11,725 matches
-
domnitor să abdice în noaptea de 10/22-11/23 februarie 1866. La aceasta a contribuit însuși Al. I. Cuza, care nu numai că nu a luat măsuri în privința factorilor reacționari, ci, într-un discurs, se arăta dispus să renunțe la tron în favoarea unui principe străin precum prevedea una din dorințele divanelor ad-hoc din 1857 (fapt susținut și de o scrisoare adresată unui diplomat străin). Pe actul iscălit de Cuza scria: „"Noi, Alexandru Ioan I, conform dorinței națiunii întregi și angajamentului ce
Alexandru Ioan Cuza () [Corola-website/Science/297432_a_298761]
-
prevedea una din dorințele divanelor ad-hoc din 1857 (fapt susținut și de o scrisoare adresată unui diplomat străin). Pe actul iscălit de Cuza scria: „"Noi, Alexandru Ioan I, conform dorinței națiunii întregi și angajamentului ce am luat la suirea pe Tron, depun astăzi,11 februarie 1866, cârma guvernului în mâna unei Locotenențe Domnești și a Ministrului ales de popor"“. Două zile mai târziu, Cuza - împreună cu soția, amanta și cei doi fii - a părăsit Bucureștiul spre Brașov. A fost instituită o locotenență
Alexandru Ioan Cuza () [Corola-website/Science/297432_a_298761]
-
a maroniților în regiunea muntoasă a Libanului, francezii au recurs la amenințări armate, trimițând în zonă o flotă puternică. Irakul și Palestina au trecut sub administrația britanică. Unul dintre fii lui Sayyid Hussein bin Ali, Faisal, a fost instalat pe tronul Irakului. Palestina a fost împărțită în două, jumătatea răsăriteană a devenit Transiordania, unde a fost instalat ca rege un alt fiu al lui Hussein, Abdullah. Jumătatea occidentală a Palestinei a fost plasată sub administrația britanică directă. Aici a fost permisă
Împărțirea Imperiului Otoman () [Corola-website/Science/320525_a_321854]
-
străini împotriva Revoluției, trădându-și încă o dată jurământul de loialitate față de națiune. În mai puțin de un an, regele, ezitant, nehotărât, prost sfătuit, va lăsa evenimentele să curgă, ruinându-și ultimele șanse care i-ar fi permis să-și salveze tronul. De la începutul anului 1792, Franța intrase în primul său război revoluționar. În aprilie, eveniment fără precedent, regele a format un guvern cu girondinii. La 20 aprilie 1792, s-a declarat război Austriei. Primele bătălii au fost un dezastru pentru Franța
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
peste 23 de arhitecți, dintre care cel care s-a distins evident a fost Alessandro Galilei. Fațada actuală datează din anul 1753. Fațada lui Galilei a înlocuit toate elementele antice ale originalei bazilici, impunând un stil noe-clasic. Catedra papală sau tronul episcopal face din această basilică singura catedrală a Romei. Aceasta e așezată în absidă. În bazilică se află mormintele a șase papi: Alexandru al III-lea, Sergiu al IV-lea, Clement al XIII-lea, Martin al V-lea, Inocențiu al
Bazilica Sfântul Ioan din Lateran () [Corola-website/Science/329192_a_330521]
-
ramuri junior a familiei regale de Lorena, Casa de Guise, care a devenit o forță dominantă în politica franceză și, în ultimii ani ai domniei regelui Henric al III-lea, a fost pe punctul de a reuși să acceadă la tronul Franței. Maria de Guise, mama Mariei Stuart, provenea din această familie. Sub monarhia de Bourbon ramura Casei de Guise deținută de ducele d'Elbeuf a rămas parte a vârfului aristocrației franceze, în timp ce ramura senior a Casei de Vaudemont a continuat
Casa de Lorena () [Corola-website/Science/333620_a_334949]
-
fost nepotul lui Napoleon Bonaparte și văr primar cu împărații Napoleon al II-lea al Franței, Franz Joseph I al Austriei și Maximilian I al Mexicului. Singurul fiu legitim al regelui Pedro I, a fost ofiial recunoscut ca moștenitor al tronului brazilian cu titlul de Prinț Imperial la 6 august 1826. Împărăteasa Leopoldina a murit la 11 decembrie 1826, la câteva zile după un avort, când Pedro avea doar un an. Tatăl său s-a recăsătorit doi ani și jumătate mai
Pedro al II-lea al Braziliei () [Corola-website/Science/305738_a_307067]
-
unul cu altul până la moartea ei în în 1873. Împăratul Pedro I a abdicat la 7 aprilie 1831, după un lung conflict cu liberalii. El și Amélie au plecat imediat în Europa pentru a o pune pe fiica lui pe tronul portughez, care a fost uzurpat de fratele său Miguel I. Prințul Imperial Pedro a devenit Dom Pedro II, împărat constituțional. După ce a părăsit țara, Pedro I a selectat trei oameni care să aibă grijă de fiul său: José Bonifácio, prietenul
Pedro al II-lea al Braziliei () [Corola-website/Science/305738_a_307067]
-
doi fii au murit în copilărie iar împăratul a fost devastat. Pe lângă suferința ca tată el a văzut viitorul imperiului schimbat complet. În ciuda afecțiunii pentru fiicele sale, n-a crezut că Prințesa Isabel ar avea vreo șansă să acceadă la tron. Isabel și sora sa au avut o educație excepțională, dar nu au fost pregătite pentru guvernare. Împăratul a exclus-o pe Isabel de la participarea la guvernare și la luarea deciziilor. În jurul anului 1850, Pedro a avut aventuri discrete cu alte
Pedro al II-lea al Braziliei () [Corola-website/Science/305738_a_307067]
-
lor. În continuare, Iisus în picioare binecuvântând cu ambele mâini, Duhul Sfânt (porumbel) și Sf. Ioan Botezătorul. În altar descoperim obișnuitul program iconografic din bisericile din valea Mureșului: șirul Sfinților Ierarhi, Sfânta Treime, Soborul arhanghelilor, Maica Domnului cu Iisus pe tron. În pronaos nu există urme de pictură. Iconostasul pune câteva semne de întrebare. El pare că a fost pictat în etape și de mâini diferite. Într-un ”Istoric al parohiei Groșii Noi”, întocmit la 1 septembrie 1967, în rândul I
Biserica de lemn din Groșii Noi () [Corola-website/Science/316803_a_318132]
-
a-l sprijini pe fiul său la conducere, deoarece acesta era bolnav psihic. Profitând de situație, Boris Gudunov devine adevăratul conducător, astfel că după moartea lui Fiodor I. (7 ianuarie 1598), cu ajutorul lui Zemskij Sobor, devine, ca uzurpator, țar pe tronul Rusiei El este învinuit de boieri, că ar fi răspunzător de moartea lui „Dimitri Ivanovici”, fiul cel mai tânăr a lui Ivan cel Groaznic, care ar fi fost succesorul legal pe tron. este încoronat ca țar la data de 1
Boris Godunov () [Corola-website/Science/313265_a_314594]
-
lui Zemskij Sobor, devine, ca uzurpator, țar pe tronul Rusiei El este învinuit de boieri, că ar fi răspunzător de moartea lui „Dimitri Ivanovici”, fiul cel mai tânăr a lui Ivan cel Groaznic, care ar fi fost succesorul legal pe tron. este încoronat ca țar la data de 1 septembrie 1598. Prin urcarea lui pe tron ia sfârșit dinastia Riurik. La începutul domniei, a adoptat unele măsuri benefice pentru dezvoltarea economiei. Prin ridicarea Moscovei în anul 1598 de la rangul de episcopat
Boris Godunov () [Corola-website/Science/313265_a_314594]
-
că ar fi răspunzător de moartea lui „Dimitri Ivanovici”, fiul cel mai tânăr a lui Ivan cel Groaznic, care ar fi fost succesorul legal pe tron. este încoronat ca țar la data de 1 septembrie 1598. Prin urcarea lui pe tron ia sfârșit dinastia Riurik. La începutul domniei, a adoptat unele măsuri benefice pentru dezvoltarea economiei. Prin ridicarea Moscovei în anul 1598 de la rangul de episcopat la cel de mitropolie n-a reușit să ridice prestigiul bisericii ortodoxe în Rusia. Pe
Boris Godunov () [Corola-website/Science/313265_a_314594]
-
anul 1601 ia naștere o criză gravă politică și socială care este determinată în mare parte de foamete. În această perioadă de timp apare un călugăr numit „Dimitri cel Fals” care agită masele declarând că ar fi adevăratul succesor pe tron. Boris Godunov moare în mod neașteptat la data de 13 aprilie 1605, probabil din cauza unei hemoragii cerebrale. Fiul său, Fiodor al II-lea și soția sa, sunt uciși după câteva luni, de boierii rivali.
Boris Godunov () [Corola-website/Science/313265_a_314594]
-
moartea soțului său, în mijlocul primejdiilor numeroase care o amenințau. regenta înțelese repede ca acest general reprezenta o forță și că ar putea să se servească de el pentru a neutraliza pe Bringas. Ea înțelese că trebuia pentru a-și asigura tronul, să câștige pe Nichiphor de partea sa și fără îndoială, femeie frumoasă și elegantă cum era, gândi că sarcina n-ar fi pre anevoioasă. Oricum, din inițiativa împărătesei și cu toată opoziția primului ministru, Phokas fu chemat în capitală și
Nicefor al II-lea Focas () [Corola-website/Science/311404_a_312733]
-
că era singurul mijloc de a păstra puterea și prentru aceasta era gata la orice. Cei doi parteneri se convinseră deci repede unul pe altul. La 20 septembrie 963, căsătoria fu celebrată cu solemnitate în Biserica cea Nouă. Dupa ocuparea tronului si casatoria lui, Nichiphor era în culmea bucuriei. Revenea la viață. Uita de severitatea, visurile mistice, promisiunile, pătruns cu totul de fericirea pe care i-o dădea posesiunea Theophanei. Dar prietenii săi călugării nu uitaseră ca el trecutul. Când, în
Nicefor al II-lea Focas () [Corola-website/Science/311404_a_312733]
-
împărat, el îl dojeni cu sinceritatea sa obișnuită și-i reproșă cu asprime lipsa lui de cuvânt și scandalul pe care-l provoca. Phokas se sili să-l linistească pe călugăr. El îl convinse că nu pentru plăcerea sa primise tronul și jură că înțelegea să trăiască lângă Theophano ca un frate; îi promise că îndată ce afacerile publice îi vor permite va veni să întâlnească pe călugăr în mânăstirea lui. La aceste cuvinte frumoase el adăugă daruri bogate și Athanasie, puțin
Nicefor al II-lea Focas () [Corola-website/Science/311404_a_312733]
-
neînduplecat, prelatul nu-l lăsă să intre, plin de sângele rudei si stăpânului său și-i declară că nu va putea pătrunde sub bolțile sfinte atâta vreme cât asasinii nu vor fi pedepsiți și Theophano nu va fi alungată din palat. Între tron și amantă, Tzimiskes nu ezită nici o clipă. El negă, cu nerușinare, participarea lui la crimă și pentru a se desvinovății mai bine, conform ordinelor lui Polyeuct, denunță pe complici și o sacrifică pe Theophano. Ea visase să se căsătorească cu
Nicefor al II-lea Focas () [Corola-website/Science/311404_a_312733]
-
Ștefan cel Mare, urmată de alti voievozi, care au acordat o deosebită atenție satelor razesti din Valea Trotusului, mândria oamenilor de aicea nefiind prin nimic știrbita, găsind totdeauna în ei un sprijin de nădejde. Se poate afirma că însăși ocuparea tronului în 1457s-a făcut cu ajutorul prețios al țărânilor din această regiune. Deci tinarul voievod și-a completat mică oaste dată de Vlad Țepeș cu ostași din Țară de Jos, și în primul rând din ținutul Trotusului, unde-și avea moșia părinteasca
Buciumi, Bacău () [Corola-website/Science/324588_a_325917]
-
pentru a pleca pe 27 martie 845. Slăbiciunea ultimilor regi Carolingieni a dus la creșterea puterii conților Parisului. Odo, Conte de Paris a fost ales ca rege al Franței de către lorzii feudali, în timp ce Carol al III-lea avea pretenții la tron. Până la urmă, în 987, Hugo Capet, conte de Paris, a fost ales de lorzii feudali după moartea ultimului urmaș carolingian. În cursul secolului al XI-lea orașul s-a întins pe malul drept al Senei. Secolele XII și XIII, care
Paris () [Corola-website/Science/296639_a_297968]
-
pe perioade de șapte ani. Războiul Crimeei a adus din nou cele 2 state sub administrație militară rusească, inaugurată în 1853. Domnitorii perioadei, Principele Grigore Alexandru Ghica din Moldova și Principele Barbu Dimitrie Știrbei din Țara Românească, și-au pierdut tronul, iar regiunea a intrat sub guvernarea generalului rus Aleksandr Ivanovici Budberg. Întrucât Balcanii rămâneau un teatru secundar de luptă, cele două principate au fost preluate sub o administrare neutră austriacă în septembrie 1854 - ca parte a înțelegerii dintre Poartă și
Regulamentul organic () [Corola-website/Science/304502_a_305831]
-
rămâneau un teatru secundar de luptă, cele două principate au fost preluate sub o administrare neutră austriacă în septembrie 1854 - ca parte a înțelegerii dintre Poartă și Rusia (austriecii au rămas până în 1857). Grigore Ghica și Știrbei și-au ocupat tronurile din nou în același an și au efectuat ultima parte a reformelor conforme "Regulamentului". Cea mai importantă dintre acestea era cea privitoarea la sclavia țiganilor. În Moldova, țiganii au fost eliberați, fără o perioadă de tranziție, pe 22 decembrie, 1855
Regulamentul organic () [Corola-website/Science/304502_a_305831]
-
Mircea cel Bătrân. În toamna anului 1394 Baiazid I a invadat Țara Românească. Bătălia decisivă s-a dat la Rovine și s-a soldat cu succesul militar al lui Mircea cel Bătrân. În ciuda acestei victorii, Mircea a fost alungat de pe tron de către Vlad, numit de istorici Vlad Uzurpatorul. Este primul caz în care domnul țării este schimbat datorită intervenției turcilor, un precedent care va deveni un obicei permanent în deceniile următoare. Mircea a fost nevoit să își schimbe radical opțiunile politice
Politica externă a lui Mircea cel Bătrân () [Corola-website/Science/302617_a_303946]
-
un corp expediționar pentru a-l reânscăuna pe Mircea, dar din cauza subestimării adversarului, campania s-a soldat cu un eșec. În iulie-august 1395 regele a venit personal în Țara Românească în fruntea unei oști maghiare și l-a repus pe tron pe Mircea. Peste câteva luni Vlad a fost reînscăunat de către turci. Vlad a refuzat propunerile suzerano-vasalice ale lui Sigismund, care era dispus să îl sacrifice pe Mircea, și a depus omagiul prin delegați față de regele Poloniei. Actul încheiat între Vald
Politica externă a lui Mircea cel Bătrân () [Corola-website/Science/302617_a_303946]
-
erau doi parteneri egali, Vlad era vasal al regelui polon. Trebuie să remarcăm că Vlad s-a închinat lui Valdislav ca potențial rege al Ungariei, în contextul în care regele polon revendica pentru el și soția sa, fiica lui Ludovic, tronul Ungariei, după ce soția lui Sigismund, maria, cealalată fiică a lui Ludovic, a murit. Vlad i-a recunoscut pe Valdislav și Hedviga drept regi ai Ungariei, moștenitori legali ai coroanei lui Ludovic în Ungaria. Prima mare bătălie între forțele creștine și
Politica externă a lui Mircea cel Bătrân () [Corola-website/Science/302617_a_303946]