2,518 matches
-
și Turcia și extins apoi pe bază voluntară în cazul problemei bulgaro-grecești, a constituit o acțiune cu potențiale consecințe dezastruoase pe viitor. Cu toate că schimburile acestea puteau avea drept rezultat populații mai omogene și diminuarea tensiunilor interne, în multe situații totala nepăsare față de drepturile personale și de proprietate ale individului putea fi tragică pentru cei implicați. Sistemul permitea de exemplu transferarea forțată a unor negustori și meșteșugari greci prosperi din teritoriul otoman într-un stat grec unde sfîrșeau de multe ori ca
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Londra - era viața noastră. Așa înțelegeam noi fericirea. Niciodată n-am știut ce va să zică descurajarea. Nu știam ce este osteneala. Tineri, veseli, neobosiți cum eram, eram siguri că viitorul era al nostru [...]. Deznădejdea nu ne-a mușcat niciodată din inimă, nepăsarea mai groaznică decât disperarea nu ne-a omorât niciodată iluziile. Și să mă credeți că nu era lesne”. Consensul de care vorbeam era național și îndreptat în contra legăturilor politice prin care Europa imobiliza românii în strădaniile lor de a se
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
lucra [...]”- scria A. D. Xenopol lui Iacob Negruzzi, la 2 iulie 1870 -, scăparea țării neputând „consista decât în acțiunea practică, în o combatere a răului, sub toate formele lui, sub acea de minciună și demoralizare, sub acea de scepticism și de nepăsare, o combatere care, pentru a reuși la ceva, ar trebui să fie susținută de tot atomul de element bun ce mai este la noi în țară”. Dorința lui A. D. Xenopol va prinde viață. Meritul lui consta însă în abordarea obiectelor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
în ele". Există multe neveste și tinere virtuoase, care așteaptă cu credință revenirea bravilor ostași. Însă se întâmplă adesea ca soldații să se simtă neînțeleși de familiile lor. Chiar și atunci când nu-și acuză nevestele sau surorile de frivolitate și nepăsare, soldații le poartă pică pentru că acestea nu pot înțelege confuzia profundă din sufletele lor. Pe front, relațiile cu femeile sunt, cu siguranță, și mai dificile. În timpul cantonamentelor de refacere, petrecute în satele de la marginea frontului, soldații se înghesuie să o
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
la acesta. Fără îndoială, consideră cuvântul prea frivol. Sărutul dintre cei doi nu are legătură cu primele înfiorări ale iubirii, ci este un sărut al morții. Ne aflăm la mare depărtare de saloanele mondene, de flirturile flușturatice și pline de nepăsare. Totuși, și aici este vorba tot de un joc al seducției, chiar dacă este unul morbid. Și, lucru inedit, acesta nu este condamnat, cum se întâmpla cu flirtul perioadei Belle Époque, ci, dimpotrivă, este proslăvit. El se înfățișează ca o ultimă
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
ferestrei, să ne privească. M-am gândit atunci că mă purtasem ca o fetiță. Nu era deloc dezgustător. Drept să spun, îmi pare rău că nu era englez. Pentru că era un băiat tare chipeș". Din afirmațiile fetei transpare o oarecare nepăsare, un soi de voioșie frivolă. Însă Micheline era pe atunci doar o adolescentă, iar Ocupația nu luase încă turnura opresivă pe care avea s-o capete în lunile și anii viitori. Începând din 1941, prezența ocupanților germani este din ce în ce mai greu
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
întreagă în compania lui, "lăfăindu-se în paturi", glumind, râzând și devorându-se reciproc, la propriu și la figurat. În vreme ce Bab încearcă să transcrie dialogurile savuroase dintre ei, iar Colette face portretul lui Théo, tânărul mușcă ușor brațele Jacquelinei. Câtă nepăsare, câtă dezinvoltură! Ce cale lungă străbătută din vremurile, nu chiar atât de îndepărtate, când Marie Bashkirtseff fierbea de mânie văzând că se împiedică la orice pas în jupoanele-i de domnișoară! Această libertate de care beneficiază Bab este cu atât
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
va sfârși. Probabil că valoarea supremă a acestui text constă, dincolo de autenticitate, în maniera în care autorul se observă și scrie despre sine ca despre o ciudată vietate ce-și trăiește câte puțin sfârșitul. Oscilațiile firești între teamă și curajoasă nepăsare se transformă, spre finalul volumului, într-o lamentație în surdină, elaborată ca strategie ultimă în fața deznădejdii și degardării fizice. Însemnările urmăresc, aproape kafkian, capitularea lentă a corpului, dependența umilitoare de apropiați, compasiunea și recunoștința față de soție. Eleanor Benger, avertizată de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
respectuos și tăcut au fost luate drept trufie. Cum poate să fie înfumurat un biet cismar? Dacă eu nu fac rău nimănui, de ce s-mi fie răstălmăcit felul de a mă purta? Tommaso, o știi mai bine decât mine, chiar nepăsarea și absența înseamnă ceva rău. Lăsa capul în jos, rămânea tăcut și Dionisio se uita la el minunându-se: ar fi vrut și el să aibă mintea inepuizabilă a lui Tommaso, capacitatea lui de lucru și de elaborare, dar se
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
acolo ca în vizită la o grădină zoologică, își ascuțea limba asemeni unui brici de Sevilia, tăind în carne vie pe neașteptate. Smulgea orice fel de perdele dând la iveală o realitate, neîndoielnic moștenită și consecință a prea multor alte nepăsări. Asupra acestora era nevoie să se intervină, astfel încât acele ființe, dependente pentru a supraviețui de un ropot de ploaie sau de vântul numit maestrale, să fie recunoscuți drept oameni. Dar dacă pe de-o parte, acele întâlniri atrăgeau atenția asupra
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
V-ați pierdut orice urmă de milă, căci nu puteți să vă ascultați inima și să vedeți dacă cel ce se apără vă încredințează adevărul sau se ascunde. Eu am inima pe palme, nu mă ascund, în timp ce voi încremeniți în nepăsarea voastră. Neputând să stabilească dacă Tommaso era nebun, Tribunalul a hotărât să recurgă la tortură. În discuții el demonstra virtuți logice, foarte puțin probabile pentru un deținut înfometat și ruinat de amărăciune. Uneori părea însă că mintea sa, șovăind, ar
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
și se deschid grilajele, strigăte. Tăceri nemărginite și frica de a fi înghițit de umbre. Nu mai știu ce-nseamnă frig sau cald, mirosul sau duhoarea, că sunt sătul sau flămând. Tommaso înțelegea perfect acele senzații: el însuși încerca acea nepăsare. Numai că el nu voia să renunțe la a mai gândi, nu voia să se lase dus și să-și vadă creierul îngropându-se în așteptarea morții. Desigur, viața nu era decât o trecere, dar de ce s-o reduci la
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
asemenea tuturor marilor scriitori ai vremii. Tocmai această lume este cea pe care Ieronim o vede dispărând. Lamentațiile pe care și le face auzite din adâncul deșertului Chaltris sunt într-adevăr puternice, și le lansează pentru a-i trezi din nepăsare, din insensibilitate și inconștiență pe cetățenii romani, fii denaturați ai unei mame atât de mari, dedați chefurilor și viciilor, cu sufletul golit de Dumnezeu și de patrie. Nu-i mai trezea nici un orgoliu, nici un apel nu-i mai mișca, nici o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
care sunt priviți ca niște „cantități neglijabile”.) „Nu există om care să aibă dreptul de a-i disprețui pe oameni.” (Alfred de Vigny) „Păcatul cel mai mare față de semenii noștri nu este să-i urăști, ci să-i privești cu nepăsare. Acesta-i miezul neomeniei.” (G.B. Shaw) Dumnezeu nu bate cu ciomagul. (Celor care au greșit, El le oferă alternativa remușcării și a căinței, ca o condiție a Îndreptării prin sine Însuși.) „Prima pedeapsă a vinovatului este neputința de a fi
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
mălai visează, și săracu’ praznicul. (Dominanta sufletească a unor oameni exprimă savurarea orgolioasă a unor Împliniri importante de moment, pe când a altora, doar aspirația spre realizarea unor astfel de Împliniri.) Ce-am avut și ce-am pierdut. (Este atitudinea de nepăsare a celui care jonglează cu riscul, pentru că știe bine În sinea lui că n-are prea mult de pierdut.) Motivația riscului asumat trebuie să fie Însă superioară: „Care sunt scopurile vieții, care În același timp să fie și datorii? Desăvârșirea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
au răcit, una dintre ele poate s-o facă pe cealaltă să Înțeleagă prin astfel de cuvinte că prezența ei nu mai este dorită. Un alt proverb confirmă ideea „pierderilor afective” datorate trecerii timpului, dar În altă tonalitate - nu de nepăsare, ci de regret: „Ce-a fost verde s-a uscat, ce-a fost copt s-a scuturat”.) Iubire, dragoste - ură, gelozietc "Iubire, dragoste - ură, gelozie" În dragoste, Începutul e frumos. (Pentru că Începutului În dragoste Îi sunt caracteristice stările de speranță
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
timpul trebuie apoi să-l recupereze: „Unde nu-i cap, vai de picioare”.) „De la intenție la realitate e de parcurs obstacolul imens al posibilității.” (T. Arghezi) Pe-o ureche i-a intrat, și pe alta i-a ieșit. (Indiferența sau nepăsarea, când nu sunt expresia blazării, exprimă, paradoxal, o atitudine arogantă: atât de important este considerat propriul punct de vedere, Încât spusele altuia nu mai prezintă nici o valoare.) Ce e nou e și frumos. (Pentru că noul Înseamnă de obicei o transformare
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
-ți simți gândul”, dacă vrei să ai un control asupra propriilor acte comportamentale. Noaptea e un sfetnic bun. (Desigur, orice răgaz este bun pentru a tempera orgolii sau ambiții prea Înflăcărate, dar trecerea timpului nu trebuie să ducă la indiferență: „Nepăsarea este somnul minții omenești” - Vauvenargues.) Mânia e dovada neputinței. (Mai ales a neputinței de a găsi, la momentul oportun, argumente raționale, dar este și o incapacitate de a-ți Înfrâna o pornire. Această ultimă incapacitate este redată În următoarele proverbe
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
se preschimbă În valoare, pentru că ne face să fim mai puternici și ne ajută să cunoaștem mai bine prețul vieții. Μ Ce frumos condensează gândirea filosofică esența devenirii umane atunci când remarcă: „Actele eroice comprimă viața noastră, dar o Înalță; indolența, nepăsarea o dilată, dar o coboară” (C. Noica). Μ Ce Înseamnă a avea onoare? Înseamnă, de exemplu, ca pe adversarul care procedează cinstit În confruntarea cu tine să-l tratezi cu respectul cuvenit. Μ Când iubești prea mult un lucru, Îl
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Dar am crezut că apa fiartă e capabilă să extragă esența cafelei din boaba Însăși”. Μ Fiecare cu odiseea sufletului său: totul depinde de drumul pe care am considerat necesar să ne angajăm În viață (de exemplu, un drum al nepăsării sau al blazării?; un drum al luptei cu egoismul din noi, care să ne facă mai coparticipativi, mai buni?; un drum al adâncirii continue a cunoașterii despre sine și despre ceea ce ne Înconjoară?; un drum al sporirii neîncetate a potențialului
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
datorie față de el Însuși, și anume aceea de a face cu Întreaga responsabilitate tot ceea ce sufletul său poate să facă. Μ Mulți se scuză: „Ah! N-am știut”, „Dacă aș fi știut...”. În spatele cuvintelor se ascunde Însă, de cele mai multe ori, nepăsarea sau comoditatea, faptul de a nu te strădui să vezi sau să anticipezi un rău (care de cele mai multe ori este Într-atât de evident, Încât aproape că te trage de mânecă să-l iei În seamă). Μ Cât de imprevizibil
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Întotdeauna „egoismul” ni se poate imputa În totalitate; el poate să apară și ca o reacție firească de apărare a noastră față de agresiunile răului din lume. În aceste Împrejurări, egoismul dobândește caracterul unui factor psihoterapeutic, luând forma unei atitudini de nepăsare lucidă: „De te-ating, să feri În laturi, De hulesc, să taci din gură; Ce mai vrei cu-a tale sfaturi, Dacă știi a lor măsură; Zică toți ce vor să zică, Treacă-n lume cine-o trece; Ca să nu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
suntem un popor vegetal etc. devin laitmotivuri ale poeziei subversive. Neputința revoltei generează imposibilitatea evadării dintr-un univers mort. Numindu-și semenii, cu o ușoară ironie, frații mei, autoarea le critică acestora atitudinea în fața răului, printr-o permanentă stare de nepăsare și de indiferență. O altă metaforă subversivă, opacă, o constituie greierii, care "cântă numai în somn,/ Greierii ziua sunt numai insecte,/ Lăsați-i să doarmă și ascundeți-i, ierburi,/ De sinceritățile zilei suspecte;// De adevărul uscat și zadarnic/ Ferească-i
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
fără margini, care îi amețea pe cititori. (...) Nesupus, gata să înfigă pumnalul ironiei în oricine încearcă să-l supună vreunei constrângeri, el se înfățișează ca o neverosimilă ființă liberă într-o lume a obedienței și a resemnării."229 Atacă tinerețea, nepăsarea de a rosti ceea ce este interzis, candoarea, jovialitatea, care devin o avangardă, prin încercarea și reușita de a face bucățele așa zisa moralitate comunistă, pudoarea, teama și comunismul totodată, aruncând totul la gunoi. Din păcate, însă, "în mod regretabil, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
salva întotdeauna aparențele, fără a ignora totuși ceea ce se petrece pe ascuns. În teatrul de bulevard, supravegherea nu are consecințe pe termen lung, căci vălul, ridicat pentru o clipă și pe neașteptate, cade din nou peste o lume care, din nepăsare sau din teama de a tulbura o liniște de suprafață, preferă să oculteze informațiile primite și să evite consecințele ce ar putea decurge din ele. Lipsită de urmări, supravegherea nu provoacă tragedii, ci relevă, la modul comic, un solid sistem
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]