3,080 matches
-
uită cu atenție. s-ar părea că unele scrisori (nedeschise, bineînțeles) au fost călcate apoi în picioare. „De cine ?” X nu știe. Dar îi vine greu să creadă că locatarii blocului au trecut pe acolo călcîndu-și în picioare corespondența. X răscolește printre scrisorile căzute din geanta maronie din piele și descoperă două plicuri pe numele său. se uită apoi în cutia poștală. omul a apucat, totuși, să-i strecoare în cutie un al treilea plic. „eu cred că s-a întîmplat
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
a pune în diferite cuști pagini care au de fapt identități multiple. Biografiile sunt uneori niște superbe romane de aventuri, în timp ce romanele sunt niște eseuri deghizate... I-am mărturisit atunci la rîndul meu că îmi făcea o mare plăcere să răscolesc printre mormanele sale de cărți. Dezordinea din librărie (sau poate modul savant în care construia el această dezordine) îmi oferea surprize uluitoare. Cînd sub o antologie de literatură erotică descoperi un eseu despre teatrul rus dintre 1905 și 1935, iar
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Bernard. Iată de ce plăcerea mea de a mă plimba fără țintă pe străzi și de a privi oamenii în dezordinea lor o regăseam în această librărie Verdeau care nu-mi impunea nimic, decît libertatea absolută. — Și mie îmi place să răscolesc printre cărți, îmi mărturisi omulețul bătrîn și politicos. Cînd răscolești printre cărți e ca și cum ai căuta o perlă rară într-un maldăr de creiere. V-ați gîndit că aceasta ar putea fi definiția unei cărți ? o bucată de creier ambulant
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
țintă pe străzi și de a privi oamenii în dezordinea lor o regăseam în această librărie Verdeau care nu-mi impunea nimic, decît libertatea absolută. — Și mie îmi place să răscolesc printre cărți, îmi mărturisi omulețul bătrîn și politicos. Cînd răscolești printre cărți e ca și cum ai căuta o perlă rară într-un maldăr de creiere. V-ați gîndit că aceasta ar putea fi definiția unei cărți ? o bucată de creier ambulant, un fragment de creier pus în circulație... oamenii care scriu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cincisprezece piese splendide. Și în plus, toți pereții plini de fotografii. s-ar părea că domnul Kuntz cînta jazz în diverse baruri de noapte. Păcat, lui X i-ar fi plăcut să-l asculte măcar o dată. „nu e frumos să răscolești prin fotografiile oamenilor.” Dar lui X nu-i pasă. „nu e frumos să le citești corespondența intimă din ultimii cincisprezece, douăzeci, treizeci de ani.” Dar lui X nu-i pasă. „nu e frumos să răscolești prin garderoba lor și să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
o dată. „nu e frumos să răscolești prin fotografiile oamenilor.” Dar lui X nu-i pasă. „nu e frumos să le citești corespondența intimă din ultimii cincisprezece, douăzeci, treizeci de ani.” Dar lui X nu-i pasă. „nu e frumos să răscolești prin garderoba lor și să-i cauți prin buzunare.” De ce ? Biletele de autobuz, diversele hîrtiuțe și chitanțe, monedele și în general tot ce oamenii își uită prin buzunare spun atît de multe despre proprietarii acestor buzunare. „nu e frumos să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
prin garderoba lor și să-i cauți prin buzunare.” De ce ? Biletele de autobuz, diversele hîrtiuțe și chitanțe, monedele și în general tot ce oamenii își uită prin buzunare spun atît de multe despre proprietarii acestor buzunare. „nu e frumos să răscolești prin valize, prin sertare, prin cutii. nu e frumos să forțezi casetele cu bijuterii de familie.” (De unde o fi moștenit familia slubceakovsky colecția ei de bijuterii princiare ?). „nu e frumos să răscolești prin cutiile lor cu medicamente, să încerci să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
despre proprietarii acestor buzunare. „nu e frumos să răscolești prin valize, prin sertare, prin cutii. nu e frumos să forțezi casetele cu bijuterii de familie.” (De unde o fi moștenit familia slubceakovsky colecția ei de bijuterii princiare ?). „nu e frumos să răscolești prin cutiile lor cu medicamente, să încerci să ghicești ce boli intime aveau vecinii tăi. nu e frumos să deschizi jurnalele zilnice ale adolescenților din cartier.” (X descoperă două mențiuni în legătură cu propria sa persoană în jurnalul intim al domnișoarei matilde
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
îi place să aprindă focul în șeminee, să admire colecțiile de arme, să inventarieze sticlele cu vin vechi din pivnițe. se plimbă prin grădini, uneori mai stropește florile, mai tunde cîte o peluză. mirosul de iarbă proaspăt tăiată îl încîntă. răscolește prin vechile biblioteci, prin arhive. a învățat să descopere sertarele secrete. nu știe ce caută, dar simplul fapt că are acces la toate acestea îl face să se simtă foarte puternic. a învățat să deschidă seifurile utilizînd un perforator pe
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
vlang-vlang, vlang-vlang. Cînd mi-e frig îmi improvizez cîte un culcuș din cutii de carton, mă învelesc cu ziare. am încercat și cu folii de plastic dar mă tem să nu mă înăbuș. În timpul zilei rătăcesc din loc în loc și răscolesc prin coșurile de gunoi. Uneori găsesc în ele cîte un pulovăr încă bun, brichete încă pline cu gaz, reviste colorate, pixuri... nu îmi place să fur, nu ține de natura mea, dar sunt momente cînd nu am încotro, mi se
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
fără încetare în creierul meu. taci, îi spun, dar Vocea gîndește mai departe. taci, îi spun, dar ea se încăpățînează să gîndească, să secreteze gîndire. Bestie, îi spun, limbric nenorocit, taci odată ! Dar Vocea continuă să mediteze, să reflecteze, să răscolească prin măruntaiele adevărurilor eterne. arunc cu o piatră într-o vitrină. taci, îi spun apoi Vocii, taci, sau am să sparg toate vitrinele orașului. Dar Vocea nu tace, continuă să-mi amintească lucruri pe care nu le pot suporta, despre
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Basarabia la răscruce Basarabia - pământ Învălurit, Închingat Între două ape, când liniștite și străvezii, când Învolburate și revărsate peste maluri. Și soarta oamenilor de pe aceste plaiuri e când senină și blândă, când răscolită de copitele năvălitorilor. Când puținele zile liniștite bucură pe localnici, clopotele bisericilor răsună din zare În zare, oamenii Înfloresc ca florile câmpului, codrii Își Întind umbra pentru odihnă, dealurile strălucesc de roadă și belșug, văile răsună de forfota localnicilor, de
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
mistuitor pojar, care a pus În primejdie Însăși anatomia lui Fang She și a pus capăt pentru vecie regretatelor noastre taclale; focul nu a mistuit casa pe de-a-ntregul, dar a devorat o puzderie de lampioane micuțe din lemn. Nu răscoliți pământul În căutarea apei, domnule Parodi, nu vă deshidratați onorabilul trup: pojarul a fost stins. Dar, vai, s-a stins și instructiva căldură a șuetelor noastre. Madame Hsin și Tai An s-au mutat În strada Cerrito, purtați pe roatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
într-o lume cu alt ritm și alte reguli. Alte mirosuri, alte volume, alte culori. Stătea cu Ali Mehmet în marchiza hotelului, cafea și șerbet, geamul era crăpat și prin el se vedea o fîșie albă de praf care era răscolită din cînd în cînd de un cîine hoinar, țepos, cu limba atîrnînd de căldură. Înăuntru, la Ali Mehmet, nu era cald, ba chiar puteai spune că de undeva vine o boare de răcoare. O boare rece și umedă cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
mai adevărat decît ea. În ceea ce-l privea, "imaginea balistică" a vieții sale era destul de clară, se afla în curba descendentă și ținta, capătul, se afla undeva în apropiere, oricum în Vladia. De aceea și cerceta toate cotloanele, bătea cărările, răscolea umbrarele și șoproanele, putea spune ce se află la rădăcina fiecărui butuc de vie, la marginea oricărui șanț, sub fiecare gard din Vladia, pentru că voia să fie pregătit. Ținta era în acea zonă și cînd o va atinge voia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fi amestecate cu afacerile Serviciului. Era ca și cum ar fi lucrat într-o fierărie cu niște clești lungi, prin care căldura metalului încins abia se simte. O percepea, îi provoca un fior de plăcere, de îngrijorare, dar treaba lui era să răscolească jarul, să răsucească metalul în flacăra albăstruie a mangalului și să-l modeleze cu lovituri repezi și precise. Toate acestea, pentru a oferi celor ce aveau nevoie ceea ce le era de trebuință. Asta era, un meșter care lucra cu foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
viața care-l înconjura. Și mai erau și alte semne, unele despre care nu bănuia nimic, abia mai tîrziu își dădea seama ce se petrecuse de fapt. Așa se face că rătăcea cîte o hîrtie, o căuta îndelung printre dosare, răscolea sertarele, mica arhivă strict necesară, înghesuită în firida din spatele său, și n-o găsea. Pînă cînd a înțeles jocul, n-a avut stare, nu putea să-și vadă de lucru, repezea oamenii, striga la ofițerul de serviciu, fierbea în sinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
noutăți, riscuri! Dacă n-ar fi fost el, Mihai Mihail, șeful Serviciului, ar fi fost foarte probabil ca un alt șef să fi trecut cu vederea peste slabele semnale ale primejdiei care pîndea în adîncuri. Era mult mai periculos să răscolești, să cauți, astfel te apropii de primejdie, o dai la iveală, dacă te faci că n-o observi, dacă ai norocul și chiar nu o vezi s-ar putea prea bine să ajungi să-ți încasezi pensia de la orice stăpînire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
numai o mînă, dom' colonel, ce să facem noi cu un ciung, să fie două, două mîini de fier". Derutat, August Stoicescu s-a oprit în mijlocul drumului, încă nu se făcuse praful cel mare, cum se întîmplă în iulie-august, a răscolit cu bombeul în colb, "la asta nu m-am gîndit, ia uite, chiar așa, de ce o mînă de fier cînd normal trebuie să fie două. Puternice, hotărîte, să salveze patria de corupție și batjocură. Asta-i, domnule, asta-mi trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
mult, a fost, hm, cum să zic, un gest prietenesc, o dovadă de simpatie." Și fără nici un motiv, sau aproape fără nici un motiv, se apropie de biroul pe care erau aruncate de-a valma lot felul de hîrtii, plicuri netăiate, răscoli cu vîrful cuțitului de os gălbui și scoase la iveală un plic de o culoare aparte, un galben de o stridență aproape dureroasă. Se stăpîni să nu tresară. Cunoștea acest fel de plicuri, numai un singur birou de stat era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cu executare a fostului premier Adrian Năstase - sub guvernarea căruia anchetele mari nu doar că erau imposibil de imaginat, dar procurorii îndrăzneți erau executați exemplar - distruge mitul intangibilității, înrădăcinat în imaginarul politic românesc, generând panică. Sub Daniel Morar, DNA a răscolit toate straturile societății românești măcinate de corupție: Guvern, Parlament, administrație lo cală, justiție, poliție, vamă, sport. În unele cazuri, s-au distrus rețele de corupție tentaculară (dosarul Voicu, dosarul vame șilor etc.), organizate în timp pe verticala sistemului, ceea ce indică
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
munca mea de scriitor, de poet, dar de la 11 septembrie încoace, de fapt de mai devreme, din 1978, lucrurile n-au făcut decât să se înrăutățească: mai întâi a fost Koymeni, apoi „fatwa“ împotriva lui Salman Rushdie care ne-a răscolit profund, o serie de evenimente foarte grave venite dinspre Islam care au culminat cu 9/11. Am resimțit un șoc imens și de aceea am început să reflectez asupra a ceea ce am ajuns să numesc „boala islamului“. Cărțile pe care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
fiul lui cel popular, aproape adult, voia să stea acasă cu el când părea să fie căutat întruna la telefon. Atât de des, de fapt, încât Jack se gândea să-i instaleze propria linie telefonică. Singura problemă, medită Jack în timp ce răscolea prin cutiile de plastic la centrul local de închiriere, era să găsești filme pe care să-și dorească amândoi să le vadă. Ben prefera cele mai recente succese horror, în timp ce Jack avea o pasiune pentru filmele franțuzești alb-negru despre dragoste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
dând popii psaltirea. —Cetesc, cetesc... murmură popa, cumpănindu-se. Țăranii ieșiră unul câte unul. Ușa se închise în urma lor; dar, de dincolo, din crâșmă, tot răzbătu o bucată de vreme zgomotul nedeslușit al glasurilor. Popa începu să mormăiască și să răscolească filele unsuroase ale cărții. Deodată se întoarse cătră primar, care stătea pe scaun la căpătâiul călătorului: —Ai văzut calul? —L-am văzut. Bun cal! Bun cal, da! zise popa. Apoi, după o tăcere, adăogi: Dacă moare? Cine, părinte? Popa făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
petrecut noaptea spre duminică, cât de bolnav am fost ziua următoare toată, și noaptea cealaltă care nu mai ajungea la miezul ei, care mă chinuia în friguri cu fiecare clipă. Știți, dacă sunteți oameni, ce este dragostea aceasta care-ți răscolește simțurile și-ți tulbură mintea! Luni, înainte de revărsatul zorilor, călăream în galop întins pe Corbul meu, prin întunericul câmpiei nemărginite, subt un cer limpede, fără lună, plin de luminiți de aur. Mergeam repede tare; vântul zborului îmi vâjâia pe la urechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]