2,777 matches
-
ub bolta cerului, Brăila a încercat să supraviețuiască. Se auzea muzica polifonică a dorinței sale de a nu muri, iar când acordurile finale se înecau în apele impasibile ale Dunării, se auzea monoton bocetul coral. Nu vreau să moară! spuse Mioara, care plutea transfigurată printre măsurile de 12/8 ale horei bătrânești din partea I, Moderato-melancolico a Sonatei a III-a pentru pian și vioară de George Enescu. Dedesubt, Hecuba plângea, corul îi împărtășea durerea în spațiul-oglindă al orașului în care Homer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
care Homer se plimba la braț cu Sofocle admirând viitorul trecut al lui Enescu, înconjurat în prezentul continuu de Andante Sistemo e Misterioso din partea a II-a a Sonatei care ne doare frumos pentru că natalul Bărăgan cântă în limba română. Mioara se apropie delicat de Maestrul preocupat de a imortaliza cu inflexiunile melodice corul atenienilor din Oedip, actul al IV-lea. Heterofonia, contopind mișcarea cu nemișcarea, brăzda spațiul atemporal, urmărită cu încântare de toate ființele din apa netedă a oglinzii. Eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cunoașterii directe. Nu face politică, sportul nu e punctul lui forte, frumosul stă în interpretarea lui. Țelul e drumul către El. Cine-i neînțelesul? Omul, Mamă! Pentru că nu se raportează la cineva sau ceva. E lăsat de capul lui. Nu, Mioara, Dumnezeu se raportează la El însuși și e fericit. Ar fi vrut să se raporteze la creația Sa. Dar a fost părăsit în uitare. E trist pentru că nu are putere. Tocmai El? Cloșca nu-și distruge ouăle. Atunci, Mamă, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
raporteze la creația Sa. Dar a fost părăsit în uitare. E trist pentru că nu are putere. Tocmai El? Cloșca nu-și distruge ouăle. Atunci, Mamă, eu sunt un concept uitat? Vin doar când vreau eu. În rest, un concept de Mioară în hibernare. Tu nu hibernezi? Eu nu mi-am creat iarnă, Mioara. Dacă mi-ai creat o iarnă, celelalte anotimpuri unde sunt, Mamă? Celelalte anotimpuri nu există, Mioara. Tu ești o iarnă continuă, un frig continuu cu soare zgârcit. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pentru că nu are putere. Tocmai El? Cloșca nu-și distruge ouăle. Atunci, Mamă, eu sunt un concept uitat? Vin doar când vreau eu. În rest, un concept de Mioară în hibernare. Tu nu hibernezi? Eu nu mi-am creat iarnă, Mioara. Dacă mi-ai creat o iarnă, celelalte anotimpuri unde sunt, Mamă? Celelalte anotimpuri nu există, Mioara. Tu ești o iarnă continuă, un frig continuu cu soare zgârcit. Eu sunt o vară continuă, pentru că mă raportez la înghețul din tine. Și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
concept uitat? Vin doar când vreau eu. În rest, un concept de Mioară în hibernare. Tu nu hibernezi? Eu nu mi-am creat iarnă, Mioara. Dacă mi-ai creat o iarnă, celelalte anotimpuri unde sunt, Mamă? Celelalte anotimpuri nu există, Mioara. Tu ești o iarnă continuă, un frig continuu cu soare zgârcit. Eu sunt o vară continuă, pentru că mă raportez la înghețul din tine. Și-mi iau măsuri să nu-ți semăn. Și dacă am un pol înghețat, în raport cu el, opusul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
continuă, pentru că mă raportez la înghețul din tine. Și-mi iau măsuri să nu-ți semăn. Și dacă am un pol înghețat, în raport cu el, opusul său trebuie să fie cald. E logic mamă, dar poți inversa Polii. S-au inversat Mioara, dinainte de nașterea ta. Tot ce ai văzut tu, a fost mamă care ai fost tu cândva în închipuirea unei alte minți. Ai fost o Mioară închipuită, cu o mamă într-o celulă închipuită. Dar ai învățat că omul e propriul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
său trebuie să fie cald. E logic mamă, dar poți inversa Polii. S-au inversat Mioara, dinainte de nașterea ta. Tot ce ai văzut tu, a fost mamă care ai fost tu cândva în închipuirea unei alte minți. Ai fost o Mioară închipuită, cu o mamă într-o celulă închipuită. Dar ai învățat că omul e propriul său pușcăriaș. El își creează o celulă pe care o îngrădește cu o inventivitate care-l uimește și pe Creator. Nu-i e frică în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
notițe în timp ce eu gândesc, dar acum pot spune că prezența lui mă înduioșează și îmi dă încredere. Poate exist pentru că mă raportez la el ca om-personaj, aceasta mă face să cred că nu sunt un balast, ești un balast necesar, Mioara! Mamă, știi cumva, proștii sunt un balast necesar? Nu știu, Mioara, ei nu se raportează decât la ei înșiși, ei au coduri și sistemul lor de valori. Ei sunt și atât. Fac parte din peisaj, o dovadă a diversității în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
mă înduioșează și îmi dă încredere. Poate exist pentru că mă raportez la el ca om-personaj, aceasta mă face să cred că nu sunt un balast, ești un balast necesar, Mioara! Mamă, știi cumva, proștii sunt un balast necesar? Nu știu, Mioara, ei nu se raportează decât la ei înșiși, ei au coduri și sistemul lor de valori. Ei sunt și atât. Fac parte din peisaj, o dovadă a diversității în jungla umană. Și partea pitorească a Brăilei. Datorită lor, existăm. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
eu sunt vocea Mamei. Mama mi-a trimis delegat? Pe mine cine mă reprezintă? Noi, îi răspunse o altă Voce, puțin nazalizată. Tot voi? Ne schimbăm între noi așa cum schimbăm și partenerii, adică stăpânii. Și, în funcție de noi, ei există. Mama, Mioara Alimentară, proștii Brăilei. Și eu? Și tu, Autorule! Tu n-ai nimic special ca să fii propria-ți voce. Ești un dependent de vorbe și, deci, de noi. Da? Atunci veniți toate și intrați între aceste pagini și, precum Ion Creangă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
contrafăcute, parfumuri de damă importate de la firmele petroliere de profil, de la mirosurile gunoaielor aruncate în fața caselor, de la detergenții spălării banilor, de la gândurile pestilențiale ale politicienilor, la scurtcircuitul creierelor elevilor, o basculantă revărsa 50 t de balastru îngropând gândurile diforme ale Mioarei Alimentară, încât și îngerii respirau cu mâna la nas. Și am mai înțeles, dragul meu, că brăilenii trăiau în trecut. Chiar dacă aveau instrumentele ultimelor răcnete ale tehnologiei la îndemână, ei le foloseau, precum egiptenii, pentru a-și imortaliza existența. Ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
satul Baldovinești. Herra și Tasula, două grecoaice frumoase care emigraseră în Grecia ca să moară fete bătrâne în Insula Corfu, erau acum, în noua viață, două thailandeze focoase. Thea și Phea, patroane a șase saloane de înfrumusețare și masaj exotic. Vezi, Mioara, dacă și morții se reîntorc în Brăila, tu de ce nu-l chemi pe Mitică? Pentru că nu știu dacă există. Trebuie să mă conving. Nu vreau să iubesc ideea de Mitică. Chiar și ideea poate prinde însă contur cu o viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
care ne despărțea cortina grea a nopții. În cartier, era vară, toamna o lăsasem acasă. Panait Istrati, împreună cu personajul său, Codin, s-a făcut că nu mă vede, ațâțând focul din vatra amintirilor... Lipovenii, prietenii mei, m-au despărțit de Mioara, înhămându-mă la o treabă cu specific masculin: câte sticle de vodcă pot consuma la săparea unui șanț lung de 2 km. Sticlele au fost așezate din 10 în 10 m. Hârlețul mușca în fier; atât de arțăgos era pământul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
bătătorit cu latul mușuroiul iscat de hârlețul sfredelitor în pământul tinereții și regizorul a dictat prin portavoce: STOP FILMAREA! Proiectoarele s-au stins și actorii au plecat, fiecare prin șanțul lui, săpat dinainte. Continuă starea aceasta de beție, mă îndemna Mioara. Nu pot (eu vorbisem?), nu mai știu cine ești și unde suntem (nu m-auzeam!). Gândurile erau mai pierdute decât sursa, într-un somn de refacere. Eram la ora de cosmetică și masaj, în transa atâtor reflexii. M-am îndepărtat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Pierdusem însă noțiunea de oprire, de cercetare, amușinând semnele vreunui intrus, un marcaj al teritoriului altcuiva. De fapt, mă ocolisem pe mine, ignorând oprirea, ocolind ceea ce mă putea capta sau alunga. O experiență la care renunțasem și, datorită personajului meu, Mioara, m-am reîntors în tărâmul fără umbră, necreat, dar existând, pentru că era ascuns orbilor. Fusesem orb. De-acum înainte, chiar dacă uit, Mioara, oprește-mă! Dacă refuzi, transformă-te în acel loc de niciunde, ca să pot vedea. Ca-n basmele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ignorând oprirea, ocolind ceea ce mă putea capta sau alunga. O experiență la care renunțasem și, datorită personajului meu, Mioara, m-am reîntors în tărâmul fără umbră, necreat, dar existând, pentru că era ascuns orbilor. Fusesem orb. De-acum înainte, chiar dacă uit, Mioara, oprește-mă! Dacă refuzi, transformă-te în acel loc de niciunde, ca să pot vedea. Ca-n basmele lui Ispirescu, fii fântână, lac, pădure de fier, munți de oțel care se bat în capete. Am pierdut copilăria în spatele meu. Hai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
o felie compactă de viață, cu scrisul pe care nimeni n-ar mai putea să-l deslușească. Felia, scanată cu raze X, va expune pe ecranul computerului un vălmășag de vorbe și fapte ilizibile. Aceasta sunt eu, Autorule: un vălmășag! Mioara, tu ești pentru ca eu să descâlcesc ceea ce nu se poate. Mă voi strădui să inventez posibilul și în tărâmul tău. Voi reinventa ordinea și dacă ordinea nu mă va asculta, mă voi inventa pe mine, creând o ordine nouă. Mioara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Mioara, tu ești pentru ca eu să descâlcesc ceea ce nu se poate. Mă voi strădui să inventez posibilul și în tărâmul tău. Voi reinventa ordinea și dacă ordinea nu mă va asculta, mă voi inventa pe mine, creând o ordine nouă. Mioara va exista, te asigur, așa obscură și criptică. Lumina ei mă va purta spre lumină. La drum! Presară-te cu primejdii! Nu pot, spuse drumul, știi să le ocolești, plantează-ți mine antipersonal, le vei ocoli, fii mlaștină, o vei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
rămas și ele în urmă. Dacă aș putea să gândesc apa vie, cu care să mă frec la ochi, ca să pot vedea ca atunci. Apa vie e la îndemâna ta, scrie despre ea și totul e ca și făcut. Și pentru că Mioara rămăsese singură printre amintirile mele, am chemat-o. Mioara s-a deschis ca o ușă din care au ieșit alte personaje. Unele mici, altele școlărițe care au populat locul în care sădisem cândva o sămânță a trecutului. Din mine au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
gândesc apa vie, cu care să mă frec la ochi, ca să pot vedea ca atunci. Apa vie e la îndemâna ta, scrie despre ea și totul e ca și făcut. Și pentru că Mioara rămăsese singură printre amintirile mele, am chemat-o. Mioara s-a deschis ca o ușă din care au ieșit alte personaje. Unele mici, altele școlărițe care au populat locul în care sădisem cândva o sămânță a trecutului. Din mine au țâșnit personaje, unele la vârsta școlară, altele la cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
alte personaje. Unele mici, altele școlărițe care au populat locul în care sădisem cândva o sămânță a trecutului. Din mine au țâșnit personaje, unele la vârsta școlară, altele la cea a adolescenței, care le-au luat de mână pe celelalte Mioare și-au dispărut hârjonindu-se. Drumul mi-a spus că nu trebuie să le urmăresc, pentru că toate își știau, cu sobrietate, întoarcerea. Nu cumva regizorul ne urmărise, la rându-i, pentru că s-au aprins din nou proiectoarele stelare? Noaptea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
știau, cu sobrietate, întoarcerea. Nu cumva regizorul ne urmărise, la rându-i, pentru că s-au aprins din nou proiectoarele stelare? Noaptea a devenit o zi însorită, desigur, cu Luna uitată de scenograf pe fundalul mușcat de vânt al zării. Și Mioara îmi dădu să beau din căușul palmelor apa fântânii cu ciutură din spatele casei de pe bulevardul Karl Marx nr. 51 și totul era la fel ca înainte. Dar setea tot nu mi-o potolisem. C argobot, după ce se urină sub Luna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fără voie ba nu, crupierul îi adusese cu un scop bine stabilit împărțind frățește pomana primită de Leana la cimitir. Șeful îi dăduse liber lui Bau pe ziua aceea și acum puteau să benchetuiască. Dacă eu am rugat-o pe Mioara să mă prezinte în cartea ei pe care, fără jenă, o semnez, ca pe un personaj cu o anume distincție pentru a mă detașa de confrați și a oferi ego-ului meu deliciile unei izbânzi aducătoare de popularitate, ei bine, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
viața mi s-a înfățișat ca un ocean întunecat pe care pășeam fără să văd, dar cu credința că voi putea merge ca Iisus, calea se lumina pe măsură ce înaintam, la câțiva metri bezna era un zid, dar eu mergeam alături de Mioara pe drumul nostru: cel al asimilării a tot ce a mai rămas, fără să uităm nicio firimitură, să mâncăm din fiecare bucată oferită de viață, decantându-i în noi gustul aromat sau amar. Să-l mestecăm bine pentru a nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]