9,526 matches
-
un tip în 10 zile (en.: How to Lose a Guy in 10 Days), film ce s-a bucurat de succes în box office, strângând până la 100 de milioane de dolari după lansare. Apoi, ea a mai apărut în alte comedii romantice precum Alex and Emma, Le Divorce și Raising Helen, filme ce s-au bucurat de mai mult sau mai puțin succes. În 2005, a jucat în thriller-ul "The Skeleton Key", care s-a bucurat și el de succes
Kate Hudson () [Corola-website/Science/320171_a_321500]
-
Matthew McConaughey, cu care jucase și în Cum să scapi de un tip în 10 zile cu cinci ani în urmă. De data aceasta, ei au jucat în filmul "Aurul nebunilor" ("Fool's Gold"). În același an apărea o altă comedie romantică, My Best Friend's Girl (ro.: Doi burlaci și-o...blondă). Apoi, în 2009, ea a apărut în musicalul Nine alături de actori ca Daniel Day-Lewis, Nicole Kidman, Penelope Cruz, Marillon Cotillard și Judi Dench. Filmul a fost aclamat de
Kate Hudson () [Corola-website/Science/320171_a_321500]
-
Penelope Cruz, Marillon Cotillard și Judi Dench. Filmul a fost aclamat de critici, în special pentru abilitățile ei în materie de dans și cântat, arătate în piesa "Cinema Italiano", scrisă special pentru personajul ei, Stephenie. Tot în 2009, apare în comedia romantică Războiul mireselor (en.: Bride Wars), în care o joacă pe Liv Lerner, o tânară care intră în conflict cu cea mai bună prietenă a ei, Emma Allen (interpretată de Anne Hathaway), după ce nunțile lor sunt programate în aceeași zi
Kate Hudson () [Corola-website/Science/320171_a_321500]
-
În 2010, ea a jucat în adaptarea cinematografică a nuvelei The Killer Inside Me, scrisă de Jim Thompson. Acesta a avut premiera la festivalul de film Sundance pe data de 24 ianuarie în același an. În 2011 apare în două comedii: Something Borrowed (ro:Iubit de împrumut), un film în care o avocată din New York își vede cea mai bună prietenă îndrăgostindu-se de logodnicul ei, și A Little Bit of Heaven, unde joacă rolul unei femei diagnosticate cu cancer care
Kate Hudson () [Corola-website/Science/320171_a_321500]
-
sa din Bolivia. El vorbește fluent limba spaniolă și limba suedeză. El și-a efectuat studiile muzicale la școlile "Adolf Fredriks musikklasser", "Lilla Akademien" și "Södra Latins gymnasium" în Stockholm. Cu trupa EMD el a participat la un spectacol de comedie pe canalul SVT, " "Alltid lika fruktansvärt fräsch"’’(Mereu la fel de teribil de proaspăt). Saucedo a declarat că cei mai mari idoli ai săi sunt Elvis Presley, Michael Jackson, Robin Thicke, Brian McKnight și George Michael. El consideră melodia "Rock With You
Danny Saucedo () [Corola-website/Science/328914_a_330243]
-
Men in Black 3 (stilizat ca MIB și scris alternativ ca Men in Black III) este un film SF de comedie american 3D din 2012 cu Will Smith, Tommy Lee Jones și Josh Brolin. Filmul a fost lansat la 25 mai 2012 în Statele Unite, la zece ani după filmul Men in Black II și la cincisprezece ani de la premiera filmului original
Bărbați în negru 3 () [Corola-website/Science/325774_a_327103]
-
în a urma indicațiile respective, cu atât ele își dezvăluie mai mult absurditatea. Tema a venit la propunerea Letei - pe ea o ardea cel mai tare. Și ne-am băgat și noi. Apoi, deși e mai mult o jucărie, o comedie care vizează mai degrabă o serie de situații cotidiene ridicole provocate de standardele astea, decât riscurile de natură economică/politică pe care ele le presupun (alegerea de a ignora starea de fapt a lucrurilor, amnezia, entuziasmul fabricat în virtutea unei constante
„Am fost bine conservați în teatrul instituționalizat, cu regizori vizionari și actori executanți” () [Corola-website/Science/295790_a_297119]
-
în noțiune și avea să determine tiraje uriașe în patrie și o cascadă de traduceri ce i-au conferit o glorie fără precedent în Europa. În "Arrowsmith" (1925) al doilea roman din această serie - care urmărea să constituie o adevărată comedie umană a Americii - Sinclair Lewis își îndreaptă privirile asupra racilelor ce depărtau medicina și cercetarea științifică de la menirea lor altruistă, realizând cea mai izbutită dintre creațiile sale. Pentru acest roman i se oferă premiul Pulitzer pentru literatură, dar Sinclair Lewis
Sinclair Lewis () [Corola-website/Science/300209_a_301538]
-
fost susținut de Mademoiselle Du Parc. Piesa a avut un mare succes în fața curții emoționate de lirismul nou al acestei tragedii. A fost totuși criticată de către rivalii săi, între care Subligny care a adunat cele mai multe reproșuri făcute tragediei într-o comedie, "La Folle Querelle", jucată anul următor de trupa lui de Molière. Potrivit lui Voltaire, Potrivit criticului Félix Guirand, piesa constituie o cotitură în istoria teatrului francez prin aceea că Racine Pe de altă parte, autorul privilegiază contrastând cu Contrar altor piese
Andromaca (Racine) () [Corola-website/Science/335707_a_337036]
-
istoria teatrului francez prin aceea că Racine Pe de altă parte, autorul privilegiază contrastând cu Contrar altor piese ale lui Racine, succesul piesei "Andromaque" nu a cedat niciunei epoci și piesa a fost mereu una dintre cele mai jucate la Comedia Franceză / . Actorii citați în lista de mai jos au fost primii interpreți ai acestor roluri. După Războiul Troiei, în cursul căruia Ahile l-a ucis pe Hector, soția acestuia din urmă, Andromaca, este făcută prizonieră împreună cu fiul său Astyanax de către
Andromaca (Racine) () [Corola-website/Science/335707_a_337036]
-
românesc". La Teatrul Național se prezenta în această perioadă, piesa "", de Alexandre Parodi, în traducerea lui Caragiale. Între anii 1878 și 1881 a colaborat la "Timpul", alături de Eminescu, Ronetti-Roman și Slavici. La 1 februarie 1880 revista Convorbiri literare a publicat comedia într-un act "Conu Leonida față cu reacțiunea". Tot în 1878 a început să frecventeze ședințele bucureștene ale "Junimii", la Titu Maiorescu și să citească din scrierile sale. La Iași, a citit "" într-una din ședințele de la "Junimea". În 1879
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
Alexandru D. Xenopol. La moartea lui Eminescu a publicat articolul "". A colaborat cu articole politice și literare la ziarul junimist "Constituționalul", sub semnătura "C." și cu pseudonimele "Falstaff", "Zoil", "Nastratin" și "Hans". La 8 aprilie 1885, a avut loc reprezentația comediei "", premiată la 25 ianuarie 1886, fluierată la premieră. Din 1896, a colaborat sub pseudonimele "Ion" și "Luca" la revista umoristică "Lumea veche". La "Ziua" a scris articole politice și un reportaj la moartea lui Alexandru Odobescu. A condus, din 1896
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
schimbării conducerii Teatrului Național, după mai multe consultări a hotărât, la 2 iulie 1888: "„Director al primului nostru teatru va fi tânărul dramaturg I. L. Caragiale”". În vârstă de numai 36 de ani, a deschis stagiunea, la 1 octombrie 1888, cu comedia "", o localizare făcută de Paul Gusty, în care interpreții au obținut succese remarcabile. Nefiind sprijinit de câțiva mari actori dramatici ai timpului (Aristizza Romanescu, Grigore Manoilescu și Constantin Nottara) și "„sabotat”" de unele ziare bucureștene, Caragiale s-a văzut nevoit
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
literare, fără reluarea însă a relațiilor personale între critic și autorul articolului "Două note". Caragiale a reluat legătura cu Titu Maiorescu abia la 15 februarie 1908, când i-a trimis acestuia o felicitare cu prilejul zilei de naștere. Scriind despre "Comediile d-lui I. L. Caragiale" (1885), și referindu-se la tipologie ("„Există aceste tipuri în lumea nostră?" (...) Dacă sunt, atunci dela autorul dramatic trebuie să cerem numai ca să ni le prezinte în mod artistic”"), Titu Maiorescu îl apără pe marele scriitor
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
Petrescu și o caricatură de Constantin Jiquidi, iar textele - proză și poezii - au fost semnate de cei mai de seamă prieteni ai sărbătoritului. Evenimentul a consolidat argumentul cel mai convingător pentru etapa de consacrare deplină a marelui scriitor, care, prin comediile, schițele și nuvelele sale, a căror forță satirică este simțită până în prezent ca neîntrecută, a rămas cel mai mare creator de tipuri în dramaturgia română, concurând, ca și Balzac, starea civilă. El a reconstituit o amplă imagine a societății contemporane
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
Caragiale mai primise un premiu, tot de la Teatrul Național, pentru piesa "D-ale carnavalului", din partea unui juriu format din Vasile Alecsandri, B. P. Hasdeu, Titu Maiorescu, Grigore Ventura și V.A. Urechia. Opera lui Ion Luca Caragiale cuprinde teatru (opt comedii și o dramă), nuvele și povestiri, momente și schițe, publicistică, parodii, poezii. Caragiale nu este numai întemeietorul teatrului comic din România, ci și unul dintre principalii fondatori ai teatrului național. Operele sale, în special comediile sunt exemple excelente ale realismului
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
Luca Caragiale cuprinde teatru (opt comedii și o dramă), nuvele și povestiri, momente și schițe, publicistică, parodii, poezii. Caragiale nu este numai întemeietorul teatrului comic din România, ci și unul dintre principalii fondatori ai teatrului național. Operele sale, în special comediile sunt exemple excelente ale realismului critic românesc. Elaborat în 1896, studiul "Câteva păreri" reprezintă un adevărat "„breviar”" al esteticii scriitorului. Socotit de unii comentatori un "naturalist", un "zolist" în nuvelele sale psihologice, opțiunea estetică a scriitorului este categorică și definitorie
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
Nicolae Iorga, Lovinescu, N. Davidescu, care îl blamau pe scriitor pentru pretinsa ură față de neamul său. Nicolae Steinhardt a introdus a treia perspectivă, a unui Caragiale profund creștin, creatorul unei lumi în care "atmosfera generală... e blândețea, stâlp al creștinismului". "Comediile domnului Caragiale" este o lucrare scrisă de Titu Maiorescu din dorința de a-l apăra pe scriitor de atacurile din presa contemporană, care îl acuzau de imoralitate (acuzație bazată pe lumea personajelor de joasă speță în piesele sale). Pornind de la
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
de Titu Maiorescu din dorința de a-l apăra pe scriitor de atacurile din presa contemporană, care îl acuzau de imoralitate (acuzație bazată pe lumea personajelor de joasă speță în piesele sale). Pornind de la constatarea că tipurile și situațiile din comediile lui Caragiale erau inspirate din realitatea socială a timpului, Maiorescu atrăgea atenția că artistul recrea realitatea dintr-o perspectivă ideal-artistică, fără nicio preocupare practică, în sensul că el generaliza. Mihai Ralea spunea despre lumea lui Caragiale că "„e minunată: e
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
care nu-și pierde cumpătul în fața crizei. Literatura sa e tonică și plină de consolație astăzi.”" Pe de altă parte, I. Constantinescu afirma: "„Teatrul lui Caragiale este nonpsihologic, nu ca o carență a artei dramaturgului: stilul popular și gritesc al comediei sale este prin el însuși antipsihologic." (...) În cazul celor mai importante figure comice, Caragiale păstrează foarte puțin din structura tipului tradițional. Prin distrugerea unității personajului și a umanității lui, prin creația omului dezorientat în afara vieții morale, cu comportament discontinuu, o
Ion Luca Caragiale () [Corola-website/Science/297104_a_298433]
-
Filmul se afla la finisări în ianuarie 1972, copia standard fiind realizată probabil la sfârșitul lui februarie. Cheltuielile de producție s-au ridicat la 4.660.000 lei. Scenograful Liviu Popa a început scenografia filmului, descoperind lângă clădirea Teatrului de Comedie o casă veche cu pereții scorojiți, "„cu o înfățișare de decrepitudine tristă și sobră”", considerată sugestivă pentru retorica filmului. Potrivit profesoarei Elena Saulea, casa Giurgiuveanu este probabil „cel mai expresiv decor de film românesc”. Scenografia va fi încredințată în continuare
Felix și Otilia () [Corola-website/Science/326267_a_327596]
-
băiat pe nume Kenny Montero, care a fost adesea menționat ca sursă de inspirație pentru o mulțime de episoade. În multe dintre interviurile sale, Rock l-a descris pe Montero ca fiind principalul motiv pentru care a ajuns în domeniul comediei. Titlul serialului parodiază sitcomul de succes de la CBS, "Everybody Loves Raymond" ("Dragul de Raymond"). Actorii principali ai serialului "" sunt Tyler James Williams, Terry Crews, Tichina Arnold, Tequan Richmond, Imani Hakim și Vincent Martella. În 2008, The CW a mutat serialele
Toată lumea îl urăște pe Chris () [Corola-website/Science/331572_a_332901]
-
21 mai 2009, CW a anunțat ca a anulat "Toată lumea îl urăște pe Chris". Înainte de această zi, Rock a anunțat că sfârșitul sezonului 4 se potrivește cu propriul său trecut când a părăsit liceul pentru a deveni un actor de comedie și că era momentul pentru terminarea sitcomului. Serialul prezintă experiențele lui Chris (un adolescent bazat pe viața lui Chris Rock) care trăiește în Brooklyn-ul anilor 1980 în ghetoul din , alături de mama sa Rochelle cea gălăgioasă, cu temperament rău și ușor
Toată lumea îl urăște pe Chris () [Corola-website/Science/331572_a_332901]
-
angajat ca actor la Teatrul Național din Cluj. Este unul din cei mai importanți actori de film din România și unul din puținii, care au ajuns la o solidă reputație europeană. În anul 1974, a debutat pe marele ecran în comedia "Păcală", iar patru ani mai târziu este magistral în "Între oglinzi paralele", în regia lui Mircea Veroiu. În anul 1987, Mircea Danieliuc l-a distribuit în filmul "Iacob", film în care Vișan a realizat rolul său de referință. Interpretarea sa
Dorel Vișan () [Corola-website/Science/308911_a_310240]
-
va face parte din distribuția serialului (sezonul 9) și va juca rolul lui "Cole Aaronson", un student la medicină. Actorul a apărut în toate episoadele din sezonul nouă și a primit doar critici pozitive. În August 2011 Franco apărea în comedia horror Fright Night alături de actori precum Colin Farrell și Toni Collete. Filmul era un remake al filmului din 1985 cu același nume, și în el este vorba de un tânăr adolescent care descoperă că vecinul său este un vampir. Franco
James Franco () [Corola-website/Science/321025_a_322354]