4,702 matches
-
asupra textului; în perioada masoretică însă, notele sunt mult mai ample, iar marginile manuscriselor erau completate cu date de care trebuia să țină cont scribul. Problema este că aceste date nu erau uniforme, abia acum devenind clare diferențele dintre tradiția apuseană și cea orientală. Uneori, notele scurte privind cuvintele care apar foarte rar în textul biblic sau cele în scriere defectiva (fără litere-vocală) sau plena (cu litere-vocale), erau intercalate în spațiul dintre coloane (masora parva), alteori erau scrise pe marginea textului
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
începând cu secolul al IV-lea d.Hr., prin care aceștia încercau să stabilească reguli de deosebire a cuvintelor scrise în același fel; acest sistem a fost perfectat de către sirienii nestorieni orientali, în secolul al VII-lea și de către iacobiții apuseni, în secolul al VIII-lea. 3.4.2. Vocalizarea făcută de către masoreții occidentali - sistemul palestiniantc "3.4.2. Vocalizarea făcută de către masoreții occidentali - sistemul palestinian" Înainte de a ne referi la sistemul de vocalizare al masoreților tiberieni, trebuie sa facem câteva
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
palestiniană ar fi fost rezultatul modificărilor textuale de-a lungul timpului. Kahle a demonstrat că aceste diferențe reflectă tradițiile cunoscute în Babilonia, în școlile de la Nehardea, Sura și Pumbedita (masoreții orientali), și din Palestina, în special școala de la Tiberiada (masoreții apuseni). I. Qere/Ketiv: se referă la acele note care apar pe marginea textului și care atrag atenția că un anumit cuvânt nu trebuie pronunțat așa cum apare scris în text (ketiv), ci potrivit pronunției transmise prin tradiția orală (qere)1. Se
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
diferențele dintre cele trei manuscrise alese cu multă grijă de către masoreți erau cauzate de greșelile comise de către scribi, în cadrul procesului de transmitere textuală. Majoritatea formelor qere-ketiv se datorează acestei situații. Majoritatea diferențelor dintre masoreții Madinha’e (răsăriteni) și Maarba’e (apuseni) se referă la formele qere-ketiv: într-un pasaj în care masoreții orientali și cei apuseni au simțit nevoia introducerii unei note qere-ketiv, forma qere a unora este de fapt forma ketiv a altora, și invers. II. Literatura rabinică 2 menționează
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
comise de către scribi, în cadrul procesului de transmitere textuală. Majoritatea formelor qere-ketiv se datorează acestei situații. Majoritatea diferențelor dintre masoreții Madinha’e (răsăriteni) și Maarba’e (apuseni) se referă la formele qere-ketiv: într-un pasaj în care masoreții orientali și cei apuseni au simțit nevoia introducerii unei note qere-ketiv, forma qere a unora este de fapt forma ketiv a altora, și invers. II. Literatura rabinică 2 menționează și formula Al tiqre 3, „a nu se citi X, ci Y”, care se deosebește
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
altor note masoretice. Acesta cunoștea foarte bine majoritatea manuscriselor yemenite, dar și targumurile și traducerea arabă a gaonului Saadya. Printre evreii din Yemen, lucrarea lui s-a bucurat de respectul pe care l-a primit cartea Minhat Șay din partea evreilor apuseni. Wolf Benjamin Zeev ben Simson Heidenheim (1757-1832), pe lângă noile ediții ale textului biblic pe care le-a îngrijit 3, s-a aplecat, cu acribie științifică, asupra tuturor problemelor masoretice, publicând, în anul 1808, lucrarea Mișpate ha-Te’amim (<ymufh yfp
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
și culturilor din Apus și din Orient. Beit Arie2 a demonstrat că putem vorbi despre cinci entități geoculturale în cadrul cărora se întâlnesc codice ebraice medievale: 1. așkenazică: centrul și nordul Franței medievale, Germania medievală, Anglia; 2. italiană; 3. bizantină: Turcia Apuseană, Grecia, Balcanii, Creta; 4. sefaradică: Spania, Portugalia, Provence, Maroc, Alegeria, Tunisia; 5. orientală: Yemen, Egipt, Palestina, Siria, Turcia Răsăriteană, Iraq, Persia, Bukkara, Uzbekistan. Orice încercare de clasificare a diferitelor stiluri și caracteristici ale codicelor ebraice medievale trebuie să țină cont
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
a face cu un text eclectic. Bibliștii au demonstrat că, deși se bazează în principal pe un manuscris spaniol, textul se abate adeseori de la el, putând fi ușor deslușite influențe ale unor texte Ben Naftali și ale versiunilor Ma’arbae (apusene) și Madinhae (răsăritene). Alte Biblii rabinice apărute la Veneția în 1546-1548, 1568 și 1617-1619 prezintă tot textul Bibliei îngrijite de către Ben Chayyim. Edițiile poliglote pregătite la Anvers (1569-1572), Paris (1629-1645) și Londra (1657-1669) sunt adaptări după Biblia poliglotă de la Alcala
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
decât poetă. Câte o schiță aduce cu un basm și, de altfel, ardeleanca a scris și basme propriu-zise. Un alt timbru prezintă legendele din volumul Țara Moților, cu sorgintea în istorisirile fantasmagorice ale băieșilor de la minele de aur din Munții Apuseni. Cu infiltrații de fantastic păgân, atmosfera e aceea a unui mediu stăpânit de forța anihilantă a superstiției. SCRIERI: Scrisori către eleve, Sibiu, 1900; Poezii, Arad, 1905; Doina, Arad, 1912; Poezii, Cluj, [1927]; Țara Moților, pref. autoarei, Arad, 1928; Povești, Arad
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285839_a_287168]
-
Moților, pref. autoarei, Arad, 1928; Povești, Arad, 1940; Țara Moților, Timișoara, 1976; Crăiasa Codrului, îngr. și pref. G. Nistor, Timișoara, 1976. Repere bibliografice: Chendi, Scrieri, II, 66-68; Lovinescu, Scrieri, IV, 393-394; Perpessicius, Lecturi, 59-66; Nicolae Albu, O poetă a Munților Apuseni: Maria Ciobanu, „Unirea. Almanahul județului Alba”, 1972, 61-62; Biografia unor destine, Alba Iulia, 1993, 40-41; Datcu, Dicț. etnolog., I, 99. F.F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285839_a_287168]
-
primul fabulist român. Deși informații biografice lipsesc, se poate presupune că era un om citit, știutor de limbi străine și umblat, poate chiar la studii, prin străinătate. Cele aproape nouăzeci de texte sunt fie selectate din diferite surse (grecești sau apusene), fie că, mai probabil, reproduc întocmai un model, posibil german, în orice caz o culegere contemporană încă neidentificată. Important este că ele sunt „înturnate” în românește („în rumânie”) într-o vreme în care asemenea inițiative erau, la noi, cu totul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288596_a_289925]
-
să le aducem în discuție, Giovanni Boccaccio și Geoffrey Chaucer, poate fi asemănat, metaforic, cu zeul roman Ianus, având două fețe, una ce privește spre trecut, alta spre viitor. „A fost o perioadă de profundă prefacere și transformare în Europa apuseană. Italia, în mod deosebit, era o țară a contrastelor și a confuziei. Reprezenta tărâmul a numeroase conflicte ale unui Ev Mediu intrat în declin - lupta dintre împărat și papalitate, biserică și stat, feudalism și mercantilism, aristocrație și burghezie. Intelectualii și
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
masculin, cu care nu se cuvenea să intre în astfel de detalii intime.275 Cunoscătoare a Sfintei Scripturi, femeia citează episodul nunții din Cana Galileii, dar și cel cu femeia din Samaria. Este conștientă că, interpretând aceste pasaje biblice, Biserica apuseană a stabilit că doar o căsnicie este recunoscută, binecuvântată și permisă. Exemplul femeii samarinence, concubină a mai multor bărbați, devine un prototip pentru târgoveața din Bath, o pildă negativă ce ar trebui evitată, cu care totuși se identifică. Femeia noastră
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
profesori celebri, de formație hegeliană, ca Friedrich von Savigny, E. Gans, Leopold von Ranke. Preocupările sale timpurii pentru istoria și cultura națională îl îndreaptă spre studiul sistematic al documentelor, cronicilor românești sau străine, primite din țară sau aflate în bibliotecile apusene, privitoare la Moldova și Țara Românească. La numai douăzeci de ani, în 1837, publică la Berlin primele studii, în limbile germană și franceză: Moldau und Wallachei. Romänische oder Wallachische Sprache und Literatur (în „Magazin für die Literatur des Auslandes”), Esquisse
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287719_a_289048]
-
doar o mână de oameni însă luptau ca mânați de o credință nețărmurită în destinele țării lor. Au zvârlit ca pe niște vechituri, obiceiurile, instituțiile, până și vocabularul impuse de o putere străină, au sorbit cu nesaț din izvoarele culturii apusene; au adoptat instituții noi, au înnoit limba, au creat pe de-a-ntregul o literatură de valoare universală, au început în liniște, un proces democratic, într-un ritm nemaicunoscut de vreo altă țară din Europa; au fixat, pentru generații, cu îndrăzneală
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
limba ridică pe spații mici scene epice, repezi ca niște nouri care se desfac. G. CĂLINESCU Ca operă literară, cronica lui Grigore Ureche este cea dintâi operă scrisă sub influența literaturii Apusului. Autorul împrumută forma genului istoric, răspândit în țările apusene, mai mult, cugetarea autorului, ideile lui, concepția istorică a lui sunt cele apusene. Autorul este vădit influențat de ideile umanismului apusean, care se manifestă în atitudinea lui critică față de izvoare, în ura lui în contra formelor de ocârmuire despotică orientală și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290371_a_291700]
-
desfac. G. CĂLINESCU Ca operă literară, cronica lui Grigore Ureche este cea dintâi operă scrisă sub influența literaturii Apusului. Autorul împrumută forma genului istoric, răspândit în țările apusene, mai mult, cugetarea autorului, ideile lui, concepția istorică a lui sunt cele apusene. Autorul este vădit influențat de ideile umanismului apusean, care se manifestă în atitudinea lui critică față de izvoare, în ura lui în contra formelor de ocârmuire despotică orientală și [în] simpatiile lui față de formele de organizație politică și socială ale Apusului. Aceeași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290371_a_291700]
-
Grigore Ureche este cea dintâi operă scrisă sub influența literaturii Apusului. Autorul împrumută forma genului istoric, răspândit în țările apusene, mai mult, cugetarea autorului, ideile lui, concepția istorică a lui sunt cele apusene. Autorul este vădit influențat de ideile umanismului apusean, care se manifestă în atitudinea lui critică față de izvoare, în ura lui în contra formelor de ocârmuire despotică orientală și [în] simpatiile lui față de formele de organizație politică și socială ale Apusului. Aceeași cultură umanistă îl face pe Grigore Ureche să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290371_a_291700]
-
și părinții lor!”. Într-o scrisoare din 18 martie 1949, adresată jurnalistului canadian Alex Barris, descrie mirificul loc pe același ton cinic-detașat: Living-roomul nostru are o fereastră panoramică ce dă, la miazăzi, dincolo de golf, spre Point Loma, partea cea mai apuseană a lui San Diego. Noaptea, lunga coastă luminată se întinde până aproape în poalele noastre. Un scenarist de la radio a venit odată în vizită, s-a așezat în fața ferestrei și a plâns văzând frumusețea peisajului. Noi însă locuim aici, așa că
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
un nou tip de regalitate, care respingea în același timp concepția mai veche occidentală a monarhiei fără control. Așadar, în regatul Ierusalimului a existat o îngrădire a puterii suverane, dar la o fărâmițare politică cum s-a petrecut în Europa apuseană nu s-a ajuns niciodată. Ca să evite vreo neînțelegere privind raportul suzeranitate/suveranitate, regele Amaury I a promulgat Assises sur la ligèce, prin care stipula că toți nobilii, fără excepție, datorau jurământ de fidelitate monarhului și obligația nelimitată a serviciului
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
demonstrează Așezămintele din Ierusalim. Cele mai însemnate urmări ale cruciadelor din punct de vedere al amploarei, al duratei sau al implicațiilor lor în evoluția ulterioară a societății au fost totuși cele privind Europa 37. Astfel, procesul de centralizare a statelor apusene, de întărire a monarhiei, a fost mult înlesnit, pe de o parte ca o consecință a mutării teatrului de război în Orient, pe de altă parte prin înlăturarea pentru un timp îndelungat a nobililor și armatelor lor din țară. Aceasta
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
MDCCCLVII. Malaurie, Philippe, Antologia gândirii juridice, Humanitas, București, 1997. Mályusz, E., Les débuts du vote de la taxe par les Ordres en Hongrie Féodale, în NEH, I, Akadémiai Kiado, Budapest, 1965, pp. 55-82. Manolescu, Radu, Istoria evului mediu, vol. I, Europa apuseană, P. I-II, București, 1993. Idem, Le problème du patriciat dans les villes de la Valachie et de la Moldavie (XVe siècle premiere moitié du XVIe siècle), RRH, nr. 1/1976, pp. 35-40. Idem, Geneza feudalismului în Europa apuseană, București, 1969 (Extras
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
vol. I, Europa apuseană, P. I-II, București, 1993. Idem, Le problème du patriciat dans les villes de la Valachie et de la Moldavie (XVe siècle premiere moitié du XVIe siècle), RRH, nr. 1/1976, pp. 35-40. Idem, Geneza feudalismului în Europa apuseană, București, 1969 (Extras din culegerea SAI, vol. XIII). Idem, Mișcarea comunală în Europa apuseană în secolele X-XIII, în RI, Serie nouă, 1990, nr. 1-2, București, pp. 165-176. Idem, Urmările marii migrațiuni a popoarelor pentru Europa apuseană, în SAI, IX, 1967
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
dans les villes de la Valachie et de la Moldavie (XVe siècle premiere moitié du XVIe siècle), RRH, nr. 1/1976, pp. 35-40. Idem, Geneza feudalismului în Europa apuseană, București, 1969 (Extras din culegerea SAI, vol. XIII). Idem, Mișcarea comunală în Europa apuseană în secolele X-XIII, în RI, Serie nouă, 1990, nr. 1-2, București, pp. 165-176. Idem, Urmările marii migrațiuni a popoarelor pentru Europa apuseană, în SAI, IX, 1967, pp. 285-286. Idem, Societatea feudală în Europa apuseană, Edit. Științifică, București, 1974. Makkai, L.
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
Geneza feudalismului în Europa apuseană, București, 1969 (Extras din culegerea SAI, vol. XIII). Idem, Mișcarea comunală în Europa apuseană în secolele X-XIII, în RI, Serie nouă, 1990, nr. 1-2, București, pp. 165-176. Idem, Urmările marii migrațiuni a popoarelor pentru Europa apuseană, în SAI, IX, 1967, pp. 285-286. Idem, Societatea feudală în Europa apuseană, Edit. Științifică, București, 1974. Makkai, L., Histoire de Transylvanie, Les Presses Universitaires de France, Paris, 1946 (Editée par l'Institut Paul Teleki, Budapest). Mályusz, E., Les débuts du
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]