8,252 matches
-
votcă cumpărată ieri - dar era goală (alt semn rău). Totuși, Ketel One sugera faptul că teama mea era rezultatul mahmurelii și nimic altceva - eram în siguranță, eram în viață, eram bine. Însă am avut o reacție mai puțin entuziastă văzând cana mare de plastic, Jumbo Slurpee, pe care de regulă o țineam sub pat și care acum era pe noptieră, pe jumătate plină cu urină, ceea ce însemna că fusesem prea terminat ca să ajung în mijlocul nopții la baia camerei de oaspeți, doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
ceea ce însemna că fusesem prea terminat ca să ajung în mijlocul nopții la baia camerei de oaspeți, doar la câțiva pași de patul de oaspeți, dar nu într-atât de terminat încât să nu fiu în stare să direcționez jetul direct în cană și nu pe mocheta bej, așa că în final se punea întrebarea: bun, m-am pișat în Jumbo Slurpee dar nu pe mochetă - e un plus sau un minus? M-am dus rapid la ușa camerei de oaspeți să mă conving
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
conving că încuiasem înainte de a sucomba. Iar anxietatea matinală obișnuită s-a mai risipit puțin când am văzut că de fapt încuiasem ușa, ceea ce însemna că Jayne n-ar fi putut să mă controleze (filmul tăiat, duhoarea de vodcă, o cană cu urină la capul patului). Dar anxietatea mi-a revenit atunci când m-am gândit că poate nici nu încercase să intre. Am dus paharul urină cu multă atenție la baie, observând din nou mocheta mai închisă la culoare de sub pașii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
întors încet cu fața la ea. - Ce crezi că le-am dat de băut? Colorant verde? Rosa mă privea fix, umilită. Urmă o pauză care păru nesfârșită. Am încercat să îndulcesc asprimea tonului cu un gest firesc. Fără să gândesc am ridicat cana Slurpee spre buze, apoi la fel de firesc m-am abținut. - Miss Dennis - afară, a fost tot ce-a mai zis Rosa, apoi își întoarse privirea dinspre mine și dădu drumul aspiratorului, iar eu m-am îndreptat spre bucătărie. Pe masă se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
cincisprezece minute pe autostradă de locul în care locuiam. Reacția mea a fost să întorc ziarul. - Nu astăzi, nu pot să mă gândesc astăzi la asta“, am zis cu voce tare, ducându-mă spre chiuvetă și turnând foarte discret conținutul cănii Slurpee, după care am clătit-o. Și în timp ce mă sprijineam de poliță mâinile mele au interceptat vibrațiile silențioase ale spălătorului de vase Miele camuflat între panourile din lemn de cireș. Vibrațiile erau liniștitoare, dar zbârnâitul mașinii care împrăștia frunzele reverberând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
în camera media ca să joace Binobee, un joc-video despre o albină fermecătoare dar incapabilă să zboare, a cărei expresie de dezgust reușea de fiecare dată să mă alarmeze. Am mers în birou, am închis ușa și mi-am umplut o cană mare de cafea cu votcă (nu mai aveam nevoie de nici de mixer, nici de gheață) și am dat pe gât jumătate din conținut înainte de a încerca s-o sun pe Aimee Light pe celular. Așteptând să răspundă m-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Dacă doriți, ne putem întâlni aici, în Midland, deși dacă luăm în considerare subiectul discuției noastre, aș prefera să vin eu acolo. Îmi lăsa numărul de mobil. Repet, vă rog, sunați-mă cât mai curând posibil. Am terminat votca din cană și mi-am mai turnat una. Când l-am sunat pe Kimball, nu voia să discute despre „asta“ la telefon, iar eu n-aveam chef să merg la Midland, așa că i-am dat adresa noastră. Kimball mi-a zis că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
din mâna lui. Când l-am întrebat dacă voia să-i dau un autograf, Kimball a așteptat un moment apăsător, mi-a mulțumit și mi-a declarat că nu voia nici un autograf. Stăteam pe scaunul meu turnant și sorbeam din cana de cafea. Kimball stătea chiar în fața mea, pe moderna, elegantă sofa italiană care ar fi trebuit să fie în celălalt colț al încăperii, dar acum trona sub afișul filmului Mai puțin decât zero. Lucrurile din biroul meu fuseseră din nou
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
obișnuită a, hm, celebrităților obișnuite. Da, asta a ieșit din gura mea. Da, Kimball a zâmbit stânjenit . A inspirat adânc și s-a aplecat spre mine, continuând să țină cartea în mână, studiindu-mă. Am luat o altă gură din cana de cafea și l-am văzut deschizând un caiet pe care îl pusese în dreptul cărții. - Așadar, iată un detectiv în biroul meu, cu un exemplar din American Psycho, am divagat eu. Sper că v-a plăcut, pentru că am avut ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Există câteva similarități pe care nu le-am perceput foarte clar la început. Atmosfera din cameră depășise stadiul de anxietate și intra acum în mod oficial cel de groază. Votca nu-și mai făcea efectul și am încercat să pun cana înapoi pe birou fără să-mi tremure mâna. Nu mai voiam să aud nimic, dar nu m-am putut stăpâni să nu întreb: - De ce? - Domnul Lawrence era în stare de ebrietate la ora atacului. De fapt i se rupsese filmul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
mănuși, agrafe, un pieptine cu câțiva dinți lipsă, o perie de păr, mai mulți năsturei de mărimi diferite, ceasul de mână, cerceii, patru brățări, mărgeluțele, oglinda de pe pervazul ferestrei, trei pălăriuțe, un rest de vată medicinală, două ace de siguranță, cana de apă, lingurița și medicamentele, papucii de casă, rujul de buze, pila pentru unghii, un cuțitaș cu care își fărâma mărul ca să-l mănânce, o proteză dentară demult defectă și o lanternă care îi servise ca sursă suplimentară de lumină
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
fără să ai cui spune o vorbă, fără să ai pe cine ruga să-ți dea o mână de ajutor. Dacă la țară, la curte, la șosea, te mai știe cineva, te mai cunoaște un vecin, și-ți aduce o cană cu apă, așa cum am pomenit în copilărie, la oraș, la bloc mai ales, devii un necunoscut, de foarte multe ori chiar și pentru ai tăi, mai ales azi cu ocupațiile lor de tot felul, cu depărtarea de casă, cu
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
ele, că una vroia să aibă mai multă grijă de tăticu decât cealaltă, astfel că, locuind împreună, tata a devenit un alintat al lor. Odată m-am brodit acasă și a vrut să-i dea Mărioara cea mai mare o cană cu lapte, iar tăticu i-a spus că i-a dat și cea mică, și nu mai poate bea. Și mi-a zis cumnata mea, « uite dragă, mi-o ia înainte mereu de-l spală, îi dă mâncare, de ce, și
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
vin și localnicii luau bani frumoși. Deși era vin gârlă și butoaiele pline, din cinci frați și tata, eu nu i-am văzut beți niciodată. Știau că vinul trebuie să-l vindem pe bani. Rar când scotea tăicuțul câte o cană mare și mai... pileau, și ce cor de cântece și haz era în casă la noi, apoi se culcau, și când se trezeau se văitau de durerea de cap, că nu erau deprinși cu băutura, deși vin era destul dar
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
ce ar mai face ?!) Săndel intră în vorbă cu verișoarele și verișorii ce prezenta o curiozitate foarte mare a ști ce face de fapt verișorul lor, timp în care mătușa face mămăliga, iar moș Neculai aduce varză murată și o cană cu vin roșu, punându-le pe masă alături de o cană de sticlă în care se vedea a fi cu vin alb. Fiind gata mămăliga, o răstoarnă pe fundul special făcut pentru ea, după care o pune pe masă. Spre marea
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
și verișorii ce prezenta o curiozitate foarte mare a ști ce face de fapt verișorul lor, timp în care mătușa face mămăliga, iar moș Neculai aduce varză murată și o cană cu vin roșu, punându-le pe masă alături de o cană de sticlă în care se vedea a fi cu vin alb. Fiind gata mămăliga, o răstoarnă pe fundul special făcut pentru ea, după care o pune pe masă. Spre marea bucurie a lui Săndel, cât era de flămând, nu este
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
vremii care a trecut peste ea, se vedeau niște adâncituri. Ce ne-a frapat a fost faptul că pe ea existau întinse farfurii și farfurioare din metal înnegrit de vreme, lângă care erau așezate tacâmuri (linguri, furculițe, cuțite) tot atât de vechi, căni din metal din acel timp, până și șervețele dintr-o pânză de in, cred, stăteau împachetate lângă farfurii, toate acestea parcă așteptau călugării la masă. La acea masă nu mâncau călugării de azi, ea fiind piesa de muzeu a mănăstirii
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
majurul de la magazia de alimente ca să-i facă rost de țuică din rația ostașilor. Din această cauză, cel ce distribuia țuica dimineața, nu le mai da ostașilor rația obișnuită, ci-i așeza în rând și avea într-o mână o cană cu țuică iar degetul arătător de la cealaltă mână îl îmuia în țuică și ungea uda mustața fiecărui ostaș și așa plecau la câmpul de instrucție. Câteva zile ostașii au făcut haz de procedeu, dar după un timp unii dintre
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
când a murit tata. Postea după vechea rânduială creștinească. Deși postea, nu ne obliga pe noi copiii să postim așa cum postea ea. La soroacele obișnuite să se facă pomenirea morților, făcea colivă, cumpăra străchini și linguri de lemn și căni de lut, pe care le „împărțea”, cu lumânare aprinsă, pline cu mânăcare de post, aproape la tot satul. În noaptea Învierii, se scula din timp, sau nu dormea deloc, (locuiam departe de biserică), punea un ou roșu în cana cu
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
și căni de lut, pe care le „împărțea”, cu lumânare aprinsă, pline cu mânăcare de post, aproape la tot satul. În noaptea Învierii, se scula din timp, sau nu dormea deloc, (locuiam departe de biserică), punea un ou roșu în cana cu apă, din care ne turna ca să ne spălăm pe față, ne „primenea”, ne îmbrăca fericită, cu ceea ce avea mai nou și mai curat, și așa ne trimetea la Sfânta Înviere. & Biata mămica, în timpul sărbătorilor și mai ales în noaptea
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
pe rod, plantată numai de el. Cu toate acestea, iarna, tata avea mai mult timp liber, ba uneori chiar se plictisea. În astfel de momente, ieșea la drum în fața casei și invita câte un trecător în casă „la o cană de vin”. Treceau iarna lipoveni care transportau, cu căruțele, mărfuri de la Focșani la Brăila. „La trei vânturi”, casa fiind în câmp, între Măntăila și Râmnicelu, era loc bun și de popas și pentru evreii care făceau comerț ambulant, cu
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
până se scorojeau pe picior și incomodau. Cealaltă pereche era pusă la înmuiat. Tata descălța opincile scorojite, le aducea lângă cofa cu apă, care era afară pe un butuc, la umbra casei, și pentru a se înmuia pielea, cu o cană lua apă din cofă și turna în fiecare opincă, iar cealaltă pereche era purtată până se scoroja, și apoi o aducea lângă casă, unde era cofa cu apă și turna iar apă în opinci ca să se înmoaie în timp ce
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
parodie rasistă și, în timp ce o ascultam, parcă îl vedeam pe scenarist stînd pe marginea unei piscine din Beverly Hills, scriind această scenă pe laptop și înduioșîndu-se de propria viziune asupra bucuriilor simple din viața africanului. Dilema Veche, februarie 2007 Mondo cane Babel (SUA, 2006), de Alejandro Gonzalez Inarritu O turistă americană (Cate Blanchett) zace, cu clavicula sfărîmată de un glonte, într-un sat marocan din mijlocul deșertului, abandonată de toată lumea cu excepția soțului ei (Brad Pitt). Cei doi copii ai lor, lăsați
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
prea groși. Nici o rază de soare nu poate să treacă prin ei. Deschid o conservă de pește. Expirată acum un an. N-are gust rău. Mi-e sete. Iau apă de ploaie din ligheanul care stă pe balcon. Beau. O cană întreagă. Se spune că apa de ploaie e dăunătoare. Se spune că apa de ploaie adună cenușa radioactivă din atmosferă. Număr liniile scrijelite cu șurubelnița pe perete. Trei sute nouăzeci și opt. Asta înseamnă un an și o lună. Un an
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
spre mine. Colegii tăi sunt mai importanți decât mine? Mă duc la bucătărie, iar tu țipi după mine. Dar vocea ta e și ea mică, la fel ca tine, așa că eu abia aud un bâzâit anemic. Mă întorc cu o cană cu apă, apoi îmi dau seama că nu te-ai putea sui pe marginea ei. Merg iar în bucătărie, caut prin dulap și găsesc o tăviță mică, foarte potrivită pentru situația de față. Îți pun apă în tăviță, mă întorc
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]