie. Și, în vreme ce alte femei îl plângeau, eu stăteam împietrită, auzeam nisipul foșnind, vântul răscolind valurile... Așa au trecut nopți și zile. Toți au plecat, după ce l-au îngropat și au recitat fragmente din Iliada, iar căpeteniile sale cele mai apropiate au înconjurat mormântul strigând numele lui și al lui Ahile... M-am uitat cum caii
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
cu brâie de piele, șoltici, vindeau mere iernatice, trăgând la cântar de sub priviri, sau se amestecau purtîndu-și cobilițele grele pe umeri ca jupânii adevărați ce se plimbau numai, privind, fumând și înțelegîndu-se din ochi în fața vitrinelor. Rafturile îți luau ochii, valuri de stambă prinse în pioneze amestecîndu-și culorile ca un curcubeu; mătăsuri lucioase, haine țepene pe manechine de lemn; pantofi lungi și unduiți ca niște pești; cuie subțiri ca acele sau groase cât luminările, hamuri și șei de cal, cu stele
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
coada ochiului toți. Gheorghe se ridică dîndu-l la o parte pe ucenic: - Ia stai, Paraschive, să mă bunghesc și eu! Sub malul surpat, vântuI obosea. Se auzea numai fâșâitul aglicei culcate de furia lui, și pe fața bălții se vedeau valuri mici, zbuciumîn-du-se. 49 Stăpânul desfăcu pumnul și zarurile căzură. -Para-ndărăt! -Ce vine... - Șase-șase... - Perechi! mai spuse unul, și mâna norocosului strânse paralele cu praf cu tot. Mînă-mică se așeză de-a binelea. Bozoncea abia atunci râse, icnind: - V-am curățat
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
gunoaie. Pânzele ploii măturau totul. Luaseră gardurile și bulumacii, care se rostogoleau spre adânc. Balta se umflase și clocotea. Puhoiul se lățise, apăsase pereții de lut, turtise magaziile lucrătorilor și cărase vreo două acoperișuri. Sipcile subțiri se frângeau, purtate de valul greu. Apa urcase până la ferestrele înguste, se strecurase pe sub cercevele și intrase în odăile pardosite cu lut. Femeile aruncau lucrurile pe paturi și pe scaune, plângând, cu copiii de mână. Măritei îi luase preșurile. Lui Matei potopul îi urnise dulapul
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
ninsoare deasă și lipicioasă. Zăpada acoperi totul în câteva clipe. Dumitru începu să strige la ceilalți: - Mai repede, mai repede, mă! 336 Anghel rămase în urmă, tîrîndu-și contrabasul. Pierduse pasul și nu mai vedea urmele celor din față, pe care valurile de ninsoare le acopereau numaidecât. Întunericul creștea. - Stați, mai încet, strigă după ei, nu mă lăsați aici! Îi tremura bărbia de frig și pe obrazul neras i se lipise ua strat înghețat de omăt. Clipea des din genele albe și
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
al revigorării dandysmului Îl reprezintă cluburile, cu frenetica lor viață de zi și de noapte. În ciuda ironiilor și scepticismului celor care scriu despre aceste locuri ale perdiției, ele au o strălucire tot mai puternică, iar bărbații eleganți le populează În valuri, ca niște noi „hoarde de aur”. Doar că dandy-i mai colecționează câteva nume de alint, nu de batjocură, ca-n Franța: swell, fast, smart. Și, cu precădere, the Lions. Leilor englezi și francezi le vom destina Însă un capitol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cu cele mai ridicole veșminte, cu părul lung și zbârlit ca niște coarne. O cravată enormă, un aer tâmp, un lornion uriaș Îndreptat spre cine știe ce chip buhăit, și iată, Goddam, un dandy!”. Căci - să nu uităm a aminti - un adevărat val de anglomanie invadează pe atunci Franța, Întâi În simple și banale conversații, ca o recuzită sonoră. Până ca Parisul să adopte un stil englezesc ceva mai consistent trebuie să treacă doar foarte puțin timp. „Frangleza” aiuritoare e Însă deja la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]