3,099 matches
-
ziua următoare, regizorul îi comunică fericit că i-a plăcut; a ieșit mai bine decît se aștepta. Mihai sună la editură. Ce naiba, dom'le, pe unde ești?! îi strigă redactorul pe un ton în care se ghicește dojana prietenească. Telefonează secretara la tine acasă de vreo două săptămîni. Mihai a uitat să comunice editurii că-n toamna trecută i s-a schimbat numărul de telefon. Cînd vii să iei cartea, că-n noiembrie vrem să-i dăm drumul la tipar? Vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
hîrtie, că-și terminase cota. Trebuia să aștept să înceapă anul următor. Săteanu sare în sus, înșirînd un pomelnic de sfinți: Doar un tîmpit poate renunța așa ușor ca tine! Muncești atît pentru o carte și te împiedici de-o secretară!... Se oprește lîngă raftul pe care stă sticla cu țuică. O ia, își toarnă puțin într-un pahar și bea. Nici o grijă, că dracul nu-i chiar așa negru! se bate el cu degetul în dreptul inimii. Auzi! se așază înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
dirijat tipografiei un vagon de treizeci și două, sau treizeci și cinci, nu mai țin minte... Cine... cine venise la mine? se frămîntă el să-și amintească. Dactilografa, surîde Mihai. Se uită unul la altul fix. Apoi, rîd amîndoi îndelung, cu plăcere. Secretara nu era accesibilă, sau nu eram eu în stare să escaladez muntele ei de austeritate, povestește Mihai. În camera alăturată însă, era o femeie cam urîțică, dar cu un ce aparte, care te făcea să bănui un suflet bun. Sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
două sute de pagini... Bine, dar au căzut deja patru sute; l-am redus la aproape jumătate... izbucnește Mihai în rîs, uitîndu-se cu neîncredere la femeia din fața sa. Eu vă spun care-i situația, să nu fiți surprins... pare să se scuze secretara editurii, așezînd mapa cu textul romanului pe colțul biroului. Mihai se hotărăște să-l aștepte totuși pe redactor. Coboară la bufetul de la intrare, mănîncă ceva în fugă, apoi revine. Ei da! îl întîmpină redactorul, care tocmai răsfoiește dactilograma romanului. Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
trebuia, oricît ar fi discuția de principiu, dar știe că timpul e pierdut oricum. Stă liniștit în fotoliu, lăsîndu-l pe Tibor să-și vadă de problemele lui de serviciu. Imediat după ora douăsprezece, sînt chemați. Mergem la cantină, spune Tibor secretarei cînd ies din birou. Mihai e și mai derutat: de ce la cantină și nu într-un birou?! Dar nu lasă să se înțeleagă. Doar cînd ajunge în sala mică a cantinei și e întîmpinat de cîțiva bărbați, își dă seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
personaje bine conturate și răsturnări de situații ca o lecție din Aristotel. Reveniți după două ore, vă rog! spune directorul casei de filme, retrăgîndu-se cu redactorul în biroul său, să citească noua variantă. Mihai trece pe la editură însoțit de regizor. Secretara îl informează că redactorul e la o ședință la municipiu. Dar să fie fără grijă, cartea este la lectură. Vă văd abătut, rupe tăcerea regizorul cînd ajung în Herăstrău. Cred c-ați înțeles, facem filmul! încearcă el să însenineze atmosfera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Bagă fisa în buzunar și pleacă spre hotel. A doua zi dimineață la ora șase, ceasul lui interior îl face să deschidă ochii. Știe că n-are ce căuta la editură pînă pe la zece, așa că lenevește sub pătură. La zece, secretara îi spune să revină aproape de ora unu, că redactorul e la o ședință la sector, apoi, după unu, are alta la Uniunea Scriitorilor. Asta nu-i convine lui Mihai. Un roman, redus deja la jumătate, nu poate fi discutat între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ea la fratele ei, unde copiii, întîlnindu-se cu verișorii lor, vor avea bucuria unor zile de săniuș. El va merge acolo înainte de a-i aduce acasă. Dar telefonul de alaltăieri, la prînz, l-a sculat de la masa de scris. Era secretara, care i-a făcut legătura cu Mateianu. Directorul întreba cînd îl poate vedea, să stea puțin de vorbă. Mihai a răspuns că oricînd. Au convenit pentru a doua zi, la prima oră. Dar ieri dimineață, cînd a ajuns la combinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
jos, picioarele i-au înghețat, iar drumul e anevoios, din cauza zăpezii. Simona stă departe, în Floreasca. Dimineață, după ce și-a luat cameră la hotelul preferat, lîngă gară, Mihai a așteptat să treacă ora 8 și a sunat-o la institut. Secretara s-a lăsat convinsă cu greu și i-a făcut legătura cu "tovarășa doctor docent Lupescu". Iartă-mă că nu te chem la institut! s-a scuzat Simona. Am o zi încărcată și nu ne-ar rămîne timp destul. Notează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
un singur caz de omucidere. Evident, aceștia nu au descoperit asasinul sau asasinii și și-au petrecut cea mai mare parte a timpului aici, la redacția Hush-Hush, căutînd indicii, băgînd În ei cafea și gogoși și făcîndu-le ochi dulci atrăgătoarelor secretare de redacție care se Îngrămădesc la Hush-Hush, pentru că noi știm unde se Îngroapă cadavrele... Noi, cei de la Hush-Hush, luăm pulsul interior al Orașului Îngerilor Căzuți și am anchetat pe cont propriu moartea lui Sidster. Nu am ajuns la nici un rezultat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
răbojul meu, căpitane. Jerry, ia-l În serios pe acest om și trimite-i lui nota mea de plată. *** Semiprofesionist sau chiar profesionist - pe noile lui linii scria HEROINĂ. Ed Îl sună pe Bob Gallaudet și Îi lăsă un mesaj secretarei: s-ar putea ca Nite Owl să se lămurească, sună-mă. O fotografie de pe biroul lui Îi blocă privirile: Inez și tatăl lui la Arrowhead. O sună pe Lynn Bracken. — Alo? — Lynn, sînt Exley. — Dumnezeule! Bună. — Nu-i așa că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
o exercită și cu cei care o suportă. Așadar, cine-i de vină când intri în secretariatul unui cabinet ministerial și vezi poza primului-ministru pusă cu evlavie în trei locuri din aceeași cameră: o dată, centrată și solemnă, pe peretele din spatele secretarei; a doua oară, lipită adolescentin-ștrengărește, asemeni unui afiș cu Jimi Hendrix, pe partea laterală a unui dulap metalic, plin cu dosare, pahare și ceșcuțe de cafea; a treia oară, intim-drăgăstos, poza este fixată într-o ramă aurie micuță, așezată pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
doua oară, lipită adolescentin-ștrengărește, asemeni unui afiș cu Jimi Hendrix, pe partea laterală a unui dulap metalic, plin cu dosare, pahare și ceșcuțe de cafea; a treia oară, intim-drăgăstos, poza este fixată într-o ramă aurie micuță, așezată pe biroul secretarei adjuncte care tocmai își pilește unghiile și care trebuie să lase senzația că se uită din când în când la premier cu tandrețea cu care acasă îi scapă ochii pe poza de pe etajeră a iubitului, soțului sau copilului plecat în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cartierul Marconi. Pe urmă, a doua zi, se scula zîmbitor și amnezic, mînca ceva pe fugă și era conștient că se preface și că mai mult se joacă de-a omul optimist și năpădit de treburi alergînd spre birou, salutîndu-și secretarele, anunțîndu-le că avea să le dicteze ceva și fumînd, iar odată ajuns la birou Începea să creadă din nou că e un avocat important, un holtei interesant, un playboy, că va reuși s-o cunoască pe acea flight hostess, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În fața ochilor un conte italian, unul scăpătat și el Îi cumpăra titlul oarecum pe ascuns, la Siena, bunăoară. Partea rea era că pe urmă, cînd Își făcea apariția la Lima, Juan Lucas Îi rîdea În nas și Încă În prezența secretarei, care, dacă mai ridic un bloc pe numele meu, Îmi cade imediat În brațe. Dar asta cînd era pe jumătate adormit, Între vis și realitate, nu acum cînd suia cu mare atenție În Cadillacul său ca un avion pe drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În scenă, dar premierul, care Înainta condus de trei dintre degetele aeriene ale lui Ernesto Pedro de Altamira și gîndindu-se Încă la Susan, zări șoldurile acelea foarte late și umărul lăsat și se trezi ipso facto În biroul lui, unde secretara Îi citea rubrica „Documente vechi“ dintr-un ziar, Lalo Bello despre originea unor averi și rivalități politice... premierul trecu pe lîngă istoric și ochiul său stîng satanic Îi ajunsese aproape pînă la ureche, o privire piezișă care se transformă Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
costumul său: maro fără dungi, Lincolnul vert bouteille, soția lui dintr-o familie bună, o bună gospodină, tînără și frumoasă, iubira de ea și-l costa o avere, dar așa se și cuvenea dacă voia să fie un bărbat adevărat, secretare drăguțe, ce-ar fi să cumpăr o moșie, să mă fac turist, cîștig din ce În ce mai bine, să nu le dau prea mulți bani pe mînă băieților, să nu mă facă, vai, bunic, așa de repede, trăiască faima, puterea, viața, băieții mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
duși din odăițele lor pentru nimic În lume. Julius pășea liniștit pe coridorul de la etaj, privind la „vestibul“ și gîndindu-se la fetele de la școală, sînt elevele de la școlile de stat. „Ah, spuse unchiul Juan, fandositele astea sînt cele mai bune secretare. CÎt despre fata cea drăguță care-și face unghiile, ce pot să-ți spun, tinere. Asta mi se pare că a apucat-o pe un drum greșit.“ Julius se oprise În punctul strategic din care o putea contempla pe fata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și unchiul Juan Lucas, În loc de orice comentariu, spusese că ăsteia Îi plac fructele oprite. Nu se poate, e o minciună. Carlos, Nilda, Vilma, toți fredonau bolerouri. Dar atunci de ce nu stătea Împreună cu celelalte două fete care o să devină foarte bune secretare? De ce? Erau la aceeași școală, se vedea după uniformă, locuiau În aceeași casă, dar secretarele Învățau tot timpul și, În schimb, ea o luase pe un drum greșit și nu dădea semne că ar vrea să se Întoarcă. Mereu zîmbitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se poate, e o minciună. Carlos, Nilda, Vilma, toți fredonau bolerouri. Dar atunci de ce nu stătea Împreună cu celelalte două fete care o să devină foarte bune secretare? De ce? Erau la aceeași școală, se vedea după uniformă, locuiau În aceeași casă, dar secretarele Învățau tot timpul și, În schimb, ea o luase pe un drum greșit și nu dădea semne că ar vrea să se Întoarcă. Mereu zîmbitoare, mereu făcîndu-și unghiile și fredonînd bolerouri. Își privea unghiile, sufla peste ele și se Întorcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fermă să-l cunoască mai bine pe bătrînelul Înțelept, să-i arate fetei cu unghiile făcute drumul cel bun, s-o Întrebe ce pensie primea pe femeia cu pielea foarte albă care se Îmbrăca sumar, să le schimbe becul viitoarelor secretare ale lui Juan Lucas, să-l Întrebe din ce trăia pe cel care repara mașinile de scris inutilizabile, să citească măcar cîteva pagini scrise de copist și, În sfîrșit, nu mă mai atinge, babornița dracului, să afle taina ascunsă care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
la Colleen. Apoi Jack se opri. Lisa aștepta să înceapă să îi povestească și de restul personalului ei. Dar Jack tăcea în continuare. —Asta e? Cinci oameni? Cinci? Îi venea să râdă de toată nebunia asta. La Femme până și secretara ei avea o secretară. —Ai, de asemenea, și un buget generos pentru colaboratori, promitea Jack. Vei putea să acorzi comisioane membrilor personalului și să folosești consultanți, fie că sunt cei obișnuiți, fie că sunt noi. Lisa simțea că o apucă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
se opri. Lisa aștepta să înceapă să îi povestească și de restul personalului ei. Dar Jack tăcea în continuare. —Asta e? Cinci oameni? Cinci? Îi venea să râdă de toată nebunia asta. La Femme până și secretara ei avea o secretară. —Ai, de asemenea, și un buget generos pentru colaboratori, promitea Jack. Vei putea să acorzi comisioane membrilor personalului și să folosești consultanți, fie că sunt cei obișnuiți, fie că sunt noi. Lisa simțea că o apucă isteria. Cum de ajunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
editam o serie de benzi desenate cu soldați americani, intitulată Comando Valor, care făcea ravagii În rîndul tineretului dornic de eroi ce arătau de parcă mîncau carne șapte zile pe săptămînă. La firmă, mi-am făcut o prietenă bună În persoana secretarei lui Sanmartí, o văduvă de război pe nume Mercedes Pietro, cu care În curînd am simțit o afinitate desăvîrșită și cu care mă puteam Înțelege dintr-o singură privire sau dintr-un zîmbet. Mercedes și cu mine aveam multe În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
râde cu poftă, iar eu îmi revin din scurta emoție pe care am avut-o La frizerie am pățit la fel, dar acolo am fost așejat aproape culcat. Stacy May îmi dă toate informațiile necesare, precum și o serie de publicații. Secretara vine și imi aduce bursa pe Octombrie plus costul transportului de la Bucureși la Ithaca. Ia apoi legătură rapidă anunțând pe prof. Dwight Sanderson de sosirea mea și la ora 10 părăsesc New-Yorkul. Spre Ithaca și Cornell University Gara centrală de unde
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]