4,611 matches
-
în România, educația nu mai este numai apanajul exclusiv al pedagogilor și al cadrelor didactice, dar ea a devenit un factor de creștere economică, captând atenția economiștilor, juriștilor, dar, în egală măsură, și politicienilor. Or este meritul juriștilor și al pedagogilor atunci când vorbim despre întinderea și structura sistemului de învățământ românesc, și este responsabilitatea politicienilor români modul în care este concepută finanțarea sistemului de învățământ și managementul acestuia. Din această ultimă perspectivă, considerăm că economiștii ar trebui încurajați să intervină în
Europiaţa cercetării-dezvoltării-inovării. Inserţia României by Roxana-Elena Lazăr [Corola-publishinghouse/Administrative/1439_a_2681]
-
internat, unde stăteau aproape numai elevi de la țară, dormitoarele și sălile de meditație aveau câte un elev din clasa a șaptea sau a opta, inclusiv în sala de mese, ei având sarcina de a păstra disciplină în aceste locații fără pedagogi. Aceștia aveau grijă că ținută să fie corespunzătoare, să fie păstrată curățenia, liniștea, respectarea orelor de masă, de meditație sau odihnă. Tot ei, îi învățau pe cei mai mici, cum să folosească tacâmurile la masă, cum să-și păstreze sănătatea
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93291]
-
o formulă aparent pleonastică a aceluiași Dan Hăulică. Rândurile de până acum sunt urmarea ce mi s-a părut firească a întârzierii hedoniste printre lucrările lui Dragoș Pătrașcu. Rândurile ce urmează reproduc mirările, convingerile, tristețile, mulțumirile, căutările unui artist și pedagog de școală nouă. Atâtea câte au încăput în ora de confesiuni improvizate între șevalet, microfoane, camere de luat vederi și reflectoare discrete. A.V. De ce ați agățat balanța aici, deasupra măsuței pentru cafea? Dragoș Pătrașcu Balanța este un obiect formidabil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
prin noile tehnici ale artei contemporane, dacă nu a intrat decât, eu știu, întâmplător în săli de expoziții. A.V. Ați ajuns exact la ideea pe care voiam să o pun în discuție, gândindu-mă și la activitatea Dumneavoastră de pedagog. În perioada 1973 1979, guvernul american a avut un acord cu guvernele din fostele țări socialiste, numit "Ambasadorii prieteniei". În România au concertat ansambluri de jazz, așa-numitele "bigbands", dar și orchestre simfonice. Una dintre acestea a cântat, la Filarmonica
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
Adriana Bera este un nume respectat al generației de pianiști români afirmată după 1977. Reperele vieții sale de muzician sunt București, Iași, Cluj. Studiul cu profesorul Gabriel Amiraș la Conservatorul "Ciprian Porumbescu" a conectat-o la tradiția marilor interpreți și pedagogi ruși, Gabriel Amiraș fiind discipolul lui Heinrich Neuhaus la Conservatorul din Moscova, apoi modelator de personalități muzicale. Dintre cei ajunși pe scenele importante din România și din străinătate, la rândul lor profesori căutați, trebuie numiți Dana Borșan, Viniciu Moroianu, Luiza
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
de la un program și încerci să faci rost de bani. Asta presupune o nesiguranță, cel puțin asupra mea, are un efect devastator. E extraordinar de obositor și de stresant. A.V. Să ne referim din nou la munca ta de pedagog. Cum se simte profesorul când vede că studentul său îl continuă? Poate chiar îl copie. A.B. Există o perioadă obligatorie de copiere, oarecum. Până înveți niște lucruri care țin de gândirea muzicală, cât și strict de meșteșugul instrumental. Depinde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
multe lucruri, pentru că am, așa, o structură de perfecționist. Dacă m-apuc să fac un lucru, simt nevoia să-l fac bine. Cândva mi-a plăcut istoria, la un moment dat am vrut să m-apuc de psihologie. Lucrând ca pedagog, vrând-nevrând, ajungi la psihologie și la o serie de obsesii, de autocunoaștere și de înțelegere a unor procese interioare. A.V. Te-ai gândit vreodată să scrii despre muzică? A.B. Nu cred că ar avea rost, în ce mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
în sfârșit..., era mândră de vocea mea. Și eu eram mândră că era profesoara mea. De altfel, suntem în relații foarte bune. A fost așa de scumpă, acum, de curând, mi-a trimis un vraf de note, eu sunt și pedagog la Universitatea Națională de Muzică, și știe că am nevoie. A.V. Ce părere aveți despre școala de canto, bucureșteană și românească, în comparație cu ce era la începuturile studiilor Dumneavoastră? M.S. Să știți că școala de canto nu depinde numai de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
etc. După lectura unor lucrări semnate de părinte (mă refer în primul rând la „O floare rară”) rămâi surprins de profunzimea analizei psihologice și de modernitatea cu care problematizează situațiile de viață, dar mai ales de vocația de moralist și pedagog. Am înțeles de ce misionarii franciscani din Moldova „au fost propovăduitori ai adevărurilor veșnice și pionieri ai adevăratei civilizații” (Iosif Pal), confundându-se cu ideea de catolicitate. „Cuvintele Tale, Doamne, sunt duh și viață; Tu ai cuvintele vieții veșnice”. (In. 6
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
preciși reflectând nu numai o temeinică informare medico-pedagogică, ci și o profundă documentare juridică. Astfel, el prezintă mai întâi sugestii clare de crearea unor "institute speciale de educare" diferențiate pe diverse grupe de tulburări senzoriale (surdo-muți, orbi etc.). Autorul spre deosebire de pedagogii și medicii din acel timp are viziunea dezvoltării industriale a statului, punând accentul pe pregătirea meșteșugărească a tinerilor, și nu pentru agricultură. Primirea în aceste institute medico-pedagogice se propune să fie făcută "fără plată" pentru cei săraci și "cu plată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
să fie medici la Viena și la Paris. Așa a apărut o categorie specială care avea să se impună. În general însă, mediciniștii erau săraci. O duceau greu mai ales cei care nu erau ieșeni; pe mediciniști îi întâlneai ca pedagogi la Seminarul "Veniamin", unde găseai anual câte 7-8, ținând posturile nesfârșite, după religie, noaptea dormind la un loc cu elevii, iar ziua, când se înapoiau de la facultate, stăteau grămadă în cămăruța de sub scările de la intrarea fostului palat al lui Mihalache
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
7-8, ținând posturile nesfârșite, după religie, noaptea dormind la un loc cu elevii, iar ziua, când se înapoiau de la facultate, stăteau grămadă în cămăruța de sub scările de la intrarea fostului palat al lui Mihalache Sturza, din actuala stradă Lozonschi. Alții erau pedagogi la Liceul Internat ori Liceul Militar ca și la Școala de arte și meserii sau ca externi fără plată la Spitalul "Socola", în timp ce câte o studentă, fiică de funcționar neînsemnat, lucra ca meditatoare la liceul particular de fete "Humpel". În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
și chiar și peste hotare. Casă și-o transformase în clasa de matematică. Urmărea comportarea elevilor săi la universitate. Nu era pentru el bucurie mai deplină decât reușitele profesionale ale acestora. Mulți elevi îl adorau, căci profesorul era un desăvârșit pedagog, știa să le stârnească dragostea și interesul pentru matematică, le cultiva încrederea în capacitatea lor de înțelegere matematică, pasiunea pentru munca și cinste. Satisfacțiile dobândite în urma a peste 30 de ani de muncă la catedră i-au venit din partea elevilor
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93286]
-
ajutându-l, de fapt, să fie om. * În concluzie: neobișnuiți cu libertatea, oamenii peșterii nu îi rezistă întotdeauna, ei trebuie educați pentru a putea primi și suporta și aceasta constituie rolul pe care trebuie să și-l asume filosoful ca pedagog întru libertate. Revenit din peșteră, aducând din afară mesajul libertății, menirea sa este de a-i elibera pe toți, inițiindu-i în cunoașterea eliberatoare. Numai cu condiția de a reveni în peșteră pentru a-și pune cunoașterea în slujba tuturor
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
modificării statutelor, toți profesorii universitari de pedagogie au fost considerați ca membri activi ai asociației, iar cunoscutul profesor de pedagogie Constantin Narly a devenit președinte al Asociației, vicepreședinte fiind Francisc Marcinovschi - profesor la Institutul de orbi și surdomuți din Cernăuți. Pedagogul Dimitrie Rusceac (Rusticeanu) a fost un stâlp în activitatea defectologiei române. El a fost redactorul revistei din septembrie până în decembrie 1931, apoi Ion Guga, Francisc Marcinoschi, Napoleon Scalat, D.D. Scorpan. Au colaborat: Dimitrie Rusceac, Ion Ciorănescu, dr. Alfred Dechner, Ioan
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
al Seminarului de Pedagogie de la Facultatea de Litere și Filozofie din București,unde mai apare încă 3 ani. În cei 13 ani de activitate revista a avut ca director și permanent mentor pe profesorul Constantin Narly, om de știință și pedagog. Caietul IIIIV, anul IV, 1934, Revistă de pedagogie are în cuprins: studii - „Pregătirea practică a corpului didactic în Anglia” de Irina Balmoș, profesoară; „Sociologia în învățământul superior și secundar” de Tr. Brăileanu, profesor universitar; „Programe și metode” de Ion F.
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
atâta timp, în școală: ascensiunea la tron, reglarea relațiilor cu Ungaria și Polonia, luptele cu turcii, patronajul cultural fără rival în Moldova. Toate au fost amintite în ordinea știută, de manual. Elogiul final a plusat tocmai virtuțile sale de mare pedagog al neamului, căci "prin modul în care a condus și apărat țara, Ștefan cel Mare a oferit o lecție de diplomație și, în egală măsură, de strategie militară"16. Competiția "Marilor români" a fost un prilej de judecare a posterității
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
raporta la știința istorică. A introdus treptat în povestire termeni de specialitate cum ar fi arheologie, preistorie, secol, Epoca Fierului, Antichitate, Ev Mediu, structură socială, dinastie, formațiuni politice etc. nu neapărat și cu explicațiile corespunzătoare. În fond, ceea ce se reproșează pedagogilor, acuzați de didacticism, este ambiția de a explica la tot pasul. Eliberat de imperativele politice sau ideologice, ca și de rigorile școlare, autorul s-a văzut nevoit să-și atragă cititorul. Axioma didactică pe care s-a construit demersul său
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
1907, portrete de domnitori și revoluționari etc.). Profesorii și elevii erau îndemnați să îmbogățească inventarul didactic cu obiecte reprezentative pentru istoria locală și cu produse de fabricație proprie (de exemplu, planșe cu schema apariției statului antic "pe baza plusvalorii" etc.). Pedagogii insistau și ei, subliniind importanța "Cabinetului de istorie" și a "Mijloacelor de învățământ"303 corespunzătoare. În majoritatea școlilor s-a găsit, într-adevăr, câte un spațiu care să definească istoria vizual, prin inscripționări adecvate, dublate de scenografii minimale, care se
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
atractiv și accesibil, manualul nu trebuie neapărat redus la un volum de benzi desenate sau la o simplă revistă pentru copii. Dar ar putea fi mai eficace atunci când este vorba de obișnuitele funcții de atestare și de plauzibilitate, atribuite de pedagogi ilustrației. În limbajul curent, ceea ce se întâmplă într-o lecție este faptul că istoria "se predă" deci, "se înmânează" elevilor, de către profesori. Cunoașterea este transmisă preponderent prin expunere și prin explicații verbale, iar mesajul se interiorizează, adică se memorizează, prin
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
anii 1918-1919. Totuși, povestitorii au favorizat o singură narațiune, cu adnotările de cuviință; teama de "răuvoitori" și de "falsificatori ai istoriei"122 i-a urmărit întotdeauna. Deși nu mai sunt de mult contemporani cu cele povestite, istoricii, dar mai ales pedagogii, se simt încă datori să-și scuze eroii pentru opțiunile lor. Ignorând legitimitățile vremii și rememorările preferențiale pe care chiar participanții la evenimentul istoric și le-au îngăduit 123, autorii se refugiază în "canon". Ei propun doar memorizarea informației preselectate
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
te speli pe mâini mai întâi? Era un șmotru!" (O.I.). Ritualul se încetățenise ca atare, deși era aplicat cu mai puțină asiduitate în mediul urban. În școala profesională următoarea etapă în traseul clasic al unui elev venit "de la țară" erau pedagogi special însărcinați cu păstrarea ordinii și a curățeniei pe holuri, la baie, în sala de mese, în dormitoare, în sala de lectură: "era o liniște și o disciplină de nu pot să-ți spun... și o curățenie! Și [doar] a
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
poematică (Imn către holeră), ca și pentru cea satirică sau pentru memorialistică. Verva polemistului și a povestitorului s-a exersat mai întâi în prefețele volumelor originale sau traduse. Prefața la Gramatica românească cuprinde pagini antologice. Aici, scriitorul, în postura de pedagog al contemporanilor săi, folosește cu naturalețe un ton sfătos, familiar, închipuindu-și un auditoriu complice, care face haz de adversarii imaginari. Spirit satiric, observator de moravuri și tipuri umane, autorul era un mare amator de „caractere” și „fiziologii” de factură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287426_a_288755]
-
-o cel dintâi. Apoi am dus-o singur domnului director Buchholtzer. în bucurești 51 Seara, înainte de culcare, era obiceiul ca toți elevii să se adune în holul de jos și să facă rugăciunea. Unul o spunea și ceilalți, sub privigherea pedagogilor, făceam crucile. Din când în când apărea în capul scării și bătrânul Buchholtzer, care asista. În seara zilei în care i-am dat petiția, Buchholtzer apare și, după ce sfârșim rugăciunea, face semn cu mâna că vrea să vorbească. Buchholtzer ne
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
patruzeci de chei de toate mărimile și pentru toate felurile de broaște. Oriunde găsea o cheie și-o adjudeca, apoi opera toate lăzile și pupitrele colegilor, de unde fura mai ales lucrurile de mâncare. Dar era ceva și mai rău. Printre pedagogi aveam pe un oarecare „Musiu Wiess“, un evreu elvețian roșu la păr și la față, care avea vițiul rușinos de a masturba elevii. Nu era din dormitorul meu, ci din cel de alături. Când mi s-a spus lucrul nu
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]