2,841 matches
-
simple, fără blănuri, afară numai dacă sunt de miel sau de oaie, interzis să poarte Încălțări fine, aduse pe picior, cum era moda, vor dormi În cămașă și nădragi, o saltea, un cearșaf și o pătură...” „Pe căldura aia cine știe cum puțeau...”, zise Belbo. „Cât despre putoare, o să mai vorbim. Regula mai are Încă trei asprimi: un singur castron pentru doi inși, se mănâncă În tăcere, carne de trei ori pe săptămână, post negru vinerea, scularea dis-de-dimineață, dacă munca a fost obositoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
templierului. El trebuie să fie mistic, ascetic, să nu mănânce, să nu bea, să nu facă amor, În schimb străbate deșertul și taie căpățânile dușmanilor lui Hristos; cu cât taie mai multe, cu atât agonisește mai multe bonuri pentru paradis, pute, se face din ce În ce mai hirsut pe zi ce trece, iar Bernard pretindea ca, după ce cucerea și el o cetate, să nu se arunce asupra vreunei tinerele sau bătrânele, cum ar fi fost ea, și ca În nopțile fără lună, când, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
premiers it li secunz joste iceus qui... pans it al refuge it a Notre Dame de l’altre part de l’iau it a l’ostel des popelicans it a la pierre 3 foiz 6 avant la feste... la Grant Pute. „Și ăsta ar fi mesajul necifrat?” Întrebă Belbo, dezamăgit și amuzat. „Evident că, În transcrierea lui Ingolf, punctele reprezintă cuvintele ilizibile, din spațiile unde pergamentul era ros... Dar iată transcrierea mea finală, unde, prin conjecturi pe care-mi veți permite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Ei știu că 666, În toată tradiția ocultă, e numărul Fiarei. Acel șase sute șaizeci și șase, anul Fiarei, este anul 2000, În care va triumfa răzbunarea templieră. Anti-Ierusalimul e noul Babilon, și iată de ce 1944 e anul triumfului acelei Grande Pute, marea desfrânată a Babilonului de care vorbește Apocalipsa! Referirea la 666 e o provocare, o bravadă de oameni de arme. O asumare a diversității, cum s-ar zice azi. Frumoasă istorie, nu?” Ne privea cu ochii umezi, cu buzele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Într-o gaură, În care ceva mai Întâi putrezește și apoi, iacătă, un chinez mititel, un curmal, un baobab. Dar sus e mai bine decât jos, pentru că dacă stai cu capul În jos Îți vine sângele În cap, pentru că picioarele put, iar părul mai puțin, pentru că-i mai bine să te urci Într-un pom și să culegi fructe decât să ajungi sub pământ să Îngrași viermii, pentru că rar te doare când te atingi de sus (numai când ești În pod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
În pijama! — Ei, și? spuse Duncan, atingîndu-și gulerul cu timiditate. Ce-i rău În asta? O să economisesc timp. — Ce? — O să economisesc timp mai tîrziu, cînd o să mă duc la culcare. Ești nebun, Pearce! — Tu ești ăla nebun. Miroși a băutură. Puți groaznic! Ce-ai făcut? Dar, derutat, Fraser Începuse să rîdă. — Am fost cu o fată, zise el. — Știam eu c-asta era! Ce fată? Ce-i atît de amuzant? — Nimic, zise Fraser, dar rîdea În continuare. E vorba de fată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
citească ziarul decupat. Îl scutură puțin și căzu o bucățică din el. E ca și cum ți-ai omorî vremea Într-o grădină zoologică puturoasă. Giggs Împinse scaunul și se ridică În picioare. — Hai, prietene, Îi zise el lui Hammond. Masa asta pute al naibii. Își luară farfuriile și se duseră. După o clipă, delapidatorul și alt om plecară și ei. Bărbații din capătul de masă unde era Duncan Își schimbară locurile și se apropiară. Unul dintre ei avea un mic set de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de suc acidulat nici o cascadă uleioasă Îi acoperă fața, aruncându-mă Într-o stare de frenezie: Îl lovesc cu sete În cap și-i trosnește craniul, se crapă, și Îmi Înfig ciocanul cu vârful despicat În materia creierului lui și pute, dar asta numai pentru că el se pișă și se cacă, și aburii aderă rapid la aerul tihnit al iernii, pe când eu smulg ciocanul scoțându-l afară și mă Împleticesc În spate să-i privesc chinurile convulsive ale morții, văzându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pe aleea din fața unei case mari. E un Escort vechi parcat pe stradă. Pare cam rablagit pentru Ravvy Dykes. O vacă bătrână co privire pierdută ne deschide ușa. Simt umpic de duhoare cum vine dinspre ea. Bătrânețea te face să puți, barosan sau șmecheraș, nu contează. Mă apucă dârdâiala În hol, nu-i prea cald aici. Io casă mare și greu de-ncălzit șadulmec miros de bani vechi. Locui burdușit de antichități, amintiri de-o viață ntreagă, cel puțin. Grămezi de poze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
ești pe felie cu nimeni. — Nee, de când m-am despărțit de Mhari am mai adulmecat io prin jur, da n-am mușcat-o neam, zice Ray, arătând jalnic, așa cum Îi stă bine puțoiului. — Oifi prea disperat Ray, poate pentru gagici puți de la o poștă a vreau-cu-orice-preț-să-intru-În-dulapul-tău. Lennox pare dus pe gânduri și se freacă cu degetul pe partea laterală a nasului. Că veni vorba de Împuțiciune, În mașină se simte o bășină atotputernică și sunt cât paci să-l muștruluiesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
unsoi de artist Împuțit... pula! Rahat Împuțit! țip eu Înspre vagabond și amicii lui studenți. Bladesey pare un pic nervos. — Bruce, n-am putea să mai mergem În, ăăă de fapt, ăă În altă parte... — Am Înțeles ideea Bladesey. Aici pute can Scrubber’s Close, fornăi eu, uitându-mă la bețivan și la un student cu păr de negrotei și țoale pe care puștilor ăstora albi și bogați le place să le poarte. Hai la mine acasă, Îi zic. Amândoi suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
mine, iar când ajunge la scări, e montat la greu. Palpitând de adrenalină, urcă treptele câte trei deodată, cât p-aci să strivească o pisică uluită care Îi sare dintre picioare. Se Împiedică de pisica asta bătrână și Încetinește. Scara pute la greu a pișatul ei. Ne oprim În fața ușii să ne tragem sufletul. — Îmi Închipui că acum și-o trage deja, nu? Întreb eu. — Așa aș zice. Practic pentru astau venit șau intrat n scara de rahat. Lennox se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
urât și pițigăiat din cameră. Îmi scot chiloții de pe cap, dar În cameră nu mai e nimeni În afară de mine. Iritația A doua zi dimineață mă cac În buda compartimentată a hotelului. Un morman de castane se află-n fața mea, puțind a curve din Dam, dar neprezentând nici un semn de monstru extraterestru. Deși știu că e pe acolo, pe undeva Înăuntrul meu, răsucindu-se și crescând, așteptând momentu potrivit, aidoma lui Arthur Scargrill În corpul sănătos de politicieni ai Marii Britanii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
puțin pe jos, Îmi bubuie capul și ochii Îmi lăcrimează. Greața mi-a trecut un pic, e exact sub limita când Îți vine să vomiți. Până la urmă sunt ajutat să mă ridic În picioare de un hipiot de rahat care pute. — Voi englezii Întotdeauna ne faceți necazuri, bă. Relaxează-te bă, aici suntem la Amsterdam, spune el. — Nu sunt un Împuțit de englez, Îi spun eu și mă Îndepărtez pe stradă. Vreau să mă car de aici. Niște ticăloși fricoși din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
și firimituri. Mă Înfig direct În pizda ei cu gura, sorbind-o zgomotos, devorând-o. Are gust de căpșuni. Săpunul. Îi place la nebunie, dar nu vrea să-mi ia pula tare În gură, pula mea jupuită și solzoază care pute, și o dă la o parte din fața ei și trage de ea, iar noi suntem cât p-aci să ne dăm drumu, așa că mă retrag mă pun În spatele ei și-mi Înfig pula-n ea, iar ea e dezamăgită fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Voiam să am nădragii ăia noi când vine Bunty. Acum trebuie să pun porcăria În vârful mormanului de rufe murdare și să scotocesc după unii murdari, dar nu chiar atât de murdari, din maldărul puturos. Casa asta-i o cloacă. Pute mai rău aici decât În șopornul lui Hector. Îndes tot ce pot În saci de gunoi, atac suprafețele cu o cârpă umedă apoi dau puțin lustru și târăsc aspiratorul pe podea. Sunt transpirat când aud soneria. Închid aspiratorul și respir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
zicem noi, răsucind zăvorul. — Nasol, spune ea, Împingând ușa după mine. Încercăm să o respingem, dar ne acaparează total, ca un costum ieftin, și urlă: — Haide, vreau să-ți opresc respirația, haide, și are mâinile În șlițul meu. Doamne, ce pute aici... haide Bruce... Sunt numai io la naiba, doar eu... S singur paici n pula mea... Mă smucesc, dar ea Încă se dă la mine, cotoroanța asta de rahat hihăitoare, ochii ei de curvă viciată și ironică; iar eu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
să respir În mașina asta de rahat. Cocaina aia Împuțită mă arde pe sinuși, pe bronhii. Tușesc și tremur, iar mirosul parfumului ei e insuportabil. Probabil că stă prost cu lovelele dacă se zgârcește așa. O slujbă patetică sub acoperire. Pute ca Într-o cămăruță a unei curve din cartierul roșu Într-o sâmbătă seară la apogeul sezonului turistic În Amsterdam, mașina asta de rahat. Ăsta nu-i Hogmanay... ăsta-i Halloween n pula mea... Să plec tocmai cu ea dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
murmurând „Tâgâdâm, Tâgâdâm, Pam, Pam“. O luă razna într-o zi de bombardamente crâncene. Geamurile se zgâlțâiau la fiecare cinci secunde precum suprafața apei la un viscol puternic. Aerul era plin de mirosul de praf de pușcă și de stârvuri. Puțea până și în case. Astupam crăpăturile ferestrelor cu cârpe umede. Puștii povesteau mai târziu că Împotrivă stătuse cu capul în mîini timp de aproape o oră până ce era pe cale să explodeze, înainte de a se urca în picioare pe catedră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
vântul dulce. Împotrivă își inventase până la urmă un război al lui. Cu ajutorul briciului și al cuțitului și al excrementelor trasase contururile câmpului său de luptă, tranșeelor și infernului său. La rândul lui, își strigase suferința înainte de a-i cădea pradă. Puțea îngrozitor, e drept, dar primarul nu era în fond decât un caracter mărunt, fără inimă și fără măruntaie. Mai puțin decât nimic. În schimb, tânăra învățătoare era o doamnă: ea care ieșise din locuință fără să judece pe nimeni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
se ușureze sub cerul liber, înainte de a intra înapoi în gura monstrului avid de poșircă. Dimineața, încă se mai auzea un horcăit venind din tavernă. Ieșea dinăuntru și un miros nedefinit de vin răsuflat, sânge, cămașă nespălată, vomă și mahorcă puțind a urină. Cei mai mulți dormiseră acolo. Fermillin, care se sculase primul, îi trezea scuturându-i ca pe pruni, înainte de a le servi niște vin alb la micul dejun. Am văzut-o pe Lysia Verhareine trecând prin fața localului, zâmbind, în timp ce Fermillin o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
noi aproape toți sunt săraci. „Mă veți plăti mai târziu“, spunea mereu cu un zâmbet sincer. „Nu sunt chiar în mizerie“, adăuga bombănind. Totuși, mizeria l-a ucis, în ’27. „Mort de foame!“ a decretat Desharet, tâmpitul lui de coleg, puțind a usturoi, cu fața lui roșie, venit de la V. într-un automobil cromat, cu piese de alamă și scaune din piele lucioasă, pentru a examina trupul fragil al doctorului, care fusese găsit întins pe jos în bucătărie, în bucătăria lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
el. Imbecilul tropăia în spatele nostru, răsuflând zgomotos și repetând „Bine... Foarte bine... Foarte bine“, de parcă ar fi vrut să scape de noi mai repede. Am ieșit din birou împreună cu Mazerulles, fără să-mi iau la revedere de la gulerul tare care puțea a amidon și a parfum de mare magazin. Am trântit ușa în spatele meu. Am ajuns în biroul secretarului. Era micuț și îi semăna. Trist și povârnit. Prin aer plutea un miros de pânză udă și de lemn pentru sobă, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
amestec halucinant de ficțiune și realitate. Scriitorul s-a sinucis în februarie 2005. Traducere din limba engleză și note de Adrian Buz, colecția „Biblioteca Polirom“, Editura Polirom, 2008, 38.95 lei TRIMISUL NOSTRU SPECIAL Florin L|Z|RESCU Păcătoșii nu put Înainte de Paște am primit o urare inedită. Valerian Sava ne-a urat, mie și celorlalți care îi dăm săptămânal cotațiile filmelor pentru „Observator Cultural“, „Hristos va învia!“. Mi-am spus că, pe lângă atâtea lucruri de care suntem tot mai puțin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
la o oaie care nu părea rănită și, când m-am uitat din nou, după cinci minute, nu mai mișcaă. Cei trei băieți din compartimentul vecin, care până atunci ascultaseră manele, au deschis geamul să se uite afară. „Bă, ce pute!!“, a fost prima reacție. Pe urmă și ei, și alți călători au coborât să constate sinistrul. Le-am surprins privirile oripilate, cumva plăcut oripilate, nu știu cum să explic. Îi vedeam trecând prin fața geamului și întorcându-se, măturând ce era dedesubtul vagonului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]